Assassin’s Creed IV: Black Flag neemt je dit najaar mee op een tropisch tripje. In dit laatste deel maak je namelijk de Caraïbische wateren onveilig met je piratenbende. Klinkt niet echt als een Assassin’s Creed game? Klopt! Ubisoft slaat een andere weg in met dit deel. Niet alleen de setting is compleet anders dan voorgaande delen, er zijn ook een aantal forse wijzigingen doorgevoerd op het gebied van gameplay. Dat was volgens velen ook wel nodig gezien de kritiek die Ubisoft kreeg op het derde deel. Maar blijft dit laatste deel wel trouw aan de essentie van de serie?
Verhaal
Assassin’s Creed IV: Black Flag (AC:BF) speelt zich af vóór de gebeurtenissen van het derde deel. Dit maal kruip je in de huid van een wat ruigere hoofdpersoon, namelijk de vrijbuiter Edward Kenway , de vader van Haytham Kenway uit deel drie. Het spel speelt zich af rond het jaar 1715, toen piraten nog de dienst uitmaakten in de Cariben. Dat staat natuurlijk garant voor vele tropische locaties en bezoekjes aan prominente steden als Havana en Nassau, maar daarnaast reis je tussen verschillende eilanden met behulp van je privéschip genaamd de Jackdaw. Zoals het een echte piraat betaamd is Edward aanvankelijk maar geïnteresseerd in één ding: geld. Een minder hoogdravend motief dan dat van de vorige hoofdpersonen dus. Op de achtergrond van je avonturen speelt het conflict tussen de Assassins en de Tempeliers, dat langzaam naar een soort van climax toewerkt. Wel is het verhaal veel minder complex dan in de vorige delen . Zoals in elke Assassin’s Creed speel je soms ook delen met een hedendaags persoon die buiten de Animus leeft. Dit keer speel je echter niet met Desmond, maar met een medewerker van een bedrijf dat met behulp van de Animus interactieve entertainment producten maakt. Waar deze stukken me in vorige delen meestal uit de flow haalden, wist dit verhaal me wel te boeien doordat het een paar grappige referenties naar de eerdere games maakt en bovenal niet te lang duurt.
AC:BF voelt voor mij als thuiskomen. Het deed me echt denken aan AC 2 waarin je ook prachtige omgevingen kon bezoeken en waar van alles te ontdekken was . Zo ook in AC:BF, waar ik vanaf het begin werd gegrepen door de ongelofelijk pakkende sfeer. De woeste zeeën met gigantische golven, de tropische stranden en de bruisende steden waarin steeds weer iets nieuws te ontdekken is. In die steden voel je je meteen thuis door de bekende principes die je uit voorgaande delen kent. De uitkijkpunten die je kunt beklimmen om de kaart vrij te spelen, de moordmissies waarin je specifieke doelwitten moet uitschakelen en ook het jaagelement uit deel drie is weer van de partij. Ubisoft heeft alle componenten uit de vorige delen bij elkaar gepakt met als hoogtepunt de scheepsgevechten uit het vorige deel. Die nemen in AC:BF namelijk een prominente rol in. Je bent immers kapitein van je eigen schip en als piraat ben je veelal bezig om andere schepen te beroven en/of tot zinken te brengen. Dit beroven van andere schepen is heel erg spectaculair en verslavend. Met je verrekijker kan je de buit van je slachtoffers inspecteren om ze vervolgens met een arsenaal aan wapens te bestoken. Vooral de kanonsalvo’s die je langszij afvuurt kunnen een hevige skirmish opleveren. Als je het slachtoffer voldoende verzwakt hebt kun je ervoor kiezen om het schip te enteren. Je manschappen trekken het schip van de tegenstander nabij om vervolgens een man tot man gevecht aan te gaan met de tegenstander. Wanneer je als overwinnaar uit de strijd komt beroof je het schip van zijn handelswaar en bemanning, waarmee je de Jackdaw kunt upgraden.
Maar zoals in elke Assassin’s Creed game valt er ook het één en ander aan te merken. Veel goede componenten zijn meegenomen uit de vorige delen. Maar dat geldt ook voor de dingen waar ikzelf wat minder van houd. Zo is het vechtsysteem vrijwel onveranderd gebleven, hetgeen naar mijn mening juist te makkelijk is. Dit houdt wederom in dat je vooral aan het wachten bent tot je de counter aanval kunt inzetten, en dat kan in grote gevechten nogal saai worden. Ik had graag gezien dat dit meer uitdagend en spannender was geworden. Daarbij is de moeilijkheidsgraad van de game nog steeds niet heel erg hoog. Er zijn wel wat pittigere missies, maar over het algemeen speel je vrij makkelijk door de game. Dit kan een bewuste keuze zijn, omdat het past bij het uitgangspunt om de speler zoveel mogelijk in de flow van de game te houden. Maar persoonlijk had ik liever hier en daar wat meer uitdaging willen hebben.
Voor de fans heeft Ubisoft weer een multiplayer modus toegevoegd aan AC:BF. Iets waar ik in eerdere delen weinig tijd gestoken heb. Het uitgangspunt is aardig, namelijk: jij bevindt je in een level met een aantal andere spelers en je moet je sluipmoordenaarsvaardigheden zo goed mogelijk inzetten om de tegenstander te slim af te zijn. Je kunt je bijvoorbeeld gedragen als een NPC en zodoende ongezien iemand vermoorden, of minder subtiel te werk gaan door bijvoorbeeld je pistool te gebruiken. Met de luidruchtige manier geef je natuurlijk wel je dekmantel weg, waardoor je een makkelijker slachtoffer wordt voor de andere spelers. Toch is de multiplayer niet alleen maar tegen andere spelers te spelen. Je kunt er ook in dit deel voor kiezen om in co-op NPC personages uit te schakelen in de Wolfpack modi, genaamd Unleashed en Discovery. In de Unleashed modus moeten spelers kistjes bewaken en tegenstanders op verschillende manier uitschakelen, terwijl je steeds moeilijkere levels voor je kiezen krijgt. Discovery is een meer verhaal gedreven reeks uitdagingen, die je co-op kunt doen en die je kennis laten maken met de principes van de multiplayer van AC:BF.
Voor mij is de essentie van Assassin’s Creed altijd het ontdekken van de speelwereld geweest. Ik kon me uren vermaken met alle zijmissies en het beklimmen van de uitkijkposten. Dat is gelukkig meer dan ooit tevoren in dit deel aanwezig. Je kunt schatkaarten vinden op eilanden, jagen op exotische dieren en je bezoekt de mooiste locaties met je schip de Jackdaw. Deze open wereld game geeft je echt het gevoel van vrijheid. Daar staat tegenover dat de hoofdverhaallijn minder episch is dan voorgaande delen en de moeilijkheidsgraad nog steeds vrij laag ligt. Ook hoor ik klachten dat de combinatie piraat – sluipmoordenaar niet door iedereen wordt gewaardeerd. Daar heb ik me echter geen moment aan gestoord. Dit spel is een absolute aanrader voor elke gamer die van een goede open wereld game houdt. En als je gewoon niet te veel verwacht van het verhaal kun je een heel leuke tijd hebben op de woeste baren van de Caraïbische wateren.
Deze review is geschreven door Daan Ceelie.
Oordeel Assassin's Creed IV: Black Flag (Xbox360)
- Graphics
80 - Gameplay
90 - Originality 75
- Sound 90
- Replay 85
- Eindcijfer 85
7649 )
01-11-2013 13:27
302)
01-11-2013 21:30
