Brothers in Arms: Road to Hill 30 review PC

Review Brothers in Arms: Road to Hill 30 (PC)

Lente 2025 Ergens laat in de avond in een donkere steeg. Bang kijk ik achterom, in de hoop dat ik niet achtervolgt wordt door de mannen van G.O.S.H. (Geen Oorlog Shooters Hier). Helaas was de drang groter dan de wijsheid. ‘Call of Duty: As real as it gets’ met ingebouwde geurmachine en bijgeleverde digitale M1 Garand was hot en ik wilde hot zijn. Daar achteraan in de steeg zie ik een silhouet die langzaam dichterbij komt. Kon ik maar snel weg hier, sinds het verbod op WOII shooters was dit een gevaarlijke hobby. Na herhaaldelijke oproepen aan ontwikkelaars en uitgevers te stoppen met dit genre moest de regering wel ingrijpen. Niet verwonderlijk, mensen begonnen al eten te hamsteren in de supermarkten en Duitsers werden overal kaal geschoren en verbannen. Er moest wat gedaan worden. De man komt dichterbij. Zou dat glimmende schijfje het zijn? Ik voel al vlinders in mijn buik en reik mijn hand naar het kleinood, maar voor die er is voel ik een klap op mijn hoofd. De laatste woorden die ik hoor zijn:’Verdomde shooterfreaks, waar komen ze toch vandaan?’

‘Waar komen die shooterfreaks toch vandaan?’ Goede vraag, maar niet erg moeilijk om te beantwoorden natuurlijk. Met het aanbod aan First Person Shooters is niks mis tegenwoordig. We hebben al zoveel toppers voorbij zien komen dat je als gamer wel in een grot hebt moeten leven om er geen gespeeld te hebben. De keerzijde van de medaille is alleen het vaak terug kerende onderwerp. De verhaallijnen die verweven zitten in de shooter laten vaak te wensen over en meer dan eens heb je twee verschillende games met een bijna identieke verhaallijn. Oorlog shooters zijn geen uitzondering op die regel. Wat natuurlijk niet zo heel gek is, aangezien ze vaak over dezelfde oorlog gaan. Brothers in Arms probeert daarom maar wat nieuws. Niet helemaal natuurlijk, maar gewoon het beste van de oude shooters met een beetje extra van Gearbox Software. En dat is maar goed ook want zelfs mijn vriendin begint me een rare snuiter te vinden. Toen ik gisteravond Brothers in Arms opstartte vroeg ze aan mij of ik eigenlijk wel games had zonder de Tweede Wereldoorlog als thema. Ik krabde maar eens op mijn hoofd, dacht diep na en kon eigenlijk maar enkele titels noemen van mijn gehele collectie. Tsja, daar zeg je eens wat….

Niet uit het veld geslagen door een opmerking van een totale nitwit in gamesland (moet ik nu op de bank slapen?) zet ik mijn koptelefoon op, mijn stoel recht en ben klaar om voor de zoveelste keer naar Frankrijk anno 1944 gestuurd te worden. Op mijn PC heb ik de trip al vele malen gemaakt, en ‘bijna’ even zoveel keer heb ik er echt van genoten. Eens kijken of Brothers in Arms mij kon verrassen. Wat mij opvalt, is het ontbreken van een introfilmpje. Brothers in Arms gaat voor de beleving en kiest daarbij voor een hoge graad van realisme. Geen filmpjes dus, wel veel scripted events die het verhaal uit de doeken doet. Bij het openingsscherm kun je dus kiezen voor ‘begin game’. Verder heb je nog een multiplayer optie, een ‘chapter’ optie die je kunt gebruiken als je alles gehaald hebt en een missie wil overspelen op een andere moeilijkheidsgraad, een kort ‘tutorial’ filmpje en een ‘extra’ optie. Het laatste laat je filmpjes, foto’s en achtergrond verhalen zien van de oorlog en hoe de game gemaakt werd. Speel je de missies uit op normal dan speel je alleen de eerste filmpjes vrij. Kies je voor hard (en uiteindelijk authentic) dan zul je al het bonusmateriaal krijgen dat Gearbox voor je verzameld heeft. Leuk gedaan voor de echte oorlogsfreaks onder ons die er maar geen genoeg van kunnen krijgen.

‘Begin story’ dan maar, uiteindelijk zijn we toch gekomen om te vechten. Na het vrij snelle laadscherm bevind ik mee ineens op een slagveld ergens in Frankrijk. Dit is nieuw voor me, meestal begin ik in een boot of vliegtuig. Voor me zie ik enkele Duitsers staan en voor ik het goed en wel in de gaten heb barst de hel los. Ik en mijn strijdmakkers staan in een soort loopgraaf, maar of dat echt helpt tegen het inkomende vuur. Binnen enkele seconden zijn er al flink wat gesneuveld en overal heerst chaos. Ik hoor mijn vrienden roepen, kogels suizen over mijn hoofd en ondertussen probeer ik ook nog wat Jerry’s te raken. Ineens doemt rechts van me een Panzer op uit de struiken. Wetende dat ik geen Bazooka in mijn broekzak heb zitten heb ik eigenlijk nog maar één optie over. Ik spring op de tank en begin door het pantser heen te knagen met mijn geweldige gebit. Uiteindelijk weet de tank me van hem af te schudden en bewusteloos blijf ik liggen op de grond. Het scherm wordt zwart en de geluiden verstommen. Dat is wel een héél erg korte game…

Al wie een beetje thuis is in shooter games weet nu al wel voldoende, dit is slechts een introlevel. Precies zoals in Medal of Honor: Pacific Assault. Gewoon even de zintuigen prikkelen en de gamer laten zien wat hem te wachten staat. Na de black-out begint het verhaal gewoon vooraan, D-Day 6 juni 1944. Jij bent Sergeant Matt Baker, ergens boven Normandië in een DC10, klaar om te springen en vol met adrenaline. Wat je meteen opvalt, is het detail van je kameraden. De soldaten zijn tot in de puntjes afgewerkt en ogen zeer natuurgetrouw. Ze beschikken over lipsync en eye tracking. Details die net dat beetje extra geven in een game. Het zal je niet opvallen in het heetst van de strijd, maar let er maar eens op tussen de gevechten door. Tot zover niks nieuws hoor ik je nu denken. En inderdaad, tot aan de landing lijkt het allemaal redelijk standaard. Na je harde landing en kennismaking met Franse bodem krabbel je overeind. Alles ben je kwijt en niemand in de buurt. Gelukkig staat linksonder in je beeldscherm een kompas, wat netjes aangeeft waar je naar toe moet. Richting de pijl dan maar, zonder wapens en andere benodigdheden. Al vrij snel kom je een collega tegen die je gelukkig een handpistool geeft. Mooi zo, want je zag jezelf nog niet bijtend en krabbend naar Berlijn door stoten. En hier komt een opvallend puntje van Gearbox, het ontbreken van je crosshair. En ik kan je verzekeren dat richten zonder crosshair behoorlijk lastig is. Het is wel mogelijk om over je loop te kijken, maar rennen is dan weer onmogelijk. Geen shoot & run tactics dus. Het kijken over de loop is trouwens nog extra moeilijk door het constant bewegen van de loop als gevolg van o.a. je ademhaling.

Geen shoot & run dus. Maar wel andere tactics, namelijk de Fix-Fire-Flank-Finish tactics. Na verloop van tijd, en door het uitdunnen van de gelederen, zul je vanzelf de controle krijgen over twee teams (of squads), en hier komt opvallend puntje nummer twee: Brothers in Arms speelt als een team-based tactical shooter. Het principe is simpel, jij ‘bestuurt’ je teammates door middel van simpele commando’s. Move, fire en attack. Move voor het verplaatsen van je team. Fire voor het onder vuur houden van je tegenstander en attack voor het aanvallen van dichtbij. Nu zul je natuurlijk, uit gewoonte misschien, meteen head-on aanvallen, maar dit is dus niet de oplossing. Probeer eerst de vijand te spotten voor hij jou ziet (Fix). Kies daarna positie en die van je team en open het vuur (Fire). Probeer met je Fire team de vijand vast te pinnen waarna je zelf of je Assault team de vijand vanaf de zij- of achterkant onder vuur neemt (Flank) en breng daarna de arme drommels om zeep (Finish). Gegarandeerd succes in de meeste gevallen. Als extra hulpmiddel heeft Gearbox boven de positie van de vijand een dikke rode cirkel gezet. Open je het vuur dan zal de cirkel langzaam grijs worden en dit blijven zolang je blijft vuren. Hierdoor zal de vijand slechter terug schieten, meer dekking zoeken dan zelf terug schieten en vooral niet op zijn omgeving letten. Het ideale moment om van positie te veranderen en aan te vallen.

Helaas gaat hier het realisme wel een blokje om want in de Tweede Wereldoorlog was een dikke rode cirkel geen standaard uitrusting van de Duitsers. Tevens hadden de Amerikanen geen knopje waarmee je een birds-eye view van het strijdtoneel krijgt. Iets wat ook in Brothers in Arms zit onder de noemer Situational Awareness. Het zit net op het randje van realisme, want de paratroopers hadden natuurlijk wel zeer gedetailleerde kaarten van de omgeving. Gebruik de S.A. wel zo vaak mogelijk, het geeft je een goed overzicht van de dekkingsmogelijkheden die er zijn en laat je meteen zien welke vijandige troepen er in de buurt zitten. Als je uiteindelijk grotere squads tot je beschikking hebt is dit ideaal om rustig je tactiek te bepalen. Brothers in Arms zal je in het begin niet zo heel veel vrijheid geven om je tactiek te bepalen, maar laat je hierdoor niet uit het veld slaan. Naarmate het spel vordert zul je steeds meer het idee krijgen dat je zelf je route mag bepalen. Uiteraard is dit niet zo en zul je uiteindelijk alle vijandige troepen uit een bepaald gebeid moeten opruimen voor je veilig verder kunt, maar het gevoel is er wel. Ga je linksom en neem je die zes soldaten te grazen waarna je het antitank kanon kan flanken? Of ga je rechtdoor en probeer je meteen het kanon uit te schakelen met je Stuart tank, waarna je die zes soldaten gaat flanken? Dit zijn de keuzes die je zult maken in Brohters in Arms, en kies wijs wat anders zullen jij en je teammates het niet lang overleven.

De computer A.I. is namelijk, in tegenstelling tot sommige andere shooters, zeer goed uitgewerkt. En dan spreek ik niet alleen over je tegenstanders, maar ook over jou squadmates die van een degelijke intelligentie zijn voorzien. Worden soldaten onder vuur genomen dan zullen ze terug schieten en dekking proberen te zoeken. Let wel op dat je de goede orders geeft aan je maten want als ze in een open veld staan is dekking zoeken natuurlijk onmogelijk. Probeer altijd je maten achter een muurtje of ander obstakel te plaatsen, de kans dat ze dan niet geraakt worden is zowat 100%. De Duitsers helaas ook, dus je zult echt moeten flanken wil je vast gezette Duitsers ook daadwerkelijk uitschakelen. Kijk wel uit voor granaat aanvallen, want een mooie lob à la Bergkamp schakelt zo je hele team uit. Over de A.I. kan Gearbox dus tevreden zijn, ik heb doorheen het spel maar één keer een vastloper gezien en geen overdreven domme acties van zowel Amerikaanse als Duitse kant. Af en toe een kortere route doorheen vijandelijk schootsveld, maar dat hoort nu eenmaal bij een tactical teambased shooter als mayo bij een frietje speciaal.

Wat hoort dan nog meer bij een WOII shooter hoor ik je nu denken. Authenticiteit natuurlijk. Beter gezegd, lijkt het op de oorlog? Nou kan ik hier volmondig ja op zeggen want Gearbox heeft werkelijk alles uit de kast getrokken om ook hier een geweldige prestatie neer te zetten. Satelliet foto’s, kaarten, archief foto’s en ooggetuigen verslagen hebben allemaal de game gevormd zoals hij nu op je harde schijf staat. Volgens de makers kun je, als je echt zou willen, de weg vinden in Normandië nadat je de game gespeeld hebt. Uiteraard wordt dit heden ten dagen wat moeilijker omdat de opgeblazen koeien langs de weg missen en de stapels dode Duitsers ook al zijn weg gehaald, maar de omgeving is dus natuurgetrouw nagemaakt. Ik moet eerlijk bekennen dat Brothers in Arms mij veel meer in de oorlog trok dan Call of Duty of Medal of Honor deed. De sfeer die deze game door middel van zijn graphics weet te creëren grenst aan het randje van de realiteit. De mistige weilanden, de flak kannonen in de verte, de rokende bunkers op Omaha Beach en het avondrood als de zon onder gaat in Frankrijk. Alles oogt zo mooi dat je bijna met je ouders mee zou gaan deze zomer naar de kust van Frankrijk. Bijna hé….

Gelukkig kan je ook thuis blijven, en als je vrienden ook zo slim zijn dan kun je samen een potje Brothers in Arms spelen via de Lan of Internet. Verwacht hier geen Call of Duty-achtige deathmatch potjes want dan speel je toch de verkeerde game. Zoals je de singleplayer campagne hebt gespeeld zo zul je ook online spelen. Jij, als pelotonsergeant, zult alweer een team moeten leiden. Jij krijgt een missie mee zoals het opblazen van een AA Gun en zorg dat je binnen de 10 minuten klaar bent. Kies de Duitsers of Amerikanen en ga samen met maximaal 3 andere spelers de strijd aan. Het verschil in de MP variant is natuurlijk menselijke tegenstand. De flankopties werken toch anders tegen een menselijke speler waardoor de game wel wat aan charme verliest ten opzichte van de SP variant. Verder een leuke afwisseling en nog best pittig.

Eigenlijk wordt de review nu al veel te lang, en dan heb ik het nog niet eens over het geweldige geluid gehad wat in het spel zit. Een belangrijk aspect van de game, want zowel je teammates als de Duitsers schreeuwen belangrijke dingen naar elkaar. Word je geflankt dan zullen je teammates dit kenbaar maken. Ga je enkele Duitsers flanken dan zullen deze elkaar ook waarschuwen voor het aankomende onheil. Goed luisteren is dus minstens zo belangrijk in Brothers in Arms. Ik kan eigenlijk maar één ding zeggen over deze WOII shooter, gewoon kopen die hap. Heb je nog ergens 50 Euro’s over van je krantenwijk, of je zakgeld, ren dan meteen naar je plaatselijke software boer om dit exemplaar te bemachtigen. Houd je van realisme, een spannend verhaal, uitgediepte gameplay en vette graphics dan zal Brothers in Arms zeker waar voor je geld zijn. Verwacht je een arcade shooter zoals Painkiller of Doom 3 dan sla je deze maar beter over, maar eerlijk gezegd denk ik dat zelfs deze gamers Brothers in Arms nog steeds weten te waarderen.

Pluspunten:
- De game weet zich boven de FPS massa uit te steken
- Ondanks dat het een WOII shooter is (2 punten waard!!!)
- Sfeer, sfeer, sfeer
- Het hele gameplay element van Fix-Fire-Flank is zeer mooi uitgewerkt

Minpunten:
- Toch pittige systeemeisen
- Af en toe toch het gevoel van te weinig vrijheid