Al in 2015 werd Dragon Quest VIII (DQ8) voor de Japanse 3DS-markt uitgegeven, elf jaar nadat Level-5 het spel voor de PlayStation in Japan had uitgebracht. Wij kregen DQ8 pas later op de PS2 in 2006, en warempel: elf jaar later krijgen ook wij de 3DS-release! Dat is zeer goed nieuws, want het originele spel wordt op bijna iedere lijst gerekend tot één van de beste Japanse RPG’s ooit. De 3DS-versie wordt trouwens uitgegeven door Square Enix, voor wie Level-5 de game zo lang geleden maakte. Square Enix en de 3DS hebben een mooie overeenkomst: beide bulken van de goede RPG’s! Is er echter nog wel een legitieme vraag naar heruitgaven van oude klassiekers, of is dit een schaamteloze poging om wat centjes te verdienen over de ruggen van nostalgische gamers?

Traditioneel Japans
Veel traditionele JRPG’s hebben een gezamenlijk overeenkomstige basis: (tot) vier leden van je eigen groep aan de ene kant, je tegenstanders staan braaf op een rijtje tegenover je, en om de beurt mag iedereen een actie uitvoeren. Tussen de gevechten door loop je over een grote kaart van dorpje naar kerker en weer terug, waarbij je ervaringspunten en goud verzamelt, sterker wordt en betere wapens koopt. Vrij standaard voor het genre, maar waar de nuance tussen een goede en een mindere JRPG wordt gelegd is in de presentatie en het verhaal. Zoals een RPG beaamt, begint DQ8 met een introductie die nog lang niet duidelijk maakt wat er allemaal gebeurt. Gedurende het verhaal wordt net zoveel duidelijk over wat er reeds is gebeurd, als wat er nog staat te gebeuren voor onze helden. Wat echter gelijk duidelijk beklijft in DQ8 is de originele setting en het simpele, maar charmante gevoel voor humor. DQ8 draagt de ondertitel ‘De reis van de vervloekte koning’, en dat somt het verhaal vrij aardig op. Koning Trode had het ooit allemaal voor elkaar: hij is koning van een sprookjesachtig land, heeft een degelijk kasteel, dito onderdanen en voor zijn dochter staan de prinsen in rij. Tot de dag dat een hofnar met een magische scepter de prinses in een paard verandert, zijn onderdanen in planten, en de goede koning zelf in een trol die op Yoda lijkt. Iedereen in Trodain heeft zodoende een rotdag, behalve onze held, die wonderlijk genoeg van alle narigheid bespaard blijft. Het is dan ook aan hem om met de koning en zijn dochter op pad te gaan om Trodain te redden. Vanaf het moment dat het spel daadwerkelijk begint, valt de aanstekelijke en charismatische sfeer op; bij het koddige beeld dat de prinses/het paard de kar met daarop koning Trode het eerste frame binnentrekt weet je dat het een bijzonder avontuur wordt.

Deze review is geschreven door Jeroen Knop