Meteen aan het begin van de game kun je kiezen voor de Story of de Classic Mode. Classic is in principe het originele spel met een grafische upgrade, waarbij je direct een team kunt samenstellen uit meer dan veertig verschillende karakters verdeeld over dertien klassen. Behoorlijk overweldigend als je voor als je geen Etrian Odyssey veteraan bent; het is als nieuwkomer dan ook aan te raden om te beginnen met de nieuwe Story Mode.
Toegegeven, het verhaal wint geen originaliteitsprijs. Een jeugdige prinses genaamd Arianna moet een heilig ritueel uitvoeren in de (eveneens) heilige Ginnungagap ruïne en jij, als kersverse Fafnir Ridder, krijgt de taak om haar te beschermen. Dit klinkt simpel, maar kleine problemen zoals een vastzittende brug kunnen al zorgen voor grote omwegen die vier à vijf uur in beslag nemen. Het verhaal is bovendien niet echt interessant en vooral aan het begin word je overladen met de nodige discussies die in principe ook aan twee of drie regels genoeg hadden gehad. Gelukkig wordt het na een uur of twee al beter en wordt de focus steeds meer op de actie gelegd.
Buiten de heilige Ginnungagap ruïne, vindt het grootste gedeelte van het avontuur in het mysterieuze Yggdrassil labyrint plaats: een immens doolhof dat zich in een legendarische boom bevindt. Het labyrint kent meerdere verdiepingen en na elke verdieping die je omhoog gaat, wordt ook de tegenstand moeilijker te verslaan. Het leuke aan het labyrint is dat je zelf de kaart moet uittekenen, met alle belangrijke plekken en locaties die je op elke verdieping vindt. Zo creëer je gaandeweg je eigen kaart met lijnen, geheime gangen en andere belangrijke locaties. Ben je lui, dan kan je dit in het menu ook op automatisch zetten zodat je er zelf niets aan hoeft te doen. Gelukkig werkt het met het onderste 3DS scherm zo gemakkelijk, dat je zelfs tijdens een gevecht nog even een gedeelte van je kaart kan bijtekenen. Het nodigt in ieder geval uit om zo veel mogelijk van elke verdieping in kaart te brengen en daarmee alle geheimen van het labyrint te ontrafelen. De verslavende factor is dus zeker aanwezig.
First-person avontuur
Maar waar Etrian Odyssey pas echt schittert, is het feit dat je de dungeons in first-person doorloopt. Alle gebieden zijn volledig geüpdatet naar de 3D kwaliteiten van de 3DS en het ziet er allemaal dan ook prima uit. Je bemerkt nergens dat dit oorspronkelijk een DS game was. In het begin schuifel je nog door de gebieden heen zonder uit te kijken, maar naarmate het verhaal vordert wordt het stukje bij beetje ingewikkelder. Je moet bijvoorbeeld enorme beesten, zoals dino’s, zien te ontwijken die je in de wereld kan zien lopen, valkuilen gebruiken en vliegende gevaartes te slim af zijn. Het is mooi om te zien hoe de nieuwe functionaliteiten gestaag aan je worden geïntroduceerd. De gebieden hebben op zich een vrij eentonige look, maar doordat je constant bezig bent met het in kaart brengen van het geheel en steeds nieuwe uitdagingen krijgt tijdens het lopen, stoort dit eigenlijk nooit.
Niet alleen tijdens het dungeon crawlen wordt de uitdaging steeds groter, ook de mogelijkheden voor je party worden steeds uitgebreider. Zo krijg je na een paar uur de beschikking over Grimoire Stones, waarmee je karakters vaardigheden kunt geven, die ze normaal niet kunnen gebruiken. Denk bijvoorbeeld aan een Tank-karakter dat hierdoor magie kan gebruiken. Het is zelfs mogelijk om tijdens een gevecht vaardigheden over te nemen van de vijand. Grimoire Stones zijn namelijk net videorecorders, die je vervolgens de mogelijkheid geven om een ‘opgenomen’ aanval zelf te gebruiken.
Deze mogelijkheden verbergen stiekem het feit dat de karakters zelf veel aanvallen hebben die, vooral in het begin niet al te bruikbaar zijn. Denk bijvoorbeeld aan antivuur/ijs/elektriciteit vaardigheden die je pas veel later in het spel echt nodig hebt. Het aantal vaardigheden dat men bezit is verder ook vrij beperkt en het levellen van deze skills is redelijk omslachtig. Zo kun je een vaardigheidsgroep bijvoorbeeld een level omhoog doen om uiteindelijk nieuwe vaardigheden vrij te spelen. Echter, je kunt er ook voor kiezen om een specifieke vaardigheid in een groep (bijvoorbeeld genezing) een niveau omhoog te doen, zodat je genezingsspreuk in kracht toeneemt. Tegelijkertijd kan dit, als je een bepaalde spreuk tot een bepaald niveau krijgt, weer een nieuwe spreuk vrijspelen; maar dan weer niet altijd. Vaardigheden die geen nieuwe vaardigheden vrijspelen, voelen daardoor een tikkeltje nutteloos om te upgraden, ook al is dat misschien niet het geval. Persoonlijk voelde het in ieder geval wat omslachtig.
Bijkomen in de stad
Buiten het nodige hak en slachtwerk en de verslavende werking van het verder speuren in het labyrint, kun je terecht in de stad Etria. Hier kun je zowel hoofd- als zijopdrachten aannemen en kan je leren koken. Dit koken gebeurt in een restaurant dat je zelf een naam mag geven. Vervolgens krijg je diverse recepten waarvoor je de ingrediënten moet vinden in het labyrint. Heb je deze gevonden dan kunnen succesvol afgeronde recepten je statusbonussen geven; denk bijvoorbeeld aan een bonus die tijdens het lopen je party langzaam geneest. Met de verkoop van de producten aan de rest van de stad, kun je uiteindelijk zelfs een marketingplan in elkaar zetten om zo nog wat extra bij te verdienen.
Dit sim-achtige concept voelt een beetje ‘out of place’, maar zorgt wel voor de nodige afleiding tijdens het dungeon crawlen door. Daarnaast maakt het Etrian Odyssey 2: Untold: The Fafnir Knight net iets toegankelijker dan het DS origineel, omdat de statusbonussen het avontuur net iets gemakkelijker kunnen maken.
Al met al is Etrian Odyssey 2: Untold: The Fafnir Knight een prima remake. Je merkt dat ontwikkelaar ATLUS met liefde aan het spel gewerkt heeft. Van de details in de karakters, tot de pianomuziek die je oren vult wanneer je je voorbereid om het labyrint opnieuw te betreden. Zelfs een bezoekje aan de herberg is meer dan even betalen en jezelf genezen. Vaak wordt dit namelijk bijgestaan met een stukje extra verhaalvertelling, in de vorm van een metgezel die je nog even ‘s avonds bezoekt om bij te praten. En ook al zijn de dialogen soms wel erg lang, het toont dat ATLUS de tijd heeft genomen om alles zo enorm uitgebreid te vertellen, dat er geen misverstanden kunnen ontstaan over alles dat er wordt verteld.
Voor nieuwkomers is het goed om te weten dat Etrian Odyssey 2: Untold: The Fafnir Knight zich op twee vlakken onderscheidt: het feit dat je het labyrint in first-person doorloopt en het concept van het zelf in kaart moeten brengen van het labyrint, middels je DS scherm. Twee aspecten die ervoor zorgen dat het een RPG is die wat mij betreft zeker op je wishlist zou mogen verschijnen. Bovendien zijn de gevechten uitdagend, de mogelijkheden om je door te ontwikkelen uitgebreid (vooral in Classic Mode) en het veertig uur durende verhaal maakt het plaatje gewoon helemaal compleet. De enige smetjes zijn misschien het matige verhaal, dat niet veel simpeler had gekund, en de soms wat eentonige dungeons; ook al stoorden die mij geen moment.
Al met al Odyssey 2: Untold: The Fafnir Knight een redelijk verslavend avontuur geworden, dat de gemiddelde RPG fanaat zeker wel even zoet kan houden.
Deze review is geschreven door Yorn Soeteman.
Oordeel Etrian Odyssey 2: Untold: The Fafnir Knight (3DS)
- Graphics
80 - Gameplay
90 - Originality 80
- Sound 85
- Replay 85
- Eindcijfer 83
625 )
24-02-2016 14:34
2)
24-02-2016 14:53
