Het lot van de mensheid ligt in jouw handen
Destiny speelt zich zo’n zevenhonderd jaar in de toekomst af. In de zogenaamde ‘Golden Age’ heeft de mensheid koloniën weten te vestigen op diverse planeten in het zonnestelsel en staan exploratie en wetenschap centraal. Door een gebeurtenis die betiteld wordt als ‘The Collapse’ (de verwoesting), slaat het noodlot toe en komt er een einde aan de Golden Age. De koloniën worden verwoest door de ‘Darkness’ en de enige overlevenden bevinden zich in The Last City. Deze mensen zijn gered of opnieuw tot leven gewekt door de ‘Traveler’, een enorm mysterieus rond gevaarte dat zweeft bij deze enige overgebleven stad. De City fungeert als een soort veilige haven waar je al je opdrachten krijgt en nieuwe uitrusting kunt kopen. Over de Traveler is verder weinig bekend, behalve dat deze ‘Ghosts’ heeft uitgezonden, een soort zwevende robotjes die op zoek moeten gaan naar verslagen ‘Guardians’ om hen nieuw leven in te blazen.
Jij bent één van deze Guardians die in een apocalyptisch Rusland tot leven wordt gewekt. Je Ghost begeleidt je bij de eerste stappen in deze adembenemend mooie wereld. Je krijgt echt het gevoel dat je aan een episch avontuur begint. Wanneer je start kun je kiezen uit drie type klassen: De Hunter, de Warlock en de Titan.
Veel verschil tussen de klassen zit er in eerste instantie niet, want allen kunnen de verschillende wapens even goed gebruiken. Het grootste verschil zit hem in de speciale aanval die voor elke klasse anders is.
Wanneer je uiteindelijk de buitenwereld betreedt is het echt genieten geblazen. Het gras wuift, de horizon lijkt oneindig (mede door de hoge draw distance) en je hebt het gevoel dat je overal kunt gaan en staan waar je wilt. Des de groter is dan ook de teleurstelling wanneer je realiseert dat de Aarde slechts uit Rusland bestaat. De tweede teleurstelling volgt al snel daarna op de Maan, waar je - als je te ver de verkeerde kant opgaat - een timer te zien krijgt met de nadrukkelijke vraag om terug te keren naar het bekende pad. Hier wordt voor het eerst duidelijk dat de speelwereld in feite zeer beperkt is, iets wat ik absoluut niet verwacht had in zo’n episch avontuur dat Destiny voor moet stellen.
Ook de opdrachten binnen de game zijn niet bijzonder van aard. Het komt vooral neer op ‘X’ indrukken bij een speciaal object, om zo je Ghost het object te laten scannen. Hierna volgt een horde vijanden die overwonnen moet worden. Dit concept herhaalt zich net iets te vaak, waardoor het repetitieve karakter van de game zo nu en dan opvalt. Gelukkig zit de besturing wel enorm goed in elkaar en zal het schietfestijn, zowel alleen als (vooral) met twee vrienden, eigenlijk nooit vervelen.
En daarmee kom ik ook meteen bij de kern van Destiny. De besturing zit zo sterk in elkaar dat het gewoon verdomd lekker speelt. Het schieten werkt heel soepel en het gebruiken van de melee-aanval heeft mij zelden zoveel voldoening gegeven als in Destiny. Dit geldt zowel voor de singleplayer als de multiplayer (de Crucible), beiden spelen gewoon enorm lekker weg. Bovendien is het erg gemakkelijk om twee vrienden uit te nodigen om even lekker mee te gamen. De voorkeur gaat hierbij wel uit naar twee vrienden met vergelijkbare levels, omdat het dan echt vermakelijk wordt om samen de missies mee door te ploegen.
De Story-mode als verkapte Tutorial
Ook al zijn de werelden zelf helaas beperkt in grootte, de totale game is dat uiteindelijk zeker niet. Het lijkt bijvoorbeeld jammer dat het verhaal weinig voorstelt, voornamelijk omdat je je lijkt voor te bereiden op een groots gebeuren dat uiteindelijk nooit plaatsvindt, en dat is natuurlijk ook zonde. Echter, wanneer je Destiny langer speelt krijg je het gevoel dat de verhaallijn eigenlijk meer een Tutorial is voor het echte werk. Wanneer je de levelcap van level twintig dan ook hebt bereikt, begint het eigenlijk pas echt. Vanaf dat moment kun je bijvoorbeeld alleen nog maar levellen door meer ‘Light’ in je uitrusting te krijgen, dat bovendien nodig is om je uitrusting verder te upgraden. Zo ontstaat er als het ware een gevecht tussen Light en Darkness. Verder komen vanaf level vijftien pas de Exotic items om de hoek kijken. De ‘Raid’ genaamd The Vault of Glass, is bijvoorbeeld zelfs pas beschikbaar als je level 26 bent. Er is dus meer dan genoeg te doen nadat je de verhaallijn hebt afgerond. Bovendien zorgt het ‘Loot’-systeem voor de nodige motivatie om door te blijven spelen. Verwacht geen bergen wapens, zoals bij Borderlands, maar je ontvangt na de meeste missies wel een paar items. Ook laten de vijanden zelf af en toe items vallen. De items in Destiny zijn redelijk divers, met daarnaast de mogelijkheid dat bijna elk wapen ook nog eens te upgraden is. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het toevoegen van extra schade of aan het upgraden van reguliere raketten tot zelfgeleidende raketten.
Maar hier houdt het niet op met de content, want buiten de Crucible en het verhaal zijn er ook Strike Missions waarin je met twee andere spelers een volledige missie uit moet spelen. Helaas zijn hier in totaal nog maar zes van aanwezig, maar duidelijk is wel dat ze een stuk uitdagender zijn dan het gebruikelijke schietwerk. Ook tijdens de main quest kom je zo nu en dan Public Events tegen, waar je samen met andere Guardians een korte opdracht moet uitvoeren. Denk aan het verdedigen van een bepaald gebied of het verslaan van een bepaalde vijand. Kortom, er is genoeg te doen in de wereld van Destiny.
Multiplayer is niet veel nieuws, maar staat zijn mannetje
Vanuit de singleplayer kun je gemakkelijk in de diverse multiplayer modes springen, omdat je hierin speelt met het karakter dat je in de storymode hebt opgebouwd. Je behoudt dus ook de wapens uit de hoofdverhaallijn. Het bijkomende voordeel is dat je al gewend bent aan je wapentuig, een minpunt is daarentegen dat je vaak gasten met hogere levels tegenkomt. Deze hebben een betere uitrusting en ook al wordt het enigszins uitgebalanceerd, de vaardigheden die zij bezitten zijn vaak sterker dan de vaardigheden die je zelf bezit. Desalniettemin is de multiplayer erg vermakelijk met levels die goed in elkaar zitten en gebaseerd zijn op de planeten uit de hoofdverhaallijn. Bovendien is het tof dat je ook na elke match kans maakt op nieuwe uitrusting. Het aantal multiplayer maps is met een totaal van elf net acceptabel te noemen, maar het is duidelijk dat hier middels DLC meer maps aan toegevoegd gaan worden.
Waar voor je geld?
Wanneer je Destiny speelt is het moeilijk voor te stellen dat dit project 500 miljoen dollar mocht kosten. Het is daardoor duidelijk dat er meer delen en DLC uit zullen gaan komen. De game zelf speelt in ieder geval heerlijk, waarbij het een genot is om door de diverse werelden rond te lopen en te schieten. Toch blijft het jammer dat de werelden qua grootte zo beperkt zijn en ook van het verhaal had ik persoonlijk meer verwacht. Helemaal omdat Destiny een saga in moet gaan luiden die wel even een paar jaar mee moet gaan. Desalniettemin heeft Bungie een flink risico durven nemen en vooralsnog is dit voor het grootste gedeelte goed uitgepakt. Er is genoeg te doen en het verwerven van nieuwe uitrusting zorgt ervoor dat je voorlopig nog wel even terug blijft komen. Daarnaast wordt er elke maand nieuwe content toegevoegd. Hoe lang Destiny in totaal mee zal gaan laten we nog even aan het lot over, maar dat er genoeg potentie in zit is zeker. Voorlopig blijf ik me in ieder geval nog wel even begeven in het universum dat Destiny heet.
Deze review is geschreven door Yørn Soeteman.
Oordeel Destiny (XboxOne)
- Graphics
90 - Gameplay 90
- Originality
80 - Sound 85
- Replay 90
- Eindcijfer 85
62 )
20-09-2014 12:32
Overigens heeft iedereen een andere mening op verschillende spellen omdat iedereen een ander beeld voor 'het perfecte spel' heeft.
2)
20-09-2014 13:54
