Goedeavond Budgetgamers,

Ik vraag mij al een tijdje af wat een gezonde game-tijd per week is .

Een vriend/kennis van mij die (30+) speelt ongeveer 30 uur per week op Steam aan games. Geen relatie maar gewoon een vriendschap zoals je die op school had .

Dit is een paar uur per dag . Hij heeft een werkweek van 40 uur . Soms (1 ,heel soms 2x per week spelen we samen ( maximaal 2.5 uur per week) . Dit omdat ik ook andere dingen te doen heb .

Echter vind ik dat we verder weinig sociaal contact hebben buiten het gamen om ( de afgelopen 1.5 jaar hebben we 4x afgesproken .. vaak een middagje want dan gaat hij weer weg ).

Dit jaar was het 1x om een film te kijken in de bios(dit was in maart, de vorige keer ergens in oktober) en daarna wat samen te eten om even wat bij te praten). Alleen voor mij gevoel was dat alweer te snel voorbij ( na 20 minuten was het al klaar en ging die vriend naar huis).

Van de zomer heb ik 2x gevraagd om wat samen te doen (eind Juni en begin Augustus), tot op een terras zitten tot uitnodigen thuis e wat bij te praten etc want ik vind dat persoonlijker dan via een audiochat .

Alleen die 2x gaf die aan dat hij erover wilt nadenken maar zeg er niks meer over , als ik het dan vraag van heb je er over nagedacht geeft hij aan dat hij het is vergeten (vergeten is menselijk, maar dat geeft hij elke keer aan dat hij het vergeten is).

Hij nodigt mij nooit wat om samen te doen maar wel samen online te gamen maar ik vind het sociale,er leuker om met mensen in het echt af te spreken en wat dingen samen te ondernemen, je kan het zelf zo duur maken als je wilt.

Zit ik nu te zeuren of reikt dit toch een beetje naar een game-verslaving? Hij is ook al meer dan een jaar op zoek naar een nieuwe baan , alleen dat vind hij maar niet . Dat vind ik op zich vreemd want ze zoeken overal mensen , ook in zijn sector.

Hij deelt ook geen vacatures waar hij op heeft gesolliciteerd of als ik dan een paar vacatures hoor ik ook niks erover, (hij gaat ernaar kijken..). Hij deelt het heel soms..

Laatste keer heeft hij een sollicitatie verknalt door gewoon de brief te kopiëren en plakken en dit naar het nieuwe bedrijf te sturen ( zonder de bedrijfsgegevens te updaten).

Ben benieuwd naar jullie mening . ik game maximaal 4 uur per week (ben ook 30+), single, net zoals die vriend.

---

http://card.mygamercard.net/NL/Stephan1237.png

Doordeweeks na 't avondeten een uurtje of 2-3, in 't weekend 6+ als ik niet naar buiten ga, wel belangrijk om pauzes te nemen en niet non-stop naar schermen te staren.

En ach het is 2023, elkaar buiten ontmoeten is voor gamers enger geworden dan ooit

---

.

Woon je dicht bij hem in de buurt (zelfde buurt, dorp, stad), of is afspreken ook echt meteen ‘afspreken’, dus het wordt een heel gedoetje?

Ik hou zelf ook niet van ‘afspreken’. Af en toe, met 1-2 specifieke mensen, prima, maar ik ben niet iemand die daar zelf echt achteraan zit. Denk dat het met die vriend hetzelfde is.

Kan ook zelf-bescherming zijn trouwens, want jij komt maybe (weer) met vragen over hoe job-hunt etc gaat, en wellicht is dat een lichte depressie, voelt hij zich daar kut/onzeker over, of heeft gewoon geen zin in gesprekken over dat soort zaken.

Oh, en je zegt dat hij geen baan heeft, dus kan ook nog financieel dingetje zijn, want over het algemeen ga je dan in NL niet snel even uit eten ofzo als je weinig/geen inkomsten hebt.

Sorry, overheen gelezen, maar heeft dus gewoon een volle werkweek.

Ik denk dat hij gamen gewoon als zijn outlet/relax time heeft, en verder niet zo zit te wachten op veel sociale ‘verplichtingen’.

Hij werkt 40 uur per week toch? Dus waarom zou hij naar een baan MOETEN zoeken?

Tja... Ik heb het gevoel dat je eigenlijk twee vragen probeert te stellen hier. Wat is een 'gezond' aantal uren om te gamen en wat je met die vriend moet...

Door COVID zijn veel mensen geleerd om zich alleen te redden en de waarde ontdekt van tijd aan jezelf besteden. Ik merk dit bij mezelf en mijn vrienden ook. Voor COVID zagen we elkaar bijna elke week, maar tegenwoordig is dat veel minder. We spreken elkaar wel dagelijks via Discord en WhatsApp, etc, dus het contact is niet minder, maar de tijd die we fysiek met elkaar doorbrengen is dat wel. Wanneer iemand oppert om iets te gaan doen probeer ik altijd wel iets concreets te plannen, en zelf gooi ik ook wel eens een balletje op, maar het komt ook vaak genoeg voor dat ik de avond vrijhoud om wat te gamen of een paar films te kijken, omdat ik daar dan gewoon behoefte aan heb.

En wat is gezond... Tja... Aan de ene kant kun je zeggen dat 30 uur veel is. Aan de andere kant zitten er 168 uren in een week, waarvan je 1/3e (~56 uur) slaapt, dus dan hou je 112 uur over. Daarvan werkt hij 40 uur (verslaafden hebben vaak geen 40-urige werkweek, want die uren willen ze liever (in dit geval) gamen), dus dan heeft hij nog 72 uur over voor het doen van boodschappen, het koken van eten, het schoonmaken van z'n huis en natuurlijk z'n hobby's. Als hij echt verslaafd zou zijn zou hij wel meer dan 30 van die 72 uur besteden aan games denk ik... Daarnaast heeft hij dus naast die 30 uur gamen nog genoeg tijd voor andere dingen, dus het is ook niet zo dat al z'n tijd op gaat aan games.

Persoonlijk game ik gemiddeld zo'n 1-2 uur per dag, maar als ik een game moet recenseren of er komt iets uit waar ik lang naar uitkijk en ik heb de tijd ervoor naast m'n werk, dan ben ik soms zo 6-8 uur per dag bezig. Soms wel langer, afhankelijk van de game. TotK had ik bijvoorbeeld bijna 90 uur gespeeld in 2 weken (het was rustig qua werk en ik had er rekening mee gehouden in m'n planning), maar ik ben in die periode ook gewoon bij vrienden en familie op bezoek geweest, heb op meerdere dagen een film of afleveringen van een serie gekeken, en probeer elke dag ongeveer een uur buiten door te brengen. Is dat dan ongezond? Of gewoon slim indelen van de tijd die ik beschikbaar heb zodat ik er het maximale uithaal? Zodra ik Zelda uit had verdween 'ie ook gewoon in de kast en heb ik m'n consoles enkel aangeraakt voor twee reviews die ik moest schrijven. Dus van een verslaving valt niet te spreken.

Het klinkt voor mij in ieder geval wel alsof die vriend jullie vriendschap waardeert. Jullie spenderen per week ~2,5 uur in voicechat, wat ik persoonlijk niet zou doen met iemand waar ik geen contact meer mee wil hebben om wat voor reden dan ook. Misschien moeten jullie gewoon eens rustig beginnen met een wandeling van een uurtje oid, samen naar de stad of een keer naar de bioscoop en daarna ergens nazitten. Je hoeft geen hele dagen met elkaar te spenderen om van een goede of gezonde vriendschap te spreken. Bespreek deze 'issues' gewoon eens met hem en check of er nog steeds een wederzijdse behoefte is voor zoveel contact in het echt. Misschien is dat voor hem gewoon veranderd en dan is het natuurlijk ook vervelend als er constant iemand aan je loopt te trekken.


Dit is ook nog een ding. Als ik me al slecht voel om bepaalde dingen, en vervolgens zijn er anderen die continu over die dingen beginnen, hoe goed genoeg het ook bedoeld is... Daar voel je je dan alleen maar slechter door. Ik ben zelf bijvoorbeeld een paar jaar geleden voor lange tijd ziek geweest. Op een gegeven moment kreeg ik van minstens 20 mensen per dag vragen over hoe het met me ging enzo, terwijl ik dood lag te gaan van de pijn. En dat is vanuit hun natuurlijk goed bedoeld, aangezien ze bezorgd zijn, maar zij weten niet dat er nog 19 anderen zijn waaraan ik constant hetzelfde riedeltje moet vertellen terwijl ik op dat moment gewoon met rust gelaten wil worden. Natuurlijk niet helemaal dezelfde situatie, maar je snapt hopelijk wel waar ik op doel.

Daarom hou ik zulke gesprekken het liefst gewoon positief en begin ik zelf zo min mogelijk over werk/school/andere stressvolle dingen. Zodra iemand daar over wil praten begint diegene daar zelf wel over.

---

Geef kip

Ik woon zelf op een half uur rijden van hem met de auto.

Afspreken kan zijn in de bios, terrasje, bij mij thuis , strand, maak niet mij echt uit waar . Vind mijzelf flexibel .

Maar ik vind het zelf dat het niet verplicht afspreken is , alleen als diegene het ook echt wilt en leuk vind.want zelf vind ik ook wel eens gezellig om face 2 face met iemand bij te praten , wat samen te doen etc dan alleen maar via een scherm .

Of ben ik de enige ?

Betreft een baan : Hij heeft al een baan van 40 uur en heeft het al lange tijd niet naar zijn zin. Daarom die sollicitaties .

Alles is stervensduur geworden , uiteten is zo 50 / 60 eur maar je kan het zo duur maken als je wilt.

Ik zou wat ik nu schrijf ook wel eens face 2 face willen bespreken of er iets anders aan de hand is maar dat is moeilijk als iemand niet wilt afspreken.

@GJ, ik spreek hem ook niet elke dag, maximaal 1 a 2 keer per week en met die max 2.5 uur zit ook 95% gamen bij achter elkaar .

Heb zelf ook weinig "vrije" tijd om maar zo te zeggen, vele andere verplichtingen , koken, keuken schoonmaken, sporten,etc,,zit soms ook dagen in mijn eentje ( naast mijn werkweek van 40 uur, andere sector, andere baan) en dat vind ik ook lekker.

Zou niet elke dag vrienden over de vloer willen hebben of willen afspreken. Maar het valt mij op dat ik andere vrienden/kennissen vaker per jaar ziet dan die vriend.

---

http://card.mygamercard.net/NL/Stephan1237.png

Een baan waar hij het niet naar z’n zin heeft + geen zin om af te spreken lijkt me een mogelijke depressie / burn-out of iets anders in die richting. Hoeft niet eens heel ernstig te zijn (nog). Tenzij hij wel nog met andere mensen afspreekt. Misschien kun je dat een beetje polsen? Of ie wel z’n familie opzoekt, of andere vrienden, of dates heeft.

Bij een echte full-blown gameverslaving wordt een 40-urige werkweek handhaven inderdaad lastig of zelfs onmogelijk, zoals anderen al aangeven. Veel gamen kan ook coping / escapisme zijn om die uren maar niet na te hoeven denken over andere sores.

Persoonlijk zou ik een keer tijdens een relaxte gamesessie vragen hoe het nu écht met hem is. Dan zou ik dat een beetje aankondigen voordat ik er opeens over begin, met een opmerking als ‘hee dinges ik heb even een serieuze vraag.’ En dan een beetje proberen aan te voelen of je kan doorvragen of het maar beter kunt laten voor nu.

Misschien is hij depressief? Want niet uitgaan is voor sommige mensen normaal. Er zijn mensen die bijvoorbeeld introverts zijn, maar die ook liever thuis blijven of dingen alleen doen dan dat ze samen met iemand dingen doen(dus minder van het grote sociale contact, graag dingen buiten doen etc.). Dus misschien heeft diegene baat aan weinig sociale contact, of fysieke contact met mensen en schuilt hij zich daarom liever digitaal?

Maar als hij zegt dat hij bezig is met solliciteren, alleen laat hij niets zien, tja, dan heb ik het gevoel dat hij of eigenlijk geen zin heeft om echt te solliciteren of iets zit hem dwars waardoor hij solliciteren niet als prioriteit ziet(of dat hij moeite heeft met het solliciteren).

Of 30 uur per week een game-verslaving is, ligt er ook aan of hij het gamen als een uitweg ziet. De een kan heel veel uren spenderen omdat ze snel door het lezen van teksten heen zijn waarna ze ver in de game zitten(bijvoorbeeld met een game zoals Persona 5). Een ander houdt het op max. 1 of 2 uur per dag of per week(afhankelijk van de persoonlijke situatie). Je kan eerder afvragen of hij ook iets anders doet dan alleen gamen. Want er is ook meer dan alleen gamen. En het hoeft geen sociale contact te zijn. Maar het kan bijvoorbeeld ook boeken lezen, films kijken(Netflix) etc. zijn. Daarom dat het ook goed is van jou om bijvoorbeeld te proberen dingen samen te doen. Maar als hij weinig zin heeft om dingen samen te doen e.d., dan zou ik echt hem vragen of er iets aan de hand is ofzo. Want ook al zijn er mensen die misschien weinig of geen vrienden hebben. Er is wel een groep mensen die graag behoefte hebben voor een sociale contact of sociale bezigheden. Ook al is het maar 1 vriend/persoon. Maar als diegene daar weinig behoefte aan heeft, dan zou ik denken dat of diegene op het moment het minder goed heeft(dus depressief/somber) of diegene is echt een introvert die het prima vindt om alleen te zijn. Niet dat de laatste een probleem is, maar het wordt wel vervelend als jij misschien graag dingen wilt doen en de ander daar geen baat aan heeft omdat hij denkt van "Waarom zou ik? Ik vind het prima om alleen te zijn.". Veel mensen haken hierdoor af en kijken dan weer verder omdat ja "Met hem/haar lukt het niet om dingen samen te doen.".

Wat je eventueel kan proberen, is het sociale contact nog bij hem te verplaatsen. Dus dat je i.p.v. ergens afspreken, spreek je bij hem thuis af. Eventueel samen een spellenavond doen. Of samen een film kijken. Als hij daar zelf geen behoefte in heeft, dan zou ik vooral vragen of het met hem wel goed gaat of dat hij gewoon geen zin heeft om dingen samen te doen. Want hij kan gewoon vertellen wat er dwars zit. En jij wilt graag dingen samen met hem doen.

---

Where am I Playstation Showcase? 🤡

Snap ik! Maar voor sommige mensen is dat gewoon genoeg. En dat betekent echt niet dat de vriendschap daarom minder waard is oid. Soms spreek ik m'n broertje elke dag, soms weken niet, maar als ik hem dan weer spreek is het net alsof we gisteren nog gepraat hebben.

En tijdens het gamen praten jullie toch ook wel? Of zit je 2 uur stil in de voicechat? Ik weet niet wat jullie zoal spelen, maar je zou misschien eens kunnen proberen een co-op game te spelen waarbij je veel moet samenwerken. Bij iets als It Takes Two bijvoorbeeld ben je echt afhankelijk van de andere speler en moet je goed communiceren dat de ander op een knop moet gaan staan om voor jou een deur te openen. Op die manier ben je dus echt bezig met de andere persoon ipv dat je met z'n tweeën in dezelfde squad zit bij CoD oid en alleen maar wat oppervlakkige shit naar elkaar roept wanneer het goed of fout gaat.

---

Geef kip

Het is al vaker gezegd maar bij een game verslaving (ALS die er al is) dan speelt er vaak veel meer mee dan alleen die game verslaving.

En ja wat is gezond? Als iemand gewoon werkt en zichzelf verzorgt dan kan een game hobby imho niet veel kwaad. Ik heb zelf ook HSP en na een werkdag ben ik ook graag op mezelf.

Vaak heb ik na een werkdag helemaal geen energie meer over. Misschien is 20 minuten alles wat hij aankan.

En het is ook maar net hoe iemand communiceert. Ik doe veel via WhatsApp maar een goede vriend van me die is daar helemaal niet van dus met hem gebruik ik het niet. Zie ik iets van Elvis liggen dan stuur ik hem wel een foto maar ik bel ook altijd meteen om te vragen of hij interesse heeft.

Ligt er een beetje aan. Als iemand zegt verslaving vind ik "ongeveer 30 uur" niet echt erg. Hij werkt 40 uur en dan nog eens 30 uur gamen en dan blijft nog 98 uur over voor slapen en dergelijke?

Ik ben een persoon die ook aardig wat gamet naast mijn baan en doe dit voornamelijk ook over voice chat. Soms hebben we dan een game avond bij iemand thuis en dat is ook prima. Afspreken zoals gaan zitten op een terrasje zal ik niet snel doen, want dat vind ik gewoon ten eerste niet mijn ding en ten tweede verspilling van geld. En dat zal ook niemand zo snel kunnen veranderen. Ook evenementen zoals Comic Con is gewoon niets voor mij. Heb het geprobeerd jaren geleden en daar hou ik het ook bij. Ook al heb ik wel een vriendengroepje waarmee ik zou kunnen gaan.

Dus het heeft ook een beetje te maken met wat voor persoon het is. Er zijn bijvoorbeeld ook mensen die heel graag naar het werk gaan terwijl ik liever thuis zit. Gaat die persoon namelijk wel alle dagen naar kantoor? Want dan kan ik heel goed begrijpen dat zoiets je ook wel leeg zuigt en dat je daarna geen zin meer hebt om sociale dingen te gaan doen.

En qua bios, laten we heel eerlijk zijn het klinkt voor veel mensen als een leuk uitje met vrienden, maar het is ook wel heel duur tegenwoordig. 11€ voor een kaartje voor 2 uur entertainment want soms geen entertainment meer is, maar gewoon een "domme" remake van een film dat je al eens eerder hebt gezien. Het is dat ik een movie pas heb en dus films "onbeperkt" kan kijken, anders zou je mij nooit in een bios vinden. Alleen als ik wel naar de bios ga, doe ik dat ook gedeeltelijk voor mijn rust. Misschien ben ik iemand die heel goed op zichzelf kan zijn, maar misschien is je vriend dat ook.

Dus een tip zou zijn om te kijken naar iets dat hij echt interessant vind en dat misschien samen te gaan doen. Als geld een rol speelt (want single zijn is heel duur) dan kijken of je iets leuks kan vinden dat gratis te doen is. En over dat sollicitatie gedeelte snap ik niet waarom hij dat zou moeten doen als die al werk heeft. Dus dat zou ik gewoon laten, gezien hij dat duidelijk dus niet wil.

---

Steam: 75111730 | Switch: SW-7833-8860-8693 | Youtube.com/JosPlays

Verslaving ontstaat bij bepaalde (vaak sociale) situaties. Op welke manier zich dat manifesteert ligt er vaak maar aan wat er op dat moment beschikbaar is wat dopamine kicks kan geven, of het nou drugs, gokken of games zijn. Als iemand veel gamed wil dat niet meteen zeggen dat het om een verslaving gaat. Ik gamede vroeger echt veel, soms hele dagen achter elkaar. Op een gegeven moment word je ouder en komen er andere dingen in je leven die prioriteit hebben. Tegenwoordig ben ik blij als ik een uurtje per dag kan gamen.

Overigens, als hij 40 uur werkt, waarom moet hij dan op zoek naar nieuw werk? Klinkt meer alsof je hem aan het pushen bent en hij dat eigenlijk niet wil. Er kunnen ook andere redenen zijn waarom hij niet wil solliciteren. Het is toch altijd spannend om van werk te veranderen. Ik heb zelf 4 jaar bij een bedrijf gewerkt waar ik eigenlijk ook weg wilde. Was een hele grote stap op te zetten, dus ik heb het ook lang uitgesteld.

Vind het jammer voor de 'vriend' in kwestie. Het is gewoon duidelijk dat hij geen zin heeft in iets sociaal te doen buiten IRL face to face. Je kan gewoon om de reden vragen aan hem zelf, accepteer het antwoord en kijk wat je er mee doet en de zaak was afgedaan. Helaas word de reden voor hem ingevuld en soms nog even aangevuld door vreemden op het internet. Als ik de vriend in kwestie was, zou ik dat niet bepaald waarderen en spreekt ook geen betrouwbaarheid uit.

Van vast werk naar een nieuwe baan is een hele stap. Kan voor veel onzekerheid zorgen, angst voor een verkeerde keuze blijft in het hoofdje hangen. Dat hij de tijd neemt is volkomen logisch en dat hij naar jou komt als vriend is ook logisch. Tenzij je met een veroordelende reactie komt zoals je eerdere te lezen reactie hier, dan kan ik hem zeker begrijpen dat hij het steeds minder het er over heeft of helemaal niet meer op ingaat.

Vriendschap is een balans van vertrouwen, positieve energie, geven en nemen. Deze balans is hier niet te bespeuren op het moment. Topicstarter wil meer nemen dan de vriend wil geven.

---

https://psnprofiles.com/ShadowhunterrX

Misschien game verslaving, misschien andere redenen. Heeft hij andere (sociale) contacten gevonden. Andere interesses. Andere prioriteiten. Mensen veranderen en daarmee ook hun doelgroep/vriendengroep. Zou er niet teveel mee zitten en langzaamaan verwerken.

Ik had een maat en wel 15 jaar supergoede vrienden (ze zeggen na 7 jaar kan het niet meer stuk) en van de een op de andere dag hoor ik nooit meer van m. 2x gevraagd (met jaar ertussen) wat er was of ik wat kon doen. Geen reactie. Zelfs zijn ouders had ik nog meer contact mee. Raar toch? Maar in ieder geval zelf alles aan gedaan in dit geval.

Je weet soms niet wat er speelt. Maar je kunt ze ook niet opdringen. Zou er niet meer energie insteken dan het voor jou oplevert.

Succes in ieder geval, wel dilemmaatje ja :-)

---

Rollin’..

Bedankt iedereen voor de reacties. Kan niet op iedereen antwoorden

Laat ik wel even duidelijk zijn, ik dring niks op en ik vertrouw hem 100 % en hij mij denk ik ook.

Het zijn puur de zorgen dat ik niet wil dat iemand afglijdt in een gameverslaving.

Ik accepteer het ook dat hij weinig irl wil doen. Prima. Ik accepteer iedereen hoe die is.

Hij wilt zelf op zoek naar een nieuwe baan,omdat hij het totaal niet naar zijn zin heeft . Paar keer over gehad . Heb er niet meer naar gevraagd sinds de laatste sollicitatie paar maanden geleden.

Maar als ik ook niks meer over hoor(solliciteren) dan vraag ik mij af of hij nog solliciteert of hij het heeft opgegeven.

Via voicechat praten we vooral over de game waar we het over hebben. Niet echt over dingen IRL .

Veel communicatie gaat via voicechat of heel soms via bellen .

---

http://card.mygamercard.net/NL/Stephan1237.png

Nogmaals, ik heb 4 jaar ergens gewerkt waar ik het niet naar m'n zin had. Bijna elke dag kwam ik klagend en gefrustreerd thuis, tot m'n vrouw er ook gek van werd. Die stap is echt eng om te zetten, je geeft al het herkenbare en vertrouwde op voor iets wat een groot en belangrijk deel van je leven is.

2 vragen hier inderdaad. Gezonde gametijd is voor iedereen anders. Zelfde als verslaving volgens mij is iets een verslaving als het je niet normale functioneren in de maatschappij in de weg zit. Je eet bijv maar 1 maarlijd per dag omdat je teveel gamed etc

Mijn gametijd is pak m beet 2 tot soms 10 uur per week (nu be Diablo met mijn vrouw samen dus dan weer wat meer soms amper) heb je gewoon je zorgen al eens richting hem geuit als je iets dichtbij jezelf houdt kan je het meeste wel zeggen , als hem zegt dat je zorgen of vraagt of je je zorgen moet maken kan allicht al helpen. Zorgen maken en uitspreken zonder te oordelen over wat hij doet of hoeveel hij gamed.

Aparte vraag en veronderstellingen wat een gezonde game tijd is.
Het gaat er toch om wat je leuk vind en wat je hobby is?

Om maar een voorbeeld te geven, je hoort nooit iets over tv verslaving, terwijl het gros van de mensen elke dagen uren en uren naar dat kastje zitten te kijken.
De 1 kijkt tv, de ander gamed, weer een ander leest boeken.
Doe vooral wat je leuk vind en waar je blij van wordt, zonder dat je er een stempel op drukt of in een hokje plaatst.

Keertje met een open blik erover praten lijkt me de enige oplossing inderdaad. Anders blijf je er zelf ook maar mee zitten en wordt het misschien wel groter in je hoofd dan het daadwerkelijk is. En omdat het contact nu hoofdzakelijk via online gamen verloopt zou ik het ook in die setting doen. Als IRL afspreken al een tijdje moeilijk is maakt zo’n gesprek het misschien alleen maar zwaarder en de drempel voor een volgende afspraak nog hoger.

Ik vind het wel onterecht dat TS door sommigen hier ook een beetje wordt afgezeken. Hunterr (het zijn altijd dezelfden) maakt er zelfs van dat TS ‘onbetrouwbaar’ bezig is door dit hier anoniem te bespreken. Totale onzin natuurlijk, want niemand hier kent TS of zijn vriend persoonlijk, dus er wordt niemand benadeeld op wat voor manier dan ook. TS zit hiermee en probeert zijn perspectief te verbreden door er met anderen over te praten op een forum. Daarmee toont hij heel wat meer betrokkenheid dan de meeste vrienden.

Dat brengt me overigens bij een ander punt: jullie zijn allebei 30+ las ik. Het is wel zo dat veel dertigers huismussen worden en vriendschappen laten verwateren. Vaak gebeurt dat omdat ze een vaste relatie krijgen en een gezin stichten, maar een baan die zwaar wordt omdat iemand er niet echt plezier in heeft kan dat net zo goed veroorzaken, volgens mij. Maar goed dat je betrokkenheid toont, want als het toch om iets als een zware depressie of burnout gaat en niemand daar ooit naar vraagt is dat ook echt geen gezonde situatie.

30 uur per week... dat zijn rookie numbers! 😛

In het weekend dat Starfield uitkomt heb ik een etentje op zondag, maar anders had ik misschien wel de 30 uur kunnen halen in twee dagen. 😅

---

🇺🇦 💙💛

Het is niet bepaald afzeiken. Als je goede vrienden bent is er geen reden om een bericht op een forum te plaatsen. Desnoods ga je naar de familie als je daar contact mee als je echt zorgen maak. Enige perspectief die je nodig hebt.

Het is gewoon duidelijk dat TS meer wil nemen dan de vriend in kwestie wilt geven. Dat geeft hij zelf aan in zich eigen berichten en het gedrag van de vriend is al afwijzend wat die zelf ook al aangeeft wat TS blijkbaar raakt.

Duidelijke signalen wat de vriend in kwestie aangeeft, in plaats van te respecteren, stap terug te doen en de bal aan hem geven in kwestie IRL afspreken. Gaat TS de prive situatie onder de loep nemen.....uit frustratie(?) en tegen hem gaat gebruiken. Ik zou rennen, al is dat wat overdreven.

---

https://psnprofiles.com/ShadowhunterrX