Ik voelde de harde houten vloer onder me, waar ik was, wist ik tot nu toe nog niet. Langzaam kroop ik op, ik probeerde mijn ogen te openen en keek recht in de felle zon die boven mijn hoofd scheen. Ik knipperde met mijn ogen om aan het licht te wennen en probeerde voorzichtig om me heen te kijken. Ik zag dat ik op mijn eigen boot lag die voorzichtig meedeinde op het ritme van de zacht kabbelende golven. Het schip kraakte bij elk golfje die zijn zijkant beroerde. Het was een oud klein houten schip wat ik met mijn vader ooit in elkaar had gezet.
Naast mijn boot lag een kade. Ik probeerde op te staan, het verbaasde me te zien dat mijn schip aangemeerd was bij één of ander eiland. (Waar ben ik terecht gekomen?) Ik stapte voorzichtig van mijn boot de kade op en liet mijn blik langzaam over het eiland glijden,. hoe ben ik hier terecht gekomen? Die plotselinge storm… Hoe heeft die me hier heelhuids aan deze kade weten te brengen?
Het eiland was niet al te groot, in de verte zag ik rechts boven aan een trap een installatie met 2 grote radarwielen staan. Recht voor me zag ik twee kleine gebouwtjes staan, verderop aan de linkerkant was een bosrand zichtbaar. Terwijl ik me op mijn hoofd krabde, draaide ik me om richting de zee. Nergens iemand te bekennen, alleen maar kabbelende golfjes die geen haast leken te hebben. Ik wilde verder het eiland oplopen, maar opeens viel mijn blik op een raar mechanisme wat op de kade was bevestigd. Het ding was me nog niet eerder opgevallen en nog steeds verward liep ik langzaam naar het apparaat. Een rechthoekig massief blok was in de grond genesteld. De zijkanten leken van ijzer, maar ondanks dat het onkruid nagenoeg het hele ding had bedekt, vertoonde het geen enkel spoor van roest. Ik haalde voorzichtig de klimop van de machinerie af en er kwam een schakelaar te voorschijn. Ik besloot om hem te proberen en haalde de schakelaar over…niets…geen reactie…Geen verborgen deur die opeens openging, geen duikboot die opeens uit het niets opkomt, geen nucleaire bom die opeens afging door et verkeerde knopje ingedrukt te hebben… hmm raar…heel raar.
De telefooncentrale.
Ik besloot een stukje het eiland op te lopen en te kijken of ik een hint kon vinden van waar ik in godsnaam was beland. Ik merkte dat mijn benen nog niet helemaal mee wilde werken en ik strompelde naar het eerste gebouw toe. Het ronde gebouw, dat uit grote stenen blokken was opgebouwd, bleek een mausoleum te zijn. In tegenstelling tot de met onkruid overwoekerde schakelaar, zag dit gebouw er als nieuw uit. Net of iemand pas geleden nog een doek over het hele ding heeft gehaald, terwijl er toch nergens een spoor van leven te bekennen was. Het viel me nu ook op dat er zelfs geen vogels waren die hun lied aan de wereld wilden tonen, slechts de wind was hoorbaar op dit eiland. Ik besloot door te lopen naar het tweede, grotere gebouw. Mijn benen raakten alweer een beetje gewend aan mijn last en ik kwam al snel bij het tweede gebouwtje aan. Links van mij zag ik weer iets vaags… in het zojuist genoemde bos, stonden in een rechthoekige formatie 8 Romeinse pilaren, elk met een symbool er op, het tafereel werd afgemaakt door een soort van fontein die in het midden van het geheel stond. Later kwam ik er achter dat, wanneer je dicht bij de pilaren kwam, de symbolen zouden opgloeien, maar voor nu, dacht ik, laat ik maar is naar binnen gaan bij dit tweede gebouw om te zien of er iemand is. Echter binnen aangekomen zag ik ook daar geen spoor van leven. Wel zag ik twee grote boekenkasten staan en links hing een oude kaart van het gehele eiland. Aah die boeken, daar kan misschien informatie instaan over waar ik ben!
Verhaaltje voor het slapen gaan.
Ik liep naar de kaart toe en probeerde met mijn vinger uit te vinden waar ik mij nu ergens bevond. Opeens gloeide de kaart op en kwam er een draaiende lijn uit een toren op de kaart te voorschijn. Ik sprong geschokt een stap terug. Langzaam hoorde ik radarwielen boven me knarsen en piepen. Alsof een oude stoomlocomotief weer op gang kwam, na een lange tijd stil te hebben gestaan.
Waar ben ik in godsnaam beland??!
(…)
Ondanks dat het begin van dit verhaal niet helemaal waarheidsgetrouw is(je weet niet of je die boot samen met je vader hebt gemaakt, zelfde geld voor die storm, je weet niet eens wie je zelf bent), is dit een beetje het idee van Myst voor de PSP. Het aparte is dat als je de game begint, je meteen op die houten boot staat. Geen filmpje of tekstscherm wat je inleidt in het verhaal, je drukt op `begin game`en je staat op die boot. Heel apart. Je kijkt dan ook echt verbaast om je heen als je op die boot staat. Mede naar de omgeving, maar ook omdat je denkt, wat is nou het verhaal, wat is de bedoeling? Ondanks dat dit nogal verwarring kan brengen in het begin, blijkt dit later gewoon perfect te zijn.
Doordat er namelijk geen introfilmpje is, wordt je ook niet in een vakje geduwd van hoe je het verhaal, of eerder gezegd het eiland beleefd. Je moet dan ook wanneer je deze game speelt, echt doen alsof je zélf op een onbewoond mysterieus eiland bent beland., Een eiland waar je op zoek gaat naar een weg naar huis en de reden waarom je daar bent gestrand. Als je dan ook het bibliotheekgebouw(daar heb ik hem maar naar omgedoopt) vind met de boeken, moet je ook net doen alsof je die boeken nodig hebt om te overleven. Je moet je visualiseren dat je op de grond of aan een tafel met een kaars zit met die boeken, terwijl je zoveel mogelijk in je op probeert te nemen om te begrijpen wat er aan de hand is. En geloof me, je zit er wel even want er staan slechts een paar leesbare boeken, maar die zijn nog aardig wat pagina`s lang! Het is niet als in een game dat die boeken er als gimmick staan, je zal hun informatie nodig hebben om het verhaal te kunnen begrijpen…Je speelt niet de rol van iemand, je speelt jezelf, die vastzit op een eiland. Je weet in ieder geval niet wie je bent. Je komt er wel al gauw achter dat er een man met zijn zonen op het eiland hebben gewoond, maar een zoon bleek niet te zijn wie die was..Hij bleek gevaarlijk, maar waarom dan? Tsja, dat mag je zelf uit zoeken.
Oe, Mystig!
Geduld
Met die instelling vond ik de game echt geweldig, ik deed gewoon net alsof ik écht op dat eiland gestrand was. Als je dan ook meer van aktiegames houdt, moet je van deze titel ver weg blijven. De game is, zoals je van Myst gewend bent, een Point-and-click adventure. Dat wil zeggen dat je dus iets aanwijst, klikt en je er vervolgens naar toe loopt. De game is geheel in firstperson view, dus je kijkt echt door de ogen van de avonturier. `je beleeft het echt`. De game speelt zich voor een gedeelte af op het zojuist genoemde eiland. Echter er zijn ook andere werelden waar je in terecht komt, hier kan ik echter niet verder over uitwijden, omdat ik dan te veel van het verhaal zou verklappen, wat je echt zelf gewoon moet ervaren.
Het enige jammere is wel dat de graphics niet `je van het` zijn. Tuurlijk, voor de psp ziet het er netjes uit, de bomen en gebouwen zien er uit als een schilderij, maar tegelijkertijd, wanneer je loop langs de zee of gewoon water loopt, dan lijkt het wel of de vorst is ingetreden…Het water beweegt namelijk helemaal niet! Ik denk dat dit te maken heeft, met het feit, dat dit deel eigenlijk een port is van een eerder uitgekomen versie van Myst, toch hadden ze dat wel even mogen aanpassen, het bevroren water stoorde toch wel een beetje. Met name als je in de wereld terechtkomt die uit alleen maar loopbruggen over het water bestaat.. Verder is het geluid ook niet alles, er zijn geen liedjes, het geluid past zich aan, aan de omgeving. Op zich is dat goed uitgewerkt maar in sommige gebieden hoor je gewoon dat een muziektoontje(bv het horen lopen van water) zich steeds herhaalt, waardoor soms het geluid nogal eentonig over kan komen.
Joehoe! Iemand thuis? Ik wil wel kloppen maar de deur zit te hoog.
We moeten doorgaan!
Ondanks dat kleine storende dingetje is de game wel erg leuk. Ik moet zeggen dat ik Loco Roco snel weer weglegde, steeds een half uurtje, dan had ik die game wel weer gezien. Bij deze game had ik dat echter totaal niet! Ik moet wekelijks anderhalf uur met de trein heen en 1,5 uur terug, dat zijn ook de tijden waarin ik deze game veel gespeeld heb. En in plaats van na een half uur verveelt te raken had ik nu juist dat ik op een gegeven moment opkeek en dacht, shit ben ik hier al??? Damn dat gaat snel. Omdat je gewoon zo druk bezig bent om uit te vinden waar je heen moet en wat je moet doen om verder te komen, omdat je wil weten waar je in bent beland, speel je gewoon al gauw een uurtje vol. Tegelijkertijd kan je deze game ook voor korte speelsessies gebruiken, alleen dan kom je minder in het verhaal. In plaats van dat je na een half uurtje uitgespeeld bent, moet je voor deze game eigenlijk minimaal een half uur uittrekken per keer dat je hem speelt. Het hoeft niet, maar het is wel aan te raden.
Puzzelen of je leven er van af hangt.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het spel niet uit heb kunnen spelen. Ik kwam er later pas achter dat dit een port was van een eerdere Myst, dus ik heb in zijn geheel geen walkthroughs gebruikt. (PSPversie was nog niet uit toen ik hem speelde, dus walkthroughs voor de PSPversie waren er niet.) Dit gaf aan de ene kant wel een kick. JE staat er dan echt alleen voor, maar tegelijkertijd zijn sommige puzzels aardig moeilijk en loop je soms gewoon een hele tijd te dwalen doordat je niet weet hoe je een bepaalde puzzel opgelost moet krijgen.
Ik heb hem dan ook weer ingeleverd terwijl ik vastzat. Toch ben ik wel benieuwd hoe het verhaal nou verder gaat en in de trein vermaak ik me hier geweldig mee, de tijd vliegt voorbij!
Conclusie.
Het is moeilijk deze game te beoordelen. Hou je van mysteries, onbewoonde eilanden met puzzels en vind je het Point and click principe geen probleem, dan is dit een goede aanschaf. De puzzels zijn uitdagend, soms lijken ze onmogelijk totdat je wat meer over dingen te weten komt, het verhaal is zeker interessant en je kunt gewoon rustig op je gemak het eiland verkennen. Je moet dan ook echt handelen alsof je zelf op zo`n eiland bent gestrand. Om een voorbeeld te geven met een paar boeken (zijn er maar vier, maar wel met een aardig verhaal en een paar verdachte aantekeningen) bv. bestaan uit aardig wat pagina’s. Veel zien het als saai, maar als jij écht daar gestrand bent, zou jij dan niet die boeken van voor tot achter lezen in de hoop wat uit te vinden over waar je hemelsnaam bent beland? In plaats van dat je denkt, aaah saai, geen zin om te lezen hoor!. Verkeerde instelling! Je leest ze hoopvol en aandachtig, je wilt weten waar je bent, je hebt alle tijd, want je bent gestrand, je wil weten wie deze gebouwen hier neergezet heeft, wat de symbolen zijn, je wil overleven!
Ondanks dat ik normaal graag wat meer Aktie in mijn games zie, vond ik deze game toch heerlijk om te spelen, mede omdat het gewoon weer is wat afwisseling is. Hou je echter alleen maar van snelle games(of, eerder gezegd, hou je niet van hele rustige games), dan zal deze game je niet kunnen bekoren en mag je een punt van de score aftrekken. Ook voor de jongeren onder ons is deze game echt niet geschikt, de taal Engels moet je dan ook redelijk beheersen wil je dit avontuur tot een goed einde willen brengen.
Kortom de game is voor lang niet iedereen, ben je echter wel in voor een avontuur met vele (moeilijke) raadsels en een goed verhaal, dan kan ik je deze game ten zeerste aanraden.
Oordeel Myst (PSP)
- Graphics
75 - Gameplay 75
- Originality
- Sound 70
- Replay 80
- Eindcijfer 78
867 )
24-10-2006 20:05
27)
25-10-2006 11:14
