Eledees op de DS kan je op veel manieren proberen uit te leggen, maar in principe is het een soort Pokémon kloon. In de kleurrijke wereld van Kai, de jongen uit het eerste Eledees spel, worden Eledees gebruikt om zijn planeet van energie te voorzien. Sommige van deze Eledees, speciale Omega’s, zijn unieke Eledees en zien er wat meer Pokémon-achtig uit. Als Kai en zijn Omega vriendje Zero in een schuur aan het spelen zijn, vinden ze een oude bus genaamd G.G. die hen per ongeluk door tijd en ruimte naar een vreemde plaats brengt. Hier krijgt Kai zijn Capture Gun en begint zijn avontuur met Zero!
In tegenstelling tot de Wii voorganger speel je Eledees op de DS van boven. Als Kai ren je over een 2D map, met een plattegrond op het 2e scherm. Je hebt ook altijd je vriendje Zero, of een andere Omega, achter je aan rennen/zweven. De hoofd gameplay kan je opdelen in het vangen van Eledees en het oplossen van puzzels. Met een automatische Capture Gun kan je Eledees in de wereld aantikken met de stylus, waardoor ze even gevangen zijn in een soort elektrisch web. Tik je daarna Zero aan, of één van de andere Omega’s die je kunt vangen, dan vangt hij alle geselecteerde Eledees in één keer en krijg je Watts voor elke Eledee die je gevangen hebt. Hoe meer je er tegelijkertijd kunt aantikken en kunt vangen, hoe hoger je combo bonus wordt. Als je begint met Eledees aan te tikken, gaat er een tijd balkje lopen en voordat deze leeg is moet je je Omega alle Eledees laten vangen. Ben je te laat, dan rennen de Eledees vrij en rennen ze weer alle kanten op. De Watts die je krijgt gebruik je als geld in het spel om deuren te openen, apparaten te activeren of om Omega’s up te graden.
In elk level zitten een aantal van deze Omega’s en meestal is het doel van het level om deze te vinden. De unieke Omega Eledees kun je het beste zien als een mix tussen een Pokémon en een Zelda items. Een Omega kan bijvoorbeeld vuur spugen om door plantenobstakels heen te branden, of water spugen om vuur obstakels uit de weg te ruimen. Net als in Zelda vind je steeds nieuwe Omega’s en als je er een gevonden hebt, kun je een pad openen om verder te komen in een level. En net als in Pokémon lijken deze Omega’s vooral op schattige beestjes met wie Kai bevriend raakt. Ze komen ook nog eens in de standaard types vuur/water/wind/aarde met nog een paar “psychische” Omega’s die bijvoorbeeld de tijd stil kunnen zetten. Daarnaast lijkt Kai met zijn rugzakje en rode pet precies op een standaard Trainer uit de 2D Pokémon spellen.
In de wereld van Eledees zitten de Eledees net als in de Wii voorganger vaak verstopt. Met de stylus kun je rotsen verplaatsen en bomen laten schudden om de Eledees tevoorschijn te krijgen. Dit werkt wel aardig en het is ook best leuk om te doen. Omdat je maar een paar seconden hebt om zoveel mogelijke Eledees in één keer te vangen, is het soms nog wel even stressen. De Eledees die het minst bewegen en rondrennen zijn het minste aantal Watts waard, terwijl de Eledees die meteen als een gek wegrennen of achter je aankomen veel waard zijn. De gameplay blijft op die manier wel een tijdje leuk, vooral voor de kids.
Alleen is het soms wat verwarrend waar je Omega nou is gebleven. Omdat je alle Eledees eerst met je Capture Gun moet vastzetten en daarna op je Omega moet tikken met je stylus, is het nogal vervelend als je Omega midden in een groep Eledees staat. Soms kan je hem niet meer vinden, en dan ga je maar gewoon als een gek op je touch screen tikken om hem te vinden. Dat is soms wat irritant, omdat je toch wel zo’n 70% van het spel bezig bent met deze Eledees te vangen.
Elke keer als je een level uitspeelt krijg je een map naar de volgende wereld. Deze werelden zijn best leuk gevarieerd, maar wel wat cliché. Een IJswereld, een Lava wereld, een Water wereld enzovoort. Je hebt het vast wel een keer eerder gezien in andere Pokémon en Zelda spellen. Elke wereld heeft ook een beetje zijn eigen thema en boodschap, net als de jaren ‘90 tekenfilms waarin je op het eind verteld werd dat je toch echt wel je tanden moet poetsen hoor! Zo is er een Eiland wereld waarin de eilandbewoners een beetje xenofobisch zijn tegenover een groep overlevenden van een gestrand schip, die tegelijkertijd de heilige Omega van de eilandbewoners gestolen hebben om als energiebron te gebruiken. De mensen van het schip komen namelijk van een andere wereld waar geen Eledees bestaan en waar ze stroom moeten krijgen van olie en natuurlijke grondstoffen; iets dat schijnbaar leidde tot conflict en oorlogen in die wereld. Stel je eens voor!
Het spel zit vol met zulke verhaaltjes en boodschappen. Je moet net als een Pokémon-trainer altijd je Hart openstellen voor Eledees. Eledees zijn wel te gebruiken om stroom te genereren, maar je moet wel aardig voor ze zijn! Of nog beter: je mag alle normale Eledees gewoon vangen en omzetten in Watts, wat eigenlijk gewoon geld is, maar je moet wel aardig zijn voor de Omega Eledees die uniek zijn? De boodschappen in het spel zijn nogal raar, want willen ze nou echt zeggen dat je alles mag gebruiken zolang het geld oplevert, behalve als het er uniek uitziet? Of dat er een soort arme klasse van Eledees bestaat die je gewoon mag gebruiken als het je uitkomt, terwijl je daar de elite klasse voor gebruikt?
Hoewel dit soort dingen wel een beetje zeurpuntjes zijn waar geen kind bij stil zal staan, is het symbool voor het spel als geheel. Wat wil Eledees nou precies bereiken? De gameplay zelf is vrij simpel, maar de puzzels zijn soms nog best ingewikkeld voor een kiddiegame. Het is niet altijd helemaal duidelijk welke Omega je nou waar moet gebruiken om verder te komen, en sommige van de latere levels hebben een soort labyrint structuur waar je makkelijk de weg kwijt kunt raken. Nu is het allemaal niet heel moeilijk, maar voor de doelgroep kan het denk ik nog best lastig zijn. Ik kwam in latere levels een paar keer vast te zitten voordat ik doorkreeg dat ik welke Omega’s ik moest gebruiken op bepaalde punten. En dat is het nou precies: wat is de doelgroep van dit spel? Het wordt verkocht als een kiddiegame, de stijl van het spel en de verpakking is ook duidelijk gericht op jongere gamers én het is op de DS. Maar tegelijkertijd is het spel nog best pittig, en de boodschappen in het spel zijn soms nogal ondoorzichtig en soms gewoon tweeslachtig.
Belangrijker voor ons is dat het spel niet in het Nederlands te spelen is. Dus zelfs als het als kiddiegame wel leuk zou zijn voor Duitse, Franse en Britse kinderen, hebben Nederlanders er niet zoveel aan tot ze genoeg Engels kunnen om te snappen waar ze nou precies heen moeten of wat ze nou moeten doen. De kids hier kunnen dan best wel een aardig mondje Engels, maar waarschijnlijk kunnen ze pas genoeg Engels lezen als ze zo’n jaar of 10-12 zijn? Terwijl dit spel meer gericht lijkt op kids van een jaar of 7. De taal is vooral een probleem, omdat het soms niet zo duidelijk is waar je heen moet. De NPC’s met wie je praat, zeggen eigenlijk precies waar je heen moet en wat je moet doen, en zonder deze tips kan je met gemak 3x zo lang over een level doen.
Ben je dus ouder dan 7 en kun je Engels lezen, dan zul je denk ik best wel een tijdje plezier hebben met Eledees op de DS. Het spel is makkelijk zo’n 9-10 uur lang als je niet teveel de weg kwijtraakt, wat je vast wel een keer zal gebeuren. Hoewel de eerste helft van het spel vrij lineair is, moet je later een hoop heen en weer reizen tussen de werelden om met nieuwe Omega’s naar bepaalde plekken te gaan waar je eerst niet bij kon. En tegen die tijd ben je de hele Eledees-vangen gameplay ook wel zat. Je kunt voor het einde van het spel nog heen en weer om geheime Omega’s te vangen, maar je hebt ze niet nodig om het spel uit te spelen. Er is ook geen super moeilijke end-game dungeon zoals in een Tri-Ace RPG, dus je hebt eigenlijk totaal geen reden om moeite te doen voor de geheime items en Omega’s.
Conclusie Ondanks die minpuntjes is Eledees: The Adventure of Kai and Zero al met al toch wel een leuk spelletjes voor de DS. Het is zeker niet perfect, maar doet een aardige poging om elementen van andere populaire franchises te mixen in een eigen Eledees merk. Ik zie een Eledees tv serie nog wel een keer gebeuren, net als meer spellen in de Eledees reeks. Maar dit spel is bedoeld voor een jonger publiek, en heeft geen optie om het in het Nederlands te spelen. Ik ga dit spel na deze review aan mijn 7-jarige nichtje geven, en dan kijk ik eens hoever ze komt voor ik moet helpen met de tekst of voor ze verdwaald raakt in de levels. Waarschijnlijk is ze het binnen een uur wel weer zat, helemaal als ze 20 regels text door moet skippen voor ze mag beginnen. En op zich is dat jammer, want als Konami dit spel gewoon voor ons gelokaliseerd had, was het één van de betere kiddiegames geweest. Tegelijkertijd is dit ook wel echt een spel dat je niet langer dan een uur achter elkaar wilt spelen.
De vraag is dus of je dit spel voor jezelf wilt of voor je kids. Ben je ouder dan 12, dan zijn er wel leukere en spannendere spellen om te spelen. Ben je al volwassen maar houd je van kiddiegames, dan raak je na 2/3e deel van dit spel er wel op uitgekeken, maar is het nog wel een aardige game om “casual” te spelen. Heb je zelf kids die een aardig mondje Engels kunnen lezen en begrijpen, dan kan je zeker wel slechtere spellen vinden dan Eledees. Het spel mist de charme van bijvoorbeeld Zelda, dat het zo tijdloos en speelbaar maakt voor alle leeftijden. Het is ook niet zo lang en diepgaand als de Pokémon RPG’s. En het mist de taal optie om het voor onze kids leuk te maken. Toch is het nog steeds beter dan een grote stapel andere DS spellen.
Bedenk dus zelf even of je een best geslaagde kiddiegame wilt spelen, of dat je het zelf liever bij Chinatown Wars houdt en je kids gewoon My Sims in het Nederlands geeft. Door het ontbreken van de Nederlandse taalkeuze is het jammer genoeg toch meer een spel voor in de budgetbak. Maar is de taal geen probleem, dan mag je met gemak 10 punten aan de eindscore toevoegen.
Oordeel Eledees: The Adventures of Kai and Zero (NDS)
- Graphics
80 - Gameplay 75
- Originality 70
- Sound 70
- Replay
65 - Eindcijfer 65
