Nadat de Microsoft presentatie me totaal koud liet, was ik bang dat het komende jaar erg schraal zou worden voor me. Niet genoeg geld voor een PS3 of Wii, weinig nieuws op de Xbox, wat moest het worden?
Mijn favoriete gameplatform dus. Het platform dat bijna alle functies waar consolemakers mee opscheppen zoals cross-game chat of Facebook integratie al jaren in huis heeft. Maar ook het platform dat al jaren een achteruitgang in het aantal gebruikers ervaart. Dat te complex is voor veelmensen, en wat vaak meer problemen met zich meebrengt dan een console. Ik heb het natuurlijk over de PC. Want hoewel de PC geen eigen presentatie had en veel leentjebuur zal spelen bij consoles, waren er toch wat unieke spellen te vinden op de beursvloer. Hieronder vind je een selectie van games die mijn bloed sneller deden pompen.

Crysis 2
In de eerste paar seconden die ik van Crysis 2 zag, twijfelde ik of het ingame was. Ik was grafisch overdonderd. Overal rookpluimen, geweervuur en beweging, de wereld lijkt echt te leven en lijkt daardoor ook verschrikkelijk gevaarlijk. Het vorige deel van Crysis staat hoog op mijn lijst van leukste FPS games ooit en als ik zie waar ze zich nu op richten wordt dat alleen maar beter. In tegenstelling tot het eerste deel speelt Crysis 2 zich namelijk af in een stad. En waar de jungle soms een prima speeltuin was om de krachten van het pak dat je aanhebt te gebruiken, wordt dat in de stad alleen maar beter. Zo is er meer hoogteverschil, wat een derde dimensie toevoegt aan de zandbak en zijn in een stad veel meer voorwerpen te vinden waar je de vijand op spectaculaire wijze om kan brengen. Een interview met de ontwikkelaar laat dan ook zien dat je in Crysis 2 moeiteloos een met bommen beladen taxi op een vijand schopt om hem vervolgens te laten ontploffen. Heerlijk!



Bulletstorm
Games als Call of Duty, Rainbow Six en Half-Life hebben ons geleerd om pas te schieten als de vijand niet meer schiet. Om dekking te zoeken als we weinig health hebben en om vooral geen Rambo-acties uit te halen. Bulletstorm van Epic gooit het roer om en laat mij weer zien waarom de First-person shooters van vroeger zo leuk waren. Zo is het niet het doel om te overleven, maar om zo spectaculair mogelijk te overleven. Het hoofdzakelijke doel in Bulletstorm is om de arme vijanden die je tegen het lijf loop zo spectaculair mogelijk om te brengen. Hoe spectaculairder de kill, hoe meer punten je daarvoor krijgt, en hoe meer upgrades je kan kopen voor de verscheidenheid aan geweren en andere wapens die je tot je beschikking hebt. Het loont dus om elke keer te zoeken naar de meest verschikkelijke manier om iemand van het leven te beroven. Moet je hem een headshot geven of eerst naar je toe trekken, een explosief op hem plakken, wegschoppen naar een stel van zijn mede-soldaten om hem dan pas te laten ontploffen? Het tweede antwoord is het juiste. En hoewel dit allemaal erg gewelddadig overkomt, wordt dat gevoel getemperd door de kleurrijke wereld waarin Bulletstorm zich afspeelt. Een mix van Borderlands en Unreal Tournament 3, schrijf mij maar in!



The Witcher 2
Het vervolg van wat ik één van de beste RPG’s ooit vind kan natuurlijk bijna niet tegenvallen. Het origineel uit 2007 liet zien dat je op een relatief klein oppervlak een enorm avontuur kon beleven. En natuurlijk had ook dit spel wat probleempjes die we wel vaker zien in games uit het voormalig oostblok, maar deze waren vakkundig om zeep geholpen door de uitstekende (en bovendien gratis) kolossale patch The Witcher: Enhanced Edition. Deze keer geen uberpatch voor de heren van CDProjekt, ze gaan het nu in één keer goed doen. The Witcher 2: Assassins of Kings gaat verder waar het origineel ons achterliet. Een moordpoging op de koning laat zien dat de vrede nog lang niet is wedergekeerd. Zo lang de behandeling van mensen en elfen niet gelijk is (apartheid is een sterk thema in The Witcher), zullen er individuen zijn die zich hiertegen verzetten. Het spel verandert veel aan het gevechtssysteem en de aanpasbaarheid van je karakter, wat in het eerste deel vrij minimaal was. Ook de laadtijden waar het origineel, zelfs na de patch, om bekend stond zijn vrijwel geheel verdwenen en de ontwikkelaars beloven ons een even boeiend volwassen verhaal als in het voorgaande deel. Er zal dus veel hetzelfde blijven, maar ook veel veranderen op de punten waar het vorige spel tekort schoot. Ik kan niet wachten!



Warhammer 40.000: Dark Millennium
Als voormalig speler van World of Warcraft ben ik altijd benieuwd naar de nieuwe aanwinsten binnen het MMORPG genre. En hoewel ik het volste vertrouwen heb in Bioware om van The Old Republic iets prachtigs te maken, werd mijn hart het warmst bij het zien van Warhammer: Dark Millenium Online. De wereld van Warhammer is ondanks zijn harde, vuile karakter toch altijd vrij kleurrijk geweest, en dat deed me denken aan de mooie tijd die ik met WoW beleefd heb. Kleurrijke werelden scoren heel goed in dit soort games, zeker als dat geen afbreuk doet aan de stoerheid van het spel, iets waar Blizzard een diploma in heeft. De vraag blijft natuurlijk of er genoeg mensen geïnteresseerd zouden zijn in een nieuwe MMO, maar als het aan de grootte van de fanbase ligt is dat geen probleem. De Dawn of War games hebben keer op keer prima verkocht. Ik zal nog wat gameplay moeten zien om volledig overtuigd te raken, maar misschien wordt dit wel de volgende MMO waar ik door opgeslokt word.