Toch zou je niet de held van het verhaal zijn als zulke gebeurtenissen je tegen zouden houden. Samen met een andere patient genaamd Ishmael, die jou aanspreekt als Ahab, moet je vervolgens uit handen proberen te blijven van een vijandige eenheid die het ziekenhuis aanvalt. Na deze intense eerste missie word je vervolgens door Revolver Ocelot op pad wordt gestuurd om Kaz te bevrijden uit een gevangenis in Afghanistan. En hoe je dat precies aanpakt is aan jou.
Moby Dick
Het mooie aan de manier waarop Kojima het verhaal van MGSV uit de doeken doet is dat hij in veel opzichten is afgestapt van de vele filmpjes die de serie tot nu toe rijk is. Natuurlijk zijn er nog wel cutscenes die tussen bepaalde stukken gameplay het verhaal aan elkaar plakken, maar in veel opzichten komt het verhaal meer naar voren dankzij de relaties tussen de personages en achtergrondinformatie die je krijgt door middel van cassettebandjes.
Tijdens de eerste missie worden er ook duidelijke verbanden gelegd tussen de klassieker Moby Dick en het verhaal van MGSV. In beide gevallen draait het verhaal om het nemen van wraak op een tegenstander die een van de hoofdpersonen alles heeft afgenomen. Waar in het verhaal Moby Dick de grote witte walvis het verliezen van zijn been voor Kapitein Ahab een belangrijke motivatie voor de jacht was, is het in het geval van Snake een kwestie van wraak voor zijn verloren arm en soldaten die met hem werkten aan het volbrengen van zijn droom: een volledige vrije natie waar Big Boss en zijn troepen geen verantwoording aan andere naties hoefden af te leggen. Ook andere details binnen MGSV geven duidelijk aan dat het wraakverhaal van Ahab een duidelijke paralel heeft met Snake. Zo is de codenaam van zijn helikopter vernoemd naar het schip van Ahab in het boek: de Pequod. Voor mensen die dus een beetje van literatuur weten zijn dit soort kleine details erg leuk en geven ze ook een aardig idee van bepaalde plotwendingen die tegen het einde van het verhaal de boel nog even flink op zijn kop zetten.
Dun plot, dikke gameplay
Het thema van wraak is overduidelijk waar MGSV om draait. Maar als je kijkt naar hoe het verhaal in elkaar zit is het, zeker in vergelijking met de andere delen in de reeks, wel redelijk eentonig en beperkt qua motivaties van de personages. In veel opzichten kun je dit probleem ook toekennen aan het feit dat Peace Walker en Snake Eater de basis voor de gebeurtenissen in dit spel hebben gelegd.
Er is in die twee titels vrij veel gebeurd wat de personages heeft gevormd en waardoor hun drijfveren voor nieuwkomers soms wat onbegrijpelijk kunnen overkomen. Ondanks dat het verhaal wat beperkt is, en het spel ergens ook een beetje onaf voelt qua verhaal, bleef ik toch steeds maar terugkomen om een nieuwe missie te spelen. Het spel heeft echt een enorm breed aanbod aan gameplaymogelijkheden.
Peace Walker 2.0
Phantom Pain borduurt namelijk voort op meerdere gameplayelementen die vooral in Peace Walker werden geïntroduceerd. Zo is het belangrijk dat je tijd, aandacht en vooral digitaal geld in je basis investeert. Door middel van het ontvoeren van bewusteloze troepen die je tegenkomt in het veld zul je namelijk je eigen troepenmacht uit moeten breiden. Elke tegenstander heeft een aantal statistieken die onder meerdere specialisaties vallen. Zo zijn sommige vijanden beter geschikt om in de combatgroep te plaatsen, terwijl anderen beter aan het werk gezet kunnen worden op de intel-afdeling. Als je deze informatie voor het eerst over je heen krijgt kan het best intimiderend overkomen, maar het spel neemt ook een groot deel van de lastige keuzes uit handen. Door simpelweg op de R3-knop de drukken kun je de troepen automatisch aan de beste afdelingen laten toekennen.
Alle beetjes helpen
Door steeds nieuwe vijanden aan je manschappen toe te voegen krijgt elke afdeling ook meer mogelijkheden waar je gebruik van kunt maken. De R&D-afdeling zorgt bijvoorbeeld voor nieuwe mogelijkheden om wapens, gadgets en voorwerpen te ontwikkelen, terwijl een betere intel-afdeling je meer informatie over de vijandige troepenmachten kan bezorgen.
Nieuwe troepen voeg je toe door tegenstanders te wurgen, of bewusteloos te maken door ze met een verdovingspistool of geweer te raken. Vervolgens gebruik je een Fultonballon om deze troepen van het veld te verwijderen en naar je basis over te brengen. Aanvankelijk kun je dat alleen met mensen doen, maar door je R&D-afdeling uit te bouwen zul je later in het spel ook containers met goederen en voertuigen zoals tanks, vrachtwagens en jeeps aan je arsenaal toe kunnen voegen.
Side-Ops
En je zult je arsenaal ook uit moeten bouwen aangezien er enorm veel missies te spelen zijn. Naast een vijftigtal hoofdmissies die het verhaal uit de doeken doen zul je ook om de haverklap meldingen van nieuwe Side-Ops krijgen. Deze extra missies kunnen uiteenlopen van een opdracht waarbij je iemand moet bevrijden uit gevangenschap, het neerschieten van doelen verspreid over een locatie en het doden van een vijandige commandant tot een aanslag plegen op een nieuwe tankeenheid. In veel gevallen zijn deze missies ook op meerdere manieren op te lossen. De tanks zou je bijvoorbeeld met een raketwerper op kunnen blazen of met C4 op de weg de lucht in jagen, maar het is misschien wel veel verstandiger om je paard op de weg te zetten en zo een opstopping te maken. Vervolgens sluip je stiekem naar de achterkant van de colonne en koppel je een Fultonballon eraan om de voertuigen voor je eigen gebruik in te nemen. Met het voltooien van missies verdien je vervolgens ook weer geld om te investeren in je basis en wapens. Het mooie is dat je ook echt het gevoel hebt dat alles wat je investeert daadwerkelijk tastbaar resultaat oplevert. Ik verbaasde me tijdens het spelen ook.
Van cutscenes naar gameplay
In veel opzichten is Metal Gear Solid V afgestapt van het verhaal in cutscenes uit de doeken te doen en overgestapt op een meer verhalende gameplay. Zo kun je met regelmaat cassettebandjes vinden waar extra achtergrondinformatie over situaties, gevangenen, personages etc. wordt vrijgegeven. Maar het komt ook voor dat je een cassettebandje vindt met daarop een liedje van Aha, Take on Me bijvoorbeeld. Het leuke aan MGSV is dat hoewel het verhaal vrij serieus is, het spel nog steeds enorm veel leuke elementen bevat die het typisch Metal Gear maken. Denk daarbij aan de mogelijkheid om een Chickenhat te dragen als je een missie een aantal keren gefaald hebt. Deze hoed heeft als resultaat dat tegenstanders in de lach schieten en tijdelijk vergeten om alarm te slaan als ze je spotten. Maar ook het gegeven dat je buddies kunt gebruiken om bepaalde situaties zo te laten lopen als jij wilt. Denk aan je paard dat je op de weg kunt laten poepen om voertuigen uit een bocht te laten slippen, je hond DD die je op commando kunt laten blaffen om troepen een kant op te lokken of de stille Quiet die je als sluipschutter het speelveld schoon kunt laten vegen.
Grafische pracht en praal met wat kleine minpuntjes
Het mag gezegd worden: MGSV is een indrukwekkende game op het grafische vlak. De vele regeneffecten, zandstormen die je kunt gebruiken om een basis binnen te dringen en de begroeiing in de omgeving geven je namelijk echt het gevoel dat je omgeving echt onderdeel is van de gameplay. Door plat te liggen in het gras ben je namelijk vrijwel onzichtbaar voor de meeste tegenstanders. De gebieden die je bezoekt zijn ook uitgestrekt en lekker divers qua locaties die je aandoet. Van jungles, zandvlaktes en industriële gebieden tot natuurlijk je eigen versie van Mother Base aan toe: er is voor ieder wat wils te vinden. Toch zag ik hier en daar dat de Fox Engine in de verte soms wat dingen toevoegde en heeft het spel soms wat last van pop-up. Het doet geen afbreuk aan de totale ervaring van het spel, maar af en toe vroeg ik me wel af waarom ontwikkelaars soms niet wat minder tijd besteden aan het volproppen van een spelwereld terwijl een console of een engine dat niet aankan.
Kiefer Sutherland
Er was voor de lancering van Ground Zeroes veel te doen om het feit dat David Hayter niet langer de stem van Snake op zich zou nemen. Na vele tientallen uren met Kiefer Sutherland als stemacteur te hebben doorgebracht begrijp ik de keuze eigenlijk nog minder. Natuurlijk heeft een naam als Sutherland meer aantrekkingskracht dan Hayter, maar het feit dat Sutherland eigenlijk helemaal niet zo vaak aan het woord is tijdens de cutscenes maakt het toch een vreemde keuze. Aan de andere kant, hij doet zijn werk prima en ik heb tijdens het spelen ook nooit meer aan Hayter gedacht. In veel opzichten wordt het verhaal ook meer door Kaz en Ocelot uit de doeken gedaan dan Snake. Misschien dat het ook te maken heeft met het feit dat MGSV verhaaltechnisch eigenlijk een brug moet slaan tussen de verhalen die met MGS3: Snake Eater startten en de gebeurtenissen met Metal Gear waarbij Solid Snake zijn intrede maakte. In bepaalde opzichten is MGSV dus een slotstuk en het middenstuk van de hele serie. Dat Kojima, ondanks wat losse eindjes, toch een geweldige op zichzelf staande game heeft weten af te leveren is daarom bewonderingswaardig.
Ground Zeroes extra’s
Voor de mensen die zo slim waren om Ground Zeroes uit te spelen en gevangenen te redden is het goed om te weten dat Phantom Pain je inzet beloont met een paar leuke extra’s. Zo zul je zodra je beschikking krijgt over een nieuwe basis ook een aantal nieuwe manschappen krijgen die zich voor jouw strijd aanmelden omdat je ze uit Camp Omega hebt bevrijd. Ook Metal Gear Solidbedenker Hideo Kojima behoort tot deze troepen en is vanwege zijn prima statistieken ook een aanwinst die je lange tijd zult gebruiken. Andere extra’s zijn een Solid Snake skin en de mogelijkheid om je prothese een gouden kleur te geven. Het zijn afgezien van Kojima als teamlid vooral cosmetische toevoegingen, maar het neemt niet weg dat het leuke extra’s zijn als je het volledige verhaal wilt spelen. Mensen die Ground Zeroes hebben overgeslagen kunnen natuurlijk best zonder deze kleine toevoegingen, maar aangezien Ground Zeroes via PSN en XBL onlangs nog recentelijk gratis te downloaden waren is daar eigenlijk geen reden voor.
Metal Gear Online
Een belangrijk onderdeel van het totaalpakket van MGSV is MGO, ook wel beter bekend als Metal Gear Online. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat dit online component gelijktijdig met de singleplayer zou lanceren, maar helaas heeft Konami aangegeven dat dit gedeelte van het spel pas in oktober voor spelers van het spel te downloaden zal zijn. Hoe de gameplay van MGS zich vertaalt naar een online multiplayer is hopelijk dan ook iets wat ik volgende maand met jullie zal kunnen delen. Ondanks de geweldige gameplay van de singleplayer houd ik wel een slag om de arm, want de servers van Konami zijn de laatste tijd allesbehalve stabiel.
Conclusie
Metal Gear Solid V is een game waar je vele tientallen uren plezier aan kunt beleven. De locaties die je bezoekt, de vele manieren waarop je missies aan kunt pakken, de unieke situaties die kunnen ontstaan en de enorme diepgang van Mother Base en andere systemen weten je constant te motiveren om door te blijven spelen. Ondanks dat het verhaal best eenzijdig en redelijk voorspelbaar is, zijn het vooral de personages en de veelzijdige gameplay waar ik voor terug bleef komen. Al met al is Metal Gear Solid V een hoogtepunt voor de serie qua gameplay en had ik na het voltooien van het verhaal wel het idee dat Kojima alle hoofdlijnen redelijk aan elkaar heeft weten te breien. Of MGO de gameplay van de Metal Gearserie goed heeft weten te vertalen naar een online multiplayer lees je waarschijnlijk volgende maand, maar tot die tijd kun je werkelijk tientallen, zo niet honderden, uren plezier beleven aan de singleplayer van Metal Gear Solid V: The Phantom Pain.
Oordeel Metal Gear Solid V: The Phantom Pain Day One Edition (PS4)
- Graphics
90 - Gameplay 95
- Originality 90
- Sound 90
- Replay 95
- Eindcijfer 92
182 
1)
19-09-2015 00:22
. Top game in ieder geval, al begrijp ik (ben nu bij mission 16 omstreeks) nog niet helemaal waarom "Mother Base" zo wordt geprezen als iets leuks en cools. Tot nu toe is het niet veel meer dan een leeg platformenstelsel met niks te doen. Je kan met (bijna) niemand praten daar. Dat was bij Dragon Age bijvoorbeeld al weer veel leuker. Maar misschien komt dat nog, de ganme is nog lang niet klaar en ik vermaak me vorstelijk.
