Destiny is een typisch geval van ‘love it, or hate it’. In mijn geval is het eerste van toepassing. Sinds de release vorig jaar ben ik namelijk vaak genoeg in de Tower te bekennen. Toch was de release niet geheel vlekkeloos. De meest bekende klachten deden namelijk veel spelers de das om. Zo zou Destiny een korte ervaring zijn, met een handje vol missies die vervolgens keer op keer herhaald werden. Ook de eerste twee uitbreidingen, die veel fouten herstelde, bracht geen verandering in deze gedachtegang.
Update 2.0
Voorafgaand aan TTK werd update 2.0 uitgerold, wat vele positieve veranderingen met zich mee bracht. Het is sindsdien mogelijk om van meerdere quests tegelijk de voortgang te volgen en bovendien kunnen quests worden ingeleverd zonder daarvoor eerst naar de Tower te moeten afreizen. Geen onnodige reisjes naar de Tower meer dus, en slechts twee knopjes verwijderd van je beloning. En dan hebben we nog de beste aanpassing: de emotieloze Dinklebot is vervangen door Nolan North. Alle bestaande Ghostdialogen zijn opnieuw ingesproken en dit keer met een stuk meer emotie (voor zover robots emoties tonen). Nolan North heeft prima werk geleverd gezien de dialogen een stuk boeiender zijn om naar te luisteren. Kortom: update 2.0 vormt in vele opzichten de bouwstenen voor TTK.
Verbeterd verhaal
En op deze bouwstenen bouwt Bungie vrolijk verder. Eindelijk krijgt men een verhaal dat te volgen is én de achtergrond van Destiny uitdiept. Dit verhaal is grotendeels te volgen op nieuwe plaatsen, zoals de Dreadnaught. Dit is het immense ruimteschip van Oryx dat zo belachelijk groot is dat het de ringen van Saturnus doorboord heeft. En dat is goed te zien in de strakke cinematische filmpjes die zijn toegevoegd. Ook de missies doen er eindelijk toe Waar voorheen vaag duidelijk werd – of helemaal niet – waar je nou eigenlijk mee bezig was, wordt nu duidelijk gepraat en uitgelegd wat er gaande is.
Na een middag van zes uur spelen was ondergetekende helaas al klaar met het hoofdverhaal, want wat mij betreft had het op deze manier wel wat langer mogen duren, maar helaas. Dit betekent echter niet dat je na zo’n zes uurtjes meteen klaar bent met het verhaal, want The Taken King bevat nog tal van zijmissies die niet mis zijn. Ook deze zijmissies zijn in zekere zin voorzien van een verhaallijn en voelen dan ook zeker niet aan als ‘slechts’ opvulling.
Wanneer je voor het eerst voet zet op dit bang makende schip wordt de grootte al snel duidelijk. Van de campaignmissies tot een van de vele quests of zijmissies, tot machtige champions en The Court of Oryx. De Dreagnaught biedt zoveel meer dan we gewend zijn van een planeet.
Dat de Dreadnaught meer biedt dan de gebruikelijke vuurgevechten tussen het Caballeger of het Hivegedrang wordt snel duidelijk. De zogeheten Taken vormen de nieuwe bedreiging. Deze door de duisternis gevormde buitenaarders worden gestuurd door Oryx. De Taken zijn eigenlijk niets meer dan kopieën van de bestaande vijanden, maar dan in een darkness-sausje. Toch hebben ze iets extra’s: zo kan een Taken Vandal een beschermd schild om zich heen plaatsen, kunnen Captains een verblindende bol afvuren en Psions kunnen zich in razend tempo vermenigvuldigen. Nieuwe elementen dus die ervoor zorgen dat je als speler wat tactischer moet spelen.
Court of Oryx
Dat er veel te beleven valt op de Dreadnaught blijkt wel uit het feit dat er een heuse arena is op deze planeet. The Court of Oryx staat midden op het vlaggenschip van Oryx en kan worden geactiveerd door middel van runes die vijandig gespuis zo nu en dan laat vallen. The Court of Oryx kan op drie niveaus worden geactiveerd waarbij de zeldzaamheid van de rune doorslaggevend is. Vervolgens komt het aan op een ouderwetse boss battle waarbij sterke loot te vinden is. Zelf ben ik nog altijd vaak te vinden in deze arena. Niet alleen is het een toffe bezigheid om met vrienden te doen, de beloning is in de meeste gevallen ook groot waardoor eindeloos grinden niet meer nodig is. Daarnaast zijn enkele quests gebaseerd op The Court of Oryx waardoor je vroeg of laat toch richting deze uitdagende arena wordt geduwd.
Lightwaarde mechaniek.
En die uitdagende arena komt goed van pas als je bezig bent met het bereiken van het hoogst haalbare level. Zoals bij iedere uitbreiding is ook dit keer het maximum level opgeschroefd. Level 40 is nu het hoogst haalbare level, maar dat zegt eigenlijk niets meer. Wat wel wat zegt over de sterkte van je personage is je Light Level. Dit level is de totale Lightwaarde van al je uitrusting. Afgelopen week heb ik Lightwaarde 292 bereikt terwijl ik toch al flink wat uren bezig bent. In eerste instantie maak je snel vooruitgang, maar naarmate je tegen de 280-290 komt komt de factor geluk erbij kijken.
Infusen
Dat het hele levelsysteem nieuwe impulsen heeft gekregen komt goed naar voren nu het mogelijk is om je uitrusting te infusen. Infusen is niets meer dan het verbeteren van je bestaande uitrusting. Je wapen of harnas kan worden verbeterd met een ander stuk uitrusting met een hogere Light-waarde. Deze mechaniek zal even wennen zijn, maar zorgt er vooral in het begin voor dat je Lightwaarde met sprongen vooruit gaat. Wel moet erbij worden gezegd dat uitrusting uit hetzelfde jaar moet komen. Wapens uit het eerste jaar, inclusief alle exotics, zullen dus nooit sterker worden dan de wapens die vandaag de dag te vinden zijn. Laten we wel hopen dat ontwikkelaar Bungie zich eindelijk vasthoudt aan een mechaniek en niet over een halfjaar weer wat anders verzint.
Eindelijk nieuwe subklassen
Met The Taken King introduceert Bungie dan eindelijk de lang verwachte subklassen. Het is goed te zien dat Bungie de tijd heeft genomen, want de subklassen zijn goed doordacht en goed in balans. Wie zich uit de voeten maakt met de Warlock kan met behulp van de weergoden vijanden onder spanning zetten en zo hele kettingreacties veroorzaken. De Titan en Hunter zijn geen uitzondering op de regel en ook zij genieten van een nieuwe subklasse. Zo heeft de Titan nu een Solarsubklasse waarmee hij of zij met behulp van een vlammende hamer stevig kan huishouden. En kan de Hunter dan eindelijk een ondersteunende rol vervullen door middel van de boog die wordt meegeleverd in de Nightstalkersubklasse. Al met al een welkome toevoeging, want zeker met het oog op de King’s Fall Raid zijn nieuwe combinaties, tactieken en mogelijkheden geen overbodige luxe.
King’s Fall Raid
Als kers op de taart dus de King’s Fall Raid Zoals de naam van de Raid al doet vermoeden wordt er voor eens en altijd afgerekend met The Taken King, oftewel Oryx. Net als de voorgaande Raids is het weer op hoog niveau puzzelen geblazen. Zo zal er weer slim omgegaan moeten worden met relics, komen er nog meer boss battles én is de King’s Fall Raid groter dan wij gewend zijn. Het is mij dan ook nog niet gelukt om de eindstreep te behalen, maar ik weet zeker dat dit een dezer dagen zal gebeuren. Het is een kwestie van tijd of ik zal met mijn vertrouwde fireteam Oryx stof laat happen. Hoe dan ook: Maak je borst er maar nat voor.
Crucible & Weekly: pijnlijke klantenbinding
Vanzelfsprekend is ook de Crucible meegenomen in de metamorfose. Met drie nieuwe spelmodes en zeven gloednieuwe maps zit er nu voor ieder wel wat tussen. De Rift mode waarin je het 6v6 mag opnemen tegen elkaar is snel, en vooral tactisch. Terwijl Mayhem juist weer alles behalve tactisch is. Hier zijn namelijk alle cooldowns van specials aanzienlijk verlaagd waardoor het een grote gekkenhuis is.
Een pijnlijk zicht is hoe Bungie omgaat met reeds betaalde content. Spelers die niet in het bezit zijn van de The Taken Kinguitbreiding hebben immers geen toegang tot de wekelijkse activiteiten. Deze activiteiten zoals de Weekly Nightfall en de Weekly Heroic Strike zijn derhalve alleen beschikbaar als TTK is aangeschafd. Dat is pijnlijk aangezien deze activiteiten juist de grootste kans bieden op de beste loot. Tel daarbij op dat vrijwel alle multiplayermodi gebruik maken van de nieuwe maps en je wordt als het ware gedwongen om TTK aan te schaffen.
Bungie herpakt zich met TTK
Met TTK herpakt Bungie zich van de eerder gemaakte fouten. Met het nieuwe Lightsysteem en de year two uitrusting moet men helemaal opnieuw beginnen. Iets dat Bungie ongetwijfeld zelf ook zou willen doen gezien de game ten opzichte van het eerste jaar aanzienlijk is veranderd. Gelukkig is dat laatste in positieve zin gebeurd en is Destiny in deze fase een betere game dan het ooit is geweest. Met een begrijpelijk verhaal, een enorme hoeveelheid aan content en de uiteindelijke King’s Fall Raid biedt deze uitbreiding in ieder geval genoeg content. Voor alle fans is deze uitbreiding zeker een must, en ook voor de iets kritischere spelers onder ons is dit het juiste moment om TTK (opnieuw) te proberen.
Deze review is geschreven door Daniël.
Oordeel Destiny: The Taken King - Legendary Edition (PS4)
- Graphics
90 - Gameplay
85 - Originality 80
- Sound 80
- Replay 90
- Eindcijfer 85
1439 )
29-09-2015 00:09
9)
29-09-2015 08:10
