Road to Nowhere
Atelier Ryza 2 speelt zich drie jaar na de gebeurtenissen uit het eerste deel af. Aangezien het hier een nieuw avontuur betreft is voorkennis geen vereiste, maar fans van het eerste deel zullen een hoop bekende gezichten tegenkomen. Aan het begin van de game besluit Reisalin Stout (Ryza voor vrienden) haar eiland te verlaten om een leven op te bouwen in de stad met de pakkende naam Ashra-am Baird. Voor haar vertrek krijgt ze snel een mysterieus ei in haar handen geduwd met daarbij het verzoek om met haar expertise in alchemie even uit te zoeken wat dit ei precies is. Een veelgehoorde kritiek over JRPGs is dat ze traag op gang komen. Over Atelier Ryza 2 zou het gepaster zijn om te zeggen dat het nooit op gang komt.
Er staat in het verhaal zo goed als niets op het spel waardoor de speler nooit echt betrokken bij de gebeurtenissen wordt en het verdomd lastig is om iets om de personages te geven. Het plot heeft niet veel meer om het lijf dan het bezoeken van “verloren” ruïnes van een oude beschaving, omdat de personages…nieuwsgierig zijn…of zoiets. Het kan het spel zelf ook niet boeien, deze ruïnes zitten overduidelijk alleen in het spel om te fungeren als dungeons. Het komt de immersie ook niet ten goede dat al deze ruïnes zich bevinden op een zeer korte loopafstand van de stad, ook al benoemen de personages steeds hoe moeilijk het is om deze plekken te vinden. De wereld voelt sowieso behoorlijk klein aan voor een JRPG, waardoor het universum nooit geloofwaardig wordt. De doodsteek is toch wel de ontzettend clichématige personages en de saaie dialogen die ze met elkaar voeren. Ze komen nooit veel verder dan benoemen wat er zojuist is gebeurd. Ik zal de silhouette van een doorsnee gesprek in Atelier Ryza 2 kort schetsen:
Personage 1: “Allememaggies dat was me toch een gevecht net, hè?”
Personage 2: “Sow, dat scheelde niet veel.”
Personage 3: “Weet je nog die ene keer drie jaar geleden in het vorige spel dat we ook al zoiets meemaakten?”
Personages 1 & 2: “Ja, haha, dat was wat zeg!”
Deze klungelige schets is helaas schrikbarend accuraat, met als belangrijk verschil dat in werkelijkheid een dergelijk gesprek met gemak vijf minuten door kan gaan. De personages vallen allemaal in anime-archetypes die liefhebbers van anime maar al te bekend voor zullen komen: de altijd optimistische protagonist, de jeugdvriend/boekwurm, de loli, de mooiboy met een gigantisch zwaard…de rest kun je gerust zelf invullen. Achteraf gezien heb ik spijt dat ik veel dialogen niet gewoon heb doorgespoeld. Liefhebbers van een interessant verhaal zijn bij deze game aan het verkeerde adres.
Vrolijk voorkomen
Qua presentatie gaat het Ryza een stuk beter af. Met succes wordt een anime-stijl geëmuleerd, waarbij vooral de karaktermodellen er goed uit zien, alhoewel het nogal hitsige voorkomen van veel van die karakters niet iedereen aan zal staan. Ook het camerawerk mag met recht hitsig genoemd worden. Tijdens sommige cutscenes lijkt de cameraman het belangrijk te vinden dat niet veel meer dan twee enorme borsten zichtbaar zijn en wanneer Ryza door bepaalde hindernissen moet bewegen zoals een tunnel, wordt de camera altijd zo gepositioneerd dat haar achterzijde of borsten goed te zien zijn. Het is allemaal een beetje puberaal.
Toch wekt het spel geslaagd een vakantiegevoel op. Daar zorgen met name de felle kleuren en het zonovergoten landschap voor. Vandaar is het in deze donkere winter een fijne wereld om wat tijd in door te brengen. Ook de gevechten zien er leuk uit, met een dynamische camera die de verschillende over-the-top aanvallen altijd spectaculair in beeld brengt. De muziek sluit goed aan bij het zomerse uiterlijk, maar de soundtrack is nergens uitstekend en er zijn iets te weinig tracks voor de twintig tot veertig uur die je met het spel door zal brengen.
Op technisch vlak is goed zichtbaar dat het spel niet met een gigantisch budget is gemaakt. Her en der kan de wereld wat leeg aanvoelen, wat vooral storend is tijdens cutscenes waarin de personages opmerken hoe druk en levendig de grote stad wel niet is, terwijl er in de betreffende cutscene hooguit vijf NPCs rondlopen. Ook op de animaties tijdens de vele dialogen is duidelijk bespaard, waardoor het bij tijden aanvoelt als een Visual Novel. Daar staat tegenover dat het spel erg stabiel is met een soepele framerate die nooit een duik neemt.
Mengelmoes
Op papier bevat Atelier Ryza 2 een overweldigende hoeveelheid aan gameplay-elementen en systemen, zoals: resource gathering, een Active Time Battle-systeem met Action Orders en Core Drives, Core Items, een uitdijende skill tree en natuurlijk hét kenmerkende onderdeel van een Atelier-game; een uitgebreid crafting-systeem. Wanneer je rondloopt in de open velden kun je met verschillende instrumenten allerlei voorwerpen verzamelen door er tegenaan te slaan. Deze vele, vele, vele voorwerpen kun je vervolgens in Ryza’s atelier gebruiken om allerlei items – consumables, ingrediënten, wapens etc. – mee te maken. De UI waarmee dit allemaal wordt gedaan kan helaas nogal chaotisch zijn en het spel heeft ook niet de meest geweldige tutorials. Als een gameplay-systeem al een tutorial krijgt is het vaak erg kort en niet per se op tijdstip relevant voor dat systeem. Ook kan je van tevoren niet zien wat een bepaald item doet, zo kwam het in mijn playthrough aan op trial & error om erachter te komen met welk item ik karakters in een gevecht weer tot leven kon wekken. In de Skill Tree ontgrendel je nieuwe items om te maken, maar in mijn ervaring was een groot deel daarvan eigenlijk overbodig. Veel voorwerpen die je in gevechten kan gebruiken om schade aan te richten lijken ongeveer hetzelfde doen, dus waarom zou ik willen grinden om ze allemaal te kunnen gebruiken? Daarnaast ontgrendel je de nieuwe items niet in een geleidelijk tempo, maar met korte sprintjes. Dat komt doordat je de benodigde SP om nieuwe speeltjes mee vrij te spelen voornamelijk aan het einde van een dungeon verdient. Dit betekent dat je ongeveer elke zes uur zo’n 2000 SP verdient, maar daartussen zul je moeten grinden in het crafting-menu als je SP wil verdienen. Tenslotte zijn de benamingen vaak bevreemdend. Atelier gebruikt geen breed gedragen namen als potion of phoenix down. Je moet dus zelf uitvogelen dat Grass Beans je eerste healing item gaat zijn. Ook wordt een zogeheten Consumable niet geconsumeerd wanneer je deze in een gevecht gebruikt. Voor veteranen van de serie is dit allemaal geen probleem, maar voor nieuwkomers is het onnodig verwarrend.
Het Active Time Battle-systeem is wel erg aangenaam. De speler heeft de controle over één personage, terwijl de overige karakters automatisch aanvallen. Wanneer de ATB-balk gevuld is kan je tot drie keer toe een standaardaanval uitvoeren en wanneer je over genoeg AP beschikt kan je deze over laten gaan in een of meerdere Skills. Dit zorgt ervoor dat het gevechtssysteem wat dynamischer is dan bij veel andere JRPGs. Zelfs bij het verdedigen wordt een tijdige druk op de verdedigingsknop beloond door een flinke reductie in de opgelopen schade en wat gratis AP. Zo nu en dan zullen je overige teamgenoten een Action Order uitkramen. Dit komt erop neer dat ze je verzoeken om een bepaalde soort schade te doen, zoals vuur of magie. Wanneer je dat doet voeren zij ofwel een sterke aanval uit of een fijne buff. Later in het spel kan het vervelend worden dat het zo lastig is om je party te micromanagen, maar zeker in de eerste twintig uur is het vechten zeer vermakelijk en spectaculair.
Conclusie
Atelier Ryza 2: Lost Legends & the Secret Fairy is geen JRPG die een breed publiek tevreden zal stellen. Het gebrekkige verhaal en vele saaie dialogen maken het spel ongeschikt voor gamers die dergelijke spellen spelen voor een pakkend plot. Wel zijn er veel gameplay-systemen om je mee bezig te houden, maar deze zijn niet allemaal essentieel en kunnen ondoorgrondelijk zijn voor nieuwkomers. Voor mensen die gecharmeerd waren van Ryza in het origineel is het fijn dat ze meer tijd met haar kunnen doorbrengen in dit vervolg, maar aan de doorsnee gamer is dit spel niet makkelijk aan te raden.
Deze review is geschreven door David Doorakkers.
6151 
18)
29-01-2021 23:30
