Arcania - The Complete Tale review PS3

Review Arcania - The Complete Tale (PS3)

Arcania: The Complete Tale kwam twee jaar geleden ter wereld als het vierde deel van de Gothic serie. De rechten over de Gothic serie waren zojuist overgegaan van Pyranha Bytes naar JoWood. Deze laatste besloot de topdown aanpak van de Gothic franchise om te zetten naar een open wereld RPG. Pyranha Bytes deed hetzelfde onder een nieuwe IP: Risen. Zodoende had JoWood de zware taak om de Gothic serie door te zetten en nieuw leven in te blazen. Dat lukte maar ten dele. De game was een aardige RPG, maar fans van de Gothic serie waren teleurgesteld. Dat lijkt JoWood aan het denken hebben gezet, want drie jaar later brengen ze dezelfde game nogmaals uit, alleen nu zonder de Gothic naam: Arcania: The Complete Tale.

Game of the Year
Helemaal veranderd is de game niet. Arcania: Gothic 4 kwam uit op de Xbox 360 en PC, de uitbreiding Fall of Setarrif enkel op de PC. Arcania: the Complete Tale (ACT) verschijnt voor zowel de PC als de Playstation 3 en Xbox 360, ook de uitbreiding is aanwezig. Als je het origineel al gespeeld hebt of direct aan deze uitgebreide queeste wilt beginnen, kun je ervoor kiezen om enkel de Fall of Setarrif te spelen. In plaats van een karakter op te bouwen, kun je kiezen voor drie kant en klare archetype helden: een tovenaar, krijger of boogschutter. Je personage zal dan direct op level 20+ zitten en beschikken over uitstekende wapens en spreuken. Gezien ik het origineel op de 360 al had gespeeld, besloot ik met een voorgemaakte krijger de uitbreiding te lijf gegaan. Het originele verhaal was erg clichématig (naamloze man wordt held), maar de uitbreiding laat er helemaal geen gras over groeien. De naamloze held uit deel één reist naar een eiland, waar alle grote karakters uit de originele game al zijn om dezelfde demoon te verslaan als eerder. In de kastelen tref je ridders onder de controle van de demoon, in grotten gnomen en skeleten en buiten lopen er dieren rond. Niets anders dan wat je al eerder hebt gedaan (misschien zelfs wel drie jaar geleden in dezelfde game..).

Terug van weggeweest
Wat als eerste opviel toen ik terugkeerde in de wereld van Arcania, was dat de tijd op grafisch gebied stil is blijven staan. De game oogt net zoals in 2010 en gezien dat toen al beperkt was, doen de graphics erg schraal af. Ook zijn de problemen met objecten in de spelwereld niet opgelost. Na drie jaar is het nog steeds zo dat vijanden of zelfs hele gebouwen pas vlak voor je neus verschijnen. Ook steken objecten soms door muren of valt je spelfiguur door de grond. Ik raakte al vroeg in de game mijn autosave kwijt, omdat ik ergens door de grond zakte en daar doodging. Na het laden van de autosave werd ik onder de spelwereld neergezet, waar ik gelijk weer dood ging. Door deze loop moest ik een oude savegame opstarten en een groot gedeelte opnieuw spelen. Dit soort bugs tref ik liever niet aan in tijdrovende rollenspelen. Een ander raar moment in de game is bijvoorbeeld het oprapen van buit. Dat gebeurd met vierkantje, wat ook de slaan knop is. Iedere keer al je iets hebt opgeraapt, zal je figuur zijn zwaard trekken en er mee slaan. Dat zoiets niet door het testen wordt opgemerkt in de eerste game is raar, maar dat zoiets drie jaar later nog steeds gebeurd is schrijnend.

Andere kant van het verhaal
Zonder alle genoemde problemen is ACT nog steeds geen boeiende game. Doordat je aangemaakte karakter veel te sterk is, hoef je de eerste uren geen weerstand te verwachten. Ook is alle buit waardeloos. Waar de hoofdgame nog veel open en uitgestrekte omgevingen bevat, is de uitbreiding voornamelijk een aaneenschakeling van gangenstelsels. Buiten deze gangen is een interessante wereld te zien, maar hiermee is helaas geen interactie mogelijk. Over interactie gesproken; de game hanteert een simpele vorm van communicatie tussen de naamloze held en de NPC’s in het spel. Hiermee kun je een conversatie minimaal sturen, maar nooit leverde dit iets verrassends op. Een leuk idee is dat je op sommige momenten met een ander personage een korte mini missie kunt spelen om wat meer over het verhaal van zijn kant te ontdekken. Helaas duren deze missies vaak maar twee minuten en bestaat dit voornamelijk uit een klein opgezet level waarin een paar vijanden zijn.

Waar voor je geld
Laten we door eliminatie proberen te achterhalen wie de doelgroep voor ACT is. Iedereen die de game heeft gespeeld is goedkoper af om enkel de uitbreiding aan te schaffen. Echter is de uitbreiding alleen voor de PC beschikbaar. Dan blijven de console eigenaren over. Zij hebben al de hoofdgame gespeeld en zouden dan de game aan moeten schaffen voor de tegenvallende uitbreiding. ACT wordt met een budgetprijs in de markt gezet (adviesprijs €30) maar dat is zelfs nog fors voor alleen de uitbreiding. Wie dan nog over? Mensen die de game nog nooit hebben gespeeld? Voor hen worden de gebreken van de game niet bedekt met een mantel van nostalgie en worden dus geconfronteerd met een onstabiele en oninteressante game. De conclusie is dat er voor €30 euro leukere oude spellen zijn aan te schaffen en ACT voor niemand een interessante optie is om de zomer mee door te komen.

Conclusie
Ik reken ACT voornamelijk af op de “nieuwe content”. Daarmee is ACT zuiver verworden tot een manier om nog wat centen te verdienen aan een (commercieel) geflopte game. De makers hebben niet de moeite genomen om in drie jaar de game te polijsten, op te poetsen of enige nieuwe content toe te voegen (naast de Fall of Setarrif natuurlijk). In plaats daarvan hebben zij de naam op de doos aangepast en hopen zij daardoor nog wat spellen te verkopen. Bespaar jezelf het geld en de tijd en laat ACT lekker in de schappen liggen. Na het beschadigen van de Gothic serie is de Arcania serie na één deel er ook eentje om snel te vergeten. Nu maar hopen dat ze het niet ook nog met een Game of the Year editie proberen.

Deze review is geschreven door Jeroen Knop