Verleden
Dark Fall: Lost Souls is een vervolggame op de eerste game van de Dark Fall serie: The Journal. In The Journal verken je het verlaten treinstation van Dowerton, na een geschiedenis van verdwijningen en mysteries. Uit het naastgelegen hotel verdwijnen gedurende één nacht alle aanwezige mensen. Aan jou de taak om te ontdekken of de plaats inderdaad nu bewoond wordt door de achtergebleven zielen die destijds door het duister genomen zijn, zoals de bewoners van Dowerton beweren…
Heden
In Lost Souls word jij, The Inspector, weer naar deze plek teruggevoerd. In het donker van de nacht op 5 November, ook wel bekend als Bonfire Night, bevind je je bij het treinstation, in een tunnel. Precies vijf jaar geleden heb je gewerkt aan de vermissingzaak van Amy, een 11-jarig meisje. Amy was van school gestuurd omdat zij zich bezighield met duistere zaken, en haar klasgenoten hiermee lastigviel. Zij verdween kort hierna spoorloos op haar verjaardag, en er is sindsdien niets meer van haar vernomen. Je hebt, na het vervalsen van enkele bewijsstukken, een verdachte aangewezen. Mr. Bones was de ultieme verdachte, aangezien hij al eens opgepakt was wegens het weghalen en opeten van aangereden wild en met liefde begraven huisdieren. Tel daar contact met Amy vlak voor haar verdwijning bij op, en dan is het een kwestie van touwtjes aan elkaar knopen, met een beetje creativiteit… Toch blijft deze verdwijning aan je knagen: is Amy destijds vermoord, of loopt ze nog ergens rond?
Het spel begint in volledige duisternis. Na het uitvinden van de mogelijkheid om licht te maken via je mobieltje, kan het avontuur beginnen. Je hebt het gevoel dat je hier met een reden bent, en dat deze nacht de verdwijning van Amy opgelost kan worden. Aangezien je als Inspector gefaald hebt tijdens het onderzoek naar de verdwijning, ben jij de aangewezen persoon om hier op pad te gaan. Uiteraard doe je dit in je eentje, want je schuldgevoel kan alleen op deze manier verdwijnen (en anders is het spel natuurlijk lang niet zo spannend).
Gewapend met je mobieltje en je geheugen ga je op pad. Al snel verschijnen er Sms-berichten op je telefoon, gestuurd door Echo. Ze lijken je te helpen bij de zoektocht naar Amy, maar worden steeds dubieuzer. Is Echo je aan het helpen, of helpt hij je juist de duisternis in? Hoe dan ook, je kunt niet veel meer doen dan zijn berichten lezen en zijn aanwijzingen volgen om hier achter te komen. Eenmaal op het perron aangekomen, begint het echte speurwerk. Niet alle deuren zijn geopend, vaak moet er op een creatieve manier ingebroken worden, of is er iets anders voor nodig om verder te mogen, zoals een nog niet gevonden sleutel. Lopen doe je door middel van pijlen. Deze verschijnen in je beeld zodra je met je muis een bepaalde richting op gaat. Hetzelfde geldt voor omdraaien. Bij het omdraaien heb je een vertraging, gevolgd door een versnelling, ingebouwd, zodat je het beeld pas op het laatste moment scherp krijgt. Dit verhoogt het ‘schrikeffect’, zeker als er opeens een etalagepop voor je neus staat. Het oppakken van spullen is heel simpel, je gaat er met het handje op staan, en drukt de muisknop in. Als er iets in de omgeving te ontdekken valt, verschijnt er een loep. Als je dan je muisknop indrukt, zie je een vergroting van dat gebied, en kun je de voorwerpen onderzoeken. Dat spreekt allemaal voor zich tijdens het spelen, en het is prettig om mee te werken.
Grafisch is het spel sterk, zowel de vergezichten als de voorwerpen dichtbij zijn goed te herkennen. Door de weinige lichtval in de gebouwen wordt een duistere omgeving gecreëerd. De rijkelijk aanwezige etalagepoppen bezorgen je soms de kriebels. Aangezien het Bonfire nacht is, wordt de hemel af en toe gekleurd door vuurwerk. Tel daar de geluiden bij op en een spannende sfeer is geboren. Muziek is er niet, je wordt geleid door de geluiden uit de omgeving. Deze zijn toepasselijk, je eigen gebibber, een krakende plank, en, hoor je dat nou goed, af en toe gelach van een jong meisje? Ook denk je af en toe Amy te zien in een flits, alleen ziet ze er anders uit: ouder, maar doorschijnend. Geen geest, maar ook geen mens.
Het enige teleurstellende aan het spel zijn flitsen van geesten die niets met het verhaal te maken hebben. Als je een donkere gang binnenloopt, zie je af en toe in een fractie van een seconde een geestverschijning staan. Deze voegen niet veel toe aan de game, aangezien de spannende omgeving al is geschept door bovenstaande technieken. Gelukkig komt dit niet zodanig veel voor dat het ergerlijk wordt.
Wat het spel lastig maakt, zijn de mogelijkheden belangrijke informatie te missen. Vaak wordt er kort maar krachtig informatie getoond, waardoor het missen hiervan kan leiden tot een onnodig lange zoektocht voor je verder kunt spelen. De walkthrough die te koop is via de website helpt je hierbij, al is het jammer dat deze niet gratis beschikbaar wordt gesteld.
Als het je na een flinke zoektocht lukt om de elektriciteit aan de praat te krijgen, gaan alle lampen op het station en in het naastgelegen hotel aan. Eindelijk licht, al is de kwaliteit nog van 1947, toen dit gebied plotseling verlaten werd. Tot je verbazing word je gebeld in de stationshal, het is Amy, en ze nodigt je uit voor haar verjaardagsfeestje in het hotel! Je hebt altijd al geweten dat ze nog in leven was…
Het Station Hotel
Het hotel vormt het tweede thema van het spel. Je moet eerst zien hoe je binnen komt, waarna je het hotel kamer voor kamer moet onderzoeken. Snel doorrennen naar de kamer waar Amy zit heeft geen zin, aangezien er in de andere kamers aanwijzingen en voorwerpen liggen die je nodig hebt om Amy te vinden. Elke kamer heeft een eigen geschiedenis, de ene nog gruwelijker dan de andere. Er zijn hier duidelijk duistere dingen gebeurd. Je krijgt beelden binnen van The Forgotten, zoals de telefoniste, die je, ook al is de centrale gestopt sinds lange tijd, vriendelijk doorverbindt. En ook maak je hier kennis met Regrets, momenten waarop mensen een verkeerde beslissing hebben genomen, die tot op heden betreurd wordt. The Forgotten zijn echter niet de geesten waar je je druk om hoeft te maken, zij zijn niet in staat door te gaan naar de geestenwereld, maar doen de levenden geen kwaad. De Shadowkin daarentegen, zijn erop uit jouw energie voor zichzelf te gebruiken. Zeker in het bijzijn van Life Leech, vormeloze, stinkende creaties, is het oppassen geblazen. Licht beschermt je tegen deze kwaadwillenden, maar als je niet snel genoeg bent, grijpen ze je en zie je beelden van jezelf in een ziekenhuis. Gelukkig keer je altijd terug naar het moment vlak voor je ‘dood’, en mag je zo vaak als je nodig hebt proberen deze wezens sneller af te zijn.
Gedurende het hele spel krijg je aanwijzingen door te puzzelen. Naast het vinden van voorwerpen en het ontcijferen van de Sms-berichten van Echo, moet je ook echt aan de slag. Een krantenknipsel krijg je niet zomaar onder ogen, deze zijn allen verscheurd (door Mr. Bones?), en moeten eerst in elkaar gezet worden. Daarnaast is het vaak nodig meerdere voorwerpen te combineren, voordat je verdere aanwijzingen krijgt. Als je eenmaal in het hotel beland bent, kom je erachter dat Amy dol op spelletjes is. Je hebt geen keus en gaat met je gezicht naar de muur staan, terwijl ‘Amy’ je van achteren besluipt. Mocht je eerder omkijken dan dat zij gelopen heeft, dan krijg je genadeloos op je kop van haar. Met woorden wel te verstaan.
Conclusie
Is het spel inderdaad alleen geschikt voor zestien jaar en ouder? Vanwege de omgeving zeg ik volmondig ja, de sfeer is niet geschikt voor jonge kinderen, en de soms gruwelijke gebeurtenissen uit het verleden zijn voor jonge kinderen niet goed te bevatten.
Het spel is goed te spelen zonder de eerdere uitgaven van Dark Fall te kennen. De omgeving mag dan dezelfde zijn als in het eerste deel (The Journal), je bent bezig met een ander mysterie en zoekt hier ook aanwijzingen voor. De geesten van de overledenen uit 1947 spelen zeker een rol in het verhaal, maar uiteindelijk levert het niet kennen van het eerste spel absoluut geen nadelen op.
Dark Fall: Lost souls is een spannend spel, waarin je als Inspector op zoek gaat naar de waarheid achter de verdwijning van Amy van vijf jaar geleden. Je leert niet alleen de omgeving van Dowerton kennen, daarnaast leer je steeds meer over jezelf. Dit spel is een must-have voor de echte puzzelaars, maar je moet wel tegen de duistere omgeving kunnen. Ben je niet snel bang en kijk je ernaar uit om je tijdens vele avonduren te verliezen in het levensverhaal van Amy, aarzel dan niet en haal deze game in huis. Twijfel je over het genre, probeer dan eerst een ander deel uit deze serie, die zijn op het moment nog een stuk goedkoper.
Oordeel Dark Fall: Lost Souls (PC)
- Graphics
90 - Gameplay
80 - Originality 80
- Sound 75
- Replay
60 - Eindcijfer 77
968 )
23-01-2010 23:44