Booom!
Ace Combat staat al sinds de eerste telg gelijk aan razendsnelle luchtgevechten waarbij het spektakelgehalte hoger ligt dan het realisme. Op dit concept werd altijd voortgeborduurd zonder drastische veranderingen. Dit is gevaarlijk voor een serie die al sinds de eerste Playstation meegaat en zette de ontwikkelaar aan tot een paar broodnodige vernieuwingen.
De meest in het oog springende vernieuwing is de Dog Fight Mode. Hiermee ben je in staat om vlak achter een vijandelijke straaljager te vliegen en hem de volle laag te geven. Dit doe je door op het juiste moment beide schouderknoppen in te drukken. In deze modus vliegen de aan gort geschoten brokstukken je om de oren terwijl je tegenstander allerlei manoeuvres uitvoert om je te ontwijken. Moeilijk is het allemaal niet, maar spectaculair is het zeker. Een leuke toevoeging die het afknallen van vijandelijk tuig een nieuwe dimensie geeft.
Om de afwisseling enigszins te waarborgen, worden de reguliere straaljagergevechten afgewisseld met een paar on-rails missies. Vanuit een helikopter mag je dan alles wat een centimeter boven de grond uitsteekt platschieten. Toch kan deze afwisseling er niet voor zorgen dat er na een paar uur spelen een gevoel van herhaling ontstaat. De luchtgevechten mogen dan goed in elkaar zitten, als je voor de honderdste keer een een-op-een aangaat met een vijandelijke vliegmachine komt er wat sleet op het spectaculaire te zitten.
Afknallen in stijl
Waar geen sleet op zit, is het visueel spektakel. Het is zeker niet het mooiste spel van het jaar, maar grafisch valt er weinig te klagen. Alle vliegtuigen zijn gedetailleerd opgebouwd en hebben een prima schademodel. Zeker bij intense gevechten is het een waar genot om je tegenstander langzaam uit elkaar te zien vallen. Voeg daar nog eens aan toe dat er overgeschakeld wordt naar slow-motion wanneer een tegenstrever definitief uit elkaar spat, dan weet je dat het visueel wel snor zit. Toch een kleine opmerking: de gebieden waarboven de confrontaties plaats vinden, zien er soms wat plat uit. Niet overal staan gebouwen op plaatsen waar je het wel zou verwachten, dit wordt dan opgevuld met een paar onscherpe textures, al valt dit alleen maar op als je letterlijk een laagvlieger bent.
Om de speler een reden te geven om bepaalde missies nog eens te spelen zit er een speciale Free Mission Mode in het spel verwerkt. Hierin kan je punten verdienen door missies zo perfect mogelijk uit te spelen. Denk bijvoorbeeld aan het aantal vijanden dat je neer moet halen of hoe goed je je teamleden moet beschermen. De punten die je hiermee verdient, kan je dan weer investeren in ‘perks’, kleine upgrades die je helikopters en vliegtuigen verbeteren.
Welk verhaal?
En waar blijft het verhaal dan van de campagne in Ace Combat? Nou, deze heb ik speciaal niet vermeld, omdat het ook niets voorstelt. De cutscenes kan je nog het beste vergelijken met een verkrampte voorstelling van je plaatselijke toneelclub. Alles wordt veel te serieus genomen, wat op zich geen probleem is, maar het is niet meer dan een excuus om je eens goed te laten gaan op je vijandelijke medemens.
Over het online gedeelte kunnen we kort zijn: vermakelijk maar weinig memorabel. Je doet eigenlijk hetzelfde wat je al die tijd in de campagne doet: vijandelijk tuig neerhalen. Weliswaar zijn er een handjevol modi, maar uiteindelijk komt dit allemaal op hetzelfde neer. Het spelen tegen echte personen is wel een pak uitdagender dan spelen tegen de repetitieve computer. Zoals het elke moderne shooter betaamd, is ook hier een levelsysteem aanwezig. Vermakelijk dus, maar niet het spel dat je maanden na aankoop nog online zal kunnen bezighouden.
Conclusie
De nieuwe aanpak van de ontwikkelaar werkt. Assault Horizon is een moderne ‘shooter-in-de-lucht’ geworden, die de kenmerkende elementen van dit genre: snelheid, spektakel en vooral actie, goed weet te combineren. Helaas is ook het kenmerkende nadeel van dit genre vertegenwoordigd, waarmee ik bedoel dat het een goed idee is om het verhaal zo snel mogelijk te vergeten. Toch blijft de vraag of je dit spel in deze drukke releaseperiode een kans moet geven. Fans van de serie kunnen gerust zijn, anderen zou ik aanraden om even te wachten tot de prijs wat schappelijker is geworden. De kwaliteit van giganten zoals Battlefield en Call of Duty wordt niet bereikt, maar zeker benaderd. Misschien iets voor de volgende in de serie?
Deze review is geschreven door Jenthe Pondt
Oordeel Ace Combat: Assault Horizon Limited Edition (Xbox360)
- Graphics
80 - Gameplay 85
- Originality 70
- Sound 80
- Replay
65 - Eindcijfer 75
7446 )
06-11-2011 06:36