Saints Row is een serie ik met de jaren veelvuldig gespeeld heb. Of je de bizarre humor, vreemde verhaallijnen en talrijke activiteiten nu wel of niet leuk vindt, het is niet te ontkennen dat Saints Row met de jaren een eigen draai aan de openwereld games heeft gegeven. Persoonlijk vond ik Saints Row: The Third het leukste deel, aangezien deze vol zat met activiteiten en afwisselende missies.
Niet hetzelfde universum, wel een zijstapje.
Nu is er dus Agents of Mayhem. In een parallel universum van de Saints Rowserie speelt het verhaal van AoM zich af in het Seoul van de toekomst. De schurken van LEGION hebben de wereld overgenomen en als tegenhanger richt Persephone Brimstone het bureau van de Agents of Mayhem op. Deze pittige dame is een voormalig lid van LEGION en weet dus uit eigen hand welke dreiging de maniakken van LEGION voor de vrije wereld zijn.
Onder leiding van Persephone word je in teams van drie agenten op missies gestuurd. Qua gameplay zijn er drie soorten missies: de main quests waarbij je op pad moet om leden van LEGION uit te schakelen, missies waarbij je gevangen genomen agenten van Mayhem moet redden zodat ze beschikbaar worden om mee te spelen in de open wereld, en karaktermissies die op de vorige missies volgen en je in grote lijnen het achtergrondverhaal van de personages geven.
Dertien in een dozijn
Op het gebied van gameplay verschillen de twaalf helden (dertien als je Johnny Gat als DLC hebt) vooral door middel van hun vaardigheden en wapen. Met het voltooien van opdrachten, het verslaan van vijanden en het vernietigen van doelwitten verdien je experience. Heb je genoeg verdiend, dan stijgt je agent in level en speel je nieuwe upgrades vrij.
Elke agent heeft zo zijn of haar speciale vaardigheden. Hollywood kan bijvoorbeeld een power-up activeren waardoor hij als een ware Rambo zijn machinegeweer kan blijven leegschieten terwijl er tegelijkertijd ook allemaal explosies plaatsvinden die je tegenstanders extra schade toebrengen. Fortune is daarentegen een hacker en maakt gebruik van haar drone om tegenstanders te elektrocuteren.
Omdat elke agent een eigen speelstijl en wapens heeft, is het naar mijn mening vooral zaak om zo snel mogelijk je selectie uit te breiden. Des te meer agents je kunt kiezen, des te groter je scala aan mogelijkheden en speelstijlen wordt. Sommige agents zijn langzaam maar doen grote schade met melee-aanvallen, terwijl anderen zich snel kunnen verplaatsen en meer een hit-and-run stijl aanhangen. Gelukkig beschikken alle helden over de mogelijkheid om een triple jump en een air dash uit te voeren. Hierdoor kun je je relatief snel door de wereld van Seoul verplaatsen. Je hebt ook de optie om, met een simpele druk op de knop, je auto op te roepen.
Dit voertuig is voorzien van een AI en zal dus bijna altijd een weg naar jou weten te vinden. Hoewel dat heel gebruiksvriendelijk is, valt wel op dat dit voertuig volledig tot stilstand komt op het moment dat jij erin springt. Het zou het tempo van het spel wat verbeteren als dit een vloeiendere handeling was geweest en je voertuig de vaart erin kon houden. Maar dat is simpelweg een keuze van de ontwikkelaar die ik zelf iets anders had ingevuld. Tijdens de missies is het een kwestie van objectives uitvoeren en steeds van punt A naar punt B gestuurd te worden. Voldoe je aan de opdracht? Dan gaat er een deur open en kun je verder naar het volgende stuk. Af en toe zul je een paneel moeten hacken, maar veel meer afwisseling biedt het spel nauwelijks.
Er valt wat voor te zeggen
Het is vooral het samenspel en de dialogen tussen de agents die er in positief opzicht uitspringen. Ze maken de ene na de andere one-liner en hoewel de grappen extreem flauw zijn, is het wel opvallend te noemen dat alle agents unieke dialogen voor dezelfde missies hebben. Grafisch is Agents of Mayhem een kleurrijke en solide draaiende game. De locatie van Seoul is futuristisch, wat logisch is in de toekomst, en laat op verschillende manieren de Oosterse cultuur terugkomen. Felle neon borden, lampjes in de straten, het komt allemaal mooi over.
Ook de karaktermodellen van je agents zijn allemaal uniek en prima weergegeven. Datzelfde geldt alleen niet voor de meeste van je tegenstanders. Deze zijn vaak simpelweg dezelfde tegenstanders met een ander kleurtje. Soms is het zo druk op het scherm dat je de verschillende vijanden maar moeilijk uit elkaar kunt halen. ‘Gelukkig’ is er van tactiek om ze uit te schakelen weinig sprake; gewoon genoeg kogels erin pompen en je overwint.
Dat klinkt misschien wat negatief, maar dat is voornamelijk omdat je na een uurtje Agents of Mayhem spelen al een aardig beeld hebt van de twintig of dertig die daarna volgen. Er zijn een aantal eindbazen die wat afwisseling vereisen, maar nergens kom je iets unieks tegen. Daar komt nog bij dat, hoewel de wereld van Agents of Mayhem groot en kleurrijk is, er in de wereld van Seoul maar weinig te beleven valt. Er zijn in tegenstelling tot de Saints Rowserie geen leuke en talrijke activiteiten om te ondernemen. Ook heeft het spel geregeld last van glitches en bugs. Denk bijvoorbeeld aan objectives die wel voltooid zijn maar niet worden afgestreept, waardoor een deur niet opent en je de missie moet herstarten. Wat voor een game die heel repititief is natuurlijk een doodsteek is.
Conclusie
Agents of Mayhem is een game waar ik heel nieuwsgierig naar was. De Saints Rowserie is na deel drie naar mijn mening wel de weg kwijt geraakt, dus ik hoopte dat Agents of Mayhem kwalitatief wat meer in lijn met de eerste drie delen van die serie gemeen had. Helaas is Agents of Mayhem een hele generieke en third-person shooter geworden die ondanks leuke personages helaas geen diepgang of afwisseling te bieden heeft. Dat Johnny Gat een gastoptreden heeft als een van de speelbare agenten maakt misschien een beetje goed, maar Agents of Mayhem blijft toch een sandbox game met een lege en saaie wereld om je in te bevinden. En dat had echt beter gekund.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
Oordeel Agents of Mayhem (PS4)
- Graphics
80 - Gameplay
65 - Originality 60
- Sound 70
- Replay
55 - Eindcijfer 65
9.9
563 
1)
01-09-2017 01:29
