“Good. Bad. Both.” Kopt de ondertitel van Driv3r op de achterkant van het DVD hoesje. Een titel die toch wel de gesteldheid van deze game aangeeft. Ik weet dat we ondertussen al dood gegooit zijn met ketterpreken van internationale top sites zoals Gamespot en IGN. Sites die erom bekend staan om de verkoopcijfers van games te doorbreken, sites die erom bekend staan altijd het hoogste woord te hebben. En zo kan ik nog wel een uurtje doorgaan met oordelen over dit soort sites. Maar toch vaak wel uit groepen mensen bestaan die geboren zijn met games, leven van games en ook zeer zeker met een controller in de hand dood zullen gaan. En publishers, in dit geval Atari, hebben ongelooflijk veel baat bij deze zogenaamde game-guru’s gunstig te stemmen. Om dat voor elkaar te krijgen bombardeert de Publisher ons (lees: media) eerst met talloze persberichten over hoe mooi en geweldig een game wel niet wordt. Vervolgens brengen wij die weer uit en doen even hard mee met het hypen van de game door de screenshots te laten zien en vaak een lovende quote eronder te zetten. Ja dat lees je goed, wij onafhankelijke media zijn erg belangrijk in het proces van de hype. (zover we tegenwoordig nog onafhankelijk zijn op het internet…)
En ik moet zeggen dat we ons zelf weer overtroffen hebben bij dit spel. Ik ga me nu niet zelf de schuld geven of met mijn vinger mensen aanwijzen maar de media kan helaas een spel keihard onderuit halen. Eerst hypen en dan in een simpel artikel het spel naar de verdoemenis helpen. En mocht dit scenario nou net het geval zijn bij Driv3r. Gemiddeld staat ie op gamerankings als een matig 6-je. Hoeveel maanden moesten we al naar die screenshots kijken waar de game ongelooflijk lekker op uit zag en door die misselijke persberichten moesten we zelfs aanhoren hoe fantastisch de gameplay van Driv3r wel niet was. Revolutionair werd zelfs van gesproken. En om het geheel aftemaken werd er zelfs geopperd dat de vader van Free Roaming Action games, Grand Theft Auto, een saaie game was vergeleken Driv3r. Gelukkig weten de kenners dat het nog altijd: “Eerst zien, dan geloven” is maar mocht ik nou net bij de lokale gameshop staan waar de pubers al helemaal geil waren van de uitgekomen footage. Natuurlijk kan ik door blijven gaan met deze preek, maar ik schrijf nog altijd een review en in review willen we argumenten horen waarom een game hot or not is.
Driv3r, een heel moderne titel al zeg ik het zelf, en het spel zou net zo modern moeten zijn. We kennen allemaal wel de Driver serie hoop ik, je weet wel die serie die op de PC en Playstation begon en waarvan het eerste deel laaiend enthousiast werd ontvangen door de gamers en de internationale gamepers (rustig maar ik begin niet weer). Je speelde Tanner, een politie agent die infiltreert bij een stel criminelen en voor hen klusjes gaat doen als bestuurder om ze vervolgens later op te rollen. Over backstabbing gesproken, maar goed. Het was in die tijd zeg maar Grand Theft Auto in 3D. Ok je kon niet uit je auto stappen en dus het hele diefstal systeem stond buitenspel maar je kan wel in een levende stad met virtueel verkeer en virtuele voetgangers rijden en gewoon doen wat je wilde. Iedereen kent hopelijk wel die momenten uit Driver dat je met je Ford Mustang door de smalle steegjes van Miami Beach racet met achter je een kluit politie wagens die je liever 10 jaar opsluiten dan gezellig mee racen. Een kick voor die tijd en daarom ook het succes van dat deel.
Het moest ook niet veel later gebeuren anders was het spel keihard weg gebashed door Midtown Madness dat in het zelfde jaar uit kwam. En zoals het altijd gaat met topgames kreeg Driver ook een sequel en wel met de oh zo orginele titel Driver 2. In 2000 wel te verstaan en dat was ook voor mij de eerste game waar het Grand Theft Auto principe in 3D graphics werd neergezet. Grand Theft Auto 3 kwam pas een jaar later dus echte concurrentie had die game niet op het FRA gebied. Helaas kwam de game op de bejaarde Playstation uit en Grand Theft Auto 3 op de toen nog geavanceerde Playstation 2. 1+1=2 en zo was het ook simpel voor GTA3 dat Driver 2 helemaal weggeblazen werd. De gameplay was hopeloos krakkemikkig en de graphics nog hopelozer verouderd, geen waardige sequel vind ik. En toen kwamen ze met Driv3r.
Het verhaal
Het principe is sinds Driver 2 vrijwel ongewijzigd, je speelt nog steeds Tanner en de gameplay kan je nog steeds als hetzelfde beschouwen. Ik zal eerlijk zijn, ik heb Driver 2 nooit echt goed kunnen spelen dus ik ga deze twee games niet met elkaar vergelijken maar wat ik in die tijd nog wel wist is dat de gameplay gewoon hopeloos stijf was. Rijden lukte nog wel maar bij het punt dat Tanner zijn auto verliet stortte de glimlach van me gezicht net zoals de bergbeklimmers die van de Mt. Blanc storten en hun dood 500 meter beneden tegenkomen. Zo’n gevoel had ik tenminste toen op die ene zondag dat ik het spel bij een vriend speelde. Met dit in me achterhoofd en het vele plezier dat ik in beide Grand Theft Auto’s op de PS2 had, gaf ik Driv3r gewoon weinig kans. Ik heb het spel dus ook niet echt gevolgd toen Atari de hype ontketende. Maar ik blijf objectief en geef Driv3r een eerlijke kans. Lijkt me wel zo eerlijk…
Nou iets over het verhaal. Zoals ik al vertelde speel je nog steeds met Tanner, een ergens in de 30 jaar oude politie agent die zo’n typische Amerikaanse yank is waarmee je geen problemen wilt hebben. Want als je met Tanner fucked, fuck je met zijn pistool. En als je te laat bent zelfs met een granaatwerper. En kennelijk wil Tanner graag gefucked worden want net zoals in de vorige delen is hij weer geïnfiltreerd in een criminele bende die dit maal op grote schaal exotische auto’s steelt. Voor de speler dus de taak om in de vorm van Tanner dat zooitje ongeregeld op te rollen zodat alle nouveau rich weer met hun wagens kunnen spelen. Je begint in een voor Tanner bekende stad: Miami. In het eerste Driver avontuur begon je ook al in deze stad en sinds Driver is er gelukkig veel veranderd aan de stad. Natuurlijk weer de gebruikelijke dingen zoals groter en uitgebreider, maar Driv3r kent nu ook veel meer binnenlocaties. In Driver was de enige binnenlocatie een parkeer garage. Dit keer kan je ook in winkelcentra, kantoortjes en zelfs een enorm stadion.
Naast Miami kom je ook nog in de steden Nice, Frankrijk en Istanboel, Turkije. Die natuurlijk elk hun eigen sfeer en architektuur hebben. Ik moet zeggen, dat in de steden waar ik in het echt ben geweest (Miami en Nice) dat zeer goed gelukt is, je komt veel herkenbare gebouwen tegen en bijvoorbeeld de boulevard langs het strand in Miami Beach ziet er redelijk authentiek uit. Ook zit elke stad weer vol met kleine steegjes waarin weer genoeg tonnetjes en containers staan die je tijdens een achtervolging of een zinloze tour kapot kan rijden.
De gameplay
Het verhaal stelt eigenlijk niks voor, de missies daarentegen zijn wel over het algemeen interessant. Net zoals in Driver 2 zal je weer steeds missies hebben waarbij je moet rijden maar ook uit je auto moet stappen om in gebouwen of plekken waar een auto niet handig is opdrachten uit te voeren. Tussen de missies lijmen een stel filmpjes het verhaal aan elkaar wat zeer goed lukt, de filmpjes zien er heel erg goed uit en het spel krijgt er veel meer sfeer door. Opdrachten zoals auto’s stelen en in rijdende truck zetten of een groot jacht aanvallen en daar vervolgens dan een shootout op houden.
Daar kom je dan ook in aanraking met de besturing van Tanner zelf. Ik persoonlijk en ik denk veel mensen met mij vind dat, dat een slechte zet is geweest van Atari en Reflections. Het klinkt op papier allemaal heel mooi en we hebben het al bij GTA en True Crime gezien, maar voer het dan wel goed uit. Dit is dan ook het punt waar Driv3r ongelooflijk de mist in gaat. Ten eerste is de besturing en animatie van Tanner dramatisch. Als je Grand Theft Auto gewend bent, op welk platform dan ook, zul je echt even op je tanden moeten bijten wil je die besturing overwinnen. Het afzien begint al wanneer Tanner uit zijn auto stapt, de animatie komt in geen velden of wegen in de buurt van de animaties die we van GTA 3 of Vice City gewend zijn. Het alsof er onderdelen van de hele beweging geschrapt zijn en Tanner dus maar 2 bewegingen maakt terwijl wij normale mensen er vier zouden moeten maken om heel en zonder hernia uit een auto te komen.
En dan wil je dus door de stad gaan lopen en voor de grap wat mensen neerschieten. Haha dat denk je dus, richten lukt niet dus ga je maar het wapen op de hoogte van het hoofd zetten en strafend om mensen rennen in de hoop dat je het hoofd raakt. Want stilstaan en richten lukt gewoon niet goed. Natuurlijk kan je het leren maar in die tijd dat je dat doet heb je gewoon geen plezier meer in die game. En ik weet niet hoe het met jullie zit maar ik speel games voor me plezier en als ik er geen plezier mee heb doe ik dat niet. Dit is gewoon de grootste afknapper van het spel terwijl dit toch een erg belangrijk onderdeel is in de gameplay van de missies van Driv3r. Het is gewoon niet af en niet goed getest, ik twijfel zeker niet in het kunnen van de maker van Driv3r, Reflections, maar dit is gewoon een beginners fout die nooit had mogen gebeuren bij zo’n game. Deels is dit ook Atari’s schuld die natuurlijk heel graag geld wilt cashen. Helaas is dat de mode in de gamesindustrie deze dagen, dus wen er maar alvast aan.
En als je dan toch bezig bent met Tanner besturen heb je een groot aantal wapens tot je beschikking, van normale 9mm pistolen tot een Uzi en een M16 tot een granaatwerper. Over het algemeen zien de wapens en klinken de wapens erg goed, het is echt een verademing om een M16 op een auto leeg te schieten en om vervolgens een granaat onder een toegesnelde politieauto te schieten en die vervolgens 15 meter de lucht in zien gaan. Driv3r heeft genoeg vuurwerk inzich, nu nog de manier om het vuurwerk aan te steken verbeteren en die titel had veel beter kunnen zijn. Maar ik geef nog niet mijn eindoordeel, het andere deel van de game heb ik nog niet besproken. Voertuigen!
Elke stad kent ook zijn eigen soort verkeer en daarmee beland ik meteen bij de voertuigen die je in Driv3r kan besturen. Zoals Grand Theft Auto 3 en sequels kan je in Driv3r elk voertuig op straat stelen, of het nou een lompe truck is of een klassieke sportwagen. Als jij erin wilt rijden lukt je dat ook. In Driv3r zitten naast de gebruikelijke auto’s ook een rijkelijk assortiment aan motors en boten. Helaas geen helicopters of vliegtuigen, die in het laatste deel van GTA wel aanwezig waren. Alle voertuigen bij elkaar geteld zijn het er meer dan 70. Naast de variatie in voertuigen kent elke stad ook zijn eigen soort auto’s. In Amerika rijden natuurlijk de voor ons allen bekende Amerikaanse bakken en traditionele gele taxi’s. In Nice vind je weer Europese auto’s met in overvloed natuurlijk Franse Auto’s, zo nationalistisch zijn die Fransen wel. En in Istanbul vind je een variatie van oude Amerikaanse auto’s die in de jaren 50 zelfs bij ons gebruikelijk waren.
Wel moet ik zeggen dat ondanks dat er toch veel soorten voertuigen in het spel zitten, het verkeer in de straten toch vaak heel erg eentonig is. Zo kom je heel vaak een paar minuten alleen maar busjes tegen, dan weer alleen maar taxi’s en dan weer alleen maar vrachtwagens. En over de hoeveelheid van het verkeer maar te zwijgen. Ik vind dat persoonlijk erg storend want ik eis gewoon van dit soort games dat er genoeg realisme in de stad zit en daar hoort gewoon een goed verkeerssysteem bij, anders heb je het gevoel in verkeerspark Assen te rijden, hoewel dat natuurlijk ook erg leuk vroeger was. Maar ik kan het aan de ene kant wel begrijpen, de auto’s zien er stuk voor stuk erg goed uit en hebben meer details en polygonen dan voertuigen in GTA of True Crime en dat is natuurlijk zwaarder voor de hardware, wat weer minder voertuigen tegelijk mogelijk maakt.
Maar aan de andere kant, ok de game is er ook voor de PS2, die inferieur is aan de Xbox, maar verbeter dan de Xbox versie zodat de kwaliteit van het spel aan de kwaliteit van de hardware gelijk staat. Dat is toch wel erg afgeraffeld en niet echt een slimme zet geweest van Atari. Maar de auto’s maken wel veel goed, ze zien er zeer goed uit en hebben een uitgebreid schade model. Een schade model dat beter is dan die van de concurrenten maar aan de andere kant ook begrijpelijk is aangezien de game Driver heet en het spel eigenlijk draait om auto’s. Mooiste vind ik nog altijd wel als een auto ontploft, inplaats van een simpele ontploffing vliegen er in Driv3r allemaal onderdelen door de lucht en is de straat bezaait met puin van die auto. Dan kom ik ook gelijk bij het geluid en de besturing van de voertuigen. Eigenlijk is daar ook weinig op aan te merken, ik vond in Driver al de besturing lekker en gelukkig heeft Reflections die besturing overgenomen. Voor de mensen die niet bekend zijn met de besturing van de Driver games, het is een semi realistische besturing. De auto’s reageren stuk voor stuk zoals ze horen te reageren maar niet te realistisch dat je bij elke slip gelijk macht over de auto verliest. Dan verder op het geluid van de voertuigen, daar kan ik kort over zijn: Een raceauto klinkt als een raceauto en een botsing klinkt als een botsing. Eigenlijk een van de dingen die wel goed uitgewerkt zijn in Driv3r, naast het rijden natuurlijk.
De extra's
Als je genoeg hebt van de Undercover missies biedt Driv3r ook nog de Free Roaming Mode en een stel Driving Games. De Free Roaming Mode is de cruise mode in Driv3r. Je kiest een voertuig, de stad en de tijd/weer en je kan doen wat je wilt in de stad. Beetje cruisen is mogelijk maar je kan ook als bezetene mensen vermoorden totdat de politie je eindelijk gepakt heeft. Voor elke psycho in neerlands huiskamer is er dus wel wat te beleven in deze mode. Ook is deze mode handig voor de Film Director. Je had hem al sinds Driver en deze Film Director stelt jou in staat om van de replays van je spel een mooi artistiek kunstwerk te maken. Als eerste ga je dus spelen, als je er genoeg van hebt start je de film director en pas je in feite de replay van je net gespeelde potje aan. Je kan de camera’s aanpassen en vertellen wat de camera moet doen op het tijdstip dat jij het wilt. Je kan dus bijvoorbeeld een shot nemen waarbij je als speler stil staat en auto’s beschiet, met Matrix in het achterhoofd plaats je dan een camera dicht op het wapen en zet je de slow motion hoger. Je eigen Matrix scène met prachtige geluidseffecten.
Omdat de Xbox een hardeschijf heeft en je dus je eigen soundtracks kan kiezen, zul je dus ook je eigen muziek onder de filmpjes kunnen zetten. Let wel, je kan de muziek niet aanpassen. Zo had ik een nummer van de metal formatie Tool onder een van mijn filmpjes gezet en bij toeval kwam een redelijk heavy stukje in dat nummer precies op het moment dat er wat actie kwam in mijn replay. Persoonlijk vind ik dit het leukste onderdeel van Driv3r en heb ik hier ook de meeste tijd aan besteed, je kan zoveel dingen ermee doen waardoor je altijd weer andere actie hebt. Nog een leuke feature is dat je je filmpje kan opslaan en dan via Xbox Live op de server kan zetten zodat ook andere Driv3r gamers je filmpjes kunnen zien. Vind je het filmpje leuk? Geef het dan feedback en wie weet zie je jouw favoriete filmpje straks wel in de top 10 staan.
En als je hier helemaal mee uitgespeeld bent heeft Reflections de oer oude Driving Games van zolder gehaald. Deze driving games zaten ook al in de eerste Driver en zijn in feite nog steeds hetzelfde, zo heb je het spelletje dat je de politie moet afschudden of dat je met je auto een parcours van pionnetjes moet afrijden en om extra tijd te winnen elk pionnetje omrijden. Plezier verzekerd, voor 1 uur. Ik vond er persoonlijk geen bal aan, misschien was vluchten voor de politie leuk voor een paar keer maar dit soort mini games waren echt leuk in de tijd dat Driver nog revolutionair was. Tegenwoordig kunnen developers veel leukere dingen verzinnen en dan nog blijven ze bij die simpele spelletjes. Typisch voor de simpelere zielen in onze samenleving en weer een extra reden voor Atari om te zeggen dat het spel 50 uur aan gameplay bevat in plaats van de 40 zonder. Maar een leuk extra, die toch wel een groot deel van de game omvat.
Graphics
Ik had het er al eerder over in de review en ik moet zeggen dat de graphics een van de beste punten in deze game zijn. De auto’s zien er heel erg gelikt uit en de effecten zoals ontploffingen en wapeneffecten zien er gewoon lekker uit. Op de omgeving valt ook weinig aan te merken hoewel er soms nog wel eens foutjes in het level design zitten zoals clipping bugs en het oh zo vervelende gegeven dat je met een auto geen lantarenpalen kan omver rijden. Heel erg storend al zeg ik het zelf want de steden stikken ervan en in achtervolgingsmissies kan dat soms fataal zijn. En voordat ik het vergeet: het water ziet er niet uit, Reflections heeft duidelijk niet gekeken hoe het erin GTA uitziet want dat ziet er wel een stuk beter uit en als je dan toch een zogenaamde GTA killer hebt, probeer het dan op alle fronten te verslaan.
Sound
Naast de Graphics is ook dit aspect wel positief. De ingame music zit gewoon goed voor elkaar. Je kan echt merken dat de sound engineers van Atari en Reflections geprobeerd hebben om een realistische sound neer te zetten. De motoren van vooral de sportwagens klinken ongelooflijk realistisch en ook de gierende banden zijn erg goed neergezet. Op de wapen en effect geluiden is ook weinig aan te merken, vooral in slowmotion kreeg ik vaak kippenvel van het geluid van een M16. Ook is er de nodige voice acting in het spel gestopt en dan vooral in de tussenfilmpjes. Michael Madsen, die zijn stem eerder verleende aan GTA3 en True Crime, neemt de stem van onze hoofdrolspeler Tanner voor zijn rekening. Maar ook personen als Ving Rhames (Dawn of the Dead) en Iggy Pop (zanger) verlenen hun stem aan Driv3r. De cast is misschien niet zo indrukwekkend als andere “grote” games zoals Grand Theft Auto Vice City maar dat maakt niet uit want de acting is gewoon naar behoren zoals je vaak verwacht.
Conclusie
Ik weet dat deze review redelijk laat is maar ik hoop toch dat ik voor de twijfelaars een extra beeld heb geschapen over hoe het nou werkelijk zit met deze game. Je merkt echt dat Reflections en Atari veel aan het beeld en het geluid gewerkt hebben en zoals dat vaker gebeurd is de gameplay pas op de laatste plaats gekomen. Wat ik nu ga zeggen is al veel vaker langsgekomen maar ook in deze review moet het gezegd zijn: de game is veel te vroeg uitgebracht. Ik wijs dan ook Atari aan als schuldige, die als succesvolle uitgever en oude rot in de business zou moeten weten wat dat met een game kan doen. Kennelijk lonkten de dollar tekentjes op de release lijst van Atari en moest en zou de game voor de zomer uit komen. Want zoals velen van jullie waarschijnlijk weten is de zomer een ramp periode voor de game-industrie. Eidos geeft dan weer het goede voorbeeld en stelt de game uit tot September zodat ook Guerilla er nog aan kan werken en de game niet gehaast uitgebracht wordt. Driv3r is dat zeer zeker het geval en dat kan je merken aan de nodige bugs en de crappy gameplay. Dit spel had veel beter kunnen worden als ze nog maar een maand aan die gebreken hadden gewerkt, al hadden ze het door een stel chinezen laten doen in een stoffige kamer in Peking, er kwam dan gewoon verbetering uit.
En ik had het in het begin al over de invloed van de pers en hoe erg die een spel onderuit kunnen halen, wat mij betreft heeft dat alleen maar geholpen want de verkopen zijn niet zoals Atari dacht dat ze zouden moeten zijn. Mag dit een lesje zijn voor Atari. En zoals ik al op de eerste regel opperde over "Good. Bad. Both.", een mooie symbolische titel om deze review aftesluiten. Nog een koopadvies. Als je gek bent van de Driver serie, halen. Vind je GTA onwijs gaaf en heb je je nooit echt aan de Driver serie gewaagd, sla deze game dan over. Misschien pas leuk als ie voor minder dan 15 euro in de winkel ligt.
Oordeel Driv3r (Xbox)
- Graphics
85 - Gameplay
50 - Originality
- Sound 80
- Replay 70
- Eindcijfer 70