Het begint allemaal aan de voet van de berg; Mt. Chomolonzo. In dit door boeddhisten geregeerde gebied begin jij aan je queeste om je broer te redden. Deze is verdwenen terwijl hij de berg beklom in opdracht van een rijke zakenman. Hoe kan dit? Is het een “gewoon” ongeluk, of is er meer aan de hand? Dit en meer ga jij uitzoeken!
IJzige kilte
Vanaf de intro is duidelijk in wat voor sferen je je zult begeven gedurende de game; alles om je heen is koud, ijzig en boeddhistisch. Het begint al met de beklimming naar het eerste kamp, begeleid door een sherpa die je instructies geeft via je portofoon (lees WiiMote) baan je je een weg naar boven. Hier krijg je al te maken met je eerste sneeuwstormen en boeddhistische symbolen. Deze stijl geeft je echt een (letterlijk) ijzig en claustrofobisch gevoel. Dit zal aanhouden voor de rest van de game, en het zal alleen maar erger worden. Het verhaal wordt verteld door middel van flashbacks en dagboekfragmenten van hoofdrolspelers en slachtoffers. Dit geeft een leuke kijk in de gedachten van de mensen en je leert ook nog wat over het Tibetaans Boeddhisme. Dit alles wordt ondersteund door geluidseffecten die de beleving helemaal compleet maken. Jammerklachten, vallende potten of subtiel geklop; het wordt allemaal uit de kast gehaald om ervoor te zorgen dat je maar niet op je gemak voelt. Ook het huilen van de wind wanneer je de berg beklimt is fantastisch gedaan en zorgt er bijna voor dat je een extra trui aantrekt of het raam dicht wilt doen.
Donkere kloosters
Wat ook meteen in het begin opvalt, is de kwaliteit (of het gebrek eraan) van de graphics. Je personage loopt houterig door de sneeuw en het lijkt wel alsof hij probeert te schaatsen in het witte poeder. Zodra je in een grot komt of een huis zonder kaarsen kan het zelfs frustrerend worden; zelfs met de brightness van de game en van je tv op maximaal zie je niet altijd waar je heen moet.
Daar tegenover staat een prachtig vormgegeven berg. De buitengebieden zijn dan ook een stuk beter speelbaar dan de veelal donkere huizen. Wanneer je even van het uitzicht staat te genieten kun je de gehele spelwereld overzien, beneden zie je de dorpjes waar je net vandaan komt, boven het Boeddhistisch klooster waar je zoektocht heen voert. Wat niet opvalt vanaf je mooie uitkijkpunt is dat de textures tamelijk kaal zijn en ook de details als tafels, stoelen en lijken erg hoekig zijn uitgewerkt.
Magische pikhouweel
Over hoekige lijken gesproken… Ken je het gevoel dat je niet door kan lopen omdat er een lijk (van toch gauw 25 cm hoog) voor je ligt? Ik had er geen ervaring mee tot ik aan Cursed Mountain begon. Dingen als lijken, takken en andersoortig laag afval zijn teveel gevraagd voor onze bergbeklimmer. Je blijft hier dan ook vaak achter hangen. Ook onzichtbare muren aan de randen van een klif, of gewoon ergens midden in het terrein zijn iets waar je vaak tegen aanloopt. Wat hier niet bij helpt zijn de houterige controls. Het lopen en rennen, werkt allemaal naar behoren, maar zodra je aangevallen wordt door een spook, wordt het een ander verhaal. Richten is vrij lastig aangezien je niet kan locken, dit speelt vooral in First person wanneer je de spoken wil bestoken met vonken uit je pikhouweel. Juist, je kunt projectielen afschieten met je behekste pikhouweel. Dit is op zich best een leuke toevoeging op het slaan met je stuk gereedschap. Gedurende de game wordt deze pikhouweel steeds sterker en krijg je meer functies tot je beschikking. De gameplay is verder aardig gedateerd; je volgt een lineair pad en moet op gezette tijden een sleuteltje zoeken om een deurtje open te maken. Hier had naar mijn mening iets meer aandacht aan besteed mogen worden. Het voelt nu allemaal heel erg alsof je aan het handje genomen wordt.
Conclusie
Uiteindelijk is Cursed Mountain echt een game die het moet hebben van de sfeer. Had deze game plaats gehad in een landhuis met zombies, had dat toch zeker 2,5 punt gescheeld. Maar het is weer eens een keer wat anders dan die Europese landhuizen met gemuteerde tuinmannen die je strot willen doorbijten.
Ben je dus iemand die echt van ouderwetse survival horror houdt in een nieuw thema, dan is deze game wat voor jou. Zeker met een adviesprijs van slechts €29,99! En misschien dat je Cursed Mountain zelfs mag spelen voor CKV als je het lief aan je leraar vraagt.
Oordeel Cursed Mountain (Wii)
- Graphics
70 - Gameplay
65 - Originality 85
- Sound 85
- Replay 60
- Eindcijfer 75
968 )
25-10-2009 22:00
