A new generation
De eerste ronde die ik in de nieuwe SOCOM speelde, hoorde ik een teamgenoot klagen over een andere speler: ‘Is dit nou de nieuwe generatie SOCOM spelers? Ik speel het al vanaf deel één.’ Doordat het online vol zit met dit soort spelers die SOCOM al jaren spelen, zul je, voor je gevoel, door het spel niet bepaald met open armen ontvangen worden. Omdat bovendien elke functie om offline te oefenen ontbreekt, zul je direct in het diepe moeten springen. Dit is een hoge drempel, maar nog niet de hoogste. De hoogste horde die je namelijk moet nemen voordat je in de game op kunt gaan, zijn de slechte graphics. Het uiterlijk van de game is totaal niet meegegaan met de tijd en de graphics zijn niet veel beter dan die van de gemiddelde Playstation 2 game. De textures zijn matig, de map wil niet altijd even goed laden en het ziet er allemaal flets uit. Het is niet te vergelijken met bijvoorbeeld Killzone 2, terwijl deze twee games toch rond dezelfde tijd uitkwamen. Ook de inslag van de schoten, iets wat Killzone 2 voortreffelijk deed, is in SOCOM een effect van niets. Verder zijn de laadtijden erg lang, en willen de statistieken niet altijd goed inladen.
Tactical Strike
Na het eerste uur spelen is de kans groot dat je teleurgesteld bent, want behalve de graphics lijkt ook de gameplay zelf nogal verouderd. De besturing werkt niet super, een granaat gooien werkt bijvoorbeeld niet al te goed, en de één op één gevechten zijn soms belachelijk. Je moet je echter op een gegeven moment, net als ik, over deze ergernissen en minpunten heen zetten om toch nog van het spel en ook de gameplay te genieten. Als je een tijdje aan het spelen bent, zul je namelijk merken dat SOCOM een ongelofelijk tactisch en verslavend spelletje brengt. Het is zelfs één van de eerste echt tactische Playstation 3-shooters. SOCOM brengt het oude principe terug waarbij je na dood te zijn geschoten de hele ronde niets meer kunt doen. Verder is een headshot weer een ‘instant kill´. Omdat je niet even snel kunt respawnen, zul je zuinig moeten omgaan met je leven. Deze keuze van de ontwikkelaar zorgt ervoor dat je wel even nadenkt voor je jezelf volledig in de strijd werpt.
VIP
Doordat er online veel fanatiekelingen zijn die de maps volledig uit hun hoofd kennen, zul je vaak slim te werk moeten gaan. Goed nadenken over wat de tegenstander waarschijnlijk gaat doen en overleggen met je teammaten is de boodschap. Ook de doelen in de game ontmoedigen snel geweld. Zo moet bij mijn favoriete mode het ene team drie ‘VIPs’ (wapenloze AI personages) in veiligheid brengen, terwijl de tegenstanders deze drie moeten proberen te doden. Het is fantastisch om als team met elkaar rustig te zorgen dat de VIPs de helikopters bereiken, of om juist te proberen de VIPs te omsingelen. Als ook de headset wordt gebruikt wordt het helemaal leuk samenwerken.
Fair game
De maps in SOCOM zijn van erg goede kwaliteit en ook de modes zijn leuk uitgewerkt. Meestal zijn de rondes erg spannend, en je kunt zelfs in je eentje nog altijd proberen om de doelen te voltooien en zo de winst aan je team te geven. Er is alleen één vreemde keuze gemaakt en dat is dat het spel niet automatisch de teams qua grootte aan elkaar gelijk stelt. Hierdoor is het wel mogelijk om met je clan één kant van de lijst te bezetten, maar is het ene team soms veel groter dan het andere team. Als het op een gegeven moment acht tegen twee wordt, en dit is me al geregeld overkomen, krijg je al snel zin om vroegtijdig te vertrekken. Dat raad ik je echter af, want hierdoor raak je alle vooruitgang sinds de vorige stijging in rang kwijt!
Strange ranks
Dat is natuurlijk een nogal bizarre oplossing om ‘leavers’ te willen benadelen: uren werk weg omdat je moest eten tijdens een potje? Sowieso is de hele sfeer rondom de ranks van SOCOM: Confrontation erg vreemd. De ontwikkelaar heeft omtrent de ranks en hoe je hier in stijgt nog niets weggegeven. Na wat onderzoek van een paar mede-internetters, blijkt dat je rank waarschijnlijk alleen maar afhangt van het aantal potjes dat je gewonnen hebt. De telling hiervan zou volgens hen worden gereset bij een teamkill, een vroegtijdig vertrek, of bij het verlaten van een clan. Daarnaast is het alleen mogelijk om in rang te stijgen wanneer je in een clan zit, iets waar zeker niet iedereen zin in heeft. Het is mij een raadsel waarom Slant Six niet voor een nieuwerwets XP-systeem heeft gekozen, of hun ranksysteem niet heeft gebaseerd op de ‘insignes’. Deze insignes (denk aan Battlefield 2) zijn namelijk wel weer erg leuk uitgewerkt. Door het uitvoeren van allerlei (erg lastige) opdrachten, als een bepaald aantal kills maken of bijvoorbeeld drie headshots achter elkaar te maken, kun je insignes en daarmee trophies verdienen. Soms kun je verder wapens vrijspelen door bijvoorbeeld in je clan te stijgen. Sowieso is er uit veel wapens te kiezen. Deze zijn vervolgens ook nog eens met tientallen opties als scopes en dempers uit te breiden. Ook kun je zelf je kleding en uiterlijk tot in detail uitzoeken. Als laatste is het geluid van de game van voldoende kwaliteit, maar moet je op dit vlak niet bijzonders verwachten.
Conclusion
SOCOM: Confrontation is een verouderd spel: de graphics zien er niet uit en de gameplay is ouderwets. Door het principe waarbij je nadat je vermoord bent ook dood blijft, wordt het spel echter wel ongelofelijk spannend. De maps en modes zijn erg goed doordacht en hierdoor wordt SOCOM de enige echte ‘hardcore’ tactische shooter op de Playstation 3. Ook brengen de insignes de benodigde verslavingsfactoren, hoewel het ranksysteem nogal bizar is. Al met al is SOCOM zeker aan te raden aan iemand die echt hardcore wil spelen, bereid is heel wat uurtjes in het spel te steken en zich niet stoort aan de lelijke graphics. En wil je volledig waar krijgen voor je (budget)bedrag, dan zul je het niet erg moeten vinden om in clanverband te gaan knallen.
Oordeel Socom US Navy Seals: Confrontation (PS3)
- Graphics
35 - Gameplay
75 - Originality
45 - Sound
65 - Replay
90 - Eindcijfer 76
410 )
21-04-2009 00:21
