De Cauldronoorlog
Voor iedereen die om wat voor reden dan ook het origineel aan zich voorbij heeft laten gaan, zal ik een korte schets geven van het ongewijzigde plot. Odin Sphere Leifthrasir bestaat uit een zestal boeken die door een klein meisje op een donker zolderkamertje gelezen worden. Van de zes boeken vertellen de eerste vijf het verhaal van Odin Sphere. Het zesde en laatste boek vormt het glorieuze einde van het verhaal. Ieder boek speelt zich in een wereld genaamd Erion af, maar hebben wel een andere hoofdrolspeler. Erion barst van de politieke conflicten waardoor meerdere facties strijden voor alleenheerschappij.
Het eerste boek dat je opent vertelt het verhaal van Gwendolyn, de dochter van koning Odin, die kosten wat kost de ‘Cauldron’ wilt bemachtigen, een machtig wapen dat niet in de verkeerde handen mag vallen. Gwendolyn reist daarom in naam van haar vader en diens koninkrijk af naar de Cauldron. Alle veldslagen die zullen volgen worden omschreven als de Cauldronoorlog. Tijdens deze oorlog sterft de zus van Gwendolyn. In de laatste minuten van haar nog prille leventje geeft ze haar magische speer aan Gwendolyn als erfstuk. Deze speer is voorzien van een zeldzaam kristal en wordt in het verhaal Psypher genoemd. Zoals je waarschijnlijk wel vermoedt is deze speer voorzien van magische krachten, en dient ze als lijdend voorwerp gedurende het verdere verloop van het verhaal.
Gameplay
Met de Psypher in handen van een van de vijf hoofdpersonages uit de boeken kan je gemakkelijk hordes aan monsters een kopje kleiner maken, die vaak in grote getallen op je scherm verschijnen. Monsters verslaan levert je Phozons op. Dit zijn kleine paarse balletjes die je kunt investeren in diverse vaardigheden waardoor je Psypher sterker wordt en je speciale bewegingen kunt uitvoeren. Ieder personage heeft zijn eigen kristalwapen met een eigen skill tree die ieder circa twintig compleet verschillende skills bevat. Deze uitgebreide skill tree is dus naar hartenlust aan te passen en is bepalend voor jouw capaciteiten op het slagveld. Aan de hand van de door jou gemaakte keuzes bepaal je welke speciale aanvallen je kunt uitvoeren.
Leifthrasir hanteert nog steeds een real-time gevechtssysteem. De actie spat zoals vanouds van je scherm en voelt ouderwets lekker aan. Wel is het gevechtssysteem enigszins veranderd. Zo is het niet meer mogelijk om jezelf schade toe te brengen door misplaatste potions én gaan standaard aanvallen niet meer ten koste van je power meter waarmee je speciale aanvallen kunt doen. Ondanks dat dit een paar kleine aanpassingen betreft is dat duidelijk te merken in de gameplay. Het zorgt namelijk voor een iets aanvallendere speelstijl waardoor baasgevechten een stuk makkelijker zijn dan vroeger.
Deze geremasterde versie van de originele 2D sidescrolling RPG is door het team achter Vanillaware dus op een aantal fronten verbeterd. Ook op grafisch gebied is dit duidelijk zichtbaar. Hoewel het origineel voor zijn tijd grafisch al alles uit de PlayStation 2 haalde wordt daar nu nog een schepje of drie bovenop gedaan. Dat mag ook wel; we zijn immers ruim negen jaar verder. Op de PlayStation Vita zien de omgevingen er hierdoor verbluffend mooi uit in het kenmerkende animeachtige stijltje. Daarnaast zijn de framerateproblemen uit het origineel weggewerkt waardoor het geheel nu zelfs in de meest overvolle gevechten soepeltjes blijft lopen. Op een heel enkel moment daalt de framerate een beetje, maar dat is te verwaarlozen.
Haast net zo soepel is het brouwen van diverse potions en andere drankjes. Zowel op de PlayStation 4 als op de PlayStation Vita kan je gevechten stilzetten door je inventory tevoorschijn te halen. Met een simpele druk op de knop ontsnap je even aan de hectiek van de gevechten en kan je midden in belangrijk gevechten potions brouwen om jezelf weer een beetje op te lappen. Dit alchemysysteem is supermakkelijk in gebruik en vraagt in tegenstelling tot vele andere games geen rocketscience. Je selecteert simpelweg een bepaald item, kiest een ander item waarmee je dit wilt combineren en klaar is Kees. Het haalt weliswaar de vaart uit het spel, maar is een prima oplossing voor het hele alchemy. Een puntje van kritiek is wel dat je vrij weinig ruimte hebt om items, zoals bessen en andere voorwerpen, met je mee te dragen. Op die manier word je gedwongen om bepaalde keuzes te maken of sneller items te gebruiken. Aan de andere kant vind je in vrijwel ieder gebied de benodigde ingrediënten om potions mee in elkaar te knutselen en bevat je inventory een veel overzichtelijkere indeling.
Waardevolle combinaties
Iedere provincie in Erion bestaat uit meerdere kleine gebieden (stages). Sommige dienen als rustplaats waar je je klaar kunt maken voor je volgende gevecht. Maar de meeste staan bol van de monsters, tussenbazen of eindbazen die verslagen dienen te worden. Afhankelijk van de aanvallende combinaties die jij uit je Psypher weet te toveren en de tijd waarin je alle monsters weet uit te schakelen, krijg je een alfabetische gradatie toebedeeld. Hoe beter je cijfer des te groter de uiteindelijke beloning. Op deze manier word je aangemoedigd om een zo groot mogelijke aanvalscombinatie op te bouwen en zo snel mogelijk iedereen uit te schakelen. Beloningen lopen uiteen van voedsel of geld tot handige uitrusting voor tijdens je gevechten.
Het geheel doorkruizen van deze sprookjesachtige wereld kost ongeveer 40 tot 45 uur. Deze levensduur is echter te verlengen wanneer je de New Game + aandurft. Deze game mode wordt pas vrijgegeven wanneer je het verhaal succesvol hebt doorlopen. New Game + verhoogt de moeilijkheidsgraad aanzienlijk maar laat je wel je skills, items en andere voorwerpen houden. Het is wellicht een wat simpele manier om de levensduur flink wat op te schroeven, maar Leifthrasir leent zich perfect voor deze mode.
Sprookjesachtige wereld
New Game + leent zich perfect voor spelers die meer van deze sprookjesachtige wereld willen zien. De omgevingen, het kleurenpalet en de enorme hoeveelheid aan details maakt de game nog mooier dan het in 2007 al was. Dit alleen al is reden genoeg om het verhaal voor een tweede keer te beleven. Sprookjesachtige omgevingen die naadloos aansluiten op de wereld van Erion. Alles lijkt perfect samen te vallen in deze fantasiewereld; hoofdpersonages, inwoners van de vele facties zijn stuk voor stuk een lust voor het oog en passen perfect in deze kleurrijke wereld.
Om het goed geschreven plot kracht bij te zetten kan een goede soundtrack natuurlijk niet ontbreken. Net als in het origineel bevat deze remaster melodieuse klanken die je oren doen klapperen. Daarnaast is de Europese versie van Leifthrasir ook voorzien van prima voice acting. Zo heb je de beschikking over de originele Japans ingesproken stemmen, alsmede de Engelse stemmen. Hoewel de Engelse voice acting een prima toevoeging is op het Japans, was ik persoonlijk niet helemaal te spreken over de geloofwaardigheid. Maar dat mag niet afdoen aan de totale ervaring.
Zelfs voor iedereen die het origineel in 2007 gespeeld heeft is deze geremasterde versie zeker de moeite waard om opnieuw op te pakken. Met het aanpassen van een aantal belangrijke punten, zoals de framerate, het grafische plaatje en een aantal gameplay elementen is Leifthrasir een compleet nieuwe ervaring geworden. Duidelijk is dan ook te zien dat de ontwikkelaar niet meer werd tegengewerkt door een lek aan computerkracht van de PlayStation 2 maar volledig hun gang konden gaan met deze remaster. Dit resulteert erin dat Leifthrasir niet een van de vele remasters is die we inmiddels voorbij hebben zien komen.
Conclusie
Al met al is Leifthrasir een bijzondere remaster van een bijzondere PlayStation 2-klassieker. Ontwikkelaar Vanillaware neemt je mee terug in de tijd van 2D platformers en laat zien dat deze nog steeds leuk en verslavend kunnen zijn. Zelfs na 40 uur heb ik nog steeds niet genoeg van deze old-school sidescroller. Voor fans van het origineel is Leifthrasir dan ook zeker een aanrader; ondanks dat het exact hetzelfde verhaal vertelt, zorgt de game voor een totaal andere ervaring. De scherpe randjes zijn gepolijst waardoor er nu een meer dan solide game overblijft. Leifthrasir is voor mij dan ook een van de weinige games die het bezit van mijn PS Vita nog rechtvaardigt.
Deze review is geschreven door Daniël en gebaseerd op een PlayStation Vita-exemplaar.
Oordeel Odin Sphere: Leifthrasir (PSVita)
- Graphics
90 - Gameplay 90
- Originality
80 - Sound 85
- Replay 80
- Eindcijfer 85
1471 
3)
30-06-2016 23:34
Er waren veel betere games in de 6e generatie dan dit. Sowieso zijn ze bij playstation weer lekker bezig, ik zag dat deze is heruitgegeven op: ps3, ps vita EN ps4. Nou nou nou nou, ze hebben geld nodig. 
