Tijdens gevechten kun je op je Monstie rijden voor krachtige en vaak ook grappige speciale aanvallen.

Gelukkig hebben de ontwerpers hierover meegedacht. Je beschikt namelijk over de welkome mogelijkheid de gevechten twee of zelfs drie keer zo snel af te spelen. Naast de drie aanvallen, beschikken jij en je Monsties ook over speciale aanvallen en een combinatieaanval. Evengoed kunnen de gevechten best eentonig worden. Verder in de game wordt dit wel wat beter, doordat itemgebruik en ‘resistance’ belangrijker worden. Toch zette voor mij vrij snel de verveling in en probeerde ik gevechten liever uit de weg te gaan.
 
Monsters vangen
Monsters uitbroeden, opvoeden en verbeteren vormt toch echt de basis van MHS. Monsters vang je via ‘Monster Dens’, die willekeurig verschijnen in de wereld. Wanneer je deze betreedt, vind je een nest waar je een ei kan stelen. Hoe zwaarder en stinkender, hoe beter. Natuurlijk is het altijd oppassen geblazen voor de bovengemiddeld sterke moeder die haar eieren bewaakt. Lukt het je om langs haar heen te sluipen, mét het ei, dan heb je er een nieuwe Monstie bij.
 
 
 

Eieren moet je stelen van de moeder, die gewoonlijk ‘not amused’ is.
 

Natuurlijk geeft MHS je de mogelijkheid om gestoorde professor te spelen door genetische eigenschappen van Monsties te transplanteren. Iedere Monstie heeft ruimte voor een bepaald aantal ‘genes’ die speciale eigenschappen geven. Dat kunnen aanvallen of magische krachten zijn, maar ook passieve bonussen. Uiteindelijk kun je hiermee de gekste monsters maken, waarbij bepaalde gene-combinaties ook weer bonussen opleveren. Persoonlijk vind ik het vooral fijn dat het vrij duidelijk is wat de verschillende genes doen. Daardoor is het verbeteren van je Monsties een veel minder abstract proces dan bijvoorbeeld bij Persona, waar een veel groter willekeurig element in zit.

Setjes verzamelen
Wie Monster Hunter heeft gespeeld kent het wel: het eindeloze verzamelen van materialen. MHS is in dat opzicht niet anders. Tot de geluidseffecten aan toe, die direct zijn overgenomen uit vorige delen. Elk gebied ligt bezaaid met rotsen om te ‘minen’, planten en paddestoelen om te plukken en botten om te verzamelen. Je kan er een echte dagtaak van maken. Vervolgens kun je al die materialen omzetten in items via recepten die je verzamelt. Hetzelfde geldt voor wapens en bepantsering, waarvoor je juist weer de ledematen, hoorns en huid van monsters gebruikt.

Zwetende 3DS
MHS laat zien dat de 3DS nog geen plaats hoeft te maken voor zijn jongere broertje en lieveling van de familie, de Nintendo Switch. Al krijgt ‘ie wel een flinke work-out te verduren. Met name in grote gebieden en dichtbevolkte dorpen loopt het aantal beeldjes per seconde een flinke deuk op. Zet je de 3D-functie erbij aan, dan komt dat nog wat duidelijker naar voren. De New 3DS heeft hier gelukkig geen last van, daarop zie je de beeldjes soms wel teruglopen, maar nergens wordt het werkelijk haperend. De C-stick is ook een erg fijne toevoeging voor het positioneren van de camera, wat je anders met de L- of R-knoppen zou moeten doen.
 
 

Je bezoekt in MHS diverse steden en dorpen, ieder met een eigen uitstraling.
  

Grafisch ziet MHS er dan ook prima uit. Hoewel de lage resolutie van de 3DS nu toch wel erg begint op te vallen. Vooral wanneer je een tijdje op de Switch hebt gespeeld. Het erg goede 3D-effect maakt een hoop goed, met name in de cut-scenes en tijdens de gevechten. Daarmee kon ik de graphics een stuk meer waarderen dan het geluid. Het fantasietaaltje waarin wordt gepraat begon me op een gegeven moment op de zenuwen te werken, terwijl ik daar normaal geen last van heb. En van de muziek kan ik me eerlijk gezegd maar bar weinig herinneren. Ik heb me er dus niet aan geërgerd, maar ik heb me ook nooit verwonderd over mooie deuntjes.

Poké Hunter Yokai Stories
Met MHS is Capcom met wisselend succes toegetreden tot het monstervanggenre. Hoewel de game goed in elkaar zit en er mooi uitziet, mist het een echte eigenheid. Dat komt denk ik vooral doordat het zo duidelijk geleend heeft van andere games uit het genre én de eerdere games uit de Monster Hunter-serie. Voeg daar het vechtsysteem aan toe, wat naar mijn smaak te eenzijdig is, en je hebt een game die echt voor de liefhebbers is.

Ik ben er wel van overtuigd dat die hiervan zullen genieten. Zij zullen zich graag verdiepen in het verzamelen en steeds beter maken van Monsties. Daarnaast zijn er nog de online mogelijkheden, waarmee je het tegen andere Riders kan opnemen en DLC-quests kan downloaden. Deze zouden de game wat langer speelbaar moeten maken. Het valt wel op dat het vinden van gevechten maar moeizaam gaat en er nu nog geen DLC-quests beschikbaar zijn. Ik hoop dus dat MHS zijn publiek gaat vinden. Al ben ik zelf niet per se een groot fan, denk ik wel dat de game dat verdient!  

Deze review is geschreven door Chris van Breda.