De erfenis van Nintendo
Gezien ik bekend ben met de voorgaande WWE spellen, besloot ik te gaan kijken of WWE ’12 in de toekomst zou gaan dienen als bierviltje, of dat hij permanent rond zou blijven draaien in mijn ps3. Gameontwikkelaar THQ heeft er namelijk een handje van gehad enkel minieme veranderingen door te brengen in de serie en soms zelfs zeer belangrijke onderdelen weg te laten die wel in voorgaande delen zaten.
Fans zijn altijd zeer gecharmeerd geweest van de Nintendo 64 spellen “Wrestlemania 2000” en “No Mercy” (toen nog WWF). In de aanloop naar de release van een nieuwe WWE game wordt er op diverse fora dan ook nog altijd over gespeculeerd of de aankomende game veel op die klassiekers zal gaan lijken. WWF No Mercy had een ontzettend uitgebreide storyline mode en een, voor die tijd, ongekende hoeveelheid aan worstelaars. Daarbij viel er heel veel te veranderen (customizen), zodat je een virtuele (weliswaar zwaar blokkerige) versie van jezelf in het spel kon zetten, om je vervolgens te kunnen meten met grootheden als Mick Foley, The Undertaker en Triple H.
Weer wat later kwam de Nintendo Gamecube met daarop “Day of Reckoning”. Een spel waarbij je een goede verhaallijn had en in de ring ook “finishers” (de specialiteit van de worstelaar) kon onderbreken. Een tombstone piledriver van The Undertaker of de pedigree van Triple H hoefde dus niet altijd het einde te betekenen van het spel.
Tijdens de presentaties beloofde THQ veel van dit alles in WWE ’12, maar worden deze beloftes ook waargemaakt?
5 moves of Doom
Het spel gaat in de console en de eerste rocktonen knallen al door mijn speakers heen. Nadat ik een paar worstelaars geselecteerd heb, begin ik een 1-tegen-1 duel. Wat meteen opvalt, is de geweldige beeldkwaliteit. THQ is er in geslaagd om het allemaal nog wat realistischer en waarheidsgetrouwer te laten lijken. Alsof ik een episode van Monday Night Raw aan het kijken ben, maar zelf de controle heb over de uitkomsten van de krachtmetingen. Terwijl ik met Zack Ryder bezig ben John Cena even een flink pak slaag te geven, komt deze laatste uit het niets terug. Ik probeer mijn finisher –the Zack Attack- te doen, maar deze wordt genadeloos ontweken en geblokkeerd. Meteen merk ik de 2e vernieuwing in het spel. Als je finisher geblokkeerd (gecountererd in WWE termen) wordt, krijgt je tegenstander hem automatisch. Wat hiermee bedoelt wordt, is dat je gedurende een wedstrijd een finisher/eindmove kan opbouwen door je tegenstander een pak slaag te geven. Als je genoeg “momentum” hebt opgebouwd, kun je je finisher/eindmove in te zetten om te tegenstander voorgoed op de mat te laten liggen. Wat nieuw is, is dat bij het inzetten van je finisher, deze geblocked (gecountered) kan worden door je tegenstander. Hierdoor krijgt hij ineens al jouw momentum en dus ook de mogelijkheid om een finisher zelf in te zetten.Na 3 klappen van John Cena krijg ik ineens zijn finisher –de FU(of Attitude Adjustment)- te pakken en 3 tellen later ben ik verbouwereerd naar het scherm aan het staren. Zo dicht bij een overwinning en dan toch verliezen. Gefrustreerd druk ik acuut op “rematch” met als plan mijn zojuist opgedane frustraties eens goed te gaan botvieren. Helaas blijkt er niets van dit alles te gaan lukken, omdat ik tegen de “5 moves of doom” aanloop. De 5 moves of doom is een quicktime event waarbij de spelers zo snel mogelijk op een bepaalde knop moeten drukken zodra deze op het scherm verschijnt. 2 shoulderblocks, 1 hiptoss, een protobomb en een five-knuckle-shuffle later ben ik alweer het haasje. John Cena’s momentum meter is vol, er staat zelfs een vlammetje achter zijn finisher icoon en ik word opgeraapt om weer vernederd te worden door een Attitude Adjustment. Als een bezetene ram ik op de R2 knop in de hoop toch nog een counter te kunnen geven, maar het is tevergeefs. 3 tellen later is het weer einde verhaal. WWE ’12 is een stuk lastiger dan zijn voorganger(s).
Voor alle nieuwkomers
WWE ’12 is een knokspel met verhaal. De bedoeling is dat je elke wedstrijd, waarin je een tegenstander ontmoet, zowel in de ring als daarbuiten succesvol afrond door ofwel je tegenstander knock out te slaan, te pinnen (3 tellen met zijn schouders op de mat) of op te laten geven door een armklem of verwurging. Om dit te bereiken, moet je je tegenstander zoveel mogelijk afmatten door verschillende grepen te gebruiken, zodat hij steeds minder energie overheeft. Dit zorgt ervoor dat jouw “momentum” meter steeds voller wordt en je uiteindelijk je finisher kan inzetten om ervoor te zorgen dat je tegenstander niet meer opstaat.
Ladders, tafels en stoelen
Wat heeft het nieuwe spel allemaal te bieden? Allereerst is WWE Universe weer aanwezig. Dit is een modus waarin de WWE wordt gesimuleerd en je in elke Raw, Superstars, Smackdown en PPV (waaronder TLC (Tables, Ladders and Chairs), Royal Rumble en Summerslam) kunt spelen, met een door jou gekozen worstelaar. Daarnaast is er ook weer een “story-modus”, maar die valt dit jaar erg tegen. Waar je in voorgaande delen de keuze had uit 5 verschillende worstelaars, word je nu gedwongen de eerste keer met de worstelaar Sheamus te spelen. Zodra je de storyline van Sheamus door hebt gespeeld, speel je de storyline van Triple H vrij en uiteindelijk krijg je nog een “create a wrestler”-storyline, waarin jij met je zelf gecreëerde speler genaamd Jacob Cass ook diverse uitdagingen tegenkomt.
Wat hierin tegenvalt, is dat het een erg repeterend karakter heeft. Je doet gemiddeld 2 wedstrijden in de ring, waarna je weer een “backstage” gevecht voorgeschoteld krijgt. De 1e keer is dit erg leuk, maar daarna valt het vies tegen, omdat het veel van hetzelfde is.
Kort samengevat kun je dus maar 3 verhalen spelen, en zijn ze na ze 1x te hebben gespeeld niet echt vernieuwend meer. Dit valt erg tegen als je het vergelijkt met de storyline mode van “WWF No Mercy”, waarin elke keuze een andere uitkomst had. Dit zorgde ervoor dat je het spel wel 35x kon spelen zonder dat je 2x hetzelfde kreeg te zien. Een minpuntje voor WWE '12 dus.
Zowel bij de verhalen als de WWE Universe kun je verschillende bonussen vrijspelen, zoals worstelaars. Onder andere Stone Cold Steve Austin, Brock Lesnar en Demolition zijn te verdienen. Erg leuk dat er naar de wens van de fans is gekeken, want Demolition was vorig jaar enkel te creëren in “create-a-wrestler”. Maar dit jaar zit het in het spel, inclusief de muziek natuurlijk.
Daarbij heb je ook nog de mogelijkheid om worstelaars te creëren. Deze functie is dit jaar met weer wat meer opties uitgebreid, dus de kans dat je Hulk Hogan exact kunt maken is weer groter geworden. Ook zijn de “finishers” en “entrances” volledig zelf te maken. Ook een “nieuwe” toevoeging is dat je nu ook weer de worstelring kunt maken. Dit ontbrak bij de vorige game, maar is op verzoek van de fans weer terug in de game gekomen.
Last Man Standing
Is WWE ’12 een verbetering ten opzichte van zijn voorganger? Een volmondig ja: de roosters zijn weer geüpdate (er zijn dus weer nieuwe worstelaars om uit te kiezen), de graphics zijn aanzienlijk verbeterd en als belangrijkste feature kun je nu ook tijdens de wedstrijden finishers onderbreken. Nooit meer enkel quicktime events waar je niets mee kunt, geen voldongen feiten meer, werkelijk alles is mogelijk. Wat wel tegenvalt, is dat er alweer 3 pakketten met DLC klaarstaan. Voor de prijs van het spel zouden deze er eigenlijk wel bij moeten horen.
De storylines vallen wat tegen, maar WWE Universe zorgt er voor dat je nog veel uurtjes zoet kunt zijn. Ook de mogelijkheden om alles zelf te creëren geven het spel extra waarde. WWE 12 staat zijn mannetje en is een leuke uitbreiding op de serie. Een aanrader dus!
Oordeel WWE '12 (PS3)
- Graphics
95 - Gameplay 90
- Originality 90
- Sound 95
- Replay
70 - Eindcijfer 85
3016 )
17-01-2012 07:35
2)
17-01-2012 10:54
