Achter het gordijn van mist worden de contouren van een wezen langzaam zichtbaar. Het blijkt een ork te zijn. Het afzichtelijke monster komt steeds dichterbij. Toen zijn oog het mijne kruiste, versnelden zijn passen. Met steeds toenemende snelheid kwam hij op me af. Zijn scherp geslepen bijl glinsterde in het maanlicht. Het machtige wapen maakte een houwende beweging. Op een haar na zoefde het stalen voorwerp langs mijn hoofd. Nu was het mijn beurt. Met een enkele zwaai doorkliefde ik de hand van mijn tegenstrever. Met een tweede uithaal scheidde ik de kop van zijn afgrijselijke lichaam. Een regen van roodkleurige vloeistof daalde neer. De tweede kwam al aangelopen. Twee slagen en twee armen later, lag ook dit schepsel op de grond. Voldaan ging ik heen, op weg naar meer avontuur…
There Will Be Blood
Er wordt niet gekeken op een liter bloed meer of minder in dit nieuwe avontuur van de Lord of the Rings game-serie. Ontwikkelaar Snowblind Studios belooft een brute actie-RPG ervaring die deze reeks nieuw leven moet inblazen. Bovendien zou extra aandacht besteed worden aan een coöperatieve modus, iets wat steeds zeldzamer wordt in de huidige spellengeneratie. Slaagt Snowblind Studios er in om deze elementen tot een mooi geheel te vormen?
Nog voor het starten van het spel moet je een keuze maken uit drie personages, elk met hun eigen speelstijl. Als eerste heb je Eradan, gespecialiseerd in het gebruik van pijl en boog. Als volgende is er Farin, een stoere dwerg die het liefst een zware bijl in de hand heeft. Tot slot kan je nog kiezen voor Andriel, een vrouwelijke elf waarvan het arsenaal voornamelijk bestaat uit magische spreuken. Niets dat we nog niet gezien hebben, een gevoel dat ik vaker had tijdens het spelen van deze game.
Mijn keuze valt op de sluwe Eradan en met mijn virtuele vriend betreed ik voor het eerst Midden-aarde. Al gauw komen we te weten dat de eeuwige slechterik Sauron opnieuw voor ophef heeft gezorgd. Zijn rechterhand Agandaur zaait dood en verderf in het noordelijke deel van het land en het is aan jou om hem te stoppen. Meteen valt de aanpak van communiceren op. Dialogen worden gevoerd in de stijl van Mass Effect maar dan zonder de morele gevolgen. Helaas is het verhaal te oppervlakkig om de speler te laten meeleven met zijn personage. En aangezien de keuzes die je maakt tijdens een gesprek geen invloed hebben op het verdere verloop, kies je al gauw voor het overslaan van de lappen tekst.
Action baby!
Niet veel later maak je voor het eerst kennis met het actiesysteem van de game. Met de X-knop deel je snelle, maar minder krachtige slagen uit, terwijl de Y-knop voor harde, trage klappen zorgt. Elk personage beschikt ook over een reeks speciale aanvallen die je gaandeweg kan uitbreiden. Denk aan een cirkelbeweging die iedereen rondom je schade aandoet of een extra harde slag die je ongelukkige tegenstrever meestal met één klap doodt. Leuker is de aanval waarbij je de hulp van een reusachtige adelaar kunt inroepen. Met zijn machtige poten knijpt hij je belager tot moes. Hey, die 18+ rating staat er niet voor niets.
Ben je het zwaardjespelen eventjes beu, kan je je nog altijd beroepen op een hele hoop magische aanvallen. Deze zijn natuurlijk op het bevallige lijf geschreven van onze vriendin Andriel. Met haar staf kan je vuurballen afvuren, helende schilden oproepen of gewoon een stevige slag in het gezicht van een ork planten. Omdat zij ook een belangrijke functie heeft inzake het levend houden van haar reisgenoten, was ik aangenaam verrast dat de AI slim genoeg is om bijstand te verlenen waar nodig. Mocht je als een van de twee mannelijke krijgers op sterven na dood zijn, is de hulp van deze lieftallige dame nooit ver weg.
Mocht je na een hevige strijd toch de geest laten, is de bevrijding nooit ver weg. Door naast een gevelde vriend te staan en de A-knop ingedrukt te houden, is hij binnen een mum van tijd weer herboren, inclusief volle levensbalk. Een systeem dat fouten graag vergeeft, iets té graag. Zo merkte ik dat het efficiënter is om je karakter te laten sterven, dan een health potion te gebruiken. Deze kan je immers goed gebruiken voor de eindbazen. Je wordt zelden geconfronteerd met een situatie waarbij alle twee je reisgenoten het loodje leggen, zodoende is er altijd iemand om je weer tot leven te wekken.
Here we go again…
Na een aantal uren spelen, begon een vervelend gevoel op te borrelen. Nadat ik net had afgerekend met een grote troep vijanden kon ik enkele seconden later weer aan hetzelfde klusje beginnen. Dit is dan ook het grootste minpunt van het spel: herhaling. Hoe goed het gevechtssysteem ook is, als je opdracht zich slechts beperkt tot het afslachten van vijanden is de lol er snel af. Er is weinig gedaan om dit euvel te verhelpen. Je kan weliswaar wat rondhuppelen in een dorpje, maar meer dan een wapen of uitrusting aanschaffen valt daar niet te beleven. Waarom geen puzzelelementen toevoegen? Waarom geen ander type missie invoeren dan het stereotiepe ‘ga daar naar toe en slacht iedereen op je weg af’? Je hebt zoveel mogelijkheden in dit genre om te variëren in gameplay maar geen enkele daarvan is benut, een onvergeeflijke fout die het cijfer zwaar naar beneden haalt.
In de omgevingen is er gelukkig wel enige afwisseling, hoewel ook hier enig voorbehoud op zijn plaats is. Het spel is verdeeld in drie grote hoofdstukken, die zich elk in een ander gebied afspelen met een eigen grafische stijl. Helaas is de verscheidenheid binnen deze hoofdstukken zeer beperkt aanwezig. Vooral het tweede gebied, waarin kleurtinten verschillen van grijs tot zwart, was enige variatie welkom geweest. Ook het feit dat alles extreem lineair is opgebouwd, helpt niet.
Gelukkig is er een optie in het spel aanwezig die alle minpunten wat kan verzachten, de co-op.
De game is met deze modus in het achterhoofd gemaakt, waardoor iemand te allen tijde kan inspringen om te helpen tijdens een potje ork-slachten. Met een vriend op pad gaan is zoveel leuker dan alleen op avontuur gaan. Niemand die zal klagen over het oppervlakkige verhaal of het gebrek aan variatie als hij samen met een vriend gewoon zoveel mogelijk vijanden wil herleiden tot een bloederig hoopje.
Conclusie
Met War in the North heeft Snowblind Studios weinig risico’s genomen. Het spel blinkt op geen enkel punt uit en doet weinig moeite om te vernieuwen. Een degelijke actiegame zonder meer, met alleen de co-op als echte voltreffer.
Deze review is geschreven door Jenthe Pondt
Oordeel Lord of the Rings: War in the North (Xbox360)
- Graphics
80 - Gameplay 80
- Originality
55 - Sound 70
- Replay
60 - Eindcijfer 70
323 )
29-11-2011 14:24
2)
22-12-2011 13:31
