De wet ontneemt ouders alle verantwoordelijkheid over het gamegedrag van hun kinderen en legt in plaats daarvan de schuld bij de verkoper: als een winkel een spel van 18+ verkoopt aan een minderjarige, dan krijgt de winkelier een proces aan zijn broek. En wie mag volgens de wet bepalen wanneer een spel zogenaamd “afwijkend geweld” (reden om een game 18+ te maken) bevat? Niet de aloude en correct werkende ESRB-index, maar de staatsautoriteiten.
Scherpe rechters
Stel nu dat je als vertegenwoordiging van de aanklager in de rechtbank staat. Je naam is Zackery Morazzini en hoewel je het van tevoren nog niet weet, zal vandaag een funeste dag zijn in je carrière. De negen rechters van het Supreme Court (de hoogste gerechtsinstantie van Amerika, qua positie vergelijkbaar met de Hoge Raad) zullen je aanklacht namelijk genadeloos fileren en alle zwakke plekken erin blootleggen. Vervolgens komt het rapport ervan op internet, waarin je alle keiharde quotes nog eens terug kunt lezen. Dat moet pijn doen.
En de dag begon zo goed. Je wilde de nieuwe wet maar al te graag verdedigen, maar nog voordat je goed en wel begonnen bent, hebben de rechters je al te pakken. Eén van de eerste vragen die uiteraard tijdens de zitting ter sprake komt, is wanneer je kunt spreken van “afwijkend” geweld. Wanneer rechter Scalia dit aan je voorlegt, zegt hij dat hij het moeilijk vindt om te zien ten opzichte van wat een game “afwijkend” is. Ten opzichte van de normale games? “Ja,” antwoord je, “wanneer ze afwijken van gebruikelijke normen.” Maar wat zijn die gebruikelijke normen dan? Zijn die er überhaupt? We vinden de verhalen van de gebroeders Grimm bijvoorbeeld ‘normaal’, maar die zijn toch ook behoorlijk gewelddadig, zo voert de rechter aan. Moeten die dan ook verboden worden? “Nee, die niet hoor,” hoor je jezelf zeggen, en je weet dat je de eerste slag verloren hebt.
Grimm en Bugs Bunny
De daaropvolgende vraag luidt: waarom alleen games? Velen hebben zich al de vraag gesteld waarom autoriteiten er alles aan doen om gewelddadige games, maar dat vergelijkbare films nog steeds zonder problemen verkrijgbaar zijn. Vaak wordt dan gezegd dat ‘games anders zijn dan films’ en dat wil je dan ook gaan gebruiken. Nog voordat je dat ter sprake hebt kunnen brengen, weerlegt rechter Scalia dat argument echter: “Hetzelfde had kunnen worden gezegd toen de eerste films uitkwamen. Men had kunnen zeggen ‘ja, er zat dan wel geweld in de sprookjes van Grimm, maar dat hebben we nog nooit op bewegend beeld gezien’. En ik bedoel, zo kunnen we elke keer dat er een nieuwe technologie wordt ontwikkeld dit argument gebruiken.” Tja, daar heeft ie wel een punt, denk je.
Maar gelukkig heb je hier een perfect argument tegenin te brengen. Een zekere heer Anderson heeft namelijk een studie gedaan naar de invloed van games op het brein en toonde aan dat games inderdaad agressie kunnen opwekken. Helaas heeft de rechter het rapport ook gelezen en licht hij er andere dingen uit dan jij. Zo weet hij dat Anderson ook aantoont dat het kijken van een aflevering van Bugs Bunny evenveel agressie genereert als het zien van een gewelddadige film. “Moeten we die dan ook verbieden?” vraagt hij. “Nee,” moet je schoorvoetend toegeven, “dat moet niet en dat kan ook niet met deze wet.” Het staat inmiddels 2-0.
En dan is het tijd voor de genadeklap. Want dat boeken en films dan buiten de wet zouden vallen, dat is al vrij vreemd, maar muziek uit bepaalde genres is soms nog erger. “Zouden we dan ook rapmuziek kunnen verbieden?” vraagt rechter Sotomayor zich bijvoorbeeld af. “Hebt u wel eens de teksten van rapmuziek gehoord, enkele gewelddadige nummers die verhalen over mensen doodschieten en hen op andere manieren geweld aandoen?” Daar heeft de rechter zwakke plek nummer drie in je verhaal aangetoond. Want inderdaad, rapmuziek kan ook heel gewelddadig zijn en tot geweld oproepen. Eigenlijk moet je dat dan ook kunnen verbieden, maar ja, dat gaat niet met jouw wet.
Mond vol tanden
Daar sta je dan, als hoofdaanklager wiens aanklacht even haarscherp wordt gefileerd door de negen hoogste rechters van je land. Je argumenten worden onderuitgehaald, je studies ontkracht, je aanklacht geridiculiseerd. Je bent een speelbal van de rechterlijke macht die je onzinnige aantijgingen hardhandig de grond induwen en aantonen dat je verhaal geen stand houdt. Met een 3-0 tussenstand hebben ze je reeds onschadelijk gemaakt, en dan is de rechtszaak pas een paar uur bezig. Je zakt terug in de stoel en laat het relaas van de gerechtsdienaars langs je heen gaan, terwijl je gedachten afdwalen naar de slachtingen in Grand Theft Auto waarmee je je vanavond gaat afreageren.
148 )
11-11-2010 23:44
