Het spel speelt zich 20 jaar na het eerste deel af en vereist dus ook niet kennis van deel1 (is wel handig maar niet verplicht). De WTO heeft het voor elkaar gekregen om de orde weer te handhaven en het normale leven zo goed mogelijk te herstellen. Totdat een terroristische groepering Chicago letterlijk tot stof doet vergaan. Jij bent Alex D, een student(e) aan de Tarsus Academy in Chicago op het moment van de aanslag en wordt net op tijd door de WTO gered om naar de Academy in Seattle te gaan. De Tarsus Academy is een privé school waar WTO mensen opleidt om de toekomstige leiders te worden van het land of van belangrijke instellingen. Helaas is het in Seattle ook niet lang veilig aangezien de mysterieuze “The Order” het pand bestormt om de experimenten die de WTO uitvoert op de studenten te stoppen. Tijdens de ontsnapping uit het pand komt Alex D erachter dat er ook op hem/haar geëxperimenteerd is. Met hulp Billie krijg je je geschiedenis te horen en wordt jou uitgelegd wat er met je is gedaan. Je dient uiteindelijk te kiezen wie je gaat helpen, “The Order” of de WTO. Houd er rekening mee, elke actie die je doet heeft gevolgen voor latere gebeurtenissen.
Hoe het er uit ziet
Het eerste wat je ziet in het spel is hou duister het geheel is. De wereld is grauw en dat ligt niet alleen aan de settings. Men hield bij de PC versie rekening met een console versie maar zelfs op de Xbox ziet het spel er niet zo fantastisch uit als wat had gekund. De graphics zien er een beetje oud en achterhaald uit en lijken wel alsof men bij Ion Storm het niet zo belangrijk vonden als het verhaal. De lichteffecten zijn trouwens wel prachtig gedaan en scheppen een aparte sfeer. Toch lijken de graphics op sommige momenten alsof je naar een PS2 spel zit te kijken, niet dat daar de spellen lelijk op zijn maar ze halen niet het onderste uit de Xbox. Gelukkig houdt het verhaal je goed genoeg bezig om op de omgeving te letten en ook de karakters die je tegenkomt gedurende het spel zien er wel weer erg goed uit. Om de sfeer wat dreigender te maken is er een dreigende sfeer in de muziek gestopt die een beetje de richting van Trance op gaat. Helaas klinken de stemmen in het spel een beetje knullig/geforceerd en kunnen de karakters niet altijd overtuigend de hoek uit komen, ook hebben niet alle karakters een stem wat erg jammer is want spellen als Knights Of The Old Republic hebben laten zien dat dat makkelijk mogelijk is. Qua geluid schiet het spel dus een beetje tekort.
Het spel speel je vanuit de first person en is dus even wennen want er zijn niet veel RPG’s die dat doen. Hier krijg je vooral te maken met het eerste grote minpunt, om je wapens te selecteren moet je naar je inventory, ondertussen gaat het spel wel verder terwijl jij eerst je wapen nog moet selecteren waardoor de kans groot is dat je ondertussen wordt doodgeschoten terwijl je nog niets hebt kunnen doen, hierdoor is het dus belangrijk veel te saven want voor je het weet kan je dood zijn.
Hoe het speelt
Het richtsysteem is een andere minpunt wat voor een snelle dood kan zorgen want het is ronduit op veel momenten erg lastig om goed te mikken. Ook kan je niet snel omschakelen naar een granaat mocht je ammunitie opraken omdat je dan weer je inventory moet induiken. Nu lijkt het vreemd omdat je kan zeggen van: je pakt dan toch gewoon een ander wapen maar dat gaat helaas niet op bij Deus Ex, je hebt namelijk universele ammunitie wat betekent dat het voor elk wapen gebruikt kan worden. Wat betekent dat het ene wapen meer ammunitie gebruikt dan het andere. Dit kan dus ook erg frustrerend zijn mocht je verkeerde keuzes gemaakt hebben (zoals al eerder gezegd dat je keuzes later van invloed zijn).
Gelukkig is geweld niet altijd nodig en kan je ook sneaken om het geweld te ontlopen.Verder is de health en bio-mod meter onduidelijk te zien op het eerste gezicht waardoor ze eerder uitgewerkt zijn dan je zou denken. Hulpmiddelen om je op weg te helpen zijn er genoeg zoals de bio-mods. Dit zijn een soort containers die bepaalde onderdelen van je lichaam kunnen verbeteren. Elk lichaamsonderdeel heeft meerdere mogelijkheden waarvoor een bio-mod gebruikt kan worden maar je kan er maar 1 tegelijk gebruiken. Er zijn voor elk lichaamsdeel 2 standaard mods maar je kan ook op een gegeven moment sterkere doch illegale zwarte markt waarmee je o.a. een Neural Interface kan installeren om in computers of pinautomaten te hacken om belangrijke info of geld te verkrijgen. Hiermee kan je bijvoorbeeld sleutels kopen om belangrijke doelen te behalen die je later nodig zal hebben om verder te komen.
De wereld is erg uitgestrekt en biedt ook per lokatie de mogelijkheid om erg veel gebouwen in te gaan en je op verschillende manieren een bepaald doel kan behalen waardoor je weer speciale items kan verdienen, helaas is de stad vaak beperkt tot een wijk van die stad en kan je dus niet genieten van totale vrijheid. Ook kan je niet vrijelijk door de wereld reizen en moet je eerst alle opdrachten in het ene gedeelte uitvoeren en daarna mag je pas verder. De mogelijkheid om terug te gaan naar die stad is ook niet mogelijk waardoor het spel uiteindelijk erg linear is wat jammer is vooral bij een RPG.
De Conclusie
Uiteindelijk komt dit spel niet in de buurt van zijn voorganger die een hele rij aan Game Of The Year awards achter zijn naam heeft staan. De grafische revolutie die verwacht werd bleef uit, de gameplay is verouderd en eerder onhandig dan origineel en is uiteindelijk een spel dat je in 15 uur kan uitspelen en daarna niet meer aantrekkelijk genoeg om het opnieuw te spelen voor een van de 3 verschillende eindes. Het spel ontbreekt daarvoor te veel diepgang en is niet echt wat het had kunnen zijn.
Toch is het zeker voor de fans van deel1 geen teleurstelling. Want de graphics zijn ongeveer gelijk gebleven en ondanks dat ze tegelijkertijd met de tijd zelf mee zijn gegaan en het verhaal verder gaat is het toch een goed en leuk spel voor de spelers van het eerste dee. Maar het is niet een spel om te spelen om in de serie te stappen want later in het spel blijkt dat je eigenlijk veel dingen niet weet, zoals hoe bijvoorbeeld de wereld is geworden zoals hij daar is. Ook beloont het spel creatief denken niet altijd op een juiste manier, zo kan je bij bijvoorbeeld de wapenfabriek via het dak in een bepaald gebied zou kunnen komen dat is afgesloten, helaas val je als je op het dak staat door het level heen en kan je niet meer verder spelen.
Een waardige opvolger op het gebied qua verhaal omdat het verhaal op een zeer goede manier wordt voortgezet maar het maakte het spelen van het eerste deel wel verplicht. Verder is het niet een spel voor de first person shooter liefhebbers en ook niet voor de doorgewinterde RPG fan want dit spel hangt er een beetje tussenin en is echt voor een specifieke doelgroep.
Oordeel Deus Ex: Invisible War (Xbox)
- Graphics
80 - Gameplay 80
- Originality
- Sound 85
- Replay 70
- Eindcijfer 80
