Darkness Within: the Dark Lineage is het vervolg op het matig tot slecht ontvangen Pursuit of Loath Nolder. Ook dit vervolg is een kolossale prestatie van het team van Zoetrope Interactive, dat slechts uit vier man vanuit Turkije opereert. Wanneer je het spel ziet kan je alleen maar respect hebben voor de enorme hoeveelheid werk die er per persoon in moet zijn gestoken om het geheel draaiende te houden.
Een uitstekende prestatie dus, maar wel alleen wanneer je die vier man in het achterhoofd houdt. Zonder dat gegeven kijk je helaas naar een spel dat grafisch achterloopt, over matige voice-acting beschikt en wat, net als veel andere adventure games, soms als een tang op een varken lijkt te slaan.
Nachtmerries
In Dark Lineage neem jij de rol aan van detective Howard Loreid, die steeds vaker last heeft van nachtmerries die de grenzen tussen droom en werkelijkheid doen vervagen. In je zoektocht naar de van moord verdachte Loath Nolder kom je steeds vaker jouw eigen achternaam tegen. De link tussen de nachtmerries, Loath Nolder en jouw duistere familielijn staat centraal in deze Adventure-game.
En hoewel de speler het spel uit een eerstepersoonsperspectief speelt, blijft het zonder meer een adventuregame. Nooit zal je snel hoeven te reageren, en ook hoef je niet bang te zijn om dood te gaan. Dit komt het spel in dit geval niet ten goede. Met de gelimiteerde gereedschappen hebben de makers een zeer sfeervolle game neergezet, maar echt spannend wordt het nooit, simpelweg omdat de speler weet dat hij nooit echt in gevaar verkeert.
Weinig vernieuwend
De spelmechanieken lijken op die uit de voorganger. Spelers moeten kamers en gebieden afstruinen op zoek naar aanwijzingen. Zo wordt regelmatig van je verwacht dat je flinke lappen tekst leest om hieruit de belangrijkste dingen te onderstrepen. Onderstreep je de goede zin, dan krijg je een extra aanwijzing. Een nadeel van dit systeem is dat het soms flink willekeurig aanvoelt. Stukken tekst die ik zeer belangrijk achtte, vond het spel niet boeiend, en voor ik het wist was ik willekeurige zinnen in het document aan het onderstrepen in de hoop dat ik na een tijd de goede zou hebben. Blijkbaar was het van belang dat sommige insectenbeten niet dodelijk waren, maar was de naam van een overleden medewerker niet boeiend. Gelukkig biedt het spel de mogelijkheid om automatisch te laten onderstrepen, voor het geval je er echt niet meer uitkomt.
Heb je eenmaal verschillende aanwijzingen bij elkaar gespaard, dan is het mogelijk deze met elkaar te combineren in je gedachten. Zo kunnen spelers tot nieuwe inzichten komen. Een innovatieve mechaniek, maar met de grote hoeveelheid aanwijzingen en voorwerpen kan het een flinke uitdaging zijn om de juiste bij elkaar te plaatsen.
Niet leuk, wel lelijk
Maar hoewel bovengenoemde mechanieken innovatief zijn, is het grootste probleem met dit spel dat het simpelweg niet erg leuk is. Het grootste deel van de tijd ben je kleine voorwerpen aan het zoeken, woorden aan het onderstrepen en probeer je het ene onzinnige voorwerp met het andere te combineren in de hoop dat het spel je een aanwijzing zal geven. Bovendien is het spel zeer gelimiteerd in zijn oplossingen. Er is er altijd maar één de juiste. Zo kan je sommige dozen stapelen of verslepen en anderen niet, zonder aanwijsbare redenen. Onzichtbare muren zorgen ervoor dat de speler binnen het aangegeven gebied blijft, maar voelen erg limiterend. Verschillende objecten kan je pas laat in het spel oppakken, terwijl je dat aan het begin van het spel misschien verscheidene malen geprobeerd had. Dit is niet ongewoon in Adventure-games, maar ik hoopte stiekem dat ook dit genre op zou groeien.
Grafisch loopt het spel ver achter met wat we gewend zijn. Karakters zien er simpel uit, textures zijn in hoge resolutie maar maken geen indruk. Bovendien bewegen personages zoals ze 10/15 jaar geleden deden, van enige motion capturing is geen sprake. Als laatste leek mijn PC het soms zelfs zwaar te hebben met dit spel, wat getuigt van slechte optimalisatie. Positieve punten zijn de belichting, die mooie schaduwen werpt en de omgevingsgeluiden, die voor een benauwende, gespannen sfeer zorgen.
De voice-acting in het spel is niet geweldig. Meer dan eens had ik het idee dat ik naar een cursus “Hoe spreek ik mooi Engels” aan het luisteren was. Het hielp ook niet dat mijn geluidskaart blijkbaar problemen had het geluid juist weer te geven, want elke gesproken zin werd onderbroken door een klein fragment uit de vorige. Toch bezit het spel over hele degelijke achtergrondgeluiden en ook over de rest van de geluidseffecten valt niks te klagen.
Van vier man kun je niet veel verwachten
Er zit dus best wat in. Het spel heeft wat innovatieve mechanieken, en het weet een spannende sfeer neer te zetten. Verder is ook het verhaal niet onaardig, en is het een goede drijfveer om toch door te spelen. Zeker voor een team van slechts vier man is dit een prachtige prestatie. Helaas is het spel zelf niet erg leuk en is het op technisch vlak zwak. Misschien behoor ik niet tot doelgroep, en mikken ze meer op het publiek dat liever een spannend boek leest dan een spelletje Dead Space speelt. Voor mij is het niet geschikt, en ik zal het spel dan ook zeker niet uitspelen.
Oordeel Darkness Within 2: The Dark Lineage (PC)
- Graphics
45 - Gameplay 40
- Originality
70 - Sound
50 - Replay
0 - Eindcijfer 45
1087 )
10-06-2010 19:26
