Epic Mickey 2: The Power of Two review Xbox360

Review Epic Mickey 2: The Power of Two (Xbox360)

De belofte van bedenker Warren Spector (ook bekend van o.a. Thief en Deus Ex) na het aardig ontvangen eerste deel was om de irritaties weg te halen en het aanwezige potentieel verder uit te bouwen. Het grote euvel van Epic Mickey was namelijk dat voor elk pluspunt er ook een minpunt op te noemen was. Gelukkig kent Epic Mickey 2: The Power of Two genoeg verbeterpunten.

Vergeten cartoons

Het spel speelt zich af in Cartoon Wasteland, een wereld waarin de vergeten cartoonkarakters van Disney ronddwalen. Het heeft een subtiele, ietwat duistere setting en is rijk aan herkenbare gebouwen en personages uit het Disney-universum. In het eerste deel is Mickey erin geslaagd om Wasteland te redden door de Mad Doctor te verslaan. Maar nu, enige tijd na het einde van deel één, wordt het land opnieuw geteisterd. Ditmaal door onverklaarbare aardbevingen. De Mad Doctor keert terug en belooft dat hij van zijn fouten geleerd heeft. Hij wil Mickey en Oswald the Lucky Rabbit, die als speelbaar personage terugkeert, helpen om Wasteland weer op te bouwen.

Centraal in Epic Mickey 2 staat de samenwerking tussen Mickey en Oswald. In co-op modus kun je samen het avontuur aangaan. Wanneer je geen buddy hebt om mee samen te spelen, neemt de computer de honneurs van Oswald waar. Waar Mickey wederom met verf en thinner aan de slag gaat, heeft Oswald een afstandsbediening gekregen. Met verf kun je dingen creëren of herstellen (zoals geheime platformen tevoorschijn toveren, gebouwen repareren of vijanden vriendelijk maken), terwijl de thinner het tegenovergestelde doet (vijanden vernietigen of dingen laten verdwijnen). Oswald gebruikt zijn afstandsbediening om apparatuur te herprogrammeren, eveneens om vijanden te lijf te gaan. De vijanden in Wasteland zijn zogenoemde Animotoons die vernietigd kunnen worden of opnieuw ‘goed’ gemaakt kunnen worden middels verf of herprogrammering. Of je het pad van het licht of juist de schaduw bewandeld is aan jou.

Keuze en gevolg

Eén van de meest interessante elementen uit het eerste deel was de keuze en gevolg-feature, een veelgebruikte functionaliteit in bijvoorbeeld Role Playing Games. Dit houdt in dat het spelverloop bepaalt wordt aan de hand van de keuzes die jij maakt. In Epic Mickey 2 zijn je twee grote opties het opknappen van Wasteland of het vernietigen ervan. Dit geldt ook voor je vijanden. Zo kun je als je wilt het spel uitspelen zonder ook maar één vijand te verslaan, door ze allemaal vriendelijk te maken. Gemaakte keuzes zorgen ervoor dat je bepaalde gebieden wel of niet kunt zien (kies je voor deur A, dan blijft deur B voor altijd dicht) en hoe in-game personages op je reageren. Een mooie feature die de game absoluut rijker en dieper maakt. Des te jammer dat de gevolgen van je keuzes niet erg duidelijk gemaakt worden. Hierdoor voelt het soms wat onwennig en ondoordacht aan.

The Magic Kingdom

Eén van de grote pluspunten van Epic Mickey 2 is het gevoel voor detail. Grafisch ziet het er allemaal heerlijk uit. De game staat bol van mooie omgevingen, fijne kleuren en strakke animaties. De afwisseling tussen het 3D-avontuur en de tekenfilmanimaties (tussenfilmpjes) werkt goed en de ingesproken voice-acting is herkenbaar en van een hoog niveau. Dankzij de aanwezigheid van oude bekenden zoals Goofy, Boris Boef en Karel Paardepoot en de verweving van oude Disney-geschiedenis komt de spelwereld helemaal tot leven. Toch zijn er enkele schoonheidsfoutjes te ontdekken waardoor je op sommige momenten het gevoel hebt dat er wellicht net iets teveel hooi op de vork is genomen. Zo reis je van gebied naar gebied middels projectors (je springt als het ware een cartoon binnen) waarna je als 2D-platformer door de kleine levels gaat. Dit lijkt een welkome afwisseling en ziet er grafisch wederom top uit, maar is net te lineair en weinig uitdagend om het écht een toevoeging te noemen. En dan is er nog de camera, het grootste euvel uit de voorganger. Deze heeft een prettige metamorfose ondergaan en werkt stukken beter dan voorheen, maar een vergelijking met bijvoorbeeld Super Mario Galaxy is toch echt veel te hoog gegrepen. Nu is een vergelijking met het beste 3D-cameragebruik aller tijden wellicht ook niet eerlijk, maar feit blijft dat de camera gewoon achterloopt op de andere zo goed uitgewerkte features. Vooral in co-op zijn de problemen niet te overzien, want de verticale (!) split-screen is qua zicht en speelbaarheid zelfs op de grootste HD-TV simpelweg bagger te noemen. Je krijgt bijna de neiging om je partner in crime naar huis te sturen en de besturing van Oswald lekker aan de computer over te laten, zij het niet dat samen spelen toch wel erg leuk is.

Conclusie

Epic Mickey 2 is op alle fronten zijn voorganger de baas. Dat is uiteraard ook de bedoeling bij een sequel, maar toch verdient het een compliment. Er is goed doorgebouwd op de sterke wereld van Wasteland en de unieke feel is intact gebleven. Voor velen zal het voelen als de game die de eerste eigenlijk had moeten zijn, maar perfect is ie niet. De camera is een stuk beter geworden, maar niet goed genoeg om een vlekkeloze spelervaring neer te zetten. Blijven hangen aan een onzichtbaar randje gebeurt onnodig vaak, wat ervoor zorgt dat je stukken opnieuw en opnieuw moet blijven doen. Dit gaat ten koste van de snelheid en speelbaarheid van het spel. Verder is de verticale split-screen niet anders in te stellen. Ontzettend jammer, aangezien bijvoorbeeld de LEGO-reeks heeft bewezen dat co-op op één scherm prima gaat. Het keuze-element is een mooie feature, maar wordt – net als meer onderdelen van het spel – te weinig toegelicht. Natuurlijk snap je de algemene gevolgen van good en evil, maar wat meer toelichting zou geen overbodige luxe zijn. Hiermee zou je voorkomen dat je in sommige gebieden doelloos ronddwaalt met een onduidelijke missie in een niet te lezen map. Gelukkig worden deze punten van kritiek omvergeblazen door de vele wél goed uitgewerkte zaken die het spel rijk is. Zowel voor Disney-fans als onbekenden van de serie is het een heerlijk spel om door te spelen en zal het vele uren plezier opleveren. Met een gezonde dosis collectibles en side quests kunnen ook core gamers hun lol op. En mocht je het spel uitgespeeld hebben als goedzak, kun je altijd nog altijd opnieuw beginnen om de dark side of the Force te ontdekken.

Deze review is geschreven door Roy van Bijsterveldt