En ik kan zeggen dat ik er letterlijk én figuurlijk op heb zitten wachten om met Yuri Lowell aan de slag te mogen. Toen de game een paar jaar geleden werd aangekondigd leek het me al een interessante titel. Op het moment dat de game in Amerika verscheen, augustus 2008, zat ik mezelf op te vreten omdat er maar geen concrete releasedatum voor Europa werd gegeven. EINDELIJK ligt de game nu in de winkel dus als je net als ik zo lang op deze game hebt zitten wachten kun je deze review beter niet lezen. Dan kun je namelijk veel beter je tijd besteden door naar de winkel te rennen en een exemplaar te kopen!
Nog steeds aan het lezen? Okay, dan twijfel je misschien nog of je deze game moet kopen.
Het mag duidelijk zijn, Tales of Vesperia is een RPG. Dat houdt, zoals gebruikelijk, in dat je vele tegenstanders moet verslaan, plotwendingen tegenkomt, geld moet verzamelen om wapens te kopen etc.
ToV draait om de avonturen van Yuri Lowell, een voormalige ridder die om wat voor reden dan ook nu in de lagere regionen van de stad rondhangt. Op een gegeven moment wordt een kristal uit de fontein gestolen en moet hij op zoek naar de dief. Die zoektocht brengt hem binnen de kortste keren in het koninklijk kasteel waar hij kennis maakt met Estelle. Deze jongedame smeekt hem om samen met haar op zoek te gaan naar Flynt. Deze Flynt is namelijk een oude vriend van Yuri. Zeg maar de Yang van Yuri zijn Yin. Ook heel letterlijk genomen want waar Flynt (gekleed in wit) de brave en wetsgetrouwe dienaar van het koninkrijk is, daar is Yuri (donkere kleding) een stuk directer en duisterder. Hij houdt namelijk niet van regels die in de weg kunnen zitten. Hij heeft er een hekel aan als mensen ongestraft met dingen weg kunnen komen. Dit is een duidelijk thema dat tijdens de hele game van belang blijft. Het verhaal over het algemeen is in grote lijnen misschien wat voorspelbaar te noemen, maar het zijn de vele details en het sterk ontwikkelende karakter van Yuri die echt goed de aandacht vast weten te houden.
In veel opzichten houdt ToV zich aan een duidelijke formule. Dat geldt voor veel plotelementen, maar ook voor de inhoudelijke toepassing van de gameplay. Net zoals eerdere Tales games is het mogelijk om voedsel te koken, wapens en voorwerpen te maken uit loot dat je tijdens gevechten vindt, vecht je in real-time met één personage terwijl je teamgenoten door de AI geregeld worden en zijn er zogenaamde ‘skits’ te bekijken die het verhaal verder uitdiepen.
Qua gameplay is het belangrijk om in gedachten te houden dat je niet te snel oude wapens en andere voorwerpen weg moet doen als er wat nieuws te koop is. Tales of Vesperia gebruikte namelijk een systeem waar je nieuwe skills via je wapens kunt leren. Vaak worden er ook verbeterde versies van je wapens gemaakt die je oude wapens als onderdeel gebruiken. Wil je dus zoveel mogelijk skills leren dan is het handig om sowieso twee of drie van elk wapen in je inventory te bewaren. Er zijn namelijk ook nog alfa en bèta versies van wapens. Dus als je graag een complete verzameling wilt hebben dan zou ik geen wapens van de hand doen. Het is sowieso nauwelijks nodig om voorwerpen te verkopen om genoeg geld te verdienen. Door wapens te kopen en vervolgens gevechten aan te gaan om de skills te leren verdien je ook aardig wat geld om weer nieuwe wapens te kopen. Bij wijze van spreken kun je zo vele uren bezig zijn met het steeds sterker maken van je team terwijl je eigenlijk niet veel anders doet dan grinden.
Het is ook mogelijk om wat vrienden mee te laten spelen tijdens de gevechten. Die vrienden kunnen dan de controle over de rest van je teamgenoten nemen. Wel geinig voor een tijdje, maar het is niet echt boeiend voor je vrienden om dan vervolgens toe te kijken als jij over de wereldkaart rent en gesprekken aanknoopt in de dorpen.
De controls zijn heel erg simpel. In dorpen en op de landkaart werkt de game zoals een gebruikelijke RPG. Alleen tijdens de gevechten moest ik een beetje wennen aan het feit dat je normale aanvallen met de B-knop worden gedaan ipv met de A-knop. Deze knop gebruik je namelijk voor je speciale aanvallen. Door de L-Trigger ingedrukt te houden is het mogelijk om je character vrij over het gevechtsveld te laten rennen.
De eerder genoemde skits hoef je overigens niet te bekijken, maar vaak levert het wel grappige situaties en dialogen op. Na een bepaalde gebeurtenis kan het soms voorkomen dat je een symbool van de Back-knop op het scherm ziet staan, als je hierop drukt krijg je dus een skit te zien. Deze skits hebben elk een unieke naam, waardoor je na het uitspelen van de game ook een idee hebt van wat je al hebt gezien.
Het is namelijk mogelijk om na het uitspelen van de game wat nieuwe opties te kopen in een menu. En aangezien het ook mogelijk is om alle skits aan te kopen hoef je op die manier niet alles opnieuw te bekijken. Voor mensen die ervan houden om achievements te halen is dit fijn om te weten. Er is namelijk een achievement dat je alle skits bekeken moet hebben. Door het aankopen van die optie kun je alle bekeken skits gewoon overslaan.
Grafisch ziet ToV er ontzettend goed uit. De animé-stijl is heel erg mooi. Het valt vooral op dat er ontzettend veel moeite is gedaan om veel kleine details in de omgevingen te stoppen. Gras dat heen en weer beweegt met de wind, kleine stofwolkjes als je ergens rent, de mist die over het water hangt als je ergens met een bootje vaart. Het is allemaal werkelijk subliem weergegeven.
De muziek is ook het vermelden waard. Tijdens gevechten is deze bombastisch en groots, in dorpjes vrolijk en afhankelijk van het verhaal ook kalmerend of zelfs verdrietig. De stemacteurs zijn ook goed gekozen voor de rollen. Yuri klinkt sarcastisch en de stemacteur weet goed over te brengen dat Yuri graag doet alsof dingen hem koud laten. Maar als speler merk je wel in kleine details dat hij een beetje het type ‘grote bek, klein hartje’ is.
Wat me aanbrengt bij de replayvalue. Die is werkelijk enorm groot. De meeste RPG’s speel ik maar één keer van begin tot eind uit. Een titel als Chrono Trigger uitgezonderd natuurlijk. Tales of Vesperia weet met bepaalde achievements, speciale vrij te spelen titels, nieuwe opties die je kunt kopen en nog veel meer de speler te motiveren om het spel daadwerkelijk een tweede en misschien zelfs een derde keer uit te spelen.
Na elk gevecht krijg je namelijk Grade-punten. Deze krijg je bijvoorbeeld als je niet geraakt bent, een bepaalde finishing move hebt uitgevoerd of als het gevecht snel gewonnen is. Met deze Grade-punten kun je na het uitspelen van de game opties kopen. Denk hierbij dan aan 10x zoveel experience, het behouden van je items in een newgame plus, 2x zoveel grade of misschien wil je het jezelf juist moeilijker maken door de helft aan experience te verdienen.
Over de hele linie denk ik dat als je echt alle duizend achievementpunten wilt scoren je zeker 100 uren met deze game bezig kunt zijn. Dankzij de leuke personages, goede graphics en muziek en verslavende gameplay zal die tijd ook daadwerkelijk voorbij vliegen. Tales of Vesperia is een echte aanrader. Dus wat doe je hier nog? Hup, ren naar de winkel, stop de game in je 360 en speel de rest van de zomer deze game!
Oordeel Tales of Vesperia (Xbox360)
- Graphics
90 - Gameplay
85 - Originality 80
- Sound 90
- Replay 90
- Eindcijfer 92
7576 
3)
04-07-2009 17:14
. Zodra hij op de PS3 uit is hier ^^
