Volg ons op Facebook Abonneer op onze RSS
Dark Souls Prepare To Die Edition (PC)
85 100 1

Review Dark Souls Prepare To Die Edition (PC)

De dood, al sinds het begin der mensheid blijft het een verschijnsel dat ons fascineert. Veelal wordt het in verband gebracht met angst, verderf, het kwaad, de duivel en andere minder prettige zaken. In het oude Japan werd de dood echter als een eervol gebeuren aanzien. Voor een krijger was niets mooier dan sterven voor het vaderland; het liefst in volle strijd. Eeuwenlang zou hij herdacht worden voor zijn moedige daden. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat het moeilijkste, frustrerendste en dodelijkste spel van de voorbije jaren voortkomt uit een Japanse studio. Bereid je voor op een eindeloze tocht doorheen leven en dood met Dark Souls.
 


Enkele jaren geleden dropte ontwikkelaar From Software een bommetje in gamesland door Demon’s Souls exclusief voor de PlayStation 3 te lanceren. Er werd toen weleens geklaagd dat de huidige generatie games de spelers te veel bij het handje zou nemen. Extreem makkelijke moeilijkheidsgraden, spellen die praktisch zichzelf besturen, sterven zonder enige straf, het zijn slecht enkele voorbeelden waarmee men een zo groot mogelijk publiek probeert aan te trekken. De meeste gamers willen graag vooruit, zonder veel gedoe en het liefst zo snel mogelijk. Iemand die een uitdaging zocht greep terug naar het aloude Mega Man, Contra, Ninja Gaiden en andere retrospellen die de naam ‘hardcore’ waardig zijn. Welnu, Demon’s Souls deed wat andere spellen al lang niet meer deden: een uitdaging bieden waar je U tegen kon zeggen. Het rollenspel werd geroemd om zijn onvergefelijke gameplay en de daarbijhorende voldoening wanneer het dan toch eindelijk eens lukt. Een opvolger kon niet uitblijven en al snel kwam From Software op de proppen met Dark Souls. De Xbox 360 werd deze keer ook voorzien van een exemplaar en iedereen was tevreden. Of toch niet helemaal? De pc-community vond dat ze achteruitgestoken was. De pc wordt immers toch nog steeds als hét hardcore platform bij uitstek gezien? From Software zag hun fout in en begon aan een port, inclusief alle DLC, van hun met lovende kritieken onthaalde spel.

Prepare to Die
Wat maakt Dark Souls nu zo bijzonder? Het spel is inderdaad moeilijk, zeer moeilijk, maar het zou zonde zijn om alleen hierom de game de hemel in te prijzen, het spel heeft immers veel meer te bieden dan dat. Je begint eenzaam en alleen in een grauwe kerker, om te ontdekken dat je nog veel langer eenzaam en alleen zal ronddwalen. Buiten vijanden zijn er bitter weinig personages die je niet meteen de kop willen inslaan. Je zult veel op je eentje moeten doen, zonder veel aanwijzingen hoe het nu verder moet. Het geeft een soortgelijk gevoel zoals je dat krijgt bij het lezen van sommige fantasieboeken. Jij, de eenzame held, die een onbekende, kwade kracht moet overwinnen. Nu zou je kunnen zeggen dat Skyrim en consorten toch ook een avontuur bieden dat zomaar geschreven kon zijn door George Martin, maar toch is Dark Souls zoveel anders, subtieler, sluwer, mysterieuzer en ja, zelfs boeiender in vele opzichten.

 



Laten we dat laatste wat meer duiding geven. Het feit dat je immens snel doodgaat, zorgt ervoor dat je elk onbekend gebied met een zekere argwaan betreedt. Leg het loodje en je begint opnieuw vanaf het laatste kampvuur waar je kon rusten. Bij deze vuren kan je ook de vaardigheden van je personage verbeteren. Hiervoor heb je echter ‘souls’ of zielen nodig, die je op hun beurt dan weer verkrijgt door het doden van vijanden. Er zit echter een grote twist aan heel dit systeem. Waan jezelf even ver weg van een kampvuur. Je hebt onderweg veel wezens een kopje kleiner gemaakt en bijgevolg bulk je van die belangrijke zielen. Dan landt uit het niets een overmaatse draak vlak voor je neus. Het beest blijkt bovendien met het verkeerde been uit bed gestapt en valt je aan. Voor je het goed en wel beseft staar je naar het zwarte scherm met de woorden ‘You Died’. Je begint weer helemaal van vooraf aan, maar die zielen die je nu goed zou kunnen gebruiken om je personage een boost te geven, blijven achter op de plaats waar je gestorven bent! Er zit dus niets anders op dan de hele tocht opnieuw te maken.
Zulke situaties lijken alleen niet vervelend, ze zijn het ook en het spel zit er vol van. En daar komt de magische kracht van Dark Souls bovendrijven:je probeert het toch telkens opnieuw. Je dood voelt altijd als een persoonlijke fout aan. Door die brug wat voorzichtiger te betreden, had je misschien een eerlijke kans gemaakt tegen die draak? Het zijn dingen die je jezelf constant influistert. Misschien had ik het zo moeten doen, die andere weg moeten nemen of die moeilijke baas op die manier moeten aanpakken? Na veel proberen zal je uiteindelijk de juiste keuze maken, de goede weg nemen en die ene zwakke plek vinden. Het geeft je een gevoel van zelfvoldoening zoals slechts weinig andere spellen dat kunnen bieden.
 

 

Modern rollenspel
Voor de rest doet Dark Souls wat een goed, modern rollenspel hoort te doen. Je kunt kiezen uit een verrassend groot aantal klassen, een tiental om precies te zijn, om het spel te beginnen. De klassen verschillen onderling niet bijster veel, al is het duidelijk dat de zwerver, slechts gewapend met een knots en een verrot schild voor de echte durvers is, terwijl de krijger die direct voorzien is van een volledige uitrusting, geschikt is voor diegenen die een kleine voorsprong willen hebben. Je begrijpt wel dat de term ‘voorsprong’ met een flinke korrel zout genomen moet worden. Het spel wordt nooit eens wat losser of makkelijker, en dan bedoel ik echt van je eerste stappen tot je laatste. Sterven zal je, en vaak. Maar ook je vijanden zullen geregeld aan je zwaard geregen worden, al zal je hiervoor je best moeten doen. De kleinere vijanden, die voornamelijk bestaan uit ondode bannelingen, zijn niet direct sterk te noemen maar vereisen toch je volle concentratie. Door je schild hoog te houden blokkeer je de meeste uithalen. Het is de kunst om op dat moment terug te slaan, vlak na de uithaal. Doe dit te vroeg en je hebt gegarandeerd schade opgelopen door de vorige aanval, doe dit te laat en je vijand heeft je weer beet met een nieuwe aanval. Timing is alles, en elk wapen vergt een andere aanpak. Eén misstap hoeft niet per se het einde te betekenen maar houd te allen tijde in gedachten dat het volgende kampvuur ver weg kan zijn en je levensbalk zich niet vanzelf vult.

 


Net zoals bij zijn consolevriendjes is er is ook een beperkt online gedeelte dat perfect aansluit bij het hoofdverhaal. Andere spelers kunnen je waarschuwen voor gevaar door overal berichten achter te laten. Wees echter op je hoede, spelers kunnen schrijven wat ze willen en die ene hint om links af te slaan kan je wel eens recht naar de dood leiden. Spannender wordt het wanneer anderen zich in jouw wereld begeven. Om je te helpen, of om je te doden en je zielen mee te nemen. Het gevaar komt werkelijk van overal!

Een console is geen computer
Er is echter een grote ‘maar’ aan deze pc-versie. From Software maakt uitsluitend games voor consoles en handhelds en dat kunnen ze jammer genoeg niet verbergen. Ik had het grote geluk ergens een oude Logitech controller vanonder het stof te kunnen halen, want het spel is gewoonweg onspeelbaar met toetsenbord en muis. Ik kon verdorie niet eens mijn bewegingstoetsen veranderen naar die van een Azerty-toetsenbord! De muiscursor van Windows blijft ook de hele tijd zichtbaar en reageert bovendien verschrikkelijk slecht. De eerst keer moest ik het spel afsluiten via taakbeheer omdat ik de menuknop, die je normaal onder ‘escape’ zou verwachten, maar niet vond. Bleek dat daarvoor de bejaarde End-knop gebruikt werd. Heel frappant vind ik het gebruik van de gekleurde Xbox knoppen die als legende voor de menunavigatie gebruikt worden. Ook de aangekondigde vaste resolutie van 1024x 720 blijkt waarheid. De magnifieke sfeer die het spel uitademt ten spijt is dit een pijnlijke limiet waar een ontwikkelaar zich zelfs tien jaar geleden voor mocht schamen. Gelukkig zijn er online her en der al oplossingen opgedoken die een paar problemen verhelpen. Toch blijf ik achter met de vraag waarom de ontwikkelaar niet kon doen wat een paar internethelden wel is gelukt.

Conclusie
Toch blijft de kern van Dark Souls een unieke parel. Het is niet gemakkelijk en ja, je zult veel sterven, maar je speelt Dark Souls dan ook niet zomaar voor je te ontspannen. Nee, je moet bereid zijn om met opperste concentratie aan het spel te beginnen, klaar zijn om ondergedompeld te worden in de grauwe doch fantasievolle wereld van Dark Souls. Je speelt niet om te winnen, maar om te beleven. En net daarom is dit spel niet voor iedereen, je moet willen investeren in Dark Souls, Niet alleen tijd, maar ook denkwerk, goede wil en een flinke dosis doorzettingsvermogen. Ben je hiervoor bereid, dan kun je je klaarmaken voor één van de meest voldoening schenkende rollenspellen van de laatste jaren. Al zouden ze je er verplicht een controller moeten bijleveren.

Deze review is geschreven door Jenthe Pondt

 

Oordeel Dark Souls Prepare To Die Edition (PC)

  • Graphics 80
  • Gameplay 90
  • Originality 85
  • Sound 80
  • Replay 85
  • Eindcijfer 85

Aantal keer bekeken: 8571 

Laagste prijzen voor Dark Souls Prepare To Die Edition (PC)

Winkel Cijfer Levertijd Prijs Porto Totaal

Meer prijzen 

Laatste reacties

avatar van Like-a-Bunny
Like-a-Bunny ( 365 ) 24-09-2012 10:42
Leuk stuk Jenthe en nu tijd voor het echte werk, want het is en blijft een -slap- aftreksel van papa Demon's Souls.

Wat het mist is de Nexus, de Maiden in Black, de World Tendencies, de structuur (!), de consistente sfeer en sterke levels, overzichtelijke upgrades, een passende (hogere) moeilijkheidsgraad, etc. etc.

Hopende op de volgende Souls-game die wat meer naar DeSo's en wat minder naar DaSo's kijkt.

Overigens werkt de community fix voor de resolutie perfect en is er ook een muisfix te vinden online.
avatar van Jenthe
Jenthe ( 72 ) 24-09-2012 13:27
Bedankt voor je reactie. Spijtig dat het spel je niet zo blijkt te boeien. Ik vond het juist een geslaagde sequel ondanks dat het een middelmatige port is. Je hebt inderdaad oplossingen online hiervoor maar ik vind niet dat je het daarom niet moet meerekenen in de recensie. De ontwikkelaar moet er immers zelf voor zorgen dat zijn spellen in orde zijn.