Een vleugje Portal, een snufje The Witness en een toefje Fort Boyard
In The Talos Principle ben je een robot die ontwaakt in een virtuele wereld (althans zo lijkt het). Je weet niet waarom je in deze wereld terecht bent gekomen, maar krijgt van een stem uit de hemel te horen dat je naar hem dient te luisteren. De stem is van Elohmin, oftewel de god van deze vreemde virtuele wereld. In het begin kan je niet anders dan Elohmin zijn opdrachten te volgen en al gauw ben je druk in de weer om allerlei puzzels in de omgeving op te lossen.
The Talos Principle deed mij denken aan een combinatie van Portal, Fort Boyard en het in aantocht zijnde The Witness en vervolgens is daar nog een eigen vleugje van filosofie aan toegevoegd. Net als in Portal lijkt het alsof je in een experiment zit. Elohmin heeft voor jou drie hubwerelden geschapen die elk toegang bieden tot zeven eilanden. Over deze eilanden zijn verschillende open gebieden verspreid met puzzels. Op deze eilanden, die hij ook wel zijn tuinen noemt, mag je gaan en staan waar je wilt, zolang je maar niet in de hoge toren klimt die in het midden van de hoofdwereld staat. Waarom dit niet mag is en blijft lang onduidelijk.
Het doel van alle puzzels is om telkens een Tetrisvormig blok, ook wel de Sigil genoemd, vrij te spelen. Vaak zie je de Sigil al plagend ergens zweven wanneer je een puzzelgebied binnenkomt. Meestal zit er een hek of ander mechanisme voor, dat je eerst moet zien te ontgrendelen. Het verzamelen van de Sigils doet denken aan de sleutels uit Fort Boyard. Wanneer je genoeg Sigils hebt verzameld, kun je deze als sleutels gebruiken om nieuwe gebieden of puzzelelementen vrij te spelen.
De puzzels variëren van simpel tot erg lastig, maar ze voelen nooit als onmogelijk om op te lossen. Daarnaast zijn de puzzels van hoge kwaliteit en even ingenieus als die van eerdergenoemde games, wat eigenlijk direct de zeldzaamheid van dergelijke games benadrukt. Waarom worden dit soort games zo weinig gemaakt? Mogelijk omdat het lastig is om dit type game interessant te houden, gelukkig slaagt The Talos Principle hier wel in.
Ijzersterke puzzels in de omgeving
De gevarieerde puzzels bestaan onder andere uit het omleiden van blauwe en rode laserstralen. Er is een lichtbron en er is een knop waar de laserstraal op moet schijnen om een deur te openen. Het is aan jou om ervoor te zorgen dat dit lukt. Andere puzzels laten je zwevende mijnen ontwijken, of turrets uitschakelen middels stoorzenderpalen die je door het gebied heen kunt verplaatsen. Later wordt het ingewikkeld, bijvoorbeeld met de tijd die je kunt manipuleren om jezelf uit het verleden te laten verschijnen en je zo te helpen met puzzels. Dan kun je eerst een bepaald aantal bewegingen opnemen, zoals het plaatsen van een doos op een schakelaar, om vervolgens jouw bewegingen opnieuw af te spelen. Jouw ‘recording’ doet dan precies hetzelfde als wat je hebt opgenomen, waarnaast je zelf nieuwe handelingen uitvoert om de puzzel op te lossen. Je speelt zo als het ware tijdelijk met twee personen. Naast de puzzels zitten er ook de nodige geheimen in de game die je naarmate het verhaal vordert kunt ontgrendelen. Ik zal er niet te veel over vertellen, maar één onderdeel is bijvoorbeeld het vinden en ontgrendelen van sterren; wanneer je er genoeg hebt verzameld kunnen deze je toegang geven tot nieuwe geheime lokaties. Het leuke aan deze sterren is dat je soms acties in een gebied moet ondernemen, waar je normaal niet voor zou gaan. Zo moet je uit verschillende gebieden puzzelelementen halen, zoals een geleider en een ventilator, om uiteindelijk op het eiland zelf een puzzel op te lossen die toegang geeft tot een ster. Het zit zo goed in elkaar, dat The Talos Principle je positief blijft verrassen.
Gaandeweg verzamel je meer Sigils en speel je nieuwe puzzelelementen vrij. De puzzels zijn fantastisch in elkaar gezet en ook al zou je verwachten dat de herhaling op een gegeven moment toe zou slaan, is dit niet het geval. Dit komt met name doordat, naarmate je verder komt, de voorheen aparte elementen opeens samengevoegd worden in moeilijkere puzzels. Ontwikkelaar Croteam heeft echt enorm veel ideeën gehad en deze geprobeerd te verwerken in de meer dan honderd puzzels die de game telt. Daarnaast speelt The Talos Principle heel ontspannen. Ook al zijn de puzzels soms best lastig, ze frustreren nooit omdat de besturing gewoon goed in elkaar zit. Zo beweegt het beeld heel snel en wanneer je lange afstanden moet afleggen kan je een knop indrukken om direct snel te lopen. Het zijn kleine dingetjes, toch toont het dat er goed over het geheel is nagedacht om de focus op de puzzels te houden, zonder dat de besturing frustreert.
Je wordt aan het denken gezet
The Talos Principle onderscheidt zich van andere puzzelgames binnen het genre door over dit alles een filosofische laag te leggen. In elk van de drie werelden, die zijn gebaseerd op het oude Griekenland, Egypte en Middeleeuws Europa, kom je computerterminals tegen. Deze zitten vol met notities, dagboeken van wetenschappers die waarschijnlijk meewerken aan het experiment waar je in zit en andere zaken rondom het thema van elke wereld. De artikelen variëren van simpele verhalen tot diepgaande vraagstukken over het doel van de mensheid. Ook lees je zo nu en dan berichten op muren, verspreid door de puzzelwerelden, afkomstig van andere testsubjecten die zich afvragen waarom ze toch Sigils moeten blijven verzamelen. Je kunt zelfs eigen berichten achterlaten. Het zorgt ervoor dat The Talos Principle meer wordt dan een simpele puzzelgame. Bovendien zet het je te denken over de acties die je zelf onderneemt.
Als de werelden waar de puzzels zich in bevinden je overigens doen denken aan het leveldesign van Serious Sam, dan kan dat kloppen. Croteam was namelijk voorheen ontwikkelaar van deze serie. Elk eiland is anders, maar heeft dankzij de grootse opzet toch een beetje dat Serious Sam uiterlijk. Dat is zeker geen minpunt, grafisch is het met de The Talos Principle prima gesteld, al merk je door de stijve bomen en enkele andere texturen wel dat de game origineel voor de PC is uitgebracht. Dat mag echter de pret niet drukken, we mogen eigenlijk alleen maar blij zijn dat dit soort originele en unieke toptitels nu doorgezet worden naar de PS4.
Als ik dan toch één kritiekpunt mag of moet aankaarten, dan is het misschien het feit dat je soms iets te veel wordt gepusht om op de lange termijn het ‘verkeerde’ te doen of dit in ieder geval uit te proberen. Dit komt doordat de latere Sigils schijnbaar alleen voor het ‘verkeerde’ gebruikt kunnen worden. Het was beter geweest als je echt de keuze had gekregen om de latere Sigils ook te gebruiken voor het goede. Dan was er echt een moreel dilemma geweest wat de filosofische laag voor mij compleet had gemaakt.
Conclusie
The Talos Principle is een lastige game om goed uit te leggen, maar ben je een puzzel, Portal, Fort Boyard of aankomend The Witness fan? Dan raad ik je echt aan om deze game uit te proberen. De puzzels zijn briljant en houden je zeker wel 15-20 uur van de straat. Daarbovenop komt nog een extra laag aan geheimen en filosofie. Tenslotte komt daar ook nog eens de aanvulling Road to Gehenna gratis bij, goed voor de nodige extra uren. Het is jammer dat The Talos Principle zo weinig aandacht krijgt, want eerlijk gezegd mis ik een beetje dit type games sinds Portal 2. The Talos Principle speelt zo enorm fijn en zo fris, dat het heerlijk is om even te gaan zitten voor de nodige breinbrekers. Verwacht dus geen actie en geweld, wel krijg je er een ijzersterke puzzelgame voor in de plaats die de nieuwsgierigheid constant weet te voeden; wat zal er achter elke volgende deur te vinden zijn? Wie weet ga je zelfs nog wat dieper over je acties nadenken na de nodige filosofielessen die je voorbij zal zien komen, zelfs al zouden deze je weinig schelen, dan nog is deze titel zeker een aanrader vanwege de geniale puzzelstructuur.
Deze review is geschreven door Yorn Soeteman
Oordeel The Talos Principle (Deluxe Edition) (PS4)
- Graphics
85 - Gameplay
95 - Originality 95
- Sound 85
- Replay 85
- Eindcijfer 90
6022 )
24-10-2015 09:57
10)
24-10-2015 10:50
