Leuk! Een vliegspel!
Er worden niet al te veel flight games gemaakt en wanneer er dan eindelijk een spel verschijnt waarin je je droombaan als kind mag gaan simuleren dan blijkt de game vaak niet echt toegankelijk te zijn. Bij Air Conflicts: Vietnam is dat anders; na een korte tutorial zal je de besturing al aardig door hebben en na een goed uur voel je je de Lionell Messi onder de piloten. Althans... Als de camera een beetje mee zou werken. Dat is het eerste punt waarbij deze game je aardig kan frustreren. De camera kun je niet of nauwelijks om je vliegmobiel draaien terwijl dan ook je blikveld nog enigszins normaal blijft. Ook schokt het beeld nogal omdat de camera vaak niet weet wat hij met jouw vliegkunsten aanmoet. Dat stijgt soms tot hoofdpijnniveau en meer dan eens vraag je je af of je misschien toch niet een lichte vorm van epilepsie onder de leden hebt. Wees gerust, het ligt echt aan de game en niet aan jou!
De hoofdpersoon van dit verhaal is Joe Thompson, een willekeurige piloot die in eerste instantie zijn twijfels heeft bij het doel van deze oorlog. Het bombarderen van onschuldige boeren die het al moeilijk genoeg hebben kan toch niet de bedoeling zijn? Deze mensen kunnen toch geen bedreiging vormen voor het machtige Amerika?
Hij zet zich over zijn eigen twijfels heen en zijn vaderlandsliefde wint het vooralsnog van zijn emoties. Tijdens het rondvliegen in een van de 20 vliegtuigen of helikopters staat er een lekker jaren 60 muziekje op in de cockpit. De muzieksmaak van Joe beperkt zich tot een kleine playlist maar hij heeft wel smaak.
In de jaren 60 lijken geavanceerde communicatiemiddelen nog niet ver in ontwikkeling te zijn. In een bepaalde missie mag de teamleider niet verongelukken. Het liefst zou je dan willen zeggen dat hij zich een beetje gedeisd moet houden en geen risico moet nemen maar helaas kunnen deze piloten niet communiceren met elkaar, in ieder geval niet op de manier zoals jij zou willen. Een goeie tactiek bedenken en uitvoeren als team is dus geen optie; het is ieder voor zich. Een voordeel is wel dat je met een druk op de knop van piloot kan wisselen., Dat is erg handig als je de Vietcong iets te vrijgevig hebt getrakteerd op een kogelregen met je eerste piloot. Mochten er nog piloten vermist raken dan kan je je kameraden altijd achteraf nog gaan zoeken om ze te redden. Amerikanen laten niemand achter!
Ultieme ervaring?
Van een ultimate edition mag je wel wat verwachten, zeker als de game eerder is uitgebracht voor minder krachtige consoles. Je hoopt dat de makers van het spel iedere mogelijkheid hebben benut om het maximale uit de next-gen consoles te halen. Helaas, op de last-gen zag dit spel er al niet verbijsterend uit maar voor de huidige generatie consoles is dit een behoorlijke aanfluiting. De omgevingen zijn plat en kartelig, de CGI is ondermaats, en wanneer de Vietcong zich laat zien doen zij dat allemaal in dezelfde houding met honderd man tegelijk. Wij als jonge gamers waren er niet bij maar het is moeilijk voor te stellen dat de Vietnamezen hun vijand stilstaand in een open veld opwachtten. Je familie stuurt je tussen de missies door regelmatig brieven waarin ze hun ongerustheid uiten maar als dat de vijand is dan hoeven ze zich weinig zorgen te maken. De vijanden op de grond zijn dus met name stilstaande objecten. In de lucht zijn de bad guys wat beweeglijker maar de hitte zoekende raketten en het intelligente 'locking-systeem' helpen een aardig handje. Elke vliegtuig of helikopter heeft zijn eigen kwaliteiten: de een kan dan sneller zijn, zijn kogels zijn misschien wel veel minder krachtig dan het langzamere vliegtuig.
Niet echt druk in het luchtruim
Helaas, de game is nu officieel uit maar op moment van schrijven ligt dit spel nog niet bij genoeg mensen thuis om online te kunnen vliegen en je kan je serieus afvragen of dat überhaupt het geval nog gaat zijn. Wel kun je natuurlijk zelf een potje starten maar 5 minuten in je eentje rondvliegen is ook niet echt leuk. Wel zal je ontdekken dat wanneer je neerstort het 20 seconden duurt voordat je weer opnieuw op mag stijgen. Dan duurt 20 seconden toch best lang...
Wanneer alles werkt kan je uit 4 speelmodes kiezen: Deathmatch, Team Deathmatch, Capture the Flag en Carrier Battle. Nogmaals, het is de vraag of dat daadwerkelijk nog van de grond gaat komen... Op het moment van schrijven staan er 17 mensen in de totale leaderboard.
Conclusie
Opvallend is dat het scherm waarin je naar beschikbare servers zoekt in eerste instantie op LAN staat en niet op PSN. Geeft de maker hiermee aan dat ze niet veel vertrouwen hebben in de verkoop van dit spel? Het zou zomaar kunnen. Deze game kan je prima links laten liggen tenzij je nog wekelijks je SNES aanzet om Desert Strike te spelen. Het bombarderen van vijandelijke basissen, het droppen van grondtroepen en het neerhalen van Vietnamese piloten blijkt hier bepaald geen hoogvlieger, ook niet als ultieme editie. Snel terug naar de straten van Chicago...
Deze review is geschreven door Rick Van Der Linden.
Oordeel Air Conflicts: Vietnam Ultimate Edition (PS4)
- Graphics
30 - Gameplay
55 - Originality 50
- Sound
60 - Replay 50
- Eindcijfer
49
12778 )
02-07-2014 20:49
Ik vind Air Conflicts spellen altijd maar laagvliegers. Zowel grafisch als cameratechnisch is het het nét niet. Wel jammer, Ace Combat kan namelijk wel wat serieuze concurrentie gebruiken. Die serie begint langzaam aan ook stil te staan. Ik heb Apache: Air Assault ook en die speelt wel lekker weg, maar ook hier valt de besturing tegen en zijn de landschappen behoorlijk kaal. Waar is die éne fighter jet simulator die wij willen?
8)
02-07-2014 23:36
