Gelukkig is BioShock Infinite zoveel meer dan een shooter met een fijn RPG-sausje eroverheen (als in: looten, het upgraden van levensbalkjes, wapens en speciale krachten) en het is vooral dankzij al die extra lagen dat hieronder een zeer mooie score prijkt. Geen enkele andere shooter in de recente gamegeschiedenis heeft immers zoveel noten op zijn zang. Neem bijvoorbeeld Columbia, de hoog boven de wolken zwevende metropool, die met zijn knap staaltje leveldesign werkelijk nog meer indruk maakt dan de beklemmende onderwaterwereld Rapture uit de twee vorige delen. De eerste stappen die we in Columbia zetten, levert zowaar een onvergetelijk spelmoment op. Een creatieve uitspatting waar we binnen vijf jaar nog altijd met evenveel plezier aan terugdenken. “Dichter bij de hemel geraken we niet”, aldus één van de inwoners, en zo op het eerste gezicht heeft de man nog gelijk ook. Maar tegelijkertijd is het ook een wereld waar een felle rassenstrijd woedt. In Columbia is er immers maar één waarheid/juiste denkwijze en dat is die van de profeet Comstock. Deze te allen tijde religieus afgebeelde man met witte baard heeft het niet zo begrepen op niet-blanken en zijn vreemdelingenhaat en andere prietpraat wordt blindelings gevolgd door al zijn fanatieke volgelingen. Aan de andere kant staat de rebellerende verzetsgroep Vox Populi (stem van het volk), onder leiding van de zwarte Daisy Fitzroy, die strijden voor gelijke rechten. Racisme en religieus fanatisme: je wordt er op zowat iedere straatsteen mee geconfronteerd in BioShock Infinite. Het is geweldig om te zien hoe Irrational Games er niet voor terugdeinst om op zo’n creatieve manier kritiek te uiten op onze eigen maatschappij en om zulke heftige onderwerpen te integreren in een genre dat normaliter enkel gebruikt wordt om onze jeukende triggerfinger te plezieren.
Het is in deze xenofobe hel dat we in de huid van ex-detective Booker DeWitt op zoek gaan naar Elizabeth om zijn schuldenberg in één klap kwijt te spelen. De opdracht is simpel: bevrijd Comstocks dochter uit haar ivoren toren waarin ze al heel haar leven opgesloten zit en breng haar mee naar New York. Die heroïsche bevrijding maak je al mee in het eerste uur, levert tevens één van de sterkste gamescènes ooit op en is het begin van een emotioneel avontuur boordevol bizarre plotwendingen waarin we Elizabeth moeten redden uit deze ontwrichte wereld. De manier waarop Elizabeth, die na haar bevrijding het ganse spel aan je zijde blijft, geïmplementeerd wordt is puik werk. In ieder willekeurig andere game is een sidekick meenemen veelal een blok aan je been, maar niet in BioShock Infinite. Elizabeth loopt nooit in de weg, verstopt zich tijdens een vuurgevecht en gaat in de omgeving actief op zoek naar health, salts (om je Vigor-balkje mee te vullen) en muntstukken. We gaan niet te veel verklappen voor de Budgetgaming-bezoeker die de game nog niet gespeeld heeft, maar Elizabeths gave om ‘tears’ (lees: scheuren) te openen waarmee ze andere dimensies kan instappen of de nabije omgeving kan manipuleren, geeft het spel halverwege een nieuwe boost. En op dat moment besef je het: de weinig vernieuwende shootermechanismen zijn hier maar bijzaak. Die had BioShock Infinite enkel nodig om zichzelf in een genrehokje te plaatsen. Deze game draait eigenlijk om de bijzondere (en door het sterke acteerwerk eveneens heel geloofwaardige) band tussen twee volstrekt onbekenden, die blindelings op elkaar moeten vertrouwen om uit deze heksenketel te ontsnappen en om hoe ver ze zullen gaan om dat gemeenschappelijke doel te bereiken. Het gebeurt zelden dat we écht geven om virtuele personages, maar Irrational Games heeft het met BioShock Infinite toch maar mooi voor mekaar gekregen!
En daarom sluiten we deze recensie graag af met een lofbetuiging aan het adres van Irrational Games. Het bedrijf toont zijn ware meesterschap en ondanks de wat in herhaling vallende actiemomenten in met name de tweede helft van de game, roept BioShock Infinite een ontelbaar aantal wauw-momenten op die onze hoge score absoluut rechtvaardigen. Dat gaat van Columbia, dat zonder enige moeite dezelfde verwondering oproept als Rapture dat reeds deed bij de allereerste BioShock, over de plot die zich probleemloos kan meten met het beste van het beste, tot de perfect gekozen soundtrack en het sublieme stemmenwerk. Wie zin heeft in een geweldig avontuur, zit met deze game gebeiteld. Kortom: BioShock Infinite is een niet te missen meesterwerk!
Oordeel Bioshock Infinite (Xbox360)
- Graphics
90 - Gameplay
85 - Originality 90
- Sound 95
- Replay 85
- Eindcijfer 92
20 )
12-04-2013 13:17
3)
12-04-2013 13:22
