Square Enix is verantwoordelijk voor een drietal van mijn favoriete spellen, maar daarvan is er maar eentje een deel uit hun belangrijkste serie: Final Fantasy. De aankondiging van Final Fantasy: Explorers (FF:E) was voor mij dan ook niet direct reden voor een feestje noch een pre-order. Het was zelfs pas toen de game bijna uitkwam, dat ik in de gaten kreeg dat dit niet een 3DS-exclusieve standaard-JRPG in de Crystal Chronicles-saga was. FF:E is namelijk een Monster Hunter-achtig spel met daaroverheen een sausje van Final Fantasy-elementen. Nou moet ik bekennen dat ook de Monster Hunter-serie niet bovenaan mijn lijstje staat van favoriete franchises, maar dat is omdat ik halverwege vaak het overzicht kwijtraakte in het enorme aanbod van opties en mogelijkheden. Was ik even blij dat FF:E een stuk minder gecompliceerd is. Co-ontwikkelaar van FF:E is trouwens Racjin, die iets oudere gamers misschien nog wel kennen van de Nintendo 64-klassieker Snowboard Kids. Nostalgie!
Monster Hunter Light
De set-up van FF:E is traditioneel en simpel; jij bent een ‘explorer’, iemand die op zoek gaat naar de krachtige kristallen, die op een mysterieus eiland te vinden zouden moeten zijn. Na het neerstorten van je vliegtuig en het wegrennen van je eerste vijand, beland je in het hub-dorpje waar je eerst je vaardigheidsbewijzen moet verdienen voordat het grote avontuur kan gaan beginnen. Het eiland waar je zojuist bent beland is namelijk volgeladen met vijanden. De meeste zijn zwakkere reptielen en skeletten, maar er zijn ook bekende monsters uit de Final Fantasy-serie zoals Ifrit om tegen te komen. Interessant genoeg is dit eiland ook een van de weinige plekken in het FF-universum waar de Chocobo’s, die koddige gele struisvogels, vijandelijk zijn. Wees echter niet gevreesd, want al snel verdien je een aantal vaardigheidsbewijzen, en dan kan het samenstellen van je eigen held beginnen. Behalve je uitrusting kun je namelijk ook een ‘job’ aannemen; je begint als Freelancer, maar al snel speel je meer tot de verbeelding sprekende klassen zoals de Knight, Thief en Time Mage vrij. Iedere klasse heeft vervolgens een paar aan de klasse gebonden wapens, en een heel palet aan unieke vaardigheden.
Pokémon Light
Bewapend met een klasse en je nieuwe wapens, neem je missies aan in het dorp. Hierna ga je met deze missie de spelwereld in, welke is verdeeld in verschillende zones. Iedere zone heeft een thema, zoals het strand of een grot met lava, en de vijanden hierin verschillen afhankelijk van de moeilijkheidsgraad van je gekozen missies. De missies hebben meestal een duidelijk doel, zoals ‘Versla tegenstander X’ of ‘Vind tien objecten X’. Ondertussen verzamel je voorwerpen die je kunt verkopen of gebruiken om betere uitrusting te maken. Ook verdien je kristallen waarmee je vaardigheden kunt aanschaffen of verbeteren. Na een monsterbewijs kun je van specifieke objecten ook zelf monsters creëren, die je op je reis kunnen vergezellen en daardoor ook sterker worden. Helaas had ik me hier iets meer van voorgesteld. De monsters zijn dezelfde modellen als die door de vijanden worden gebruikt, met als verschil dat deze achter je aan huppelen. Ook het fuseren van monsters klinkt spannender dan het is, want je voedt je eigen monster enkel met ervaringspunten. Helaas geen kruising van een Chocobo en Bahamut dus.
Final Fantasy Light
Ondanks dat FF:E geen traditioneel FF-spel is qua gameplay, heeft het wel leuke en typische FF-elementen. Je treft bijvoorbeeld Moogle’s in het dorp, waar de lokale kledingverkoper ook de kledij van bekende FF-figuren aanbiedt. Grafisch gezien heeft FF:E ook een typische FF-look; kleurig, vrolijk en gedetailleerd. Al met al is FF:E een luchtig en laagdrempelig spel geworden; ideaal om iedere dag een uurtje te spelen en de volgende dag weer op te pakken, zonder dat je een aantekeningblok nodig hebt om bij te houden wat je de dag ervoor ook alweer had gedaan. De toevoeging van de Airship, waarmee je direct naar bepaalde zones kunt reizen, voorkomt dat je voor iedere missie verplicht door hetzelfde gebied hoeft te rennen. Hiermee blijft de vaart behouden in dit goedgemutst avontuur, wat trouwens geheel in stijl over een flinterdun en totaal te verwaarlozen verhaallijn beschikt. Ook ligt het moeilijkheidsniveau niet al te hoog, dus verwacht geen grote uitdagingen, maar ook geen grote frustraties.
Waar voor je geld?
FF:E heeft een ideaal platform in de 3DS. Dit is geen spel wat je uren achtereen op de bank gekluisterd gaat houden; daarvoor is het voor de meeste mensen toch té eentonig. Wel had ik iedere dag ergens wel een momentje waarop ik het spel toch weer even wilde oppakken om een paar missies te doen. Geheel zonder het door te hebben zat er zodoende toch al snel behoorlijk wat tijd in het spel, en als een direct resultaat zat de soundtrack de hele week alweer in mijn hoofd. Zit je iedere dag in de trein of val je gewoon moeilijk in slaap? Dan is FF:E een leuke en vooral luchtige game voor tussendoor. Was je op zoek naar een traditionele FF-game welke je uren actereen zou gaan verassen met nieuwe gebieden, vijanden en karakters? Dan moet je even een oude FF uit de kast trekken, want dat biedt FF:E simpelweg niet.
Conclusie
FF:E is niet alleen een slimme marketingtruc om een lichtzinnige Monster Hunter-kloon op de markt te brengen. De uitvoering is prima doch simpel, en FF:E heeft voldoende raakvlakken met de rest van de serie. Zonder deze ‘FF-opsmuk’ is FF:E wel enigszins spartaans van opzet en aankleding. Niet alle spellen hoeven echter een wiel opnieuw uit te vinden, of ontworpen te zijn voor een miljoenenpubliek met dito nominaties voor grote prijzen. FF:E is een lekker tussendoortje dat me niet lang gaat bijblijven, maar me zeker heeft geboeid voor een kleine vijftien uur. Wil Square Enix mij echt een plezier doen, dan gaan ze eens nadenken over hun oudere, geweldige franchises zoals Chrono Trigger en Robotrek.
Deze review is geschreven door Jeroen Knop
Oordeel Final Fantasy: Explorers (3DS)
- Graphics
75 - Gameplay 80
- Originality 75
- Sound 75
- Replay 75
- Eindcijfer 75
36 )
20-02-2016 16:29
.
6)
24-02-2016 17:18