Need For Speed (NFS) is als franchise inmiddels bijna dertig jaar oud. De eerste game verscheen in 1994 en sindsdien zijn er vele tientallen games in de serie voorbij gekomen. Van Undercover en Most Wanted tot Pro Street en Hot Pursuit, NFS probeert zich om de zoveel jaar een beetje opnieuw uit te vinden. Met NFS Unbound keert Criterion Games, de studio achter Burnout, terug als ontwikkelaar. Weet NFS Unbound de franchise nieuw leven in te blazen? Of zit de serie na al die jaren nu zonder bezine in de tank? Ik zocht het voor je uit.
NFS Unbound valt meteen op door de keuze voor een grafische stijl die een realistische wereld en voertuigen combineert met cel-shaded karakters en unieke grafische effecten die zichtbaar worden wanneer je drift, snel rijdt of getekende vleugels die boven je wagen prijken wanneer je via een schans door de lucht vliegt. Aanvankelijk leek deze stilistische effecten mij nogal vreemd, maar na een paar uren spelen viel het me al niet meer op. Voor mensen die dergelijke effecten niet willen zien tijdens de vele races die je doet, is het overigens mogelijk om meerdere effecten gewoon uit te schakelen bij je opties.
Botsende…stijlkeuzes
Toch ontkom je er niet aan dat jouw personage niet heel goed opgaat in de omgeving. Het botst naar mijn mening stilistisch wanneer je de kleurrijke personages in de wat grauwe maar realistische wereld ziet bewegen. Persoonlijk had ik liever gezien dat de cel-shaded stijl over de hele setting was toegepast. Dat had NFS Unbound namelijk een unieke look gegeven in de grote Need For Speed-collectie van games.
Waar het de gameplay betreft is NFS Unbound vooral meer van wat we van Need For Speed gewend zijn. Snelle races met chaotische achtervolgingen, politieagenten die genadeloos op je inrijden om je tot stilstand te brengen en een enorm aanbod aan opties om je wagens mee te pimpen zijn ook in NFS Unbound weer aan de orde van de dag.
De meeste plezier met dit soort racegames haal ik uit het verzamelen van een uitgebreide collectie aan sportwagens om ze zover mogelijk uit te breiden, zodat ze in niets meer lijken op het rijdende stuk schroot dat ik aan de start van de game kon kopen. Gelukkig heb je in Unbound een breed scala aan opties om je wagens zo uniek mogelijk vorm te geven. Natuurlijk zijn er de upgrades die je auto’s nodig hebben om steeds sneller te kunnen, maar er zijn ook vele decals die je kunt gebruiken om de vormgeving tot in details aan te passen.
Nu zijn de vele opties om je wagens uit te bouwen natuurlijk mooi. Maar hoe staat het met de gameplay? De wagens voelen allemaal uniek aan en het gevoel van snelheid is op de Xbox Series X ook uitstekend te noemen. Op zestig frames per seconde schiet de wereld aan je voorbij en het ziet er prima uit. De wagens zelf zijn mooi scherp afgebeeld, maar ik vond de wereld wel een beetje basaal qua opzet. Natuurlijk zit de wereld vol met voorwerpen om te verzamelen en schansen om in volle vaart overheen te razen, maar de stad van Lakeshore City is niet heel erg veelzijdig qua decor. Om de tijd te doden kun je tussen de races door zoeken naar mascottes van een beer, zijn er meerdere billboards om doorheen te knallen en kun je op speurtocht naar artwork wat je aan je eigen verzameling kunt toevoegen en zelfs op je wagen kunt sprayen.
Naast het verkennen van de wereld tussen de races door is het natuurlijk vooral belangrijk hoe de game speelt. Daar heb ik helaas wat gemengde gevoelens bij. Om een beetje fatsoenlijk door de bochten te kunnen driften moet je de gasknop dubbeltappen. Persoonlijk was ik met de NFS-games altijd meer een fan van de handrem gebruiken om dit soort acties uit te halen, maar dat is natuurlijk gewoon een kwestie van smaak.
Keihard rubber bandje
Wat ik iets storender vind, is het gegeven dat ongeacht de moeilijkheidsgraad jouw tegenstanders altijd dichtbij jouw positie blijven. Het is duidelijk dat NFS als serie nog steeds niet geleerd heeft om fatsoenlijke AI te ontwikkelen in plaats van een rubberband effect toe te passen waarbij achterliggende tegenstanders op een onmogelijke manier weten te versnellen. Vooral de eerste paar races die ik deed moest ik genoegen nemen met een tweede plaats omdat ik mijn wagen nog niet goed genoeg verbeterd had. Wat overigens ook een paar races later pas een optie was om gebruik van te maken.
Om de beste upgrades vrij te kunnen spelen moet je jouw garage ook van upgrades voorzien. Dit heeft tot gevolg dat je een beetje beperkt wordt in je mogelijkheden totdat je wat verder in het verhaal hebt weten te komen. Het verhaal zelf draait om een voormalige vriendin die je bij de proloog bedondert en jouw garage leegrooft. Vervolgens springt het verhaal twee jaar vooruit en blijk je nog maar weinig stappen voorwaarts gemaakt te hebben in je carrière als straatracer. Natuurlijk is dat het juiste moment voor jou als gamer om de boel eens flink op stelten te zetten en de straten onveilig te maken in jouw gepimpte racemonster.
Vinden mijn neefjes het tof?
Voor racegames kijk ik bij het reviewen natuurlijk naar de graphics, het sounddesign en hoe de game speelt. Over het sounddesign kunnen we kort zijn, de wagens klinken prima en de soundtrack vond ik persoonlijk niet heel memorabel. Maar een criterium dat ik bij racegames ook weleens minimaal laat meewegen is of mijn neefjes van zeven en negen jaar het ook een leuke game vinden om op te pakken. Forza Horizon 4 en 5 hebben de laatste jaren overduidelijk hun voorkeur vanwege het chaotisch rondrijden in de open wereld. Wat dat betreft wist NFS Unbound ook een positieve indruk achter te laten, want toen ze de game mochten uitproberen op mijn Xbox Series X vonden ze het zoals gebruikelijk weer erg leuk om dingen omver en kapot te rijden. Dus schansen met billboards en beeldjes van beren omver rijden, dat sprak ze wel aan. Ook het sterke gevoel van snelheid was volgens de beide heren een groot pluspunt. En hoewel ze nog niet helemaal vlekkeloos door bochten wisten te manoeuvreren, wisten ze best aardig mee te komen tijdens de races. Al met al is NFS Unbound dus ook voor de wat jongere gamers onder ons prima op te pakken.
Conclusie
NFS Unbound is een degelijke Need for Speed geworden. De cel-shaded stijl had wat mij betreft ofwel volledig toegepast of achterwege gelaten mogen worden. De gameplay is toegankelijk en weet vele uren vermaak te bieden. Toch blijft de Need For Speed-serie schaamteloos gebruikmaken van rubberband effecten om races ‘spannend’ te houden. Je zou denken dat kunstmatige intelligentie tegenwoordig al verder ontwikkeld is dan wat programmeurs tentoon weten te stellen in racegames. Maar gelukkig beperkt dat aspect de fun-factor van Unbound niet. Het is jammer dat Lakeshore City niet echt in het oog springt met bijzondere locaties, maar gelukkig zijn de races nog steeds snel en voor de meeste mensen leuk om te spelen. Ik had alleen op iets meer gehoopt.
9.6
8.5
5333 
38)
22-12-2022 23:08
