De wereld van Bioshock
Voor wie het origineel niet gespeeld heeft, een korte omschrijving van de knotsgekke wereld die Rapture heet. Rapture is een stad diep gelegen onder het wateroppervlak. De stad is opgericht door Andrew Ryan, een idealist die zijn onderwaterwereld als utopie ziet. Geen klassenstrijd meer, maar vrijheid! Vrijheid die zo ver gaat als manipulatie van de menselijke genen. Een mens moest niet begrensd worden door zijn eigen kunnen. Langzamerhand wordt de samenleving echter steeds gestoorder door hun buitensporige experimenten. Het gaat zo ver dat dochters van bewoners worden ingezet om lijken met een grote naald leeg te halen van de laatste restjes ADAM, het stofje waar mee je de genen kunt aanpassen. Deze zogenaamde Little sisters, worden beschermd door mannen in kolossale duikerspakken. Dit goedje heb jij zelf ook nodig, zo bezorgt het jou gaandeweg de verschillende Plasmid powers. Zoals vuur of ijs die je uit je hand kunt schieten.
Who is your Daddy?
Deel 2 neemt je mee naar de gebeurtenissen tien jaar na het origineel. Centraal staat de politieke discussie tussen nieuwkomer Sophia Lamb en Andrew Ryan. Zij houdt er compleet andere ideeën aan over dan Andrew Ryan, deze discussies en politieke botsingen komen in het avontuur steeds weer terug.
Vond je de Big Daddies in het origineel tof, dan gaat dit deel je zeker bevallen, je bent dit keer namelijk zelf één. Zo’n grote kolos waar je veel moeite voor moest doen om deze neer te halen in deel 1.
De toon van het verhaal wordt in de eerste 15 minuten al goed gezet. Het gaat er uiteindelijk om dat jij op zoek bent naar Eleanor, jouw eigen Little Sister. Deze Little Sister blijkt echter de dochter van professor Lamb te zijn. Het is echt tof om in de huid te kruipen van zo’n grote kolos en de wereld van Rapture verder te ontdekken. Daarnaast wordt de rol van de Big Daddies gedurende het verhaal ook verder uitgediept. Waarom zijn deze kolossen er eigenlijk en lopen ze met kleine meisjes rond? Ik betrapte me zelf op een ‘wow’ moment terwijl ik speelde en me realiseerde hoe bepaalde zaken nu precies in elkaar zitten. Je moet je bedenken dat jij je nu in de rol waant van een Big Daddy, het is heel knap gedaan dat jouw rol weinig verschilt met die van de Big Daddies in deel 1. Je moet dan ook zo nu en dan met een eigen Little Sister op stap, op zoek naar ADAM. Een groot voordeel van de Big Daddy is overigens dat je nu zowel je plasmid power als je geweer tegelijkertijd vast kunt houden, zo hoef je niet steeds te wisselen tussen de twee. De besturing is hetzelfde als het vorige deel wat er voor zorgt dat oudgedienden zich al snel als een vis in het Rapture water zullen voelen.
De sfeer rondom Andrew Ryan
Ondanks dat het lijkt alsof de gebruikte Unreal-engine op zijn einde begint te lopen, ziet de game er enorm goed uit. Wat ik wel jammer vind is dat je, als je naar buiten kijkt (behalve in het begin) niet heel ver kunt kijken. Vaak zie je maar wazig een paar gebouwen. Hierdoor heb je nooit echt het gevoel dat je weet waar je nu precies in Rapture bent. Wel gaaf is dat je nu als een Big Daddy ook ‘buiten’ komt, in de onderwaterwereld zelf. Dit zorgt voor een nieuw perspectief en een nieuwe omgeving. De omgevingen verschillen overigens over het algemeen niet enorm veel van het origineel, wel zijn er nog genoeg thema’s gevonden die deze wereld echt doet leven, zo is er bijvoorbeeld een pretpark volledig gebaseerd op Andrew Ryan. Door middel van gevonden audiotapes hoor je hoe het dagelijks er aan toe ging in het verwoeste park. Zo hoor je bijvoorbeeld over een juf met haar klas die naar het pretpark gaan als schoolreisje. Naarmate je verder in het park vordert, worden de tapes steeds panischer tot uiteindelijk helemaal de hel los lijkt te breken. Verhalen die je hoort vergeet je niet snel meer.
Een nieuwe rol is dit keer weggelegd voor de Big Sisters die niet blij zijn dat je alle ADAM aan het oogsten bent. Bij het maken van deze game was er eerst sprake van dat er maar één Big Sister in de game zou zitten, die je aan het eind van de game moet verslaan. Dit hebben ze echter gewijzigd omdat ze dat niet bij de ervaring vonden passen, je weet ten slotte als gamer dan al dat je nooit van een Big Sister kunt winnen tot het spel voorbij is. Dit is een goede beslissing geweest, want dit zorgt er voor dat je jouw gehele arsenaal klaar hebt staan voor het gevecht met Big Sister. Big Sisters zijn gemuteerde Little Sisters in duikerspakken, en zijn een stuk leniger dan de gebruikelijke Big Daddies.
Gevarieerde gevechten
En daar komt gelijk de variatie om de hoek kijken. De ene keer ben je op je gemak aan het ontdekken en zoeken naar items en geld, de andere keer verdedig je je Little Sister tegen hordes Splicers die haar willen ombrengen. Weer een ander moment, moet je bijvoorbeeld de strijd aan gaan met een andere Big Daddy. Hier komt wat meer tactiek bij kijken, want je kunt van te voren een plan opzetten, de Big Daddy valt jouw namelijk pas aan als jij hem aanvalt (of de Little Sister die hij beschermt).
Wanneer je gewonnen hebt, kun je er voor kiezen om zijn Little Sister te adopteren of te harvesten. Dat laatste levert je meer ADAM (wat je kan gebruiken voor nieuwe plasmids) op, maar hier bij komt je Little Sister echter wel om het leven. De eerste levert een stuk minder ADAM op, maar geeft je op de lange termijn weer andere voordelen. Alle oude plasmids zijn weer terug van weg geweest, het levellen van de plasmids is nu een stuk beter uitgewerkt dan in deel 1. Level 2 van de elektrische plasmid zorgt er bijvoorbeeld dat er een kettingreactie ontstaat als je een Splicer raakt.
Verder doet Bioshock 2 wat een vervolg moet doen, er zijn geen grote vernieuwingen in het singleplayer gedeelte, maar bepaalde zaken zijn wel gemakkelijker gemaakt. Zo is de camera terug van weggeweest waarmee je Splicers moet researchen. Je hoeft nu niet meer heen en weer te springen om zo niet geraakt te worden, de camera is nu eerder een filmcamera, die zodra je hem aanzet, de vijand automatisch opneemt tijdens je gevecht. Ook het hacken van turrets en camera’s gaat nu intuïtiever. Door middel van een Dart gun kun je nu op afstand hacken, het draai-pijp-puzzelsysteem heeft verder plaatsgemaakt voor een bewegend pijltje dat je op het juiste moment moet stoppen in het groene gedeelte van de balk. Dit komt de flow van de game ten goede.
Multiplayer
De grootste vernieuwing ligt hem natuurlijk in de multiplayer modus. Je kunt goed zien dat 2K Marin zorg besteed heeft aan de online optie, de multiplayer vertelt zelfs een licht verhaal en fungeert als proloog van deel 1.
Zo begin je in een lobby waar je doorheen kunt lopen. Alle standaard opties zijn in deze game verwerkt in de vorm van verschillende elementen in de lobby. Een klerenkast om je character zijn accessoires aan te passen, een krantenbak waar je je statistieken in kunt bekijken etc. Naar mate je in rang stijgt unlock je steeds meer attributen, plasmids en ook meer cassettebanden waarin je meer te weten komt over het doen en laten van de verschillende multiplayer characters (5 in totaal). Vijf lijkt misschien weinig, maar ze zijn redelijk uitgebreid te customizen. Multiplayer shooter fans zullen verder het op prijs stellen dat je uitgebreid kan bepalen welke wapens, plasmids etc. je mee kunt nemen. Dit kan je allemaal naar eigen wens in vullen. Daarnaast zijn er ook voor elk wapen meerdere speciale functies te ontgrendelen, zoals een automatische schietfunctie voor je pistool. Er zijn bijzonder veel van dit soort functies te unlocken, genoeg te doen dus.
Online spelen is echt tof, elementen uit Bioshock als hacken van gun turrets, plasmids en zelfs het Big Daddy pak komen allemaal terug in de multiplayermodus. Er zijn ook veel verschillende modi en het kleurige stijltje van de verschillende characters in combinatie met de Rapture wereld, zorgt voor een aparte sfeer. De multiplayer deed me door de characters een beetje denken aan TimeSplitters 2, maar dan online. Elke keer als je online speelt, verdien je tevens ADAM. ADAM fungeert in de multiplayer als experience. Dit kun je krijgen door bepaalde objectives te behalen, maar ook als je bijvoorbeeld een machine hackt of een tegenstander dood.
De plasmids voegen daadwerkelijk wat toe aan de gameplay. Met Ice Blast kun je tegenstanders bijvoorbeeld vertragen, met shock kun je ze, net als in de singleplayer, verlammen. Als klap op de vuurpijl zijn er ook nog een paar compleet nieuwe plasmids te ontdekken.
Wel jammer is dat sommige levels wat donker ogen. Daarnaast hebben spelers heel wat kogels nodig voor ze neergaan, soms voelt het ook net alsof je kogels niet aankomen, terwijl de vijand toch echt flink wat lood aan het incasseren is. Online gevechten werken ook wat chaotischer dan bijvoorbeeld een Bad Company, het is meer ieder voor zich dan als een team de tegenstander inmaken.
Conclusie
Bioshock 2 is een geweldig mooie titel. De game is minder verassend dan deel 1, dit komt omdat we inmiddels wel bekend zijn met de wereld van Rapture, maar dat neemt niet weg dat deze titel als een welkom thuis aanvoelt. De ervaring om als Big Daddy te spelen zorgt tevens voor de nodige vernieuwing en is echt briljant. Je wilt echt jouw Little Sister beschermen tegen al die Splicers die haar een kopje kleiner willen maken. Het benauwde sfeertje, de plasmids, de gevechten met Big Daddies en de nieuwe vijanden zoals Big Sister, het past gewoon allemaal in het wereldje van Rapture. Belangrijk is wel dat je veel saved in deze game, er zit een automatische save functie op, maar die brengt je soms vrij ver terug van waar je was, save dus regelmatig. Vooral hacks die misgaan kunnen nogal wat frustratie opleveren. Dit mag echter geen reden zijn om deze titel te negeren, Bioshock is terug en het is weer genieten in Andrew Ryan’s bizarre creatie Rapture.
Oordeel Bioshock 2 (PS3)
- Graphics
90 - Gameplay 92
- Originality
80 - Sound 90
- Replay 90
- Eindcijfer 91
