“Demon’s Souls is ongelooflijk slecht”
Het originele Demon’s Souls is een spel met een bijzondere geschiedenis. Sony gaf het Japanse FROM Software - destijds nog een vrij kleine ontwikkelaar - de taak een tegenhanger voor de The Elder Scrolls-serie te maken die exclusief op PlayStation-consoles zou verschijnen. Dit was echter makkelijk gezegd dan gedaan en na een aantal mislukte ideeën zoals een first-person perspectief werd als laatste redmiddel Hidetaka Miyazaki - toen nog slechts coder bij FROM, inmiddels president - aan het roer gezet van de fantasy RPG. Miyazaki besloot met de game terug te gaan naar de filosofie achter hun oudere King’s Field-games en hiermee weer een game in de markt te zetten die je aan je lot over liet in plaats van je aan de hand te nemen zoals menig andere moderne videogame.
Tijdens meetings met Sony lieten FROM Software-medewerkers niks weten over de moeilijkheidsgraad omdat ze bang waren dat Sony zou eisen dat de game toegankelijker gemaakt zou worden. Tijdens shows als de E3 en Tokyo Gameshow kwam dan ook bijna niemand door de demo heen en toen Shuhei Yoshida - in die tijd president bij Sony Computer Entertainment Worldwide Studios - het spel eindelijk zelf onder handen mocht nemen zat hij urenlang vast in het begin en noemde hij het spel “ongelooflijk slecht.” Iets waar de beste man jaren later op terug is gekomen nadat Demon’s Souls wereldwijd een gigantisch succes bleek te zijn, waarna FROM Software de Dark Souls-serie, Sekiro en het exclusief op PlayStation verschenen Bloodborne heeft mogen maken. Ondanks de geplaagde ontwikkeling en vrij negatieve eerste reacties is het een spel dat het gaminglandschap voorgoed heeft veranderd.
Leer en overleef
Voor wie niet bekend is met de Souls-games: Demon’s Souls is een dark fantasy role-playing-game waarin je in de huid kruipt van een blanco figuur die je zelf voorziet van een naam en een klasse, waarmee je je een weg baant door verschillende werelden die bezaaid zijn met monsters en grote bazen die je in twee klappen neermaaien. Ga je dood? Dan begin je weer aan het begin van het level en zijn alle vijanden weer terug. Het is een concept dat voor buitenstaanders vaak lastig te begrijpen is. Waar zit het plezier in constant doodgaan? Wat is er leuk aan het verliezen van al je progressie? Waar het echter om draait in de Souls-games is dat je geconfronteerd wordt met je eigen fouten. Ga je dood tijdens een bossfight? Dan was je waarschijnlijk te gretig en wilde je een extra klap uitdelen waar dit niet kon. Word je door een groepje vijanden een hoekje in gedreven en tot moes gehakt? Dan heb je waarschijnlijk niet goed genoeg om je heen gekeken en geluisterd naar het omgevingsgeluid voordat je de hoek om rende. Het is een spel dat draait om het door en door leren kennen van je vijand, van z’n aanvalspatronen, en van de wereld om je heen. En wanneer dat lukt en je de baas verslaat dan voelt dat ook echt verdiend. Want jij hebt het gedaan. Jij hebt jezelf aangeleerd hoe je het gevecht naar je hand kunt zetten. Het is een spelconcept dat voor veel spelers even tijd nodig heeft voordat het klikt, maar wanneer het klikt krijg je een spelervaring die laat zien hoe oppervlakkig menig ander actiespel eigenlijk is.
Een nieuw jasje
En dat is bij deze remake niet anders. Bluepoint Games, bekend van onder andere de fantastische Shadow of the Colossus remake van een aantal jaren terug, heeft de code van het originele spel gepakt en naast wat quality of life-verbeteringen eigenlijk enkel de audiovisuele verf van een upgrade voorzien. Het spel voelt en speelt nog hetzelfde als in 2009, wat goed laat zien hoe tijdloos een spel als Demon’s Souls eigenlijk is. Ondanks dat er qua gameplay weinig is veranderd aan deze PlayStation 5-versie van Demon’s Souls is het spel grafisch op moment van schrijven een van de mooist ogende games ooit gemaakt. Het spel beschikt over een ‘cinematic mode’ waarin het spel gepresenteerd wordt in 4K, maar met een framerate van 30 frames per seconde, en een ‘perfomance mode’ waarin de resolutie wordt verlaagd naar 1440p, met een 60 frames per seconde framerate. Grafisch zit er met dank aan een fantastische upscale-implementatie echter zo weinig verschil in beide modi, waardoor de 60 fps optie echt de ultieme manier is om Demon’s Souls te ervaren. Dit heeft echter niet enkel invloed op het beeld, maar ook op de gameplay.
Demon’s Souls is namelijk een spel waar één frame letterlijk het verschil kan betekenen tussen leven en dood. Met een verdubbelde framerate reageert het spel dus twee keer zo snel op jouw input, waardoor je misschien net iets sneller uit de weg rolt voor een sterke aanval, of net nog een extra klap uit kunt delen waar je anders te laat voor was. Ook heeft Bluepoint de creatieve vrijheid gehad over het audiovisuele aspect van de game: hoewel dit voor het grootste gedeelte fantastisch uitgepakt heeft, bijvoorbeeld in de verschillende spelwerelden die er smeriger en meer vernietigd dan ooit uitzien, zijn niet alle personages even goed uit de verf gekomen. Een goed voorbeeld is de Fat Official; een vijand in de game met een soort Joker-achtige glimlach op z’n snoet, die in deze remake meer iets weg heeft van een boomer uit Left 4 Dead dan een Souls-vijand. Ook de muziek is onder handen genomen. De originele Demon’s Souls soundtrack van Shunsuke Kida is door z’n low budget midi-sound echt enorm verouderd. Bluepoint heeft wat dat betreft de muziek van Demon’s Souls echt naar een hoger niveau getild, door er een 120-koppig orkest op te zetten. Hierdoor klinkt de muziek epischer dan ooit wat regelmatig voor kippenvel zorgt tijdens de heftige bossfights. Echter doet het qua sound wel iets meer aan Bloodborne denken dan aan het originele Demon’s Souls wat qua geluid toch wel een wat intiemere ervaring is. Productietechnisch dus zeker een vooruitgang en de nieuwe soundtrack slaat de plank zeker niet mis, alleen het maakt de ervaring toch een beetje anders.
Easy mode
Ondanks dat Demon’s Souls er in 2020 echt waanzinnig uitziet en klinkt blijft het echter wel de eerste game in een lange reeks actie RPG’s en dat is in het design van de game goed merkbaar. De spelwereld bestaat uit vijf werelden die ieder meerdere levels beslaan en grotendeels in willekeurige volgorde gespeeld kunnen worden. Deze levels worden vaak afgewisseld met een baas. Deze bazen zijn vaak erg gimmicky en voelen soms meer aan als een puzzel, waardoor ze vrij makkelijk te verslaan zijn wanneer je het trucje eenmaal door hebt. Een goed voorbeeld is de Tower Knight; een van de eerste bosses in de game. Wanneer je hem raakt met je zwaard merk je dat je eigenlijk maar weinig schade uitdeelt. Hak je vaak genoeg in op z’n achillespezen, dan zakt hij op een gegeven moment door z’n knieën waarna je gigantisch veel schade kunt toebrengen op z’n hoofd. Zo hebben vrij veel bazen in Demon’s Souls hele duidelijke zwakke plekken of zwaktes waardoor dit deel qua bossfights op een enkel gevecht na absoluut de makkelijkste titel in de reeks is.
Iets waar buitenstaanders vaak om vragen is een ‘easy mode’. Iets wat totaal tegen de filosofie van de serie in gaat en compleet zou verpesten wat de games zo goed maakt: namelijk de voldoening van het eindelijk verslaan van een vijand die nog net niet het bloed onder je nagels vandaan haalt. Bluepoint heeft dan ook niet lang na hoeven denken voor ze de beslissing hebben gemaakt een desbetreffende spelmodus niet toe te voegen aan deze remake. Toch hebben ze iets toegevoegd om deze spelers tegemoet te komen. Demon’s Souls beschikt namelijk via de ‘activity cards’ van de PlayStation 5 over meer dan 180 hulpvideo’s die je bijvoorbeeld laten zien waar goede wapens liggen of wat de zwakke plek is van een baas. Op deze manier wordt het spel toch iets toegankelijker voor nieuwe spelers zonder dat het invloed heeft op de game zelf. Ook is magie in Demon’s Souls enorm sterk. Een nieuwe speler kan dus het beste voor de ‘Royalty’-klasse kiezen zodat hij of zij van een veilige afstand vijanden uit kan schakelen. Dit betekent niet dat je makkelijk door de game rolt zonder er moeite voor te hoeven doen, maar in combinatie met het ‘Crescent Falchion’-wapen dat je vrij aan het begin van het spel kunt vinden kom je als nieuwe speler echt een heel eind. Ook is het nog altijd mogelijk online hulp in te schakelen van andere spelers bij gevechten waar je écht niet voorbij komt. Voor wie altijd al een Souls-game wilde spelen, maar afschrikt van de moeilijkheidsgraad is Demon’s Souls op de PlayStation 5 dus een perfecte instapper.
Meerdere keren
Voor deze review hebben wij het spel twee keer helemaal doorgespeeld. De eerste keer deden we er iets langer dan 18 uur over, waar we New Game+ in een kleine 12 uur doorspeelden. Iemand die nog nooit Demon’s Souls gespeeld heeft zal er makkelijk meer speeltijd uit halen aangezien de wereld vol geheimen zit en het wel even kan duren voordat je een baas z’n zwakke plek doorhebt. Een nieuwe Souls-speler haalt hier met gemak meer dan 30 uur speelplezier uit. Daarnaast is Demon’s Souls door haar vrije volgorde van levels uitermate geschikt vaker te spelen, aangezien je met poppetjes van verschillende klassen meer moeite zult hebben in gebied A dan in B en andersom, wat dus verschillende routes door de werelden vereist en waardoor je andere tactieken toe zult moeten passen op de bazen. PlayStation-games zijn deze generatie duurder geworden, maar ondanks deze prijsverhoging krijg je met Demon’s Souls absoluut waar voor je geld.
Daarmee is Demon’s Souls op de PlayStation 5 niet alleen een fantastische titel, maar ook nog eens de perfecte launchgame. Het is een spel waarmee je makkelijk tientallen uren zoet bent en ondertussen grafisch goed laat zien waar de PlayStation 5 toe in staat is. Het spel is voorzien van wat moderne snufjes zoals een uitgebreide fotomodus, grafische filters, een framerate van 60 frames per seconde en een prachtige 4K-resolutie. Voor veel spelers die ingestapt zijn bij de PlayStation 4 of net een PlayStation 5 in huis hebben gehaald, zal dit de eerste keer zijn dat ze Demon’s Souls zullen spelen en die zullen een moeilijke, maar zeker niet oneerlijke ervaring voorgeschoteld krijgen die op bepaalde vlakken toch wel afwijkt van de spellen die hierop volgden zoals Dark Souls en Bloodborne. Het is groots, het is goor en bovenal mysterieus en daarmee een spel dat intrigeert van begin tot eind. Hiermee verdient Demon’s Souls dan ook absoluut een plekje naast The Legend of Zelda: Breath of the Wild en Super Mario 64 als een van de beste launchtitels aller tijden.
Conclusie
Het originele Demon’s Souls heeft het gaminglandschap voorgoed veranderd. Elf jaar later luidt Demon’s Souls een gloednieuw gamingtijdperk in. Bluepoint Games heeft deze titel op een paar minimale audiovisuele missers na op majestueuze wijze vertaald naar moderne standaarden en daarmee een legendarische PlayStation-klassieker bijna geperfectioneerd. In 2009 had Sony misschien niet door wat voor goud ze in handen hadden, maar in 2020 is dit dé titel om in huis te halen naast je gloednieuwe PS5. Umbasa.
Deze recensie is geschreven door Gert Jan Naber
8.8
2960 )
01-12-2020 22:00
3)
01-12-2020 22:05
