Deathloop vindt volledig plaats op het eiland Blackreef. Op dit eiland wordt dezelfde dag voortdurend op repeat gezet. Het is het resultaat van een reeks experimenten als onderdeel van het AEON-programma, gerund door een groep zogenaamde visionaries die streefden naar een eeuwig leven zonder consequenties. Deathloops hoofdpersonage Colt wordt wakker op een strand van dit mysterieuze eiland dat gevangen zit in die herhalende dagelijkse cyclus. En dus ongeacht of je sterft of de dag zijn gebruikelijke verloop kent, ontwaak je steeds weer op dat verdomde strand om de dag weer van voren af aan te beginnen.
Follow the lead
Colt herinnert zich aanvankelijk zelfs niet hoe hij ooit op dit eiland is beland, maar daar komt beetje bij beetje verandering in. Er is uiteindelijk slechts één manier om de tijdlus voorgoed te doorbreken: de acht visionaries, die verantwoordelijk zijn voor het creëren en handhaven van de loop, vermoorden voor de dag opnieuw wordt gereset. Dat is echter makkelijker gezegd dan gedaan: elk van je doelwitten is immers zwaarbewaakt en bovendien word je ook nog eens opgejaagd door Julianna Blake, je rivale en tevens de enige andere persoon die er zich ook van bewust is dat ze in een tijdlus zit en die niets liever doet dan je keer op keer te laten sterven.
Deathloop is geen eenvoudig concept om aan spelers te verkopen. We hebben vooraf 101 trailers gezien en de game werd ook vaak getoond op showcases van PlayStation, maar dan nog wist bijna niemand wat de game nu eigenlijk precies was. En ja, het is zeker een complexe game en daarom krijg je in de eerste uren van Deathloop een enorme hoeveelheid informatie voor de kiezen. Het zorgt er wel voor dat je precies weet hoe de gameplay, de tijdlus en het beheren van je uitrusting werkt, maar het kan in eerste instantie nogal overweldigend zijn. Toch is het zeker beheersbaar, want Deathloop is uiteindelijk veel rechtlijniger dan je zou verwachten en duwt je naar die zogenaamde ‘Golden Loop’ (alle acht sleutelfiguren uitschakelen voor de klok op middernacht staat) met allerhande doelstellingen in de vorm van Leads, een reeks evoluerende aanwijzingen die je een helpende hand bieden en je vertellen waar je op welk moment naartoe kan gaan. Onder het ambitieuze uitgangspunt van deze timed PS5 console exclusive (er is ook een pc-versie) schuilt dus toch een game die je nog op sleeptouw neemt. De volgorde waarin en de manier waarop je deze objectieven aanpakt, mag je wel volledig zelf bepalen.
Vier & vier
Hoewel een lange tutorial weliswaar de tijd neemt om de exacte regels van de loop en je doelstellingen uit te leggen, ben je daarna vrij om de vier districten – Updaam, Fristad Rock, Karl’s Bay en The Complex – van Blackreef in gelijk welke volgorde te verkennen. Vier omgevingen lijkt misschien niet veel, maar ook de dag wordt opgedeeld in vier tijdzones (ochtend, middag, namiddag en avond) en zo heeft elke locatie tevens vier varianten. Afhankelijk van het tijdstip waarop je een gebied betreedt en keuzes die je voorafgaand hebt gemaakt, verandert de omgeving enigszins. Je doelwitten kan je niet zomaar op elk moment van de dag bereiken en brengen de ochtend door in het ene deel en de avond in een ander, sommige routes en locaties zijn enkel toegankelijk op bepaalde momenten, enzovoort.
De structuur van het spel zorgt ervoor dat we de vier locaties op verschillende tijdstippen van de dag meerdere keren moeten bezoeken om de nodige kennis en aanwijzingen te verzamelen en bepaalde acties uit te voeren. Door gesprekken af te luisteren, naar audiodagboeken te luisteren, notities te lezen of chatlogs door te nemen, ontdek je vaak handige informatie die je meeneemt naar een volgende run. De ontdekkingen die je doet, triggeren vervolgens nieuwe missiedoelstellingen voor de volgende dag. Je kunt bijvoorbeeld ’s middags een code voor een afgesloten kamer ontdekken waartoe je alleen ’s ochtends toegang hebt, wat betekent dat je op de volgende dag moet wachten. Het uiteindelijke doel is om zo het perfecte pad uit te dokteren om meerdere doelwitten naar dezelfde locatie te lokken, zodat je ze alle acht kan doden tijdens dezelfde lus.
Eens je op een bepaalde locatie arriveert, belast de game je niet met een onplezierige tijdsdruk. Je bent dus vrij om elk district te verkennen zolang je maar wil, zonder je zorgen te maken over de tijd. Pas wanneer je de omgeving verlaat, tikt de klok weer een paar uur verder. Dit is de eigenlijke kern van Deathloop: volg de aanwijzingen, boek wat vooruitgang, vind nieuwe informatie over de wereld om je heen en start de dag opnieuw met een nieuw plan in gedachten. Het spel lijkt op een gigantische moordpuzzel en het is aan de speler om de verschillende stukjes in elkaar te passen.
Ander beestje, 100% Arkane
Dankzij de extra complexiteit is Deathloop weliswaar een compleet ander beestje, maar gameplaygewijs komt het duidelijk uit dezelfde stal als Dishonored. Meer nog, heel wat van Colts bovennatuurlijke skills (die hier slabs worden genoemd) lijken zo uit Dishonored weggelopen, ook al hebben ze hier een andere naam. Zo is de Shift-vaardigheid gewoon een rechtstreekse kopie van Dishonoreds Blink, waarmee je over korte afstanden kunt teleporteren. Maar ook Nexus, de kracht waarmee je vijanden aan elkaar koppelt is een copy-paste van Domino uit Dishonored 2, maar het blijft heerlijk om met één headshot vier vijanden uit de weg te ruimen. Er is er nog eentje waarmee je vijanden in de lucht kan katapulteren of die je tijdelijk onzichtbaar maakt. Je verwerft deze door bepaalde Visionaries (of Julianna) te doden, en je kunt er telkens maar twee tegelijk uitrusten. Je kunt deze bovendien upgraden door herhaaldelijk dezelfde targets te doden.
En dat is nog niet alles, naast wapens en krachten verzamelt Colt gaandeweg ook allerlei trinkets die hetzelfde doel hebben als de Bone Charms uit – alwéér – de Dishonored-reeks, namelijk allerlei voordelen koppelen aan je arsenaal. Met Reprise – die je altijd standaard meeneemt bovenop de twee gekozen krachten – vermijd je dan weer dat je direct opnieuw moet beginnen als je sterft. Tot tweemaal toe per lus kun je hier gebruik van maken. Sterf je een derde keer, dan ontwaak je terug op het strand.
Dishonored 3?
Die herkenbare krachten zorgde er eigenlijk voor dat ik Deathloop vooral als een soort Dishonored 3.0 speelde (lees: 100% stealth), maar niets houdt de actieliefhebber tegen om de Eternalists en Visionaries om te leggen met allerhande vuurwapens. Waar bij Dishonored moorden nog werd afgestraft, krijg je hier immers vrij spel om guns blazing door het spel te razen. Het schieten zelf is alleszins een stuk beter uitgewerkt dan in Arkanes vorige games en de DualSense features dragen zeker bij aan de beleving. Of ja, je kiest juist voor een combinatie van de twee speelstijlen. Alles kan. Deathloop heeft veel wapens om mee te experimenteren, speciale krachten en missies die je op een heleboel verschillende manieren kunt aanpakken.
In principe verlies je bij elke lus je wapens en krachten en moet je aan het begin van een nieuwe dag opnieuw met lege handen starten. Ik ben doorgaans niet te vinden voor die hardcore roguelike-systemen waar je uitrusting verloren gaat, maar gelukkig is er een manier om je arsenaal over te dragen naar de volgende dag. Je verzamelt immers Residuum die je kan investeren in het ‘infusen’ van je volledige hebben en houden, zodat je wapens, slab-krachten of mods permanent kunt vrijspelen, zodat je bij elke nieuwe poging weer wat sterker bent.
Ai, die AI.
De kunstmatige intelligentie van de Eternalists laat wel wat te wensen over en is eigenlijk meteen ons enige echte minpunt. Soms ben je wel betrokken bij hectische gevechten tegen een menigte waarvoor je misschien niet voorbereid bent, maar vijanden doen er doorgaans te lang over om te reageren en ik heb er vaak een gedood zonder dat de collega die vlak naast hem stond er iets van merkte. Het lijkt een bewust gemaakte keuze om de speler niet veel dwars te liggen in het spektakel, maar het deed toch wel wat afbreuk aan de algemene beleving. Toch wijs ik je liever op het feit dat Deathloop een genot is om te spelen en ook het grafische design van de wereld met z’n sixties vibe is top. Ook al is het naar PS5-normen visueel niet meteen de mooiste titel, Blackreef blijft hoe dan ook een fantastisch ontworpen spelwereld bomvol alternatieve routes en met het eigenzinnige oog voor detail dat we van dit ontwikkelteam verwachten.
En dan is er nog Julianna…
Julianna, de dame die je achterna zit en je kostte wat kost dood wilt om de tijdlus te beschermen, speelt een grote rol in de game. Niet alleen hebben Julianna en Colt onderhoudende gesprekken, waarbij Deathloop de luidspreker van de DualSense-controller optimaal gebruikt. Zo voorziet ze je na elke timeloop vaak van scherp commentaar. Beide personages hebben geweldige persoonlijkheden en hun amusante dialoog is het verhalende hoogtepunt van de game. Maar wat de rivaliteit tussen Colt en Julianna echt interessant maakt, is dat ze op bijna elk moment in je spel kan verschijnen. Wanneer een door een andere speler bestuurde Julianna je game binnenvalt, verandert de gameplay in een spannend kat-en-muisspel. Je kunt de confrontatie aangaan en haar proberen doden, of haar antenne hacken en door de tunnels ontsnappen. Al loont het natuurlijk meer om haar te doden en ook de voldoening is uiteraard groter. Het zorgt sowieso voor wat extra nervositeit en die echte invasies vond ik wel een leuke toevoeging en zorgde voor enkele interessante duels. Het invasion-element is wel compleet optioneel en kan desgewenst ook volledig uitgeschakeld worden. Dan neemt de artificiële intelligentie haar rol over.
Via ‘Protect The Loop’ in het hoofdmenu, dat je vrijspeelt na enkele uren met Colt opgetrokken te hebben, kun je zelf de rol van de antagoniste aannemen en andere spelers hun moordtocht proberen te verzieken om zo onder meer kostuums voor zowel haar als Colt vrij te spelen. Spelen als Julianna is niet zo leuk als de campagne met Colt, maar het geeft de game wel wat extra herspeelbaarheid.
Conclusie:
Mijn zorgen die ik vooraf had over Deathloop waren eigenlijk totaal overbodig. Het is een van Arkanes beste games en dus bijgevolg ook meteen van 2021. Deathloop leent heel veel ideeën van Dishonored, terwijl het toch ook uitdrukkelijk zijn eigen ding doet. Met een visuele stijl die misschien niet alles uit de PS5 perst, maar wel eentje waar ik zowel qua artistiek als level design dol op ben. Het was heerlijk om in deze tijdlus gevangen te zitten en uit te zoeken hoe ik die repetitieve loop kon doorbreken. Dat je met Julianna ook de andere kant van het verhaal kan beleven door andere spelers actief op te jagen is een leuke extra. De AI van de vijanden liet wat te wensen over, maar dat was een tekortkoming die ik makkelijk over het hoofd kon zien.
Deze review is geschreven door Davy de Rauw
10
8.5
27 )
20-09-2021 19:42
10)
20-09-2021 20:56
