In de wereld van Bastion ben jij een van de laatste Freelancers, een speciaal soort huurling die gebruikmaakt van een Javelin. Of voor mensen die Marvel Comics kennen: je bestuurt je eigen vliegende pantser dat enorm lijkt op een Iron Man pak. Toch heb je bij de start van het spel een aantal belangrijke keuzes om te maken voor je aan de slag kunt gaan. Is je freelancer een man of een vrouw? En met welke klasse wil je spelen? Okay, de eerste keuze is vooral bedoeld om te bepalen wat voor stemgeluid je tijdens dialogen laat horen, want een karaktermodel zie je maar sporadisch voorbij komen.
Klasse(s) apart
De tweede keuze is een stuk belangrijker aangezien het je speelstijl voor een groot gedeelte bepaalt. Zo kun je de Colossus gebruiken in de rol van Tank om zoveel mogelijk schade te incasseren. De Interceptor is dan weer meer bedoeld om snel te scouten en af toe met een snelle melee-aanval tegenstanders uit te schakelen. Voor mensen die graag schade willen toekennen van bovenaf is er de Storm klasse. Of, als je een vergelijking wilt trekken met een fantasy game, de klasse die het meeste op een magiër lijkt en die dus vooral van een afstandje bij de gevechten betrokken is. Voor de klasse die van alles een beetje heeft en vooral veel schade per seconde wil toebrengen, is er tenslotte nog de Ranger.
De gameplayloop van Anthem is opgebouwd rond het voltooien van missies, het verdienen van loot en langzaam maar zeker je personage verbeteren om moeilijkere quests te voltooien. Wat ik een vreemde keuze van Bioware vind, is om de daadwerkelijke waarde en inhoud van de gedropte loot pas na een missie kenbaar te maken. Dat zou op zich niet zo’n probleem zijn, mits je niet constant tegen laadschermen aan zou kijken zodra je de overgang maakt van de hub van Fort Tarsis en de wereld van Bastion, de plek waar je de strijd met je vijanden aangaat.
It’s a jungle out there
Behalve veel en vooral langdurende laadschermen valt het tijdens het spelen van Anthem op dat de map waarop je al je missies uitvoert één grote jungle is. Kleurrijke planten, watervallen en rivieren, maar ook grotten die je kunt verkennen lijken de eerste paar uren dat je het spel speelt een mooie setting om in te verdwalen. Maar na de eerste positieve indruk van de locatie besef je al snel dat er eigenlijk maar weinig afwisseling op de map te vinden is. Natuurlijk is het erg tof om met je Javelin rond te vliegen, maar om de haverklap raakt je pak oververhit en moet het afkoelen. Dan kan door een waterval vliegen het proces versnellen, maar het systeem van een pak dat te veel verhit raakt zorgt er logischerwijs ook meteen voor dat andere eco-systemen niet goed zouden werken met dit gameplay-element. Want in een hete woestijn zou je Javelin sneller verhit raken en in een gebied met temperaturen onder nul zou je dan dus volledig vrij kunnen vliegen. Het lijkt een beetje een raar ding om over te vallen, maar dat komt omdat het behoorlijk kenmerkend is voor de tweedeling waar Anthem, naast vastlopers, crashes en glitches, mee kampt.
Een goed voorbeeld daarvan is dat het spel werkelijk vol zit met achtergrondinformatie, die je door middel van het verkennen van de wereld – en in het bijzonder Fort Tarsis – tot je krijgt. Sommige objecten kun je oppakken en scannen voor nieuwe inzichten in de locaties, geschiedenis en personages. Het probleem met zo’n manier van informatie overbrengen is dat veel van die informatie ook compleet voorbij kan gaan aan de mensen die niet de tijd nemen om rustig een tekst te lezen. De uitgebreide ‘lore’ had dus beter via gesprekken met personages of door middel van verhalende situaties onder de aandacht van de speler gebracht kunnen worden.
Fort Tarsis
Over Fort Tarsis gesproken; hier vind je de meeste personages waar je contact mee legt. De NPC’s zijn kenmerkend voor de gemiste potentie van Anthem. De voice-acting en animatie van de personen die je opdrachten geven en soms voor keuzes stellen is prima gedaan. Het is alleen wel merkbaar dat je keuzes geen echte invloed op het verloop van het spel hebben. En in tegenstelling tot voorgaande Bioware-games zijn je opties ook altijd beperkt tot twee mogelijke antwoorden. Daardoor voelt het al snel oppervlakkig en als een gemiste kans om de wereld door unieke ervaringen vorm te geven.
In alle opzichten is Anthem een spel dat duidelijk niet geleerd heeft van de opstartproblemen van een titel als Destiny in 2014. Bij een ontwikkelaar als Bioware hoop je diepgang qua gameplay en een goed verhaal aan te treffen. Dat ze met Anthem nu een multiplayer lootshooter gemaakt hebben, had heel goed uit kunnen pakken. Want in veel opzichten is de basis van de game heel solide en heeft de game absoluut potentie. De manier waarop de verschillende klasses aanvoelen, de kwaliteit van de graphics (ondanks de al snel eentonig wordende omgeving) en de aanwezig lore zijn zeker interessant. Je verplaatsen met je Javelin is tof en geeft ook echt het gevoel dat je een krachtige held bent die voor het volk werkt. Het is alleen goed te merken dat er veel designkeuzes gemaakt zijn waar je grote vraagtekens bij moet zetten.
Crafting? Niet vóór max level
Zo kun je wapens craften met de materialen die je in de wereld verzamelt. Maar eigenlijk loont dat in het begin van het spel niet de moeite, aangezien je na elke missie al nieuwe loot hebt gevonden die vaak krachtiger is. Dus wanneer je tijd in het crafting-systeem wilt steken zou ik aanraden om eerst je Freelancer naar het maximale level te brengen. Anders ben je tot die tijd veel van je middelen aan het verspillen aan upgrades die binnen de kortste keren overbodig zijn.
Een ander minpunt is het gegeven dat de missies heel snel eentonig worden. Eigenlijk komen ze vrijwel allemaal neer op drie soorten missies. Verzamel een aantal items en breng die terug, versla een groep tegenstanders op een locatie op de map en houd stand bij een marker terwijl je de tijd vol moet maken. Niet bepaald diepgaand of uitdagend te noemen dus. Toch komt er later in het spel iets meer afwisseling als je Strongholds bezoekt. Deze speciale en lineaire missies zijn erop gericht dat je een serie aan tegenstanders uitschakelt en missies uitvoert om uiteindelijk een eindbaas te verslaan. Persoonlijk vond ik deze missies wel tof om te doen, alleen zijn ze niet echt in grote aantallen aanwezig op dit moment. Het is sowieso een beetje een karige game als het op content aankomt tot nog toe. Anthem geeft je gaandeweg wel de mogelijkheid om op hogere moeilijkheidsgraden betere loot te verdienen, maar waar het de gameplay betreft is het te hopen dat de aankomende DLC-plannen van EA meer diepgang weten aan te brengen.
Conclusie
Anthem is een spel van gemist potentieel. De missies zijn beperkt in hun afwisseling, het verhaal is raar gestructureerd en aangeboden en de end-game content is op dit moment nog erg beperkt. Ook heeft Anthem een beetje een gespleten persoonlijkheid omdat het gewoonweg niet weet of het een verhaalgedreven avontuur of een multiplayer shooter wil zijn. Op dit moment doet het eigenlijk geen van beide aspecten heel goed. Als je die elementen koppelt aan de technische problemen, zoals lange laadtijden en vastlopers, dan is Anthem een beetje een teleurstellende game geworden. En dat is extra jammer, omdat de kerngameplay van het rondvliegen, de combat en de sfeer op zichzelf wel erg tof is. Anthem voelt als een titel die met wat meer ontwikkeltijd echt een topgame had kunnen zijn. Maar op dit moment is het spel slechts een okay titel waar met updates nog steeds iets tofs van te maken valt. Echt een game om eerst even zelf uit te proberen.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
Oordeel Anthem (XboxOne)
- Graphics
80 - Gameplay 70
- Originality 70
- Sound 80
- Replay
50 - Eindcijfer 70
9.9
6738 
4)
03-03-2019 22:06
