Ten eerste moet het duidelijk zijn dat Donkey Kong Jungle Beat (DKJB) geheel anders is dan de Donkey Konga reeks. De twee spellen hebben niets met elkaar gemeen en daarom zal ik de controls en de verdere essentie van DKJB van het begin af aan uitleggen. Aangezien je met je bongo’s speelt zijn er maar weinig controls. Met de linker en rechter bongo ga je respectievelijk links en rechts lopen en als je er wat enthousiaster op slaat dan gaat onze harige vriend nog rennen ook. Als je beide bongo’s tegelijk raakt springt Donkey Kong en als je in je handen klapt kun je een speciale actie uitvoeren. Zo kun je in een bloem klimmen doordat je klapt of kun je vijanden ‘verdoven’ om ze uiteindelijk met enkele vuistslagen de wereld uit te helpen. In het begin voelt het allemaal onwennig maar na een half uur wil je niet anders meer en deze lage instapdrempel is dan ook meteen een pluspunt bij DKJB.
‘Gewapend’ met deze controls moet je dus kingdom voor kingdom gaan overwinnen. DKJB bestaat namelijk uit een hele riedel kingdoms (17 om precies te zijn) die stuk voor stuk bestaan uit 3 stages/levels. De eerste twee levels zijn telkens levels waarin je zoveel mogelijk beats moet maken. Je kan aan beats komen door simpelweg bananen die je tegenkomt op te rapen maar je kan de aantallen beats flink verdubbelen door combo’s te maken of door bananen te ‘grabben’ door ze te pakken met je clapgrab. Onder een combo in DKJB versta je het aan elkaar rijgen van acties zonder de grond te raken waardoor de beats zich blijven vermenigvuldigen. Ook kun je hier en daar een ‘flower fairy’ tegen komen om 100 extra beats aan je totaal toe te voegen.
Als je met de eerste 2 stages van een kingdom klaar bent, kun je beginnen aan de derde stage die telkens een bossfight is. Het aantal beats is dan ineens je healthmeter en telkens wanneer je geraakt wordt verlies je beats. Aan jou dus de taak de eindbaas om te leggen en zo veel mogelijk beats over te houden. Deze beats beslissen namelijk hoeveel ‘crests’ (medailles) je uiteindelijk krijgt. Je krijgt afhankelijk van het aantal beats wat je over hebt een bronzen, zilveren of gouden crest. Met deze crests kun je weer nieuwe kingdoms unlocken en weer vrolijk verder spelen. Jammer vond ik dat de bossfights zich telkens ‘herhalen’. Er zijn namelijk maar vier verschillende eindbazen die telkens in een betere vorm weer terugkomen. Op dit vlak had Nintendo dus wel wat origineler mogen zijn.
Omdat er in Donkey Kong Jungle Beat veel combo’s gemaakt moeten worden, zijn de levels daar speciaal op afgesteld. Als je de controls lekker onder de knie krijgt kun je heerlijk door de levels heen flowen en kom je echt in een soort trommelroes. Je vliegt van tak naar tak of glijdt heerlijk over het ijs terwijl je een aantal vleermuizen er van langs geeft. Ook zijn er weer een aantal vrienden van Donkey Kong die je in het spel helpen. Zo is er Shachee de orka, Mooshin de dolle stier, Helibird de vogel en Ressar de levende parachute. Dankzij deze vrienden kun je levels voltooien, die je anders nooit had aangekund. Maar goed dat onze aap ook nog eens goed is op het sociale gebied anders had je een zware kluif gehad aan lange afdalingen en grote ijsvlakten! Ongeveer 4 uur nadat ik DKJB voor de eerste keer in mijn zwarte kubus propte, had ik het laatste kingdom overwonnen en verschenen de credits al op mijn scherm. Bij veel spellen voel je je dan gigantisch afgezet, maar bij Donkey Kong Jungle Beat was er totaal geen sprake van dat gevoel. Ik had het spel wel uitgespeeld maar door het flowende gevoel in het spel wilde ik alle levels nog wel eens uitspelen en méér beats per kingdom halen. Op het moment heb ik de meeste levels al meer dan vijf keer doorlopen en heb ik de eerste *spoiler* platinum crests*spoiler* al binnen. In veel levels ontdekte ik nog steeds nieuwe dingen en maakte ik nieuwe combo’s. De speelduur van het spel lijkt in eerste instantie vrij kort, maar het is gewoonweg de moeite waard alle levels minstens drie keer te doorlopen.
Hoewel DKJB een 2D sidescroller is zijn de graphics erg mooi en gedetailleerd. Alles glanst mooi en Donkey Kong zijn harige vacht lijkt net echt. Verder zijn de aapjes die je helpen heel erg schattig en krijg je echt een glimlach van oor tot oor op je gezicht als je aan het einde van het eerste level een hele optocht van klappende aapjes met trommels ziet. Het echte Nintendo gevoel is (grafisch) helemaal aanwezig in deze game. Het geluid vond ik niet bijster speciaal maar de geluidseffecten en de achtergrondgeluiden kon ik toch nauwelijks horen door mijn enthousiaste getrommel. Toen ik echter de moeite nam er even naar te luisteren was er niets mis mee, maar noemenswaardig was het ook niet.
Dat ik de gameplay in Donkey Kong Jungle Beat werkelijk subliem vond, blijkt wel uit alles wat hierboven staat beschreven. Je gaat heerlijk ‘smooth’ door de levels heen en je beseft weer geweldig goed waarom je die gekke trommels ook alweer in huis had gehaald. Het feit dat het gehele spel maar een paar uur beslaat valt weg tegen het plezier wat ik had met het opnieuw doorlopen van alle stages. De originaliteit druipt er gewoonweg vanaf, dit is waarom ik graag Nintendo spellen speel! De pijnlijke armen en rode handpalmen die je na elke speelsessie gegarandeerd overhoudt, neem je maar voor lief! Enig minpunt wat ik hier aan vast kan spelden is, dat de controls niet in alle gevallen voor de volle 100% reageren. Zonde als je ellenlange combo aan duigen valt doordat je dubbele bongoslag voor een ‘clap’ wordt aangezien, maar dit overkwam me gelukkig niet vaak.
Al met al vond ik Donkey Kong Jungle Beat een schitterend, origineel én verfrissend spel. Sommige mensen zullen de korte duur van het spel niet waarderen maar DKJB geeft de ware aard van Nintendo weer. Schijt aan de mensen die zeuren over frisse kleuren en blije aapjes, het is creativiteit en originaliteit waar het om gaat en op dat gebied slaagt Nintendo met vlag en wimpel. Een topper voor elke ware Nintendo gamer dus!
Oordeel Donkey Kong: Jungle Beat (NGC)
- Graphics
93 - Gameplay 95
- Originality 98
- Sound
80 - Replay 88
- Eindcijfer 92