De opening van Final Fantasy XV zet gelijk de toon. Een Final Fantasy voor beginners en de fans. Direct bij de start wordt duidelijk dat Final Fantasy XV het over een andere boeg gooit. Je start je avontuur met Prins Noctis en zijn drie beschermers én goede vrienden Ignis, Gladiolus en Prompto terwijl je op weg bent naar de bruiloft van Noctis en zijn verloofde Prinses Lunafreya van Nifleheim.
Stand By Me
Onderweg krijg je echter autopech en terwijl het viertal de auto naar een garage duwt begint op de achtergrond langzaam het nummer Stand By Me door Florence and the Machine te spelen. Dit liedje zet meteen de toon, aangezien Final Fantasy XV in grote lijnen een eerbetoon aan de band tussen vier vrienden is. Hoewel het spel de indruk wekt het een luchtige roadtrip gevuld met avonturen en gevechten zal zijn, blijkt dit uiteindelijk een beetje tegen te vallen. Ik zeg tegenvallen, maar dat is alleen maar omdat de openingsuren van de game een heerlijk luchtige en vermakelijke sfeer weten neer te zetten. De jongens plagen elkaar met woordgrapjes, ondersteunen elkaar tijdens de gevechten en het is die onderlinge verstandhouding die je de rest van het spel blijft waarderen. Je merkt alleen al snel dat veel van de opmerkingen in herhaling gaan vallen, waardoor het gevoel van immersie ook meteen een stuk minder wordt.
Op het gebied van gameplay is de grootste verandering dat je het spel hoofdzakelijk met een real-time vechtsysteem speelt. Voor mensen die iets meer van strategisch denken en hun zetten plannen houden, is er ook nog de wait mode, waarbij je tegenstanders pas bewegen wanneer jij dat doet. Persoonlijk vind ik het real-time vechtsysteem erg vermakelijk en heb ik het spel dus ook op de standaard manier doorlopen. Op het eerste gezicht lijkt het vechtsysteem niet bijster diepgaand, aangezien je in het begin van het spel een heel eind komt met simpel button-bashen. Maar na enkele uren spelen zul je merken dat het meer loont om je aanvallen af te wisselen door verschillende wapens te gebruiken, aanvallen te blokkeren door het vierkantje (X op de Xbox One) ingedrukt te houden en vervolgens te counteren met een Parry aanval.
It’s Some Kind of Magic
Ook het gebruik van magie is een beetje veranderd. Door elementen uit de omgeving te onttrekken kun je bliksem-, vuur- en ijsmagie verzamelen en deze door middel van Elemancy veranderen in magieaanvallen. Deze aanvallen moet je om de zoveel tijd opnieuw aanmaken, aangezien je maar een beperkt aantal spreuken in een flesje kunt verzamelen. Door specifieke voorwerpen aan de mix toe te voegen kun je extra effecten aan de spreuken toevoegen. Denk bijvoorbeeld aan Poisoneffecten of een multicast van dezelfde spreuk. Ik vond deze toevoeging zelf niet bijster logisch en inzichtelijk, dus voor veel mensen zal het een kwestie van experimenteren worden. De spreuken zelf doen, afhankelijk van de manier waarop je ze gemaakt hebt, behoorlijk veel schade. Vuuraanvallen kunnen de vlaktes waarop je rondloopt ook in brand zetten, watermagie kan vuur doven en bliksem werkt goed op tegenstanders die nat zijn. De spreuken wijs je toe aan een van de toetsen van de vierpuntdruktoetsen waarna ze met een enkele druk op de knop uitgevoerd worden. Na elke spreuk moet je wachten tot je de volgende spreuk kunt uitvoeren, dus magie werd door mij meer gebruikt om een grote groep even uit te dunnen en gevechten wat sneller in mijn voordeel te beslechten.
Summon a go-go
Een ander bekend aspect van Final Fantasy is dat summons vaak in noodgevallen een enorme hoeveelheid schade aan tegenstanders toe kunnen brengen. In Final Fantasy XV worden de summons Astrals genoemd. Enorme wezens die met gemak het scherm vullen (en in veel gevallen zelfs buiten beeld vallen vanwege hun enorme formaat) zoals Bahamut, Leviathan en Ramuh zijn dan ook in het spel te vinden. Het is aanvankelijk niet echt duidelijk wanneer je de Astrals op mag roepen, aangezien het spel je dat niet uitlegt. In veel gevallen komt het neer op gevechten die langere tijd bezig zijn of waarbij je team in de gevarenzone qua HP zit en deze summons als een redder in nood het tij op het laatste moment nog kunnen keren. Hoewel het spel een handjevol van zulke geweldenaren voorbij laat komen vind ik het wel jammer dat je er als speler niet meer zeggenschap over hebt.
Time to kill
Grafisch is Final Fantasy XV een enorm sfeervolle game geworden. Dat zie je terug in de verscheidenheid aan locaties die je bezoekt, de vele details en particles die bij spreuken en summons zichtbaar worden en het mooie kleurgebruik. Vooral op 4K en met HDR ziet Final Fantasy XV er buitengewoon mooi uit. Toch zijn er ook wat kleine minpuntjes te vinden. Zo zien de kapsels van de hoofdpersonen er raar uit als er licht op valt. Ook is er een zekere mate van pop-in en textures die ingeladen worden in de omgeving zichtbaar. Het is nergens storend, maar wel merkbaar. Op de PS4 Pro is er naast de normale setting ook de keuze tussen een Lite mode (die de framerate opkrikt naar 60 FPS) en een 4K mode die op 30 FPS draait.
De vele locaties die je aandoet tijdens je avontuur komen in alle verschillende settings mooi uit de verf. Naast mooie beelden weet de muziek ook indruk te maken. Natuurlijk heeft Final Fantasy XV een eigen soundtrack die uitstekend bij de sfeervolle beelden past, maar naast nieuwe nummers biedt het rondrijden in je auto (de Regalia) je ook de mogelijkheid om soundtracks van vorige Final Fantasy games te beluisteren. Standaard heeft de auto de beschikking over de soundtrack van FFXIII en FFVII, dus er zijn een hoop bekende deuntjes te beluisteren op weg naar de vele bestemmingen die je aandoet.
Naast mooie muziekstukken is het ook goed om te weten dat het spel je de mogelijkheid biedt om verschillende voice-acting versies te kiezen. Ik heb zelf geen enkel probleem met de Engelse stemacteurs, maar de Japanse voice-actors hebben voor echte puristen soms de voorkeur. De lip-sync van de karaktermodellen is bij de Japanse voice-track ook iets natuurlijker, maar nergens is de Engelse versie echt storend te noemen.
A Rush of Blood to the Head
Op het gebied van content valt er genoeg te beleven. Het hoofdverhaal kun je als je een beetje doorzet in 25 uren uitspelen. Maar dan heb je wel een heel groot gedeelte van de side quests overgeslagen, weinig van de omgevingen verkend en nauwelijks tijd besteed aan het upgraden van de vele wapens die je op je avontuur kunt verzamelen. Ik moet wel bekennen dat ik na Chapter 9 van het verhaal steeds meer de indruk kreeg dat het verhaal de laatste paar hoofdstukken behoorlijk gehaast gepresenteerd wordt. Sommige personages worden qua motivatie niet echt goed belicht en voor je het weet raas je richting de eindstreep van de game toe. Hierdoor kreeg ik wel een beetje het gevoel dat de game behoorlijk afgeraffeld is. Het valt niet te ontkennen dat Final Fantasy XV enorm goed in elkaar steekt op het gebied van gameplay, content en graphics, maar het verhaal verdwijnt tijdens het spelen geregeld naar de achtergrond en bij de aftiteling had ik ook het gevoel dat het spel nog niet helemaal af was. Het eindresultaat is dat Final Fantasy XV je in een stroomversnelling naar het einde voert, waarbij het open wereld aspect van de game grotendeels wordt ingewisseld voor set-pieces en een sterke focus op het verhaal. Op dat punt lijkt de game toch een beetje in een spagaat te belanden. Enerzijds wil het een goed verhaal vertellen en anderzijds wil het graag een open wereld neerzetten. Het gevolg is dat beide aspecten een beetje tekort schieten. Na de aftiteling krijg je overigens nog de mogelijkheid om alle overgebleven side quests, hunts en andere activiteiten te voltooien en nog vele tientallen uren door te spelen.
Conclusie
Final Fantasy XV is niet helemaal wat ik ervan gehoopt had qua verhaal. Vooral de tweede helft van het spel raast echt richting de aftiteling en veel karakterontwikkeling die je verwacht blijft daarbij uit. Gelukkig is het spel op alle andere vlakken van een prima kwaliteit. De gameplay blijft leuk en afwisselend, grafisch maakt het spel indruk en de vele kleine beetjes fan-service toveren een glimlach op mijn gezicht die ik niet snel kwijtraak. Ik denk dat het lange ontwikkelingsproces toch een paar kleine littekens op de serie heeft achtergelaten, maar ondanks kun je gewoon niet om de kwaliteit van het totaalplaatje heen. Als je van het verkennen van uiteenlopende locaties houdt, real-time gevechten je wel trekken en je het niet erg vindt om met een semi-boyband rond te rennen, dan is Final Fantasy XV absoluut het proberen waard. Geef je de voorkeur aan tactisch spelen, je tijd nemen bij gevechten en een goed verhaal...ook dan zit je goed! In ieder geval de eerste acht hoofdstukken van het spel. Al met al is Final Fantasy XV een hele solide game geworden waar je vele tientallen, zo niet honderden, uren zoet mee kunt zijn. En dat was met de lange ontwikkelingstijd absoluut geen zekerheid.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
Oordeel Final Fantasy XV Day One Edition (PS4)
- Graphics
90 - Gameplay
85 - Originality 75
- Sound 90
- Replay 95
- Eindcijfer 87
2167 )
09-12-2016 01:00
4)
09-12-2016 05:42
.
Ik dacht in het begin dat het vechten echt ruk zou zijn naar aanleiding van wat filmpjes die ik had bekeken maar het speelt erg lekker moet ik zeggen! Ook de grafische pracht, ik liet mijn Engelse vriend Ignis lekker touren in die auto en ik zat lekker rustig om mij heen te kijken, genieten van het uitzicht. Ik ga vanavond echt even verder met het verhaal want het heet geen 'Fishing with Final Fantasy' 
