De eerste stapjes
Misschien heb je ergens in de wandelgangen gehoord dat Rainbow Six Siege een game is die alleen een multiplayer modus bevat. Laat ik dit direct weerleggen, want dat is namelijk niet waar. Wel is het zo dat je maximaal slechts twee uurtjes nodig zal hebben om door de elf verschillende singleplayer missies heen te blazen. Deze missies worden ‘Situations’ genoemd en hebben als doel om je op te warmen voor het echte werk in de multiplayer modus. Daarom krijg je bij elke Situation een ander doel. De ene keer moet je een gijzelaar bevrijden, terwijl je bij een andere missie één of meerdere bommen onschadelijk moet maken. Ook zijn er missies waarbij je iets of iemand moet beschermen en natuurlijk mag een missie waarbij je gewoonweg alle vijanden moet elimineren niet ontbreken.
Tijdens de verschillende Situations maak je kennis met nieuwe ‘operators’. Deze gasten en stoere chicks zijn de karakters waarmee je straks gaat spelen in de multiplayer modus. Alle operators hebben hun eigen specifieke vaardigheden, wapens en gadgets. In totaal zijn er twintig verschillende operators uit vijf uiteenlopende counter-terroristische eenheden te ontgrendelen. Naast operators uit de FBI Swat en de Spetsnaz, zijn er ook operators uit GIGN, SAS en CSG 9 beschikbaar. Zo heb je bijvoorbeeld een personage genaamd Sledge, die een hamer bij zich draagt waarmee hij door muren heen kan slaan. Erg handig als je even geen explosieven tot je beschikking hebt of ergens snel naar binnen wilt gaan.
En nu we het toch over muren hebben … zo’n beetje alles kan kapot! Vooral het kapot knallen van binnenmuren draagt bij aan de tactiek. Zo kan het slim zijn om je te verschuilen achter een muur waar je een klein gat in schiet. Dit kleine gaatje kan je dan gebruiken om zicht te houden op een gang of trap aan de andere kant van de muur. Hier kan je als verdedigende partij groot voordeel uit halen. Daartegenover kunnen aanvallers volledig onverwacht een deel van het plafond opblazen, om vervolgens met een naar beneden gegooide stun grenade korte metten te maken met verscholen verdedigers. Logischerwijs ben je dan ook continu op zoek om als team de juiste tactiek te vinden en ben je niet beperkt tot de deuropeningen om ergens binnen te komen. Omdat ieder potje maximaal vijf minuten duurt, moeten deze beslissingen snel gemaakt worden. Het werkt super en komt het tempo van de game absoluut ten goede; dit geldt voor de singleplayer, maar bovenal voor de multiplayer.
Het unlocken van je favoriete operators
Terwijl je de bovenstaande modi aan het ontdekken bent, verdien je ‘Renown’ en XP. Met XP stijg je in level, wat ervoor zorgt dat je vanaf level 5 custom matches voor de multplayer modus kunt creëren en je vanaf level 20 mee kunt doen aan ranked matches; als je snel bent zou je dit in ongeveer twintig uur kunnen bereiken. Buiten deze twee te ontgrendelen modi en het feit dat je bij mensen van hetzelfde level ingedeeld wordt, doet XP niet zo gek veel meer. Persoonlijk vind ik dat jammer, want daardoor mis je een uitgebreider systeem betreffende het ontgrendelen van wapens en items met XP. In principe is alles namelijk vanaf het begin al te ontgrendelen. Ik had liever gezien dat je een nieuw wapen ontgrendelt op het moment dat je een niveau omhoog gaat. Deze manier zie je vaker bij shooters en werkt erg motiverend om steeds beter je best te doen en daardoor meer XP te verdienen.
Het echte werk
Hoewel een verhalende modus ontbreekt, is er dus wel degelijk het één en ander te doen in je eentje. Het onvervalste plezier zit hem echter in de multiplayer modus, de modus waar Ubisoft uiteindelijk zijn pijlen vooral op heeft gericht. Na een goede dag spelen heb je namelijk alle singleplayer elementen wel een beetje gehad, maar dan begint het echte werk ook pas. En dit echte werk is behoorlijk vet!
Samen met de journalisten van Power Unlimited, Gamekings, Tweakers en het Belgische 9lives heb ik twee dagen lang onder de ideale omstandigheden van een monster-pc, een lokale verbinding en een steeds beter op elkaar ingespeeld team mogen genieten van een tof staaltje multiplayer werk. Je neemt het in een team van vijf spelers op tegen een andere team van vijf. Zoals eerder aangegeven wissel je aanvallende rondes af met verdedigende rondes, zodat de balans gelijk blijft. Deze balans leek Ubisoft aardig goed voor elkaar te hebben. Hoewel ik geneigd ben om te zeggen dat de verdedigende rondes wat makkelijker waren, hebben we ook best wel een aantal van deze rondes verloren. Tijdens deze rondes beveilig je de ruimte rondom een bom of gijzelaar zo goed mogelijk, door bijvoorbeeld boobytraps neer te leggen. Je verstevigt muren met stalen platen, zodat de tegenstander specifieke explosieven moet gebruiken om deze te doorbreken. Je plaats stoorzenders, zodat de elektronische apparatuur van je tegenstander niet werkt, etcetera. Elke operator heeft zijn eigen gadgets bij zich. Zo kun je als de operator Tachanka een bestuurbare mitrailleur plaatsen, waarmee je een hoek kan afdekken met behulp van dit zware geschut. Wanneer alle aanvallers zijn geëlimineerd, win je de ronde.
Per ronde zijn er tien operators beschikbaar en iedere speler moet een andere operator kiezen. Het is dus niet mogelijk om vijf dezelfde operators op pad te sturen en dat is een positief gegeven. Op deze manier heeft namelijk iedereen het gevoel belangrijk te kunnen zijn. Zo kwam het regelmatig voor dat ik één van de andere spelers nodig had om een stalen deur op te blazen, hij was namelijk de enige die dat kon. Ik merkte al snel dat Glaz mijn favoriete operator werd voor de aanvallende missies. Glaz heeft namelijk als één van de weinige operators een sluipschuttersgeweer. Terwijl mijn vier teamgenoten de aandacht trokken met allerlei explosieven en andere geluiden, bewaarde ik mijn afstand om op deze manier ongemerkt wat tegenstanders uit te schakelen. Het bleek een tactiek die meestal goed werkte, maar als de gijzelaar zich wat dieper in het gebouw bevond werd mijn aandeel wat kleiner.
Verder lijkt het aantal maps van 10 vrij klein en dat klopt voor een deel. Je komt vaak maps tegen die je al eens gespeeld hebt. Echter doordat de gijzelaar/bom steeds op vier verschillende punten aanwezig kan zijn, blijft de gameplay gevarieerd. Hierdoor heb je dus per map vier verschillende aanpakken nodig, waardoor het aantal van 10 mappen minder beperkt aanvoelt. Daarnaast heeft Ubisoft aangegeven dat nieuwe maps beschikbaar komen gedurende het jaar en dat deze gratis zijn, in januari komen er maar liefst acht operators bij en vier nieuwe maps. Elk kwartaal komen hier extra gratis velden bij, alleen enkele wapen skins worden betaalde content.
Conclusie
Er zijn op dit moment maar weinig tactische shooters als Rainbow Six Siege, waarbij communicatie en samenwerken de hoogste prioriteit hebben. Zo is het in veel andere shooters nog steeds makkelijk om als eenling je ding te doen. In Rainbow Six Siege zijn er echter geen medkits of health regeneration en als je dood bent, zal je de rest van de ronde toe moeten kijken. Wanneer je als eenling speelt en faalt, benadeel je dus gelijk het hele team omdat je in ondertal geraakt. Op momenten dat je beslissend kan zijn voor je team dat in mankracht achterstaat, voelt het daarentegen extra lekker. Genadeloos lekker zelfs.
Of je dit spel vet gaat vinden hangt heel erg af van hoe jij games speelt. Speel je games vooral voor een gaaf singleplayer avontuur, of wil je het liefst een tikkeltje hersenloos door grote maps rennen om vijanden om te leggen? Dan kan je Rainbow Six Siege beter laten liggen. Vind je het echter tof om samen met vrienden rustig te zoeken naar een juiste aanpak, om deze vervolgens vliegensvlug uit te voeren en je tegenstander te overrompelen? Dan haal je met Rainbow Six Siege een topgame en heel veel uren spelplezier in huis. De game zal ongetwijfeld de nodige DLC krijgen, maar Ubisoft heeft ons in ieder geval al beloofd dat nieuwe maps gratis zijn voor alle spelers, score!
*Review is gebaseerd op de PC versie en een LAN verbinding, de servers zijn dus niet getest.
Oordeel Rainbow Six: Siege (PC)
- Graphics 70
- Gameplay 85
- Originality 85
- Sound 70
- Replay 85
- Eindcijfer 79