OMGWTFBBQ
De eerste paar uren nadat je Prototype hebt opgestart zul je waarschijnlijk totaal niets begrijpen van mijn negatieve inleiding. Het aantal bijzondere bewegingen, eigenschappen en aanvallen die Alex heeft is namelijk ongelofelijk. Allereerst kan Alex immens hard lopen en hoog springen, waarbij hij ook nog eens een stukje kan zweven. Hierdoor ligt heel Manhattan aan je voeten. Je kunt heel New York beklimmen en overal gaan en staan waar je wilt. Alex zal ook veelvuldig moeten vechten en hiervoor kan hij zich in heel wat verschillende gedaantes vormen. Je kunt met een paar klikken je armen omvormen tot bijvoorbeeld klauwen, zwaarden of een zweep. Elk van deze gedaantes heeft ook weer zijn eigen speciale bewegingen en aanvallen die te upgraden zijn. Die upgrades kun je kopen met zogenaamde Evolve Points, deze verdien je onder andere door missies uit te voeren. Ook kun je EP verdienen met het verzamelen van collectables, welke door heel Manhattan verspreid liggen. Het verzamelen van deze collectables (goed voor een achievement of trophy) is één van de leukste bezigheden in het spel. Met de verzamelde EP kun je, naast de verschillende gedaantes, tientallen andere moves en upgrades kopen om bijvoorbeeld nog hoger te springen of om de mogelijkheid te krijgen om op willekeurige voetgangers te surfen. Alsof dit allemaal nog niet genoeg is, kun je ook nog burgers en soldaten absorberen (consumen) om in hen te veranderen. Op die manier kun je bijvoorbeeld als soldaat een basis binnendringen. Ook kun je een tank commandant consumeren, het stoere hier aan is dat wanneer je hem absorbeert, je zijn jarenlange training in flitsen voorbij ziet komen, vijf seconden later weet je precies hoe alles in de tank werkt. In één woord: briljant!
IDC
Prototype stikt dus van de opties en je zou zeggen dat een spel met zo’n groot scala aan bewegingen en aanvallen niet snel saai wordt. Hoewel de main quest uit ongeveer 30 redelijk afwisselende missies bestaat, komt er toch een moment dat het allemaal een beetje begint te vervelen. Dit komt vooral doordat je eigenlijk continu hetzelfde doet wanneer het op aanvallen aankomt: je richt, drukt op een paar actieknoppen, richt op de volgende vijand en maakt ook hem af. Zodra je health op begint te raken, zul je even weg moeten springen en rennen, zodat het balkje zich weer kan vullen. Daarna begint het weer van voren af aan. Het spel wordt zo meer een saaie hack-and-slasher dan een free roaming game. Wel is het, naast het vechten als Alex, ook mogelijk om een tank of helikopter van het leger over te nemen. Toch brengt ook dit niet veel extra afwisseling. Bovendien is daarnaast het verhaal niet interessant genoeg om door te blijven spelen.
Je begint overigens aan het einde van het spel, de dag dat New York in puin ligt. Na de tutorial vertelt Alex Mercer zijn verhaal, dit begint 16 dagen eerder met Alex Mercer die uit de dood op leek te staan met superkrachten. Gaande het spel kom je er achter wat er allemaal gebeurd is, en werk je toe naar de dag waar op je de tutorial hebt doorlopen.
Het klinkt een beetje als de TV-serie Heroes, maar het verhaal is redelijk onsamenhangend en echt spannend wordt het nooit. Voeg daarbij de eentonige gameplay toe en Prototype is geen spel dat je elke keer weer met plezier oppakt. Nog wel een lichtpuntje is het Web Of Intrigue. Dit bestaat uit allerlei bolletjes die je kunt verzamelen door mensen te consumen die iets met Alex te maken hebben gehad. Door zo hun geheugen te zien en te horen kom je over Alex steeds wat meer te weten.
WYSIWYG
Een ander minpunt zijn de matige graphics. Vooral de gebouwen zijn erg lelijk: ze bestaan feitelijk uit een klein stukje gebouw dat tientallen keren in een vierkant is gekopieerd. Ook ogen alle gebouwen nogal flets en zul je nooit, zoals in andere spellen, een adembenemend uitzicht krijgen wanneer je boven op een flat bent gerend. Daarnaast voelt de stad sowieso nogal levenloos. Hoewel Manhattan vol zit met burgers, infected en het leger heb je, wanneer je op de grond loopt, nooit het gevoel echt betrokken bij de stad te zijn. Manhattan is één grote chaos en doordat er geen politie is die je in de gaten houdt kun je doen waar je zin in hebt, dit maakt dat je niets geeft om het leven van een burger (of honderd) want er gebeurt toch niets als je iets doet. Het zijn toch maar hersenloze poppetjes. Er zijn dan ook geen missies waarin je echte interactie met de burgers kunt hebben.
Leuk zijn wel de zijmissies om EP te verdienen. Bij de ene soort moet je zo snel mogelijk een parcours afleggen of als een dartpijl naar een doel vliegen, bij de andere moet je als het leger of de infected de andere partij uitmoorden. Deze missies brengen wel wat afwisseling als je even niet verder komt met de hoofdmissies, maar weten toch niet genoeg te boeien om veel tijd in te stoppen. In veel spellen zijn zijmissies leuk omdat je hierdoor een klein extra verhaaltje meemaakt of meer over het hoofdverhaal te weten komt. In Prototype zijn deze missies echter een verplicht extraatje en geeft het geen vorm van verdere verdieping in het verhaal.
NT
Het is niet makkelijk om Prototype te becijferen. De game doet namelijk erg veel fout. Maar het is en blijft een fantastische ervaring om door Manhattan te rennen en springen en zo de collectables te verzamelen. Ook het enorme scala aan vette moves is bijzonder. Toch kunnen we niet alle minpunten makkelijk door de vingers zien. Zo hadden de graphics echt beter gemoeten en vervalt het spel veel te snel in een simpele en saaie hack-and-slasher. Hopelijk was deze game nog maar een prototype en zal deel twee alle foutjes wegwerken!
Oordeel Prototype (Xbox360)
- Graphics
50 - Gameplay
60 - Originality
90 - Sound
80 - Replay 55
- Eindcijfer 80