Metro: Last Light (MLL) gaat verder waar het in 2010 uitgekomen eerste deel eindigde. MLL heette in de volksmond dan wel Metro 2034, maar is niet gebaseerd op het boek van Glukhovsky. In plaats daarvan is het een vervolg op de avonturen uit Metro 2033. Ik wil niet teveel over de verhaallijn van het eerste boek en de game kwijt, maar je zult wederom de doofstomme rol van Artyom aannemen (ook al praat hij in de laadschermen de speler bij). Oekraïense ontwikkelaar 4A Games heeft gekozen om het "slechte einde" van Metro als uitgangspunt voor deel twee te gebruiken. Artyom heeft door zijn beslissing om de Dark Ones te vernietigen nog steeds nachtmerries, maar zal wederom door de Metrotunnels moeten reizen om de wereld te redden en zo eindelijk weer wat rust te krijgen.
Afgaand op screenshots zou je verwachten dat MLL een shooter pur sang is. In de wereld van Metro is echter niets minder waar. Je kogels zijn namelijk het gangbare betaalmiddel. De goede, militaire kogels dan. Schieten kost je dus letterlijk geld! In het eerste deel resulteerde dat in lastige keuzes; gebruik ik de laatste kogels voor die groep gemuteerde wolven of zet ik het op een rennen? Helaas heeft 4A Games er ditmaal voor gekozen om de speler van meer munitie te voorzien. Hierdoor voel je jezelf een stuk sterker en minder opgejaagd dan in het eerste deel. Het schieten voelt daarentegen soepeler en beter uitgewerkt aan dan in het eerste deel. De wapens zien er weliswaar nog steeds uit als in elkaar geknutselde projecten, maar het mikken gaat een stuk makkelijker. Verwacht (of vrees) niet een Call of Duty-achtige shooter-ervaring, maar de onhandigheden uit het eerste deel zijn grotendeels verdwenen. Dat resulteert in de merkwaardige conclusie dat MLL op dit gebied beter is dan zijn voorganger, maar dat juist daardoor het shooter gedeelte aan sfeer heeft ingeboet. Gelukkig heeft de ontwikkelaar dit gecompenseerd door middel van een boeiend verhaal en een sterke (scripted) ingame sfeer. Zo hoor je slachtoffers van moordlustige bendes schreeuwen door de donkere gangen, iets wat onmiddellijk kippenvel oplevert. Ook zal ik één van de eerste levels niet snel vergeten. Hierin wordt je door de Nazi-achtige “Reich” groep gevangen genomen. De ontsnapping uit de gevangenis is een memorabel en verontrustend stukje gameplay geworden.
Om het spel uitdagend te maken is er naast de casual modus (Normal genoemd) ook een Ranger mode. De Ranger mode heeft meer raakvlakken met het eerste deel, waar kogels nog een schaarste waren. Helaas is de Ranger mode een betaald stukje DLC. Eerlijk is eerlijk, de DLC zit bij alle Limited Editions en ik heb nog geen reguliere editie kunnen ontdekken. Schaf je de game echter tweedehands aan, zal je toch echt 5 euro moeten neerleggen voor deze uitdagende mogelijkheid.
Behalve een vloeiendere gameplay is MLL ook grafisch opgepoetst, waarbij vooral de lichteffecten subliem zijn. Dit maakt de Metro een duistere plek, waarin je dankbaar bent voor je lampje. Dit lampje zul je dan ook te allen tijde opgeladen willen houden. Gelukkig zullen de ondergrondse tunnels zo nu en dan worden afgewisseld met buitengebieden en nederzettingen. Deze buitengebieden zien er net zo prachtig uit, waarbij de regen op je gasmasker een mooie manier is om je in de spelwereld te betrekken. Juist daarom is het zonde dat de nederzettingen aanvoelen als een attractie in de Efteling. Je ziet veel langskomen: burleske shows, sfeervolle kroegen diverse boerderijdieren, maar je kunt er geen interactie mee hebben. Hierdoor waande ik mij soms in de Fata Morgana, dobberend door impressies van een andere wereld. Ik beperkte mijn tijd hier dan ook vaak tot het kopen van een nieuw wapen om vervolgens snel weer de tunnels in te trekken. Wat wel leuk is aan deze bewoonde tussenpozen is dat de verhaallijn hier wordt uitgewerkt vanuit het perspectief van Artyom. Je maakt dus het hele avontuur mee door zijn ogen, wat de sfeer zeer veel goed doet. Overigens is het mogelijk om MLL in zowel het Russisch als Engels te spelen. Hierbij is het Russisch meer authentiek (maar was ik in ieder geval aangewezen op de ondertitels) en is het Engels heerlijk campy. Denk aan de boeven uit oude James Bond films, afgewisseld met de Duitsers uit Allo Allo.
MLL is een soepele shooter geworden met een ijzersterke sfeer en verhaallijn. Ben je daar, zoals ik, van gediend dan kun je zo weer 15 uur aftikken. Voor een paar maanden dan, want Moskou in de zomer schijnt ook mooi te zijn…
Deze review is geschreven door Jeroen Knop.
Oordeel Metro: Last Light (PS3)
- Graphics
85 - Gameplay 80
- Originality 80
- Sound
90 - Replay 70
- Eindcijfer 80
7649 )
28-05-2013 22:44
1)
29-05-2013 22:21
