Even een snelle recensie geschreven vandaag, na het uitspelen van Gone Home Versie met screens is te vinden op mijn blog.


Er is zo veel meer te doen met het medium van videogames dan virtuele schiettenten opzetten. Regelmatig komen er games uit die dat bewijzen, die het medium oprekken en er vernieuwende dingen mee doen. Pak bijvoorbeeld Dear Esther, wat in feite een digitaal gedicht was met prachtige visuele begeleiding. In mijn ogen nog altijd één van de beste digitale ervaringen van 2012. Deze week kwam ‘Gone Home’ uit, wederom een virtuele ervaring die geen uitdaging biedt, maar slechts gaat voor een zo goed mogelijke virtuele verhaalvertelling. Mijn interesse was getrokken, en ik begon vandaag met goede hoop aan deze ‘game’.

(Ik zal Gone Home vanaf nu wel benoemen als game, of het dat nou officieel is of niet. ‘Digitale ervaring’ gebruiken is ook niet ideaal. De discussie of dingen als Dear Esther en Gone Home daadwerkelijk als games bestempeld mogen worden, is er eentje voor een andere keer.)

Gone Home opent simpel. Je speelt als Katie, een jongedame die net terugkeert van een jaar reizen door Europa. Haar ouders en zusje zijn in die tijd verhuisd naar een groot landhuis in het bos. Je staat in een helse onweersbui voor de deur, en moet op zoek naar de sleutel. Gone Home laat, in tegenstelling tot Dear Esther, wel interactie toe met de omgeving. Je kunt bijna alles wat los zit oppakken en bekijken of verplaatsen. Vergis je niet; het zoeken naar sleutels is geen groot deel van de game, en ze liggen allemaal op makkelijke, logische plekken. Geen uitdaging hier. Je opent de deur en staat in de hal van een gigantisch landhuis. Ik besloot niet aan de stroomrekening te denken, en meteen alle lichten aan te klikken. Het verkennen van de omgeving gaat soepel en intuïtief. Systemen waarbij je deuren openmaakt door ze naar je toe te trekken, zoals in Amnesia en Penumbra, zijn leuk, maar Gone Home houdt het simpel. Alle interactie gaat via één simpele muisklik. Dingen oppakken, deuren openen, brieven lezen, alles. Een optie om dingen terug te leggen op hun oude plek zorgt ervoor dat je geen rotzooi van het virtuele huis maakt door op onhandige videogame-wijze met spullen te gooien, zelfs al is ook dat een optie.

Wat je nu te doen staat? Nou, dat zoek je zelf maar lekker uit. Gone Home vertelt je niks. Het huis is verlaten, en je mag verkennen zoveel je wil. Als je weet waar je heen moet (wat eigenlijk alleen kan door van tevoren op internet te zoeken), kun je binnen een minuut naar het einde toe lopen en de game ‘uitspelen’, maar dan had je de game beter niet kunnen kopen. Het is de bedoeling uit te vinden wat er aan de hand is met dit huis, je ouders en vooral: je zusje. Aan de hand van allerlei aanwijzingen wordt je steeds wijzer, en ontvouwt zich een boeiend verhaal. Je luistert naar antwoordapparaten, bekijkt foto’s, maar je zult vooral brieven en notities lezen. Een voice over van je zusje Sam leest bepaalde brieven op met zeer sterke voice acting, wat de game net dat beetje karakter meegeeft wat hij nodig heeft. Gone Home is een trage ervaring. Je kunt niet rennen of springen, en moet je dus lopend door het flinke landhuis met vier verdiepingen verplaatsen. Ik had er zelf geen enkel probleem mee, maar mensen die Dear Esther te traag vonden, kunnen beter weg blijven.

Qua graphics moet je niet te veel verwachten. De game is niet lelijk, maar het is ook zeker geen grafisch meesterwerk. De focus lag duidelijk op andere dingen tijdens de ontwikkeling. Het level design maakt gelukkig een boel goed. De lay-out van het huis voelt logisch, en niet raar zoals vaak bij videogamehuizen het geval is. Helaas worden er hier en daar kasten hergebruikt, wat me een beetje tegenviel van een game met maar één level, maar de kamers zelf zijn met veel zorg in elkaar gezet. Het verkennen van deze omgeving is een geweldige ervaring, vooral als je de tijd neemt om in alle hoeken en gaten te zoeken naar verstopte post-its, documenten, brieven en foto’s die meer diepgang aan het verhaal geven. Dat verhaal zal ik niks over verklappen, maar het is romantisch getint op een aardig onconventionele manier. Meer kan ik niet echt zeggen zonder dingen te verpesten voor de mensen die Gone Home nog zelf willen ervaren. Het is geen schokkend plot vol met wendingen wat je nog weken bezig zal houden. Misschien kun je nog wat speculeren als je de helft van de aanwijzingen en belangrijke brieven mist, maar als je zoals ik bijna alles hebt gevonden, laat het verhaal weinig ruimte over voor speculatie.

Gone Home stuurt je heel licht in de juiste richting door enkele deuren op slot te houden, waardoor je eerst bepaalde delen van het huis, en daarmee het verhaal, ontdekt voor je de rest gaat verkennen. De game geeft je echter enkele opties voor je begint, waarmee je de ervaring kunt aanpassen. Zo kun je ervoor kiezen om alle lichten automatisch aan te hebben, alle deuren van het slot te halen of de voice overs uit te schakelen. Ik raad achter aan dat allemaal achterwege te laten, tenzij je erg bang bent in het donker. Vrees niet; Gone Home bevat geen enkel schrikmoment. Na het spelen van games als Amnesia en Penumbra, voelde ik wel een constante spanning terwijl ik door het huis liep in first person. Maar dit is geen horrorgame. Elke kamer bevat genoeg lampen om bijna alles te verlichten, en er is geen monster, geest of zelfs mens te vinden. En nee, je kunt ook niet je vader’s shotgun van onder het bed pakken en de boel aan gort schieten. Dat zal sommige mensen irriteren, maar ik vond het aangenaam. Gone Home voelde als een goed boek, maar dan in virtuele vorm. Je zult ook een heleboel lezen, dus als je daar niet tegen kunt zou ik aanraden deze titel over te slaan.

Tot nu toe klink ik erg positief over Gone Home. En dat ben ik ook. Ik vind het overall een geweldige ervaring. De omgeving is prachtig, de sfeer is sterk, het verhaal is niet diepgaand, maar wel ontroerend en enorm goed gebracht. Dat de game geen uitdaging biedt, maakt mij niks uit. De ontwikkelaar waarschuwt er zelf voor op de Steam pagina, wat niemand het recht geeft om er achteraf over te klagen. De interactiviteit met de omgeving geeft het net dat beetje extra wat Dear Esther soms miste. Om alles te beleven zul je toch zo nu en dan wat moeten zoeken, dingen oppakken, laden opentrekken en hier en daar zelfs een code of sleutel zoeken. Helaas is er één groot probleem wat ik heb met Gone Home, en dat is zijn prijsstelling. Ik heb er geen stopwatch bij gehouden, maar ik was op de gok zo’n twee uur bezig met het uitspelen ervan. En dan heb ik het écht grondig gedaan. Ik heb elke hoek van elke kamer doorgespit, heb alle brieven van begin tot eind gelezen en alle audio diaries afgeluisterd. Herspeelbaarheid ligt zeer laag, gezien de game in tegenstelling tot bijvoorbeeld Dear Esther, exact hetzelfde is de tweede keer. Nou is twee uur geen schande, zolang je de prijs erop aanpast. Maar Gone Home staat op Steam voor het absurde bedrag van €18,99… En daar gaat het mis. Dear Esther kostte toentertijd €7,99, en dat vond ik net acceptabel, zelfs al was ik zelf voor €4,99 gegaan. Ik betaal bij de plaatselijke bios ook €9 voor een kaartje waar ik soms maar anderhalf uur vermaak voor terug krijg. Maar €18,99 voor iets wat hooguit twee uur duurt kan ik niet verdedigen. Dat is een hele slechte prijs-kwaliteitsverhouding, zelfs met de hoge kwaliteit van Gone Home. €7,99 is ook hier het maximale acceptabele bedrag wat ik zou durven vragen voor een titel als dit, met een voorkeur voor €4,99. Negentien euro is not-done, en ik kan je dan helaas ook niet vertellen dat je Gone Home moet gaan kopen. Nog niet… Gelukkig heeft Steam regelmatig aanbiedingen, en als Gone Home daar over enkele maanden tussen zit voor een acceptabel bedrag, en de game spreekt je aan, dan denk ik dat je er geen spijt van zult krijgen.

Cijfer zonder prijs meegerekend: 8/10
Cijfer met huidige prijs meegerekend: 4/10

---

Hey, ik ben geen olifant

Één schopje, daarna laat ik hem sterven Toch wel jammer om geen reacties te ontvangen.

---

Hey, ik ben geen olifant

Goede review, maar klinkt als niks voor mij Ik ben compleet voor een fijne ervaring en niet te veel uitdaging, maar als het te traag gaat haak ik al snel af

---

www.flickr.com/mightybass PSN: Basinet

Dit is echt 1 van de betere Indie games die nu uit is. Het verhaal greep mij echt aan en ik leefde dan ook echt mee met de strubbelingen die het zusje had. Het einde vond ik ook echt mega goed, maar inderdaad; de prijs is echt wel too much.

---

I'm the Juggernaut bitch!

Leuke review inderdaad, volgende keer alleen een paar plaatjes/filmpje/trailer erbij

en bij de introductie het platform even melden, voor de rest prima hoor!

Ik had dit topic helemaal niet gezien

Lijkt mij wel een toffe game, maar ik wacht inderdaad wel tot er een redelijk prijs voor gevraagd wordt.
Games die je op je eigen tempo kan spelen vind ik wel lekker.
Ghost in the Sheet vond ik ook wel erg vermakelijk, hoewel die wel meer om puzzels gaan dan het verhaal (hoewel het verhaal ook tof is)
En er was nog zo'n game, alleen ik kan niet opzoeken hoe hij heet (hij staat in mijn steamlijst, en mag van het werk die site niet bezoeken )

Ik vrees alleen dat mensen tegenwoordig niet meer van slow-paced games (ala Myst) houden. Alles moet snel en dood kunnen...

---

Nieuwe Japan vakantieblog 2016: http://Japan2016.droogtwelweerop.nl

@Kevnizzle
Inderdaad, het is een geweldig spel wat bij mij veel emotie en compassie wist op te wekken. Jammer dat de prijsstelling roet in het eten gooit.

@Beloved
Plaatjes staan erbij op mijn blog moet nog een reden hebben om mensen daarheen te lokken natuurlijk

@Flapperbol
Volgens mij komen topics ook niet in de lijst rechts als er geen reacties zijn Logisch dat niemand hem zag dan. Ghost in the Sheet ken ik niet. Zal ik zo eens onderzoeken. Zelf net begonnen aan 'Shelter', een kunstzinnige Indie game waarin je een das speelt Verdomd mooi gemaakt.

En ach, het relatief grote succes van Dear Esther stelt me gerust dat er altijd nog aardig wat mensen zijn die dit soort dingen weten te waarderen

---

Hey, ik ben geen olifant

De game is nu te krijgen voor 9,49 t/m vrijdag. Al twijfel ik nog steeds of ik hem zal kopen.

Vind het zelf eigenlijk nog net wat te veel. Maar als de game je zeer interessant lijkt, kan het het waard zijn. Misschien

---

Hey, ik ben geen olifant

En er was nog zo'n game, alleen ik kan niet opzoeken hoe hij heet (hij staat in mijn steamlijst, en mag van het werk die site niet bezoeken )

---

website: https://thangmangcapvp.com

Everybody's Gone to the Rapture toevallig?