Koei Tecmo en Omega Force maken al jaren de snelle en actievolle spellen waarbij je honderden vijanden moet doden in een korte tijd. Ze hebben al eerder grote franchises de musoubehandeling gegeven, kijk bijvoorbeeld naar Hyrule Warriors (van The Legend of Zelda) en One Piece Pirate Warriors (van One Piece uiteraard). Nu twee jaar na de release van de eerste DQH proberen Koei Tecmo en Square Enix deze fusie nogmaals uit met Dragon Quest Heroes II (DQH II). Overtreft dit tweede deel het eerste deel? Of kan Koei Tecmo zijn tijd beter besteden aan eigen franchises zoals Dynasty Warriors?
De wereld in!
In DQH was het verhaal erg standaard: de altijd aardige monsters werden ineens agressief en vijandig tegen iedereen, en jij als hoofdpersonage moest dit op zien te lossen. In DQH II worden de hoofdpersonages al vroeg in het spel in een gevecht gegooid tussen twee koninkrijken, die al duizend jaar in vrede leefden. Het verhaal gaat hierop in en blijft het gehele spel erg interessant. Tijdens het spelen van het verhaal kom je constant nieuwe personages tegen voor je team. Deze zijn herkenbaar voor diegenen die de eerdere Dragon Quest-spellen hebben gespeeld. Kennis over deze nieuwe personages is echter niet nodig om het spel te begrijpen, maar als je ze herkent is het altijd een pluspunt. Het verhaal is hier en daar wel een beetje voorspelbaar, maar over het algemeen een hele verademing ten opzichte van het eentonige en saaie verhaal uit het eerste deel.
De andere grote verbetering zit hem in de gameplay. DQH had een losse missiestructuur, waarin je van missie naar missie hopte met je luchtschip als uitvalsbasis. DQH II bevat nog steeds zo'n uitvalsbasis, maar nu is dit een stad die in het midden van de wereld ligt. Van hieruit kun je zijmissies aannemen en nieuwe wapens en accessoires kopen. In DQH II heb je ook semi-open-werelddelen, waarin je vrij rond kunt lopen en vijanden aan kan vallen. Er zijn ook veel verschillende soorten missies in het spel, zo heb je missies waarbij je iemand moet beschermen, baasgevechten en natuurlijk de grote gevechten tegen honderden vijanden zoals traditioneel is voor de Warriors-games. Er zijn zelfs stukjes waarbij je moet sluipen, wat natuurlijk niet gebruikelijk is voor het musou-genre.
Bij de missies zijn er genoeg invloeden van Dragon Quest zichtbaar: de vloeren met vergif erop, de rode hete vloeren en de doolhoven in een kasteel. Dit werkt misschien goed in het traditionele RPG-genre dat Dragon Quest altijd gebruikt, maar het voelt toch een beetje vreemd in de Warriors-gameplay van DQH. Een voorbeeld waarin dit minder werkt is een puzzel waarin je moet teleporteren. Als je door de verkeerde portal stapt dan word je weer teruggezet naar het begin. Maar als je het weer opnieuw probeert, blijven alle ruimten waar je al geweest bent leeg. Het gat tussen ruimten vol vijanden en lege ruimten is te groot en voelt niet natuurlijk aan voor dit genre. Je moet de juiste volgorde goed onthouden en als je het dan fout hebt, wordt de snelheid van het hele spel er goed uitgehaald.
Vierkantje-vierkantje-driehoekje of toch vierkantje-driehoekje?
Als je eerder Warriors-spellen hebt gespeeld dan weet je precies wat je kunt verwachten van het vechten in DQH II. Snelle combo's en vette over-de-top-actie om vijanden te verslaan. Ieder personage heeft zijn eigen aanvallen en speelt ook anders, maar heeft wel dezelfde knoppencombinaties. De twee hoofdpersonen van DQH II kunnen van gevechtsmanier wisselen. Dus als je bijvoorbeeld niet van de twee zwaarden houdt die het mannelijke hoofdpersonage standaard heeft, kun je dat op een gegeven moment inwisselen voor een staf of een bijl. Ook kun je tijdens de gevechten altijd wisselen tussen de vier personages die je in je team hebt. Dit zorgt voor de broodnodige afwisseling en zorgt er ook voor dat je niet alleen maar op de knoppen aan het rammen bent, maar dat je nog wel aan het nadenken bent over wat het beste werkt bij welke vijand.
In DQH had je al de monstermedailles: deze medailles kon je soms oppakken nadat je een monster had vermoord. Als je die medaille dan gebruikte kwam het monster tot leven om aan jouw kant te gaan vechten. In DQH II is dit systeem uitgebreid, met sommige monstermedailles verander je in het monster zelf en krijg je andere aanvallen. Dit zorgt voor een leuke afwisseling tijdens het vechten en als je slim gebruik maakt van de medailles zorgt het ervoor dat je makkelijker wint. Andere monstermedailles geven je bijvoorbeeld immuniteit tegen vergif, wat erg handig is als je in een moerassig gebied rondloopt met veel giftige dampen.
Het hele spel is grafisch erg mooi en de personages spatten van het scherm. Alle personages zien er prachtig gedetailleerd uit. Tijdens het vechten blijft het spel ook soepel lopen, zelfs als er veel vijanden op het scherm zijn. Hoewel er grafisch geen verschil is met het eerste deel, is dit geen gemiste kans, het eerste deel zag er namelijk ook al prachtig uit. Nu is er meer aandacht besteed aan het verhaal en de uitwerking van de gevechten, wat zeker goed heeft uitgepakt.
Monsters slachten met vrienden
Ook nieuw in DQH II is de co-op-multiplayer, hierin kun je samen met drie vrienden of drie willekeurige mensen op het internet in speciale kerkers vechten. Deze kerkers geven extra items en zorgen ervoor dat je level sneller omhoog gaat dan in de singleplayer. Deze kerkers kun je eventueel ook in je eentje doen met drie AI-teamgenoten. Daarnaast kun je, als je moeite hebt met een bepaalde missie in het hoofdverhaal, hulp vragen van mensen die al verder zijn. Zij komen dan in jouw spel en helpen je dan verder met je missie. Nu moet er wel gemeld worden dat tijdens het schrijven van de review, er meerdere keren geprobeerd is om online te vragen om hulp of juist andere mensen te helpen, echter lukte dit constant niet. Het is niet duidelijk of dit kwam door de servers of doordat er geen andere spelers beschikbaar waren. Dus alleen de extra kerkers waren speelbaar.
DQH II is te spelen met Japanse stemmen of met Engelse stemmen. Voor de review is er gespeeld met de Japanse stemmen, maar ook een deel met de Engelse stemmen. De Engelse lokalisatie van het spel is redelijk goed gedaan, de personages komen goed naar voren met de Engelse stemmen. Voor de rest van de muziek is er gegaan voor een mengelmoes van de standaard Dragon Quest-muziek met aangepaste muziek voor de snellere combat. De muziek is zeer bijpassend en vooral Dragon Quest-fans zullen veel nummers herkennen.
Conclusie
DQH II heeft zeker genoeg verbeteringen ten opzichte van het eerste deel, maar toch blijft het moeilijk om de traditionele RPG te vertalen naar een vlot en actievol spel. De verbeteringen zijn onder andere dat het verhaal beter is uitgewerkt, de semi-open-werelddelen, de vernieuwde monstermedailles, de variëteit in de missies en het online gedeelte. Het tweede deel is dus een stuk uitgebreider dan het eerste deel, het is een volwaardige opvolger te noemen. Dragon Quest Heroes II biedt met zijn prachtig vormgegeven personages en de herkenbare muziekjes genoeg speelplezier en wat ons betreft mag Koei Tecmo nog vaker de handen ineenslaan met Square Enix.
Deze recensie is geschreven door Pascal Jongsma en Lisa Halman.
Oordeel Dragon Quest Heroes 2 (PS4)
- Graphics
85 - Gameplay 80
- Originality 70
- Sound 75
- Replay 75
- Eindcijfer 76
10
18409 
1)
20-05-2017 09:07
