Slagvaardig
De engelen laten zich niet zomaar naar de slachtbank leiden. Daarom verzetten ze zich hevig en sturen ze allerlei hulptroepen op je af. Gelukkig beschikt Enoch naast zijn blote vuisten over de nodige wapens om zichzelf te verdedigen: de Arch, de Veil en de Gale. Elk wapen kom het best tot zijn recht in een bepaalde gevechtssituatie. Zo is de Arch een prima allround wapen, terwijl de Veil duidelijk gemaakt is om vijanden van afstand te bekogelen. Tot slot is er de Gale. Dit wapen betekent pure slagkracht en blijkt behoorlijk effectief om vijanden van hun harnas te ontdoen. Tussentijds zal de speler veel moeten wisselen tussen de diverse wapens, omdat iedere vijand op zijn eigen manier aangepakt dient te worden. De speler kan niet zomaar van wapen wisselen, zoals in andere spellen. Enoch zal ze moeten afpakken van zijn opponent. Dat kan op het moment dat deze tijdelijk buiten westen is, waarna de strijd voort gaat. Daarnaast zal Enoch in het verloop van het spel ook speciale aanvallen vrijspelen, die uiterst effectief kunnen zijn tijdens bossfights.
De actie is te vergelijken met die in spellen als God of War, Devil May Cry en Castlevania: Lords of Shadow. Het spel kent alleen minder combo’s. El Shaddai onderscheidt zich echter op een geheel ander vlak, want het betreft hier geen pure actietitel. Naast de actiegeoriënteerde levels zijn er ook 2D levels, waarbij El Shaddai ineens een platformer blijkt te zijn. De eerste levels zijn hierbij overigens niet heel erg uitdagend, maar dat wordt later in het spel wel anders wanneer er bewegende elementen aan te pas komen. Mocht de speler het einde van het spel weten te bereiken, dan is er de mogelijkheid om een Score Ranking Mode op te starten, waarbij via Leaderboards wordt bijgehouden welke speler het snelste door het spel gekomen is.
Hemels
Na de nodige tijd doorgebracht te hebben met het spel, verwonder ik me eigenlijk nog steeds over de diversiteit in het level design van de verschillende werelden. De ene keer lijkt het alsof je in de hemel bent, terwijl het de andere keer overkomt alsof er ieder moment Marsmannetjes kunnen komen aanstormen. Bovendien is de muzikale ondersteuning prima op zijn plaats bij de locaties. Een treffend voorbeeld hierbij is de operamuziek bij de wereld die oogt alsof het de hemel betreft. Ook het vermelden waard is de aanwezigheid van de originele Japanse stemmen. El Shaddai is op vele vlakken echt een hele eigenzinnige titel en dan passen de originele stemmen daar veel beter bij. Daarnaast is de afwisseling tussen de actiegeoriënteerde en de platformlevels mij goed bevallen. Als het spel voor slechts een van die twee gekozen zou hebben, zou het te eentonig zijn. Ook de bossfights zijn het vermelden waard. Zo verplaatst het strijdtoneel zich bij één van deze gevechten naar de discotheek, waar in eerste instantie allerlei achtergronddansers uit de weg geruimd dienen te worden, voordat de gezochte engel zich in de strijd mengt.
Doelgroep
Aan de hand van de slotzin van voorgaande alinea wil ik bij deze benadrukken, dat El Shaddai niet een spel is dat voor iedereen zal zijn weggelegd. Het oogt erg apart en het is zelfs op Normal al behoorlijk uitdagend. Tijdens het spelen merkte ik bovendien dat het spel niet heel veel achtergrondinformatie biedt. Het verhaal zal daarom nooit voor iedereen helemaal te volgen zijn. Het spel richt zich naar mijn idee vooral op die mensen, die op zoek zijn naar iets verrassends of iets nieuws. Ik was persoonlijk ook verrast door El Shaddai, maar dan op aangename wijze. Ik kan het zeer waarderen wanneer een ontwikkelaar zich ingespannen heeft om zijn eigen draai te geven aan een inmiddels praktisch uitgemolken genre.
Het spel kiest zijn eigen camerastandpunten. In de meeste gevallen levert de invalshoek geen problemen op, maar incidenteel wil het er wel eens toe leiden dat een vijand Enoch vastgrijpt en alle hoeken van de kamer laat zien.
Verrassing van het jaar
Vooraf wist ik niet precies wat ik kon verwachten van El Shaddai. Het spel heeft me op positieve wijze weten te verrassen door zijn artistieke stijl en de afwisseling in de verschillende levels. Dit maakt het voor mij al de verrassing van dit najaar. Echte minpunten vallen niet of nauwelijks te benoemen, al moet gezegd worden dat dit een spel is dat niet bij iedereen in de smaak gaat vallen. Eén ding staat voor mij vast: als dit spel een voorbode is van wat er dit najaar nog gaat komen, dan staan ons mooie tijden te wachten.
Deze review is geschreven door ConAir.
Oordeel El Shaddai: Ascension of the Metatron (PS3)
- Graphics
80 - Gameplay 85
- Originality 80
- Sound 80
- Replay
90 - Eindcijfer 85
3016 )
22-09-2011 09:57
2)
22-09-2011 18:58
