De visuele stijl van Shibuya Scramble valt in de trailer gelijk op en is compleet anders dan dat meestal wordt gebruikt voor visual novels. Er is helemaal niets getekend of geanimeerd, wat heel erg ongebruikelijk is. Het gehele spel bestaat uit videoclips, foto’s of korte animaties uit het echte leven. De gebruikte clips en foto’s passen perfect bij de situaties die je tijdens het verhaal tegenkomt. De gebruikte acteurs weten hun rollen goed neer te zetten. Wel zijn vaak de emoties erg overdreven, maar ik vond dat juist erg leuk. Vaak genoeg was ik aan het lachen om ofwel de gebruikte foto’s, tekst of de combinatie van beide.
Shibuya Scramble krijgt het voor elkaar om vijf compleet willekeurig lijkende karakters bij elkaar te brengen en hier een zeer boeiend verhaal van te maken. De hoofdpersonages zijn: Shinya Kano, een detective die zijn werk probeert te doen; een straatjongen met een hart van goud met de naam Achi Endo; Minoru Minorikawa, een journalist en motor fanaticus; TAMA, (wacht, is dat een kat of niet?) die zich niet kan herinneren wie/wat ze precies is); en als laatste is een viroloog en hooggeplaatste pief van een farmaceutisch bedrijf, Kenji Osawa. Deze compleet willekeurige personen lijken op het eerste oog niets met elkaar te maken hebben. Maar toch brengt het lot ze bij elkaar in een verhaal dat vol zit met liefde, ontvoeringen, dodelijke ziektes, gangsters, en natuurlijk kattenkostuums.
Het verhaal wordt dus verteld vanuit het perspectief van deze vijf hoofdpersonages. Het begint allemaal met Shinya Kano die een ontvoering onderzoekt. Tijdens zijn intro komt gelijk het meest gebruikte onderdeel van Scramble naar voren: de Time Chart. Shibuya Scramble is opgedeeld in tien stukken van een uur. Ieder uur is weer opgebouwd in stukjes van vijf minuten. Ieder personage heeft zijn eigen tijdlijn waarin elke vijf minuten weer iets anders kan gebeuren. Zo kan het gewoon een stuk van het verhaal zijn, maar vaak bevatten ze ook situaties waarbij jij als speler een keuze krijgt voorgelegd. De keuze die jij op dat moment maakt kan invloed hebben op meerdere tijdlijnen.
Ook kan het ervoor zorgen dat je gelijk een slecht einde te zien krijgt. En je zult veel slechte eindes te zien krijgen in Shibuya Scramble. Soms vroeg ik mij wel af of het einde nu echt zo slecht was voor dat personage. Maar volgens de makers is het geen goed einde, dus daar moet ik mij dan maar bij neerleggen. Afijn, bij een slecht einde zit vaak een hint naar waarom het zo afliep voor dat personage. Vaak betekent dit dat je terug moet in de tijdlijn van een of meerdere personages om andere keuzes te maken. Hierdoor veranderen de gebeurtenissen en is het slechte einde ineens teniet gedaan.
Dit systeem is wat Shibuya Scramble interessant maakt en ook overzichtelijk. De meeste gemaakte keuzes hebben direct ergens invloed op. Maar waarop de keuzes invloed hebben kom je vaak pas veel later achter. Vaak betekent dit dat je weer terug moet in een tijdlijn van een personage om toch die andere keuze te maken. Zo krijgt Shinya Kano in het begin van Scramble de keuze om een potentiele dief aan te vallen of niet. Toevallig is deze potentiele dief Achi. Als je hem gevangen neemt met Shinya, krijg je automatisch een slecht einde voor Achi. Hierdoor eindigt het verhaal van Achi en dat kan natuurlijk niet. Dus moet je terug in de tijdlijn van Shinya om toch te wachten op de dief.
Soms word je niet tegengehouden door een slecht einde in een tijdlijn van een personage, maar krijg je een “Keep Out!” bordje. Dit betekent dat je nog met een ander personage een stukje verder moet spelen alvorens je weer verder kunt met dit personage.
Tijdens het lezen van het verhaal zijn verschillende woorden blauw gespeld. Deze woorden kunnen geselecteerd worden en geven meer uitleg over personages, gebeurtenissen of specifieke onderwerpen. Kenji Osawa is bijvoorbeeld een viroloog en werkt dus veel met virussen. Het spel geeft een goede uitleg over wat virussen zijn en hoe ze werken aan de hand van deze achtergrondstukjes. Op deze manier kan Shibuya Scramble leerzaam zijn. Maar ook op andere manieren: Wist jij bijvoorbeeld dat kidnappen voor de Japanse wet wat anders is dan een ontvoering?
Soms worden woorden ook in het rood gespeld. Dit betekent dat je kan ‘’jumpen’’ naar de tijdlijn van een ander personage. Soms heb je dit ook nodig om verder te kunnen met het verhaal van een ander personage, bijvoorbeeld als dat personage het “Keep Out!” bord heeft.
Nu denk je vast dat het erg gemakkelijk is niet meer verder te kunnen met het verhaal met al die slechte eindes (vaak door door jouw gemaakte keuzes), jumps en “Keep Out!” signalen. Dit is mij echter nooit overkomen. Door de duidelijke structuur van de uren en de hints die gegeven worden bij een slecht einde, kun je vrij gemakkelijk uitvogelen wat er moet gebeuren om toch met een van de personages verder te kunnen.
Natuurlijk moet ik ook nog de geweldige soundtrack noemen die Shibuya Scramble bevat. Doordat er helemaal niets van de tekst is ingesproken is de muziek die je tijdens het lezen hoort nog belangrijker. De achtergrondmuziek past bijna altijd perfect bij de situatie en de geluidseffecten die gebruikt worden in combinatie met de foto’s zijn vaak subliem en zorgen voor een glimlach op je gezicht.
Uiteindelijk heb ik nog nooit een visual novel zoals 428: Shibuya Scramble gespeeld. Het is echt een van de beste, zo niet de beste visual novel die ik ooit heb gespeeld. Het bevat alles wat je zoekt in een visual novel: de ontwikkeling van personages, humor, actie, romantiek, noem het maar op en Shibuya Scramble bevat het. Nu snap ik ook waarom het door het Japanse tijdschrift Famitsu de perfecte score kreeg van 40/40. Mocht je toch nog niet helemaal overtuigd zijn, probeer het dan zelf en download de demo van de PlayStation Store!
Deze review is geschreven door Pascal Jongsma.
Oordeel 428: Shibuya Scramble (PS4)
- Graphics
95 - Gameplay 95
- Originality 95
- Sound 95
- Replay 95
- Eindcijfer 95
8.5
587 )
28-09-2018 23:45
18)
29-09-2018 00:04
