De grote vraag voor ons Nederlanders is natuurlijk of we, na Killzone 2, nog een toptitel aan ons repertoire mogen toevoegen. Nou is het niet moeilijk om te zien dat Fairytale Fights niet van het kaliber Killzone 2 is. Het eerste wat opvalt is dat de game er grafisch erg ondermaats uitziet. Fletse textures, erg simpele models en soms wel erg simpele animaties zorgen ervoor dat deze game er meer uitziet als een XBox Live Arcade game dan een volwaardige retail-titel. Toch kan ook een grafisch wat mindere game voor heel wat uren vermaak zorgen, en dus besloot ik door te zetten. Of ik daar spijt van heb gekregen? Ja en nee. Fairytale Fights is een typische “hate it or love it” game. Iedereen kan zien dat deze game gewoon heel erg veel fout doet, maar waarom vermaak ik me er dan toch zo goed mee?
Laat ik bij het begin beginnen. Fairytale Fights speelt zich af, zoals de naam al doet vermoeden, in een sprookjesuniversum. Nadat je de game in je console hebt gestopt word je in een sprookjesdorp gedumpt en mag je zelf uitzoeken hoe alles werkt. Geen tutorial, geen berichtjes die de controls even uitleggen, helemaal niets. In dit dorpje staan allerlei boeken verspreid. Elk van deze boeken herbergt een functie. Zo is er een boek om de gewone missies te starten, een boek om je statistieken eventjes te bekijken, een boek om een ander personage te kiezen en een boek om je geldvoorraad te checken. Het dorpje is belachelijk klein, en dient meer als een menu dan als een volwaardige free roaming wereld. Playlogic had hier beter voor een gewoon menu kunnen kiezen, aangezien het heen en weer rennen van boek naar boek na een tijdje wel wat vervelend wordt. Daarnaast is het onmogelijk om aan de buitenkant te zien wat welk boek doet, wat natuurlijk niet zo praktisch is.
Het enige echt interessante boek brengt je naar datgene waar de game om draait, de missies en de arena. De missies, waarvan er bijna twintig aanwezig zijn, leiden je door het verhaal, terwijl de arena je instant in een gevecht gooit. Het nadeel is dat je in de arena alleen tegen menselijke tegenstanders kunt knokken. Een paar vervelende dwergen tot moes slaan na een rotdag zit er dus helaas niet in. De verhaalmodus, als je het zo mag noemen, is wat interessanter. Ten eerste wegens de zeer degelijke speelduur, van rond de vijftien uur, wat zeker netjes is voor een hedendaagse game. Wat wel jammer is, is het compleet ontbreken van een verhaal. Aan het begin krijg je snel even een berichtje over de pot met pap van de beren uit het sprookje “goudlokje en de drie beren”, die gestolen is, waarna jij urenlang achter die pap aan mag gaan rennen. Een stuk leuker zijn de gebieden waar je doorheen komt op jacht naar die pap. De levels zijn vrolijk, maar gaan na een tijdje allemaal wel erg op elkaar lijken. Toch is het leuk voor de fans van de klassieke sprookjes om Playlogic’s variaties op deze oude volksverhalen te zien.
In deze levels loop je dan zo’n vijftien uur lang vijanden af te maken. Dit is het enige wat Fairytale Fights te bieden heeft. Gelukkig is de hack&slash actie wel beter uitgewerkt dan de rest van de game. Met de rechterstick voer je allerlei aanvallen uit, die natuurlijk ook met elkaar te verbinden zijn voor een mooie combo. Leuker wordt het als je een van de ruim 140 wapens oppakt. De game heeft stompe wapens, scherpe wapens, langeafstandswapens en nog wat drankjes die je kunt gooien of drinken. Veruit het leukste zijn de scherpe wapens. Na een aantal klappen hak je hiermee je vijanden letterlijk doormidden. Playlogic’s “dynamic slicing”-techniek zorgt ervoor dat vijanden ook echt op de manier uit elkaar vallen zoals jij ze doormidden hakt. Hak jij iemand horizontaal bij zijn middel doormidden? Dan zullen zijn boven- en onderhelften los op de grond vallen, natuurlijk onder begeleiding van de nodige liters bloed.
Hoe leuk het vechten ook is in Fairytale Fights, na een uurtje of twee wil je ook wel eens wat anders. Het ontbreekt deze game helaas compleet aan afwisseling. Urenlang zit je dezelfde vijanden af te maken in gebieden die na een tijdje allemaal wat op elkaar beginnen te lijken. Dit onder begeleiding van constant dezelfde muziekjes, en na een tijdje ging het zelfs opvallen dat er steeds dezelfde wapens op de grond lagen. De enige afwisseling die Fairytale Fights weet te bieden is zo nu en dan een baasgevecht, en wat sporadische platform stukjes, waarin je over een gat moet springen of een paar pijnlijke stekels moet ontwijken. Jammer genoeg is dit laatste dramatisch uitgewerkt. Door het vaste camerastandpunt, wat tijdens het knokken prima werkt, kun je jouw sprongen niet goed inschatten. Dit resulteert in negen van de tien gevallen in een onnodige dood. Gelukkig kun je oneindig respawnen, maar dit gaat wel ten koste van je geldvoorraad. De hoeveelheid geld die de game je afpakt is belachelijk groot. Dit, in combinatie met het feit dat je bij sommige stukjes zo vijf keer achter elkaar dood kunt gaan zonder dat het jouw schuld is, zorgt voor onnodig veel irritatie.
Om het helemaal af te maken heeft Fairytale Fight ook nog eens tientallen bugs en glitches. Toch heb ik me vermaakt met Fairytale Fights. Dit soort games zijn altijd lastig om van een cijfer te voorzien. In deze review heb je me namelijk vooral erg veel horen klagen over de game. Slechte graphics, bugs en glitches, eentonige gameplay en een ondermaats verhaal. Als er dan onderaan toch een voldoende staat is het mogelijk dat je je af gaat vragen of ik wel helemaal goed bij mijn hoofd ben. Nu kan ik verzekeren dat dit niet het geval is, maar toch kan zo’n cijfer wel kloppen. Fairytale Fights is namelijk het ultieme voorbeeld van een slechte game die gewoon verdomd leuk is. Ja, je zult je ergeren aan deze game, en je moet er ook zeker geen 60 euro voor neertellen, maar voor een schappelijk prijsje zal deze game voor veel mensen geen miskoop zijn.
Oordeel Fairytale Fights (Xbox360)
- Graphics
40 - Gameplay
60 - Originality
90 - Sound 40
- Replay
55 - Eindcijfer 58
419 )
26-11-2009 00:48
15)
28-11-2009 12:35
