In de campaign mode speel je net als in COD4 weer als een aantal verschillende personages die over de hele wereld meestal maar één missie hebben: zoveel mogelijk niet-Amerikanen doodschieten om het einde van het level halen! In principe moet je de campagne van MW2 zien als een direct vervolg op COD4 met alles wat daarbij komt kijken. Zo is het spel bijvoorbeeld nog steeds niet erg lang op de normale moeilijkheidsgraad. Sommige mensen vonden 4,5 uur nog steeds wel erg kort om door de campagne heen te spelen. Hoewel dat ook best kort is, is de campaign meer een soort lange interactieve actiefilm die je in een dag uit kunt spelen dan dat je het moet zien als een spel zoals Half-Life 2.
De meeste levels zijn vrij kort en bestaan uit een aantal stukken met actie, een paar stukjes met wat rustigere gameplay, en dan vaak een escalatie van de actie tot het einde van het level. Dit werkt best goed in de meeste levels en op deze manier duren levels ook niet te lang waardoor je op een gegeven moment jezelf afvraagt hoe lang het nog moet duren. Sommige levels werken qua gameplay wel wat beter dan andere. Zo zijn de levels in de V.S., waarin je door woonwijken en steden moet vechten, nogal chaotisch. Nu kun je wel zeggen: “Ja, maar het spel heet Modern Warfare 2 en oorlog is nogal chaotisch tegenwoordig!”. Maar dat betekent niet dat dit zich altijd perfect vertaalt naar de gameplay.
Als een level de actie zo chaotisch weergeeft dat je moeite hebt om vijanden van medesoldaten te onderscheiden, en als je soms nogal verward voelt midden in de actie, dan is het de vraag hoe goed zoiets nu voor een game is. Aan de ene kant is het interessant om te zien hoe je het overzicht kwijt kan raken als alles om je heen chaos en geweld is. Aan de andere kant blijft het een game en je wilt wel een minimum aan controle over je omgeving hebben.
Hoewel een paar van de levels hierdoor wel wat te chaotisch aanvoelen, is het merendeel van de campagne nog steeds in de stijl van COD4. Dat betekent dus: veel variatie van omgevingen en veel gescripte actie die het spel een veel cinematischer gevoel geeft. Ook zijn er veel meer stukken waarin je gebeurtenissen door de ogen van iemand ziet in plaats van dat je alles van buitenaf in de derde persoon ziet zoals dat in veel cutscenes van games zo is. Aan het einde van een missie in COD4 crashte je helikopter door een nucleaire explosie. Daarna moest je met het karakter waar je mee speelde naar buiten kruipen om daar vervolgens alleen maar verwoesting te zien en dood te gaan. Als je toen bij het spelen zoiets had van “Wow, dat is wel erg cool gedaan”, dan ben je vast blij om te horen dat Infinity Ward dit in MW2 tot een nieuw niveau gebracht heeft. Laten we het er (zonder spoilers) op houden dat er in MW2 genoeg ruimte is om van alles fout te zien gaan door de ogen van verschillende karakters.
Of je je nou verbonden voelt met deze karakters is een andere vraag. Het is waarschijnlijker dat je tegen het eind van de campagne allang weer vergeten bent wat de naam was van de Amerikaanse Ranger waarmee je het spel begint, of die van een van de andere karakters wat dat betreft. Een paar namen uit de COD4 campaign komen ook terug in MW2. En eerlijk gezegd waren dat zo’n beetje de enige personages waar ik een soort band mee voelde; en dat dan vooral vanwege COD4. De immersie die je in MW2 voelt is dan ook meer gericht op de actie en het level-design dan op het persoonlijke niveau.
Infinity Ward zijn dan misschien meesters in het weergeven van het soort big budget actie wat we normaal alleen in zomer bioscoop films zien, maar voor een diepgaand verhaal hoef je niet naar Call of Duty te kijken. Het voldoet om de actie gaande te houden, maar als de campaign afgelopen is zal je er echt niet wakker van liggen of veel over nadenken. Dat is niet zo heel erg, want de actie die er is maakt het gebrek aan een sterk verhaal meer dan goed.
Naast de campaign is er natuurlijk de multiplayer. En dat is waar de meeste mensen deze game voor kopen. Er is redelijk veel veranderd aan de multiplayer mode. Zo zijn de mappen een stuk complexer met veel meer manieren om van punt A naar punt B te komen. Ze zijn niet persé moeilijker, maar de manier van spelen voelt wel net weer wat anders aan dan dat in COD4 aanvoelde. Het nieuwe XP systeem zorgt er nu ook voor dat je de zogenaamde “Perks”, bonussen voor je online klasse waarvan je er maximaal 3 kunt kiezen, nu moet unlocken voor je ze allemaal kunt kiezen. Sommige Perks hebben ook nog een Pro versie. Zo kun je met de Commando Perk van een grotere afstand iemand met een mêlee aanval raken. Door dit veel te doen unlock je Commando Pro, wat naast de grotere mêlee afstand er ook nog eens voor zorgt dat je geen schade krijgt van het vallen van grote hoogte.
Er valt zoveel te unlocken in de multiplayer mode dat je vanzelf uren blijft spelen om maar meer XP te halen. Nieuwe wapens, onderdelen voor je wapens, perks, icoontjes om naast je naam te zetten… Na bijna elke gewonnen match zul je wel weer iets nieuw geunlockt hebben, en dit werkt erg verslavend. Ook nieuw in MW2 is het Killstreak/Deathstreak systeem. In tegenstelling tot COD4 moet je dit keer drie Killstreaks kiezen; dit zijn bonussen die je krijgt door 3-25 vijanden neer te schieten zonder dood te gaan. Als je nooit meer dan 5 andere mensen neerschiet, kun je bijvoorbeeld drie Killstreaks kiezen die activeerbaar zijn na 3, 4 en 5 kills. Ben je wat beter in multiplayer, dan kan je ook wel kiezen voor de hogere Killstreaks die bijvoorbeeld een helikopter, Harrier strike of zelfs een atoombom tot je beschikking stellen.
Ben je iemand die heel vaak doodgaat? Dan kun je nu ook Deathstreaks instellen. Dit zijn een soort omgekeerde Killstreaks die bonussen geven als je heel vaak achter elkaar doodgaat zonder zelf iemand doodgemaakt te hebben. Je moet hier denken aan dingen als meer health voor 10 seconden, of Martyrdom waardoor je een granaat laat vallen als je neergeschoten wordt; iets waar veel mensen in COD4 een hekel aan hadden.
Bijna alles van de mulitplayer mode is dus wel iets veranderd ten opzichte van COD4. Of dat alleen maar positieve veranderingen zijn of niet, is waarschijnlijk afhankelijk van hoeveel je COD4 gespeeld hebt en of je openstaat voor zulke veranderingen. Eén verandering is echter een ramp: je kunt niet meer in een party chat zitten in multiplayer, tenzij je de Ground War mode speelt (of enkele nieuwe modes die niemand speelt). De redenering hierachter was dat mensen via bijvoorbeeld Xbox Live Party chat, of de PSN versie, aan vrienden door kunnen geven waar mensen van het vijandige team zitten als iemand van de party in dat team zit.
Maar daar hadden we toch al de UAV voor? En als zoiets echt zo’n probleem is, waarom is Party chat dan wel beschikbaar voor Ground War? Want op Xbox Live is het in ieder geval geen pretje om de hele tijd te moeten luisteren naar willekeurige schreeuwende mensen. En sorry 12 jaar oude MW2 spelers: sommige mensen interesseert het echt niet dat je dood bent gegaan, of dat je je moeder vertelt dat je over 5 minuten wel komt eten omdat je nu moet spelen. In de praktijk zul je in de standaard modes zoals Team Deathmatch òf heel weinig horen, òf schreeuwende tieners, òf willekeurige mensen die in het Duits, Frans, Russisch, etc tegen elkaar praten omdat ze geen Party chat hebben.
Een laatste nieuwe toevoeging in MW2 is SpecOps. Deze mode bevat een twintigtal korte missies die speciaal gemaakt zijn voor co-op. Infinity Ward vond namelijk dat het co-op spelen van de singleplayer campaign teveel ten koste zou gaan van het tempo van het spel en de mate van hoeverre je echt voelt dat je in het spel zit. Kortom: geen co-op voor de campaign, maar wel co-op voor de SpecOps missies. Deze missies variëren ook een hoop qua gameplay stijl. Zo zijn er missies waarin je normaal rondloopt en op dingen schiet, missies waarin je onopgemerkt moet sluipen, etc.
Conclusie
Als geheel pakket geeft MW2 je dus meer dan genoeg waar voor je geld. Als je niet echt een multiplayer speler bent, dan kun je MW2 echter gerust links laten liggen. De singleplayer campaign is zeker niet slecht, en de komende jaren zullen er vast weer een hoop FPS games uitkomen die de cinematische gameplay stijl van MW2 zullen proberen te kopiëren. Wat dat betreft is deze game voor de pure single player fanaat dus nog wel de moeite waard om een keer te lenen van iemand. Elke gamer kent vast wel iemand die MW2 heeft liggen. Hoelang je moet wachten om zoiets te lenen is echter een heel ander verhaal. Voor de multiplayers onder ons is het namelijk duidelijk: Modern Warfare 2 zal zeker nog wel tot diep in februari 2010 gespeeld worden, als het niet gewoon heel 2010 is.
Is Modern Warfare 2 een perfect spel? Nee, zeker niet. Er valt genoeg kritiek te uiten over de singleplayer campaign, als je dat wilt. Het verhaal slaat nergens op en de actie is onrealistisch. Maakt dat iets uit? Absoluut niet! Wij Budgetgamers willen weten of een game ons hard verdiende of gespaarde geld waard is. En MW2 is je geld zeker waard, zolang je maar interesse genoeg hebt om het online te blijven spelen. Zo niet, dan is 4.5-5 uur gameplay niet echt 50+ euro waard. Maar ben jij wel een online gamer en heb je MW2 nog niet in huis, ga het dan nu direct halen!
En wordt je toevallig door mij in een Domination match met een Riot Shield doodgeslagen, stuur me dan geen voice messages over mijn massieve niet-heterosexuele aard. Want daar heb ik er al genoeg van gekregen…
Deze game was gereviewed op de 360. De PS3 versie is nagenoeg identiek. De PC versie heeft geen dedicated servers, maar als je niet weet wat dat is hoef je je daar niet echt zorgen over te maken
Oordeel Call of Duty: Modern Warfare 2 (Xbox360)
- Graphics
90 - Gameplay 95
- Originality
75 - Sound 95
- Replay 95
- Eindcijfer 93
1134 )
02-12-2009 22:04
2)
03-12-2009 12:37
