Voor de eenzame gamer
Wanneer je in je eentje speelt kun je aan de slag met de verschillende beschikbare toernooien. Hiermee speel je nieuwe karakters en banen vrij die je in de multiplayer kunt gebruiken. Van de vier sporten is in je eentje eigenlijk geen enkele sport echt leuk. Het lijkt alsof Nintendo niets geleerd heeft van hun vorige sporttitels. Basketbal is bijvoorbeeld niet nieuw. Al eerder op de Nintendo DS (Mario Slam Basketball) en de Gamecube (NBA Street V3) kon je met Mario de bal in het netje dunken en toen was het ook al niet heel verma
kelijk om in je eentje te spelen. De frustratie zit hem in het tergend lage niveau van je tegenstander, die je met een beetje snel loopwerk zo kan voorbij spelen. Ook je computergestuurde medespeler lijkt niet echt achter zijn nieuwe carrièrepad te staan; deze staat zo vaak in een verkeerde positie dat het echt op jou aankomt om te winnen. Verliezen is er niet bij, want het woord ‘winnen’ lijkt de tegenstander niet te kennen.
De moeilijkheidsgraad in Mario Sports Mix loopt wel wat op over het verloop van de verschillende te winnen bekers, maar tot het laatste toernooi aan toe kun je zonder over te spelen elke beker wel winnen. Verbazingwekkend genoeg bestaat er ook geen mogelijkheid om tijdens toernooien zelf de moeilijkheidsgraad aan te passen, dit kan alleen in losse wedstrijden. Hierdoor is het werkelijk vervelend om steeds rondes van 10 minuten uit te moeten zitten. Het voelt bijna als werken. Gelukkig kan je deze gehele modus overlaan als je ervoor kiest om alleen met Mario en zijn kornuiten te spelen, het zijn alleen de Square Enix personages die vrij zijn te spelen in de toernooien.
Een door de middenlijn denderende trein
Het spelen komt vooral veel neer op heen en weer zwiepen. Bij basketbal zwieper je om te dunken, bij ijshockey zwieper je om de puck op doel te schieten, bij volleybal ga je in een oplichtende vlek staan en zwieper je om te smashen en bij trefbal zwieper je om de bal hard te gooien. Het lijkt allemaal hetzelfde en heel simpel. Gooi hier echter een typisch Mario vleugje overheen waarbij er items opgepakt kunnen worden, muntjes worden verzameld om bijvoorbeeld 6 doelpunten met één goal te krijgen (elk muntje telt voor één extra doelpunt) en een speciale aanval die je zo nu en dan kunt gebruiken om je tegenstander volledig in verwarring te brengen en je hebt een chaotisch tafereel wat toch voor aardig wat vermaak zorgt. Daar komt ook nog eens bij dat het level zelf soms hindernissen opgooit zoals een trein die door de middenlijn dendert, of het licht dat opeens uitgaat waardoor je alleen de bal nog kunt zien.
Toch heeft het spel hier en daar nog wat diepgang. Zo kun je bij ijshockey je aanval opladen. Speel je samen met iemand kan de één de tegenstander afleiden, terwijl de ander zijn aanval oplaadt. Wanneer de puck naar hem gespeeld wordt kan hij meteen hard op doel schieten. Zo komt er met meer mensen zowaar een vleugje tactiek om de hoek kijken, die je in de singleplayer nooit tegen zal komen.
Samen op het puntje van de bank
En daar komt meteen ook de kracht van Mario Sports Mix om de hoek kijken, het gezellig met een vriend of vriendin tegen anderen online spelen. Vooral als die gene waar je tegen speelt het spel ook aardig kan, verplaatst MPS onbewust je zitvlak naar het puntje van je stoel.
Ijshockey is echt leuk online, waar samenwerking echt een voorwaarde is om te winnen. Het opladen bij het ijshockey is slechts één van de mogelijkheden tot samenspel die Mario Sports Mix biedt, en je zal zien dat elk van de onderdelen een eigen collectie aan samenwerkings-moves biedt. Voor de tegenstander is het dan weer zaak om ieder iemand te verdedigen om dit soort uitgespeelde kansen te voorkomen.
Het enige wat wel jammer is, is dat mensen ook online kunnen spelen samen met een computer gestuurde tegenstander. Hoewel ik begrijp waarom hier voor gekozen is, was het toch fijn geweest als je kon kiezen dat je liever tegen twee mensen van vlees en bloed wilt spelen.
Conclusie
Mario Sports Mix is erg vermakelijk als je met zijn tweeën of misschien zelfs vieren achter de Wii zit. Kan je niet online of heb je weinig vrienden die een Wii leuk vinden, dan raad ik deze titel af. De toernooien zijn te saai en het spelen van losse wedstrijden tegen een computergestuurde tegenstander raak je na een dagje wel op uitgekeken. Het is bizar dat Nintendo hier maar geen werk van maakt en steeds weer die klassieke fout in hun sportspellen maakt.
Toch komt het spel goed tot zijn recht wanneer je online speelt of beter, met vrienden op de bank. Mario Sports Mix is dan ook één van de beste party games voor de Wii in tijden. De game is vermakelijk voor zowel de verstokte als nieuwe fan en wie weet worden deze twee groepen met Mario Sports Mix weer ietsje dichter bij elkaar gebracht.
Deze review is geschreven door Yorn
Oordeel Mario Sports Mix (Wii)
- Graphics
65 - Gameplay
70 - Originality 70
- Sound 60
- Replay 75
- Eindcijfer 70